Δέκα χρόνια στο τιμόνι της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών συμπληρώνει φέτος ο καθηγητής της Σορβόνης Ντομινίκ Μιλιέ και λίγο πριν αναχωρήσει από την Ελλάδα και τη Θάσο, όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της θητείας του, μίλησε στην τοπική εφημερίδα της Καβάλας «Η Έβδομη», κάνοντας έναν απολογισμό του σημαντικού ανασκαφικού έργου της σχολής στο καταπράσινο νησί του Βορείου Αιγαίου.
Ο Ντομινίκ Μιλιέ πριν από λίγες ημέρες παρέδωσε τη σκυτάλη στο συνάδελφό του, καθηγητή Αλεξάντρ Φαρνού. Ο κ. Μιλιέ μιλάει καλά Ελληνικά και σε αυτό, όπως τονίζει, τον βοήθησε πολύ η γνώση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, την οποία διδάσκει στο πανεπιστήμιο ως καθηγητής κλασικής φιλολογίας.
Σήμερα, η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών έχει επτά ανασκαφικές αποστολές σε όλη την Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Θάσο, δύο στους Φιλίππους, στους Δελφούς, το Άργος, τη Δήλο και τα Μάλια της Κρήτης.
Όπως τονίζει ο κ. Μιλιέ, «η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή απασχολεί σήμερα στη Θάσο σαράντα άτομα Έλληνες και Γάλλους και αυτή τη χρονική περίοδο εργάζονται σε δύο διαφορετικές ανασκαφές. Η πρώτη είναι στο παλαιοχριστιανικό σπίτι που σκάβουμε με τις δυο Εφορείες Κλασικών και Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και στο Μάκιλουμ, στο νότιο μέρος της αρχαίας αγοράς του νησιού. Εκτός από τις ανασκαφές, εκπονούμε και αρκετές μελέτες για το αρχαιολογικό μουσείο του νησιού, για τα νομίσματα, τα γλυπτά, τις επιγραφές και την κεραμική».
Φέτος η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών γιορτάζει εκατό χρόνια ανασκαφών στο νησί της Θάσου και όπως επισημαίνει ο απερχόμενος διευθυντής της Σχολής «οι ανασκαφές ξεκίνησαν ουσιαστικά το 1911 με τον Σαρλ Πικάλ και αρκετούς Γάλλους αρχαιολόγους σε μια εποχή όπου υπήρχε Οθωμανική διοίκηση. Η Σχολή έκανε μια πρώτη προσπάθεια το 1870 με αρνητική απάντηση και επανήλθε το 1910. Ο Πικρά, μετά από ένα ταξίδι στη Βαλκανική Χερσόνησο, έπεισε τον διευθυντή τη σχολής να ξεκινήσουν στο νησί συστηματικές ανασκαφές. Αν διαβάσετε σχετικά με τη δουλειά που έκαναν τότε, θα καταλάβετε τις μεγάλες δυσκολίες που συνάντησαν και το σημαντικό έργο που επιτέλεσαν κάτω από δύσκολες συνθήκες. Εργάστηκαν παντού και από την πρώτη χρονιά εντόπισαν τις γενικές γραμμές της τοπογραφίας της αρχαίας πόλης της Θάσου».
Ο σημαντικότερος σταθμός της ανασκαφικής αποστολής της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής, σύμφωνα με τον κ. Μιλιέ, είναι η σημαντική πρόοδος που υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια με την ανακάλυψη της αρχαίας πόλης της Θάσου, της αρχαίας αγοράς, των οχυρωματικών έργων, πολλών ιερών αλλά και αγαλμάτων. Ο κ. Μιλιέ κάνει ιδιαίτερη αναφορά στη στενή συνεργασία που είχαν με την ΙΗ Εφορεία Κλασικών Αρχαιοτήτων, η οποία ξεκίνησε το 1977 χάρη στην προσπάθεια της τότε διευθύντριας Χαίδως Κουκούλη -Χρυσανθάκη, η οποία αντιλήφθηκε ότι ο μόνος δρόμος για να επιτύχουν ακόμα περισσότερα Έλληνες και Γάλλοι αρχαιολόγοι είναι αυτός της συνεργασίας.
Αναφερόμενος στους Έλληνες αρχαιολόγους, ο Ντομινίκ Μιλιέ σημειώνει πως κάνουν άριστη δουλειά, ωστόσο καλούνται να αντιμετωπίσουν δυσκολίες στον τομέα της διοικητικής διεκπεραιωσάσης, των απαλλοτριώσεων και της γραφειοκρατίας γενικότερα. Σε άλλο σημείο της συνέντευξής του, επισημαίνει χαρακτηριστικά: «γνωρίζοντας τις συνθήκες στις οποίες εργάζονται οι Γάλλοι αρχαιολόγοι σε ολόκληρη την Ελλάδα, τολμώ να πω ότι το μουσείο της Θάσου είναι ο χώρος στον οποίο εργαζόμαστε καλύτερα και αποδοτικότερα. Ίσως εδώ βοήθεια η ατμόσφαιρα, οι άνθρωποι, οι συνεργασίες στη δουλειά και στην έρευνα».
Ολοκληρώνοντας, ο Γάλλος καθηγητής αναφέρεται στη Θάσο, κάνοντας λόγο για ένα πανέμορφο νησί με πολλές φυσικές ομορφιές και σημαντικούς αρχαιολογικούς θησαυρούς, διάσπαρτους ακόμα και στο κέντρο της σύγχρονης πρωτεύουσας του νησιού. Ωστόσο, διαπιστώνει πως η προβολή του νησιού κυρίως στο εξωτερικό δεν είναι η αναμενόμενη, ώστε οι τουρίστες να πληροφορηθούν για το νησί και ιδιαίτερα για το νέο σύγχρονο αρχαιολογικό μουσείο, που είναι από τα καλύτερα της χώρας.
Λίγο πριν επιστρέψει στη Γαλλία (αφού ο κανονισμός της Σχολής επιτρέπει σε κάθε διευθυντή μόνο δύο θητείες των πέντε ετών έκαστη) και στα καθήκοντά του στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, μιλάει για τους καλούς φίλους που έκανε στην Ελλάδα και για τη ζεστασιά των ανθρώπων του νησιού.
