H αδρεναλίνη είχε φτάσει στο… κόκκινο. Τα δευτερόλεπτα περνούσαν και η αντίστροφη μέτρηση για την κατάκτηση της κορυφής του πλανήτη είχε πια αρχίσει. Και η καθιερωμένη βουτιά στην πισίνα ήταν απλά το επιστέγασμα μιας προσπάθειας μηνών, που είχε φτάσει στο επιθυμητό φινάλε. Ο Γιώργος Μορφέσης γευόταν την απόλυτη χαρά μαζί με τις πολίστριες του, γράφοντας ιστορία ως ο πρώτος προπονητής στην Ελλάδα με χρυσό μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα ομαδικού αθλήματος. Η εθνική ομάδα πόλο συνέχισε στη Σαγκάη τον δρόμο των επιτυχιών και ο 42χρονος τεχνικός ακόμη και τώρα δεν έχει καταλάβει ακόμα τι σημασία αυτού του επιτεύγματος. Το «all4fun» τον συνάντησε στο στέκι του στην Φρεαττύδα και μίλησε μαζί του για πολλά θέματα.
Όπως τις στιγμές που τον σημάδεψαν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, για το φλέγον θέμα της επαγγελματικής του αποκατάστασης, για τα λόγια που του απηύθυνε ο πρόεδρος της δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, για το αν σκέφτεται να καλέσει ξανά τη Μαρία Τσουρή, αλλά και για το πώς συναναστρέφεται όλα αυτά τα χρόνια με τόσες πολλές γυναίκες…
Και επειδή δεν εφησυχάζει ποτέ ήδη σκέφτεται το προουλυμπιακό τουρνουά του προσεχούς Απριλίου, όπου η Ελλάδα παρά την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου δεν έχει εξασφαλίσει την απευθείας συμμετοχή της στους ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου.
– Εδώ και τρεις εβδομάδες είστε παγκόσμιοι πρωταθλητές. Έχεις συνειδητοποιήσει το μέγεθος της επιτυχίας σας;
Όχι, όσο περνάει ο καιρός προσπαθώ να καταλάβω τι έγινε. Ξεκίνησε από τότε που γυρίσαμε στην Ελλάδα. Από την υποδοχή του κόσμου στο αεροδρόμιο και στη συνέχεια βλέποντας βιντεάκια στο youtube και πολιτικές εφημερίδες με κύρος να ασχολούνται μαζί μας. Τότε καταλαβαίνεις τι σημαίνει. Επίσης από τις συναντήσεις που είχαμε με τον πρόεδρο της δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τώρα καταλαβαίνουμε τη μεγάλη μας επιτυχία. Για μας εκεί ήταν μια ακόμα μεγάλη διοργάνωση που λαμβάναμε μέρος. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε την απήχηση που είχε στην Ελλάδα.
– Έχει αλλάξει η ζωή σου μετά απ’ αυτήν τη μεγάλη επιτυχία;
Όχι, απλά μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση που με σταματούν άγνωστοι στον δρόμο και πέρα από τα συγχαρητήρια τους μου λένε φράσεις, όπως «Σας ευχαριστούμε πολύ» και «Μας κάνατε υπερήφανους». Αυτό είναι κάτι φανταστικό για μας. Νιώθουμε ότι έχουμε κάνει κάτι για τους απλούς ανθρώπους.
– Αντί να πας, όμως, σε τίποτα Μαλδίβες εσύ έκανες διακοπές σε Ιτέα και Αίγινα. Καταφέρνεις να παραμένεις προσγειωμένος.
Λες; (σ.σ. γέλια). Δεν το βλέπω έτσι. Καλή η ξεκούραση των διακοπών, όπου και αν πηγαίνεις, όμως ήδη έχω αρχίσει να σκέφτομαι την επόμενη μέρα αυτής της ομάδας. Επιπλέον με καίει και το προσωπικό. Το πώς θα μπορέσω να λύσω το πρόβλημα της επαγγελματικής μου αποκατάστασης. Εκεί γυρίζει το μυαλό μου. Εχω ετήσιο συμβόλαιο με την ομοσπονδία, το οποίο φαντάζομαι πως θα μου ανανεωθεί και περιμένω από την πολιτεία να ευαισθητοποιηθεί και να δώσει μια λύση στο θέμα μου. Κατά τη συνάντηση μας στο γραφείο του πρωθυπουργού ο υπουργός πολιτισμού κ. Νικητιάδης κάποια στιγμή είπε, «κάτι θα κάνουμε και για τον προπονητή». Πάνω στην κουβέντα, όμως, ειπώθηκε. Δεν ήταν κάτι επίσημο. Πέρσι μετά το αργυρό μετάλλιο στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα είχα στείλει μια επιστολή στο ΑΠΕ (Αθηναϊκό πρακτορείο ειδήσεων) που έλεγε σχεδόν προφητικά πράγματα. Έλεγα ότι είμαι 41 άνεργος την στιγμή που συνάδελφοι άλλων ομαδικών αθλημάτων με λιγότερες επιτυχίες έχουν καταλάβει θέσεις και έχουν λύσει το πρόβλημα τους, όμως δεν ασχολήθηκε κανείς. Αυτό που ζητάω είναι ισονομία. Τίποτε άλλο. Ως βοηθός έχω ένα ολυμπιακό μετάλλιο και πολλά μετάλλια στο World League, ενώ ως πρώτος προπονητής έχω τώρα μια παγκόσμια πρωτιά και το περσινό αργυρό μετάλλιο στο πανευρωπαϊκό. Σχετικά με την ομάδα αυτό που θα ήθελα θα ήταν να κάνουμε μια καλύτερη προετοιμασία εν όψει του νέου παγκοσμίου για μας, το οποίο είναι το προολυμπιακό τουρνουά. Είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει στο πόλο. Να έρχεσαι πρώτος σε παγκόσμιο πρωτάθλημα και να μην προκρίνεσαι απευθείας στους ολυμπιακούς. Σε άλλα αθλήματα προκρίνονται ακόμη και οι 3-4 πρώτες. Ουσιαστικά ξεκινάμε από το μηδέν και πρέπει να είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι.
– Δε θα μπορούσε να γίνει κάτι και να ζητούσατε να προκριθείτε απευθείας στο Λονδίνο ως παγκόσμιοι πρωταθλητές;
Δεν το ξέρω. Θα είναι δώρο για μας, αλλά είναι θέμα της ΦΙΝΑ και υποθέτω πως δεν μπορεί ν’ αλλάξει το καταστατικό. Μακάρι να μπορούσε να γίνει, όμως για να μην έχει συμβεί μέχρι τώρα μάλλον δε θα γίνεται. Θα ήταν ευχής έργον και μας έδινε τη δυνατότητα να προετοιμαστούμε πολύ καλά για το Λονδίνο. Παλαιότερα το 2003 θυμάμαι ότι οι ΗΠΑ είχαν πάρει το χρυσό στο παγκόσμιο και προκρίθηκαν απευθείας στους ολυμπιακούς της Αθήνας. Στο προολυμπιακό θα συμμετάσχουν 12 ομάδες για 4 θέσεις και οι επτά είναι ομάδες μεταλλίων. Εκτός από μας θα έχουμε αντιπάλους, όπως η Ρωσία, η Ολλανδία, η γηπεδούχος Ιταλία, η Ουγγαρία, η Ισπανία και είτε οι ΗΠΑ, είτε ο Καναδάς.. Γελάει ο κόσμος όπως τα έχουν κάνει. Στην ολυμπιάδα συμμετέχουν μόνο 8 ομάδες και η μία θα είναι η Μεγάλη Βρετανία (ως διοργανώτρια), μία μάλλον θα είναι από την Αφρική, μια από Αμερική (Η.Π.Α. ή Καναδάς) μία από Ωκεανία (Αυστραλία) και η μία της Ασίας (Κίνα). Είναι ένα πρόβλημα ο τρόπος πρόκρισης.
– Όταν φτάνεις τόσο ψηλά πόσο δύσκολο είναι μετά να μένεις αφοσιωμένος στον στόχο σου;
Θεωρώ ότι ο χαρακτήρας σου δεν αλλάζει. Αν δεν έχεις το μυαλό σου πάνω από το κεφάλι σου φυσικά. Χαίρομαι που ζω αυτές τις στιγμές και κάνω κάτι για το άθλημα μας, που ταλαιπωρείται. Είμαι πολύ χαρούμενος για τις επιτυχίες του πόλο. Δεν πετάω στα σύννεφα, όμως. Ξέρω ότι η επόμενη μέρα είναι δύσκολη και δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για το μέλλον του αθλήματος μας.
– Αυτά τα μετάλλια δε φέρνουν νέα παιδιά στον χώρο;
Ναι, αλλά από το 2003 έρχονται αυτές οι επιτυχίες. Το 2004 συγκεκριμένα πήραμε το αργυρό μετάλλιο στην ολυμπιάδα, αλλά δε νομίζω να υπήρξε κάποια αλλαγή. Το 2005, μάλιστα, θυμάμαι το πόσα προβλήματα είχαμε. Ήμουν βοηθός και έπαιρνα 600 ευρώ. Επομένως δεν υπάρχει εξαργύρωση των μεταλλίων. Πέρσι δούλευα σε αθλητικό σχολείο και ξαφνικά από το υπουργείο παιδείας με έκοψαν. Δε συνέβη μόνο με εμένα, αλλά και με άλλους γυμναστές. Για περικοπές εξόδων.
– Επιστρέφοντας στη διοργάνωση της Σαγκάης πότε πίστεψες ότι μπορεί να κατακτηθεί η κορυφή;
Μόνο όταν φτάσαμε στον τελικό και περιμέναμε να μάθουμε τον αντίπαλο μας. Όταν αποκλείσαμε την Ολλανδία στα προημιτελικά πίστεψα ότι πάμε για ένα μετάλλιο.
– Πώς είναι όλα αυτά τα χρόνια να συνεργάζεσαι με τόσες κοπέλες;
Οι γυναίκες είναι ιδιαίτερες προσωπικότητες. Μπορεί να μη δώσουν σημασία σε κάτι σημαντικό και να επικεντρωθούν σε κάτι ασήμαντο. Μιλάμε βέβαια για αθλήτριες που κάνουν πρωταθλητισμό. Εκεί είναι στάνταρ τα πράγματα. Ξέρουν τι πρέπει να κάνουν και δόξα τω Θεώ έχουμε κοπέλες που διαθέτουν ταλέντο και βρίσκονται χρόνια σε υψηλό επίπεδο. Και επιπλέον έχουν αποδείξει ότι αγαπούν πολύ την εθνική ομάδα. Κάποιες φορές, βέβαια, μπορεί να γίνουν και εκνευριστικές (σ.σ. γέλια). Και κάνουν ερωτήσεις που μπορείς να τους τις έχεις αναλύσει τόσες φορές. Τις κάνουν για να τις κάνουν. Ή νιώθουν ανασφάλεια. Στις γυναίκες πρέπει να κάνεις σαφές αυτό που βλέπουν να το καταλαβαίνουν. Και ό,τι κάνουν χρειάζεται να το έχουν δει στο βίντεο και να το έχουν καταλάβει από πριν. Βλέπουμε βίντεο για να καταλάβουν τι γίνεται και τι πρέπει να κάνουν στο νερό. Μόνο που με το να το βλέπεις δεν είναι αρκετό. Για να βγει και στην πράξη το αποτέλεσμα, πρέπει να το κάνεις εκατοντάδες φορές πριν. Οι περισσότερες, πάντως, έχουν εξελιχθεί πολύ, διότι με σωματεία τους παίζουν χρόνια σε μεγάλες ευρωπαϊκές διοργανώσεις και με μεγάλες επιτυχίες μάλιστα.
– Ποιο είναι το πιο περίεργο περιστατικό που θυμάσαι;
Θέλει σκέψη. Μπορεί να θυμηθώ πολλά… Ένα που συνέβη έχει να κάνει με μια κοπέλα την οποία είχαν κλειδώσει στα αποδυτήρια. Βρισκόμασταν σε τουρνουά στην Ισπανία. Μετράω τις κοπέλες και ξαφνικά μου έλειπε μία. Την είχαν ξεχάσει με τα πράγματα της. «Λέω η τάδε που είναι;» Και εκεί που τρομάξαμε για το πού βρισκόταν φτάνουμε μέσα στα αποδυτήρια και εκείνη έκοβε τα νύχια της. «Γιατί δε φώναζες της είπα». Και μου απαντά: «Ε, τώρα που να φωνάζω για να έρθουν να μου ανοίξουν;» Απλά περίμενε μέχρι να την βγάλουν! Με τις γυναίκες ασχολούμαι από το 2003 και νομίζω ότι έχω καταλάβει πια τι έχουν στο μυαλό τους. Αγωνιστικά, όμως! Επειδή ξεκίνησα ως βοηθός ήμουν πιο κοντά τους. Λόγω θέσης.
– Η ψυχή μιας γυναίκας, ωστόσο, δεν είναι μια άβυσσος όπως λένε;
Ναι, παρόλο που προσπαθώ να προλαβαίνω καταστάσεις. Πάντα υπάρχουν απρόοπτα και παρεξηγήσεις. Αλλά αυτή η φουρνιά αθλητριών είναι καλοί χαρακτήρες. Όχι και ότι η προηγούμενη φουρνιά δεν ήταν. Απλά η διαφορά τους είναι πως όταν ανάβει μια φωτιά την σβήνουν εκ των έσω. Και το πρόβλημα αντιμετωπίζεται εντός ομάδας..
– Και είναι περίεργο που υπάρχει τέτοια ομόνοια, διότι οι 12 από τις 13 κοπέλες της αποστολής είναι από Βουλιαγμένη και Ολυμπιακό, που αγωνίζονται κάθε χρόνο στους τελικούς για τη μάχη του τίτλου.
Πραγματικά αυτό είναι μοναδικό. Έγινε και φέτος. Τετάρτη απόγευμα ήταν ο τελευταίος τελικός και έπαιζαν μπουνιές στην πισίνα, άνοιγαν μύτες, υπήρχαν εντάσεις. Και την Πέμπτη το πρωί μαζεύτηκαν όλες στο αεροδρόμιο και μετά από την πρώτη ώρα που υπήρχε μια αμηχανία όλα είχαν ξεχαστεί. Το βράδυ ήταν αγαπημένες και πήγαιναν μαζί για φαγητό. Είναι σημαντικό το καλό κλίμα σε μια ομάδα, προκειμένου να έχει επιτυχίες.
– Στην ενότητα μιας ομάδας, βέβαια, παίζει ρόλο και ο προπονητής.
Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω έχω βοηθήσει και εγώ να υπάρχει αυτή η όμορφη ατμόσφαιρα. Οι αθλήτριες της εθνικής ομάδας εκτός από ταλέντο είναι και καλοί χαρακτήρες.. Υπάρχουν βέβαια και ορισμένες κοπέλες που είναι οι συνδετικοί κρίκοι της εθνικής όπως η Αντωνακου και έμπειρες αθλήτριες όπως η Ρουμπεση, η Λαρά, ηι Μελιδωνη… Και ταυτόχρονα ισχυρές προσωπικότητες… Όπως η αρχηγός μας η Κική Λιόση.
– Πώς την επέλεξες;
Ηταν μαζί με την Αντιγόνη Ρουμπέση, την Σταυρούλα Αντωνάκου και τη Γιούλη τη Λαρά οι πιο παλιές. Λόγω παλαιότητας. Όπως και το ότι ήταν αποδεκτή από τις άλλες τρεις. Είναι μια γνήσια αρχηγός. Και πολύ παρορμητική!
– Μέλος μιας ομάδας που μοιάζει πραγματικά πολύ επαγγελματική.
Στις υποχρεώσεις, αλλά όχι στις αμοιβές. Έχει στόχο, έχει προδιαγραφές, έχει όρεξη. Μαζί φυσικά ανεβαίνουν δικαιολογημένα και οι απαιτήσεις. Και πρόκειται ουσιαστικά για μια νέα ομάδα.. Από εκείνη της Αθήνας το 2004 άλλαξαν οι 9 από τις 13 αθλήτριες. Μόνο τέσσερις παρέμειναν στην εθνική. Παρ’ όλα αυτά έχει δείξει μια σταθερότητα και έχει μια τεράστια άνοδο. Δείχνει πως δεν είναι τυχαία η πορεία της. Και το 2009 ήταν φοβερή η επιτυχία μας. Ήταν καθαρή αδικία ότι δεν πήραμε το χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο.. Στον μικρό τελικό με τη Ρωσία κερδίζαμε με 8-6 στο τελευταίο οκτάλεπτο και δε μας δόθηκαν δύο πέναλτι. Πιστεύω πως η διαιτησία έπαιξε καθοριστικό ρόλο.. Και το 2010 πήγαμε σε τρεις μεγάλες διοργανώσεις και πήραμε δύο μετάλλια! Δεν έχει γίνει ποτέ ξανά αυτό. Και φέτος φτάσαμε στην κορυφή του κόσμου. Φυσικά υπάρχουν και δύσκολες στιγμές. Πέρσι πριν το ευρωπαϊκό του Ζάγκρεμπ ήρθαμε 7οι στο ΦΙΝΑ ΚΑΠ. Όταν δημιουργείται κρίση, όμως, σε μια ομάδα ή, την κάνει να σπάσει ή, να σπάσει ρεκόρ. Εμείς μάλλον ανήκουμε στη 2η κατηγορία (σ.σ. γέλια)
– Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν είχαν λύσει και τα προβλήματα τους.
Δεν ξέρω. Μήπως θα συνέβαινε το αντίθετο; Δηλαδή αν είχαν τα προβλήματα τους λυμένα δε θα είχαν εκεί το μυαλό τους; Εγώ θα προτιμούσα, όμως, να έχουν λύσει τα προβλήματα τους και να έχουν το ίδιο κίνητρο. Και εκείνες αυτό θα ήθελαν.
– Με άντρες δε θα ήθελες να δουλέψεις ξανά;
Βέβαια. Εννοείται. Θέλω να δουλέψω σε αντρικό τμήμα και το μυαλό μου είναι ανοιχτό προς τα εκεί. Μέχρι τότε, όμως, η προσοχή μου είναι να πάμε στην ολυμπιάδα του Λονδίνου. Από εκεί και μετά θα κάνουμε το ταμείο μας. Ανάλογα με την προσφορά και τη ζήτηση.
– Βλέποντας προπονητές άλλων αθλημάτων να παίρνουν πολλά χρήματα νιώθεις μια ζήλεια απέναντι τους;
Όχι ζήλεια, αλλά σίγουρα ένα παράπονο σε πιάνει, όταν ακούς να εισπράττουν τόσο μεγάλα ποσά. Και για να μην πάμε στα δεδομένα του εξωτερικού ας πάμε στα κοντινά, τα δικά μας. Στις αποδοχές του Βαλβέρδε, του Ίβκοβιτς…Μιλάμε για προπονητές που παίρνουν τα εκατονταπλάσια από σένα. Δυστυχώς σε εισαγωγικά διαλέξαμε ένα άθλημα με μηδέν έσοδα, αλλά δεν είμαι αχάριστος. Οι χαρές που έχω πάρει μου δίνουν δύναμη για να συνεχίσω. Το να συμμετέχουμε σε διοργανώσεις τόσο υψηλού επιπέδου. Παγκόσμια πρωταθλήματα, ολυμπιακούς αγώνες, πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Είναι κάτι που αυτοί που παίρνουν τα εκατονταπλάσια ποσά από σένα δεν τα έχουν ζήσει και μπορεί να μην προλάβουν να τα ζήσουν. Όπως επίσης μπορεί να ακούγεται κοινότυπο, αλλά όταν είδα τη σημαία να ανεμίζει και τον εθνικό ύμνο να ακούγεται στο κολυμβητήριο της Σαγκάης ένιωσα μοναδικά. Όλα αυτά δεν αγοράζονται με τίποτα. Εκεί ξεχνάς τα πάντα. Κάθε οικονομικό πρόβλημα που μπορεί να έχεις. Ετσι αισθάνονται και τα κορίτσια ακριβώς. Για αυτό και συνεχίζουμε.
– Όλη τη σεζόν τα κορίτσια του Ολυμπιακού αντιμετώπισαν σοβαρά οικονομικά προβλήματα σχετικά με την καταβολή των δεδουλευμένων τους. Βρισκόσουν δίπλα τους;
Πάντα μιλάω μαζί τους και αν έχουν προβλήματα προσπαθώ να τις βοηθήσω όσο μπορώ. Και ψυχολογικά και σε ό,τι περνάει από το χέρι μου. Και συμβουλευτικά. Και είμαι σίγουρος ότι μόλις τελειώσει η συνεργασία μας με τις περισσότερες κοπέλες της εθνικής θα κρατήσουμε επαφή και εκτός της πισίνας.
– Τι σας κρατάει στον χώρο;
Η αγάπη για το άθλημα και οι χαρές που μας προσφέρει.
– Συναντηθήκατε με Παπούλια, Παπανδρέου, Σαμαρά. Τι τους είπες;
Με τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της δημοκρατίας προλάβαμε και ανταλλάξαμε 1-2 κουβέντες. Δεν υπήρχε πολύς χρόνος. Ηταν και οι άνθρωποι της ομοσπονδίας, οπότε δε μιλήσαμε πολύ. Με τον κύριο Σαμαρά είχαμε περισσότερο χρόνο. Μιλήσαμε λίγο παραπάνω. Εστιάσαμε στα προβλήματα μας που πρέπει να ξεπεραστούν. Όπως το ότι φτάνουμε να μην έχουμε πισίνες να κάνουμε προπονήσεις. Εχουμε πάει πλέον από το άσπρο στο μαύρο. Είναι μια αδιανόητη κατάσταση. Φτάσαμε στο σημείο έναν χρόνο πριν να λένε σε κάποιες κοπέλες που ήταν να μπουν σε κάποια δημόσια υπηρεσία να καταθέσουν τα δελτία τους. Και μιλάμε για κορίτσια 22-25 ετών, που ήταν εν ενεργεία πολίστριες της εθνικής.. Οι υπόλοιπες αθλήτριες περιμένουν να διοριστούν από το 2006 και το 2007..Υπάρχει και το παράδειγμα της Αγγελικής Γερόλυμου. Για να μπορέσει να συμμετέχει στις υποχρεώσεις μας πήρε έξι μήνες άδεια άνευ αποδοχών από τη νομαρχία Αθηνών. Και μιλάμε για 900 ευρώ τον μήνα…
– Εκείνοι τι σου είπαν;
Θα σου πω αυτό που μου έμεινε από τα λόγια του κύριου Παπούλια και μου άρεσαν πέρα από το ότι είπε στον κύριο Μπιτσαξή να βρίσκεται δίπλα μας και να επιληφθεί των προβλημάτων μας, ήταν επί προσωπικού. Στη σύντομη συνομιλία μας την ώρα που με χαιρετούσε μου είπε: «Παρακολουθώ την προσπάθεια σου από τον πάγκο και κατάφερες να κάνεις τη δική σου αγωνία, αγωνία όλων των Ελλήνων». Για μένα ήταν μεγάλη τιμή ο πρώτος πολίτης της χώρας να απευθύνεται σε μένα και να μου λέει αυτά τα λόγια.
– Περιμένεις ανταπόκριση από την πολιτεία;
Πιστεύω πως κάτι θ’ αλλάξει με αυτήν την επιτυχία. Πάντα στο πλαίσιο της αξιοκρατίας και της ισονομίας..
– Με τι θα ήσουν ικανοποιημένος;
Αν περνούσε από το χέρι μου θα ήθελα η ομάδα να λύσει όλα της τα προβλήματα. Με τις πισίνες, να έχει μια σωστή προετοιμασία. Για μένα προσωπικά να μπω ξανά σ’ ένα σχολείο. Δε ζητάω ούτε αργομισθία, ούτε βόλεμα. Είμαι γυμναστής, πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ και θέλω να δουλέψω ξανά. Αυτό που ζητάω είναι αξιοκρατία και ισονομία.
– Σε άλλες εποχές τέτοια επιτυχία θα έφερνε και πολλά χρήματα.
Ναι, και θέσεις και αξιώματα. Τώρα είναι δύσκολες εποχές. Το βλέπεις για όλους τους Ελληνες. Υπάρχουν, όμως, και κάποια όρια.
– Κεφάλαιο Μαρία Τσουρή. Ένιωσες πικραμένος όταν έθεσε εαυτόν εκτός εθνικής, προκειμένου να ξεκουραστεί;
Όχι, δεν ένιωσα πίκρα. Απλά θεωρώ ότι ήταν λάθος η χρονική στιγμή να επιλέξει να μην παίξει στην εθνική λίγο χρόνο πριν την ολυμπιάδα. Εκανε πολύ λάθος επιλογή. Αρχικά μου είχε ζητήσει μια εβδομάδα άδεια. Της εξήγησα, όμως, ότι ο χρόνος της προετοιμασίας ήταν πολύ μικρός. Αν έδινα στη Μαρία αυτήν την άδεια πιθανόν να ζητούσαν και οι υπόλοιπες. Ετσι θα διαλυόταν η ομάδα. Και μετά έθεσε εαυτόν εκτός εθνικής. Επιλογή της.. Σεβαστή. Και έτσι προχωρήσαμε με τις υπόλοιπες κοπέλες που είναι νεαρότερες και ταλαντούχες.. Η εθνική ομάδα είναι πάνω από όλους..
– Σκέφτεσαι να την καλέσεις ξανά στις υποχρεώσεις της εθνικής το 2012;
Θα συνεκτιμηθούν πολλά πράγματα. Όπως το αν θα αγωνίζεται τη νέα χρονιά. Ποια θα είναι η απόδοση και η συμπεριφορά της στις προπονήσεις και στο πρωτάθλημα. Το κενό της, όμως, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα υπερκαλύφθηκε με την Ελενα Κούβδου, που ήταν άριστη στην Κίνα. Επιπλέον η Μαρία θα πρέπει να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των συμπαικτριών της, αλλά και του τεχνικού τιμ, η οποία χάθηκε. Στο μυαλό μου είναι πολύ μικρή η πιθανότητα επιστροφής της.
– Θα ήταν και άδικο για την Κούβδου.
Ακριβώς έτσι.. Και για τις υπόλοιπες αθλήτριες που θυσίασαν χρόνο κ κόπο για 2,5 μήνες σκληρής προετοιμασίας..
– Ένας ομοσπονδιακός τεχνικός πώς περνάει τον χρόνο του αν δεν έχει αγώνες και τουρνουά προετοιμασίας;
Eφ’ όσον πέρσι δεν είχα άλλη εργασία παρακολουθούσα προπονήσεις ομάδων. Και γυναικείων και αντρικών. Πολλές προπονήσεις. Θέλω να ενημερώνομαι συνέχεια. Έβλεπα τουρνουά προετοιμασίας και φυσικά αγώνες. Επιπλέον περνάω αρκετές ώρες στην ομοσπονδία για να οργανώνουμε τα της επόμενης χρονιάς. Τουρνουά που θα συμμετέχουμε, ταξίδια. Γενικά επιμέρους θέματα που αφορούν την ομάδα.
– Την οικογένεια την σκέφτεσαι;
Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αλλά πρέπει να δοθεί λύση στο βιοποριστικό μου πρόβλημα. Επομένως έχει πάει πιο πίσω.
– Μετά από την επιτυχία δε δέχθηκες καμιά πρόταση γάμου από κανένα μοντέλο;
Όχι δεν είχα τίποτα. Μάλλον δεν κινούμαι στους σωστούς χώρους (σ.σ. γέλια). Περιμένω.
– Υπάρχουν προπονητές που παρακολουθείς από άλλα αθλήματα;
Μου αρέσει ο Αρσέν Βενγκέρ. Και όχι επειδή έχουμε την ίδια μέρα γενέθλια! Δεν το ήξερα και είναι ωραίο που μου το είπες. Φτιάχνει ομάδες από το πουθενά, έστω και αν τώρα δεν παίρνει τίτλους. Στο μπάσκετ θα σου έλεγα έναν προπονητή από το κολεγιακό, τον Μάικ Σιζέφσκι.
– Και από τον χώρο του υγρού στίβου;
Στα τόσα χρόνια που βρίσκομαι στον χώρο έχω δει πολλά και διαφορετικά πράγματα και έχω μάθει πολλά από διάφορους ανθρώπους. Και συνεχίζω να ενημερώνομαι να εξελίσσομαι να μαθαίνω..Ανταλλάζω απόψεις και προβληματισμούς με πολλούς συναδέλφους από τον χώρο μας. Θεωρώ ότι ο κάθε προπονητής έχει κάτι να διδάξει. Να παρουσιάσει. Το ζητούμενο είναι τι θα επιλέξεις και από ποιόν. Τι σε αφορά και τι όχι.. Ο μιμητισμός είναι ανασφάλεια και αδυναμία χαρακτήρα. Σε επίπεδο ατομικής τεχνικής ο Στάμενιτς ήταν μεγάλο σχολείο.. Θαυμάζω και έχω πολύ καλή συνεργασία με τον Νίκο Γέμελο, ο οποίος μ’ έχει βοηθήσει πολύ σε πολλά πράγματα..
– Ποιους θα ήθελες να ευχαριστήσεις στη μέχρι τώρα καριέρα σου;
Δε θα ήθελα να αδικήσω κάποιους όλα αυτά τα χρόνια. Από το 1990 που ξεκίνησα υπήρξαν πολλοί άνθρωποι που με πίστεψαν και με πιστεύουν. Χρειάζεσαι ανθρώπους να σε πιστέψουν και να σου δώσουν την ευκαιρία να αποδείξεις ότι μπορείς. Θα ήθελα να πω ευχαριστώ στον Δημήτρη Διαθεσόπουλο, ο οποίος στα τέλη του 2008 πήρε την τολμηρή απόφαση να μου δώσει το χρίσμα του πρώτου προπονητή. Στον πάγκο μέχρι τότε βρισκόταν μια μεγάλη προσωπικότητα του υγρού στίβου, ο Κούλης Ιωσηφίδης και η ομάδα από το 2004 και μετά είχε να παρουσιάσει πολλές επιτυχίες. Για μένα μέτρησε πολύ η απόφαση του και το ρίσκο που πήρε, όμως νομίζω πως σ’ αυτά τα τρία χρόνια τον έχω βγάλει ασπροπρόσωπο. Τον δικαίωσα.. Και θα προσπαθώ πάντα στο μέλλον. Φυσικά θέλω να ευχαριστήσω και τις αθλήτριες με τις οποίες έχουμε πολύ καλές σχέσεις, τους συνεργάτες μου, την Κ.Ο.Ε. αλλά και την οικογένεια μου, που με αγαπά και με έχει στηρίξει με κατανόηση στις δύσκολες στιγμές.
-Τι πρέπει να έχει ένας προπονητής για να είναι επιτυχημένος;
Τρέλα, γνώσεις, όρεξη, αντίληψη, εργατοώρες και μιλάω κυρίως για αυτές που δε φαίνονται. Επίσης ανοιχτό μυαλό, υπομονή, διαίσθηση, στρατηγική και τύχη φυσικά.
– Το Sports που κάνουμε τη συνέντευξη και στο οποίο είσαι θαμώνας φημίζεται για τα υποβρύχια του. Εσύ πώς καταφέρνεις και μένεις τόσο αδύνατος;
Γιατί τα έχω κόψει τα δύο τελευταία χρόνια. Μόνο λίγο κόκκινο κρασί. Πριν ήμουν 10 κιλά παραπάνω. Γενικά τρώω λιγότερο και δεν πίνω.
– Άρα το να δουλεύεις με γυναίκες είναι η καλύτερη δίαιτα;
Ναι! Η θα χάσεις πολλά κιλά ή, θα πάρεις πολλά. Μέση λύση δεν υπάρχει.
– Το Λονδίνο το σκέφτεσαι;
Για μένα η σκέψη μου σταματάει στο προολυμπιακό τουρνουά του επόμενου Απριλίου. Μέχρι εκεί.
– Πλην της Σαγκάης ποια είναι τα αγαπημένα σου ταξίδια όλα αυτά τα χρόνια;
Ωραία ερώτηση! Μου αρέσει πολύ η Βαρκελώνη και τον Μάιο, μάλιστα, είχαμε την τύχη να δώσουμε το παρών στο παιχνίδι της Μπαρτσελόνα με τη Λα Κορούνια στο Καμπ Νου, όπου έγινε η φιέστα του τίτλου. Το παιχνίδι έληξε δίχως γκολ, όμως λίγη σημασία είχε. Η Μπάρτσα είχε να σκέφτεται τον τελικό του τσάμπιονς λιγκ και έπαιξε με πολλούς αναπληρωματικούς. Λίγο μας πείραξε αυτό. Μοναδικός και αγαπημένος προορισμός επίσης είναι η Νέα Υόρκη. Η μητρόπολη του κόσμου. Ετσι δε λένε; Και επίσης το Μονακό. Μη νομίζεις, πάντως, πως στα ταξίδια έχουμε πολύ χρόνο για να βλέπουμε τις πόλεις.
– Και η Σαγκάη;
Και μόνο το γεγονός ότι είναι συγκεντρωμένοι 16 εκατομμύρια άνθρωποι σε μια πόλη τα λέει όλα. Δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιες μεγαλουπόλεις. Γενικά είναι πολύ οργανωμένη. Όσο φυσικά προλάβαμε να τη δούμε.
– Η κατάκτηση αυτού του μεταλλίου είναι η μεγαλύτερη στιγμή της ζωής σου;
Ε, βέβαια. Εύχομαι όσος κόσμος ασχολείται με την προπονητική να ζήσει αυτές τις στιγμές. Και στα 31 μου είχα κατακτήσει με τον Εθνικό το κύπελλο το 2000 και είχαμε τότε να αντιμετωπίσουμε δύο μεγαθήρια, τον Ολυμπιακό και τη Βουλιαγμένη. Και τους κορυφαίους προπονητές τους. Αυτό όμως, που συνέβη τώρα δεν έχει καμία σχέση. Είναι το μεγαλύτερο σκαλί που θα μπορούσα να σκεφτώ ποτέ ότι θα ανέβαινα.
– Τι ξεχωρίζεις περισσότερο; Μήπως την στιγμή που έπεσες στην πισίνα μετά τη λήξη του τελικού;
Είναι μια ιδιαίτερη στιγμή εκείνη που πέφτω στο νερό. Αλλά όχι μόνο αυτή. Οταν άκουσα τον εθνικό ύμνο, όταν είδα τη σημαία να ανεμίζει. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Όπως βλέπεις και στη φωτογραφία του κινητού μου, είμαστε στο κέντρο από τις τρεις σημαίες και οι άλλες δύο είναι η Κίνα και η Ρωσία. Μιλάμε για δύο υπερδυνάμεις. Ο μισός πλανήτης. Εκεί καταλαβαίνεις το μεγαλείο σ’ αυτό που πετύχαμε. Η Ελλάδα μια κουκίδα στον πλανήτη να είναι πρώτη. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Τα λέει όλα το χρυσό αυτό μετάλλιο.
– Εκείνες τις ώρες πώς το βιώνεις; Τι σκέφτεσαι;
Το ζεις και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία. Αισθάνεσαι πως μπορεί να μην το ζήσεις ξανά. Το ρουφάς, το βιώνεις ,το κρατάς για πάντα. Αν είναι να θυμάσαι κάτι στη ζωή σου αυτό είναι. Παράλληλα σκέφτεσαι και τους αγαπημένους σου ανθρώπους και ξέρεις ότι χαίρονται και για σένα.
-Ποια πιστεύεις είναι η γνώμη που έχουν οι παίκτριες σου για σένα;
Νομίζω ότι επειδή τους έχει δείξει σεβασμό με σέβονται και εκείνες. Νομίζω πως τον έχω κερδίσει τον σεβασμό, δεν τον έχω απαιτήσει. Όπως τις σέβομαι, έτσι θέλω να με σέβονται και εκείνες. Και όλους τους ανθρώπους που δουλεύουν για την ομάδα. Και το κάνουν. Εχουμε φιλικές σχέσεις, όμως, έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε και τα όρια που πρέπει να υπάρχουν ανάμεσα σ’ έναν προπονητή και τις αθλήτριες του. Είναι εκείνο το σημείο, όπου είναι διακριτοί οι ρόλοι.
– Νιώθεις να παίζουν και για σένα;
Ναι, το νιώθω και είναι πολύ ωραίο. Το σημαντικό για έναν προπονητή, βέβαια, είναι πάνω απ’ όλα να μπορεί να πάρει το μάξιμουμ από κάθε αθλήτρια του. Επιπλέον δεν παίζουν μόνο για μένα ή, για τους εαυτούς τους. Παίζουν για τον συνεργάτη μου Σάκη Κεχαγιά, για τη φυσικοθεραπεύτρια μας, την Έφη Βούλγαρη, για το γιατρό μας Κυριάκο Νανούση, και για τον προπονητή τερματοφυλάκων τον Βαγγέλη Πάτρα. Για όλους, με τους οποίους περνούν πολύ χρόνο μαζί για αρκετούς μήνες.
– Και είσαι από τους προπονητές που βγάζουν μια φοβερή ηρεμία στον πάγκο.
Μόνο ένας προπονητής μπορεί να καταλάβει τι πίεση υπάρχει.. Μην κοιτάτε τι φαίνεται.. Ναι προσπαθώ να είμαι ήρεμος. Μόνο έτσι μπορώ να έχω σωστές αντιδράσεις. Να έχεις σχεδιάσει κάτι και να έχεις καθαρό μυαλό για να κάνεις τις σωστές κινήσεις. Η ηρεμία χρειάζεται σε μια γυναικεία ομάδα. Από μόνες τους δεν είναι ήρεμες. Επομένως αν υπάρχει και απέξω πίεση, τότε είναι δύσκολα τα πράγματα. Ακόμη και αν στην προετοιμασία ή, στις προπονήσεις μπορεί να υπάρχει πίεση, όταν πάνε στον αγώνα πρέπει να είναι ήρεμες.
– Δε τους φωνάζεις καθόλου;
Όταν διακρίνω αδιαφορία. Όχι αν γίνει μια λάθος πάσα, ένα λάθος σουτ. Όταν βλέπω ότι δεν καταβάλλεται προσπάθεια. Όλα χρειάζονται. Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του προσωπικότητα. Και η φωνή χρειάζεται, και η πίεση, αλλά φυσικά και τα μπράβο… Πηγή: all4fun.gr
