Με απόφασή του, ο Άρειος Πάγος επικύρωσε ποινή κάθειρξης τεσσάρων ετών που αποδόθηκε από το Εφετείο, στέλνοντας στη φυλακή έναν 32χρονο, πρώην χρήστη ναρκωτικών, ο οποίος είχε αποσπάσει με την απειλή μαχαιριού ένα ζαντολάστιχο πριν από 13 χρόνια.
Οι Αρεοπαγίτες έκριναν πώς «χρήστης ναρκωτικών που έχει ολοκληρώσει θεραπευτικό πρόγραμμα δεν μπορεί να καταδικαστεί σε μειωμένη ποινή εφόσον έχει διαπράξει το αδίκημα της ληστείας».
Η ληστεία βέβαια που είχε διαπράξει ο 32χρονος σε ηλικία 18 ετών, ο οποίος έχει πλέον απεξαρτηθεί, σε ηλικία αφορούσε την αφαίρεση ενός ζαντολάστιχου. Σύμφωνα όμως σε τον νόμο «όποιος προσπαθεί να αφαιρέσει αντικείμενο ή αντικείμενα με την απειλή κατά της ζωής διαπράττει το αδίκημα της ληστείας και όχι της κλοπής».
Η απόφαση του Εφετείου
Το Εφετείο είχε καταδικάσει τον 32χρονο σε φυλάκιση τεσσάρων ετών, παρότι ο νόμος δίνει το δικαίωμα στο δικαστήριο να μειώσει την ποινή αν αποδειχτεί ότι τα αδικήματα τελέστηκαν για να διευκολυνθεί η χρήση ναρκωτικών ουσιών. Ουσιαστικά του αναγνωρίζεται το ελαφρυντικό της επιτυχούς ολοκλήρωσης θεραπευτικού προγράμματος απεξάρτησης από τα ναρκωτικά. Οι δικαστές όμως στην περίπτωση του νεαρού, «πατησαν» στο γράμμα του νόμου που αναφέρει πώς «δεν μπορεί να αναγνωριστεί καμία ελαφρυντική περίσταση σε όσους με επιτυχία έχουν ολοκληρώσει θεραπευτικό πρόγραμμα εφόσον έχουν διαπράξει ληστεία ή όλα τα άλλα εκείνα εγκλήματα που προβλέπονται στο άρθρο 31 του Ν. 3459/2006».
«Δείγμα αναλγησίας»
Η Μονάδα Απεξάρτησης «18 ΑΝΩ» με ανακοίνωσή της «καταδικάζει ως απαράδεκτη την απόφαση του Αρείου Πάγου που επιβεβαιώνει την προηγούμενη απόφαση του Εφετείου της Αθήνας για τον απεξαρτημένο Κ.Ρ. Δείγμα αναλγησίας του κράτους και γενικότερα της Πολιτείας απέναντι σε όσους καταφέρνουν να κερδίσουν την δύσκολη μάχη της απεξάρτησης, έρχεται σε μια δύσκολη εποχή να περάσει στην κοινωνία το ολέθριο μήνυμα ότι ο τοξικομανής δεν γίνεται καλά και η θέση του ακόμα και αφού απεξαρτηθεί, είναι στη φυλακή. Για ποια απεξάρτηση μπορούμε να μιλάμε πλέον όταν οι δικαστικές Αρχές δεν διστάζουν να στείλουν στη φυλακή ένα νέο παιδί, που κατάφερε να ολοκληρώσει το θεραπευτικό πρόγραμμα και να παραμείνει καθαρός, επί τριάμισι χρόνια μέχρι τώρα, έχοντας διαμορφώσει, με τη βοήθεια της θεραπευτικής διαδικασίας, ένα νέο τρόπο ζωής, χωρίς ουσίες, με αξίες και ιδανικά; Δεν γνωρίζει το δικαστικό σώμα τι γίνεται στις φυλακές, πόσο μεγάλη διακίνηση ουσιών υπάρχει εκεί μέσα; Μήπως τέτοιες εξοντωτικές ποινές που καταστρέφουν τα όνειρα και τις ελπίδες χιλιάδων απεξαρτημένων δεν είναι παρά μία προειδοποίηση προς ολόκληρο το κοινωνικό σώμα ότι τελικά όλα αντιμετωπίζονται μόνο στο πνεύμα μιας χωρίς όρια καταστολής;».
