Στους τομείς που πρέπει να επικεντρωθεί η αναπτυξιακή στρατηγική της Ελλάδας αναφέρεται με άρθρο του στην εφημερίδα «Financial Times» ο Kemal Dervish, αντιπρόεδρος του αμερικανικού ιδρύματος πολιτικής Brookings και υπουργός Οικονομικών της Τουρκίας κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης της, το 2001.
Στο άρθρο, με τίτλο: «Η θάλασσα, τα πλοία και ο ήλιος μπορούν να οδηγήσουν την ανάκαμψη της Ελλάδας», ο κ. Dervish σημειώνει ότι η Ελλάδα και οι εταίροι της πρέπει να διαθέσουν για τον σχεδιασμό μίας βραχυπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης αναπτυξιακής στρατηγικής τον ίδιο χρόνο και σκέψη με την ανάλυση για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της χώρας.
«Διότι», τονίζει, «χωρίς ανάπτυξη, ο λόγος του χρέους προς το Α.Ε.Π. μπορεί να συνεχίσει να αυξάνεται, ακόμη και αν το χρέος που είναι στον αριθμητή μειώνεται. Επιπλέον, προσθέτει, χωρίς τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης, το συνολικό ελληνικό πρόγραμμα δεν θα είναι κοινωνικά βιώσιμο, ανεξάρτητα από την εξέλιξη του λόγου του χρέους προς το Α.Ε.Π.».
Όσον αφορά στη βραχυπρόθεσμη στρατηγική για την ανάπτυξη, ο κ. Dervish αναφέρει ότι κάθε φορολογικό μέτρο και κάθε μέτρο στο σκέλος των δαπανών πρέπει να αναλύεται σε σχέση με την επίπτωση που έχει στην ανάπτυξη. Αυτό δεν σημαίνει, τονίζει, ότι δεν υπάρχει ανάγκη αύξησης των εσόδων του προϋπολογισμού, ούτε ότι είναι η ώρα για γενικευμένες φορολογικές μειώσεις, όπως υποστηρίζει η αντιπολίτευση.
Η Ελλάδα, προσθέτει, πρέπει να επιτύχει σημαντικό πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο θα τη φέρει σε ισχυρότερη διαπραγματευτική θέση έναντι των ξένων πιστωτών της.
Η ενίσχυση των δεξιοτήτων και της εκπαίδευσης των εργαζομένων, η βελτίωση των υφιστάμενων υποδομών, η μείωση του κόστους για την απασχόληση, φορολογικές αυξήσεις σε πολυτελή κατανάλωση, σε συνδυασμό με φορολογικά κίνητρα για τις προσλήψεις, και η έξυπνη στόχευση των κοινωνικών δαπανών είναι μέτρα που μπορούν να κάνουν το πακέτο πολιτικής όσο είναι δυνατό πιο φιλικό στην ανάπτυξη.
Η ελληνική κυβέρνηση, αναφέρει, έχει ήδη πάρει μέτρα για την καλύτερη στόχευση των κοινωνικών δαπανών και εξετάζει πολλές από τις παραπάνω δυνατότητες, αλλά ο κ. Dervish αναφέρει ότι το σχεδόν αποκλειστικό επίκεντρο των εταίρων της Ελλάδας ήταν η λήψη φορολογικών μέτρων και μέτρων μείωσης των δαπανών, χωρίς να εξετάζουν ταυτόχρονα την επίπτωσή τους στην ανάπτυξη.
Ο κ. Dervish αναφέρει ότι στήριξη στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας μπορεί να έρθει μέσω πρόσθετων κοινοτικών πόρων και μέσω της ανακατανομής και εμπροσθοβαρούς χρήσης των διαθέσιμων κοινοτικών πόρων, με τους οποίους πρέπει να χρηματοδοτηθεί ένα πρόγραμμα ενίσχυσης της απασχόλησης και των υποδομών.
Σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, ο συγγραφέας σημειώνει ότι η ανάπτυξη της Ελλάδας – που είναι μία χώρα υψηλού εισοδήματος και μέλος της Ε.Ε., παρά τις σημερινές δυσκολίες της – δεν μπορεί να βασισθεί στο να γίνει κόμβος παραγωγής απλών βιομηχανικών προϊόντων με χαμηλούς μισθούς.
Κεντρικό ρόλο και στη μελλοντική ανάπτυξη θα έχει ο τουρισμός υψηλής ποιότητας που θα συμπληρώνεται από περισσότερες πολιτιστικές δραστηριότητες, παραθεριστικές κοινότητες για τους κατοίκους της Βόρειας Ευρώπης και υψηλού επιπέδου ιατρικές υπηρεσίες σε πλεονεκτικό κόστος.
Σημαντικός θα είναι για την ανάπτυξη και ο αγροτικός τομέας με υψηλή προστιθέμενη αξία, ενώ θα πρέπει να γίνουν κινήσεις από την Ελλάδα, ώστε να περισσότερα έσοδα από τη ναυτιλία να εισρέουν στην ελληνική οικονομία.
Επίσης, η Ελλάδα πρέπει να βρει τμήματα σε τομείς υψηλής τεχνολογίας, όπου θα μπορέσει να συμμετέχει.
Τέλος, μεγάλη πηγή ανάπτυξης μπορεί να καταστεί το δυναμικό της χώρας σε αιολική και ηλιακή ενέργεια καθώς και οι πράσινες τεχνολογίες.
