«Θέλει τάξη η αταξία Για να βρει την ευτυχία»
«Εκπνοή συναισθημάτων» της Μαρίας Πολυμήλη
Η πολιτική σκηνή της Ελλάδας βιώνει μια κρίση αντιπολίτευσης, γεγονός που προκαλεί ανησυχία για την υγεία της δημοκρατίας στη χώρα. Ενώ η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας συνεχίζει να κυριαρχεί πολιτικά, η απουσία μιας ισχυρής, συγκροτημένης και αξιόπιστης αντιπολίτευσης δημιουργεί ανισορροπίες που επηρεάζουν τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και τη δυνατότητα διαμόρφωσης εναλλακτικών πολιτικών προτάσεων.
Δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας: Η κυριαρχία της γραφικότητας
Στον δεξιό χώρο, η πολιτική σκηνή χαρακτηρίζεται από την απουσία ουσιαστικού πολιτικού πλαισίου και ιδεολογικής συνοχής. Οι εκπρόσωποι αυτού του χώρου συχνά υιοθετούν ρητορική που εστιάζει στον εντυπωσιασμό και όχι στις ρεαλιστικές πολιτικές λύσεις. Χωρίς σαφή ιδεολογική ταυτότητα, δεν μπορούν να προσελκύσουν πλήθος ψηφοφόρων το οποίο να συνιστά ουσιαστική βάση, ούτε να αποτελέσουν αξιόπιστη εναλλακτική. Αν και πολιτικά η Νέα Δημοκρατία είναι άχθος αρούροις για τη χώρα, εντούτοις συνεχίζει ελλείψει αντιπολίτευσης να κρατά , τουλάχιστον δημοκοπικά, τα πρωτεία.
Αριστερά της Νέας Δημοκρατίας: Ανασύνταξη, αναπαλαίωση και κατακερματισμός
Στο χώρο της αριστεράς και της κεντροαριστεράς, η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη:
- Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να επιστρέψει: Το ΠΑΣΟΚ εμφανίζει μια σοβαρή προσπάθεια ανασύνταξης, και αναπαλαίωσης, προσπαθώντας όπως μπορεί, να επανακτήσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας με προτάσεις που εστιάζουν σε ένα σύγχρονο πολιτικό πλαίσιο. Η πρόκληση που αντιμετωπίζει είναι να διαμορφώσει μια ξεκάθαρη ιδεολογική ταυτότητα, ξεπερνώντας το παρελθόν και προσφέροντας εναλλακτικές λύσεις που θα είναι ρεαλιστικές και ελκυστικές. Το σύνθημα ΑΛΛΑΓΗ έστω και παρωχημένα από την εποχή του Ανδρέα, δεν γίνεται δίχως… ΑΛΛΑΓΗ.
- Η Αριστερά είναι κατακερματισμένη: o Το ΚΚΕ παραμένει σταθερό, κερδίζοντας ποσοστά λόγω της απογοήτευσης από την κεντροαριστερά. Ωστόσο, η αδυναμία του να προσαρμόσει την κοσμοθεωρία του στη σύγχρονη πραγματικότητα περιορίζει τη δυναμική του.
- Ο ΣΥΡΙΖΑ διασπάται σε τρεις κύριες ομάδες: Η «Νέα Αριστερά», που αναζητά την ταυτότητά της. Μια ομάδα ανεξάρτητων βουλευτών που φαίνεται να περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία για ένταξη σε νέο σχήμα.
- Οι εναπομείναντες στον ΣΥΡΙΖΑ, που δίνουν την εντύπωση ότι σύντομα θα οδηγηθούν σε συγκρούσεις εξ αιτίας της δημιουργίας νέων «πρωτοβουλιών» (φράξιες) .
- Η Πλεύση Ελευθερίας: Η δυναμική παρουσία της Πλεύσης Ελευθερίας οφείλεται κυρίως στην εκρηκτική προσωπικότητα της επικεφαλής της. Ωστόσο, ο σχηματισμός της ως σοβαρού πολιτικού παίκτη απαιτεί περισσότερη ιδεολογική και πολιτική συγκρότηση. Ποτέ, άλλωστε, ένας παίκτης δεν κάνει τη διαφορά στην ομάδα. Κι αν δεν προωθήσει νέα παιδιά η κυρία Κωνσταντοπούλου, αν δεν γνωρίσουμε κάποια-κάποιον άλλον εκτός αυτής, δεν θα γίνει ΠΟΤΕ ο Μαραντόνα, ηγέτης της Νάπολι.
- Το ΜέΡΑ25 εκτός Βουλής: Παρά τη σαφή πρόταση πολιτικής, το ΜέΡΑ25 δεν καταφέρνει να ξεπεράσει την αρνητική εικόνα που συνοδεύει τον Γιάνη Βαρουφάκη από το παρελθόν αφού σηκώνει τις φορτωμένες σε αυτόν αμαρτίες του παρελθόντος. Εμμέσως είτε σαφώς.
Το ζήτημα της αξιόπιστης αντιπολίτευσης
Το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας χρειάζεται επειγόντως μια αξιόπιστη αντιπολίτευση. Σήμερα, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν αντιμετωπίζει σοβαρό πολιτικό αντίπαλο, γεγονός που ενισχύει την αίσθηση μονοκρατορίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αμετροέπεια ορισμένων υπουργών και την υπεροψία της εξουσίας, καθώς απουσιάζει ο έλεγχος και η πολιτική πίεση. Η δε ανυπαρξία της αντιπολιτεύσεως γεννά τερατογενέσεις αποφάσεων και μέτρων με την απλή διαδικασία του «αποφασίζουμε και διατάσσομε».
Το Πολιτικό μέλλον και οι προκλήσεις
Για να υπάρξει ουσιαστική αλλαγή, απαιτείται:
- Ηγεσία με όραμα: Ένας νέος ηγέτης που θα μπορεί να πείσει ως κυβερνητική πρόταση, προσφέροντας ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για το μέλλον. Μην ξεχνάμε ότι τα πρόσωπα παίζουν ρόλο.
- Ιδεολογική προσαρμογή: Η αντιπολίτευση πρέπει να κατανοήσει τη σύγχρονη οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, να αποδεχτεί όρους όπως «ιδιωτική πρωτοβουλία», «Business friendly», «στοχευμένη ανάπτυξη» χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες.
- Συγκεκριμένες προτάσεις: Οι προτάσεις της αντιπολίτευσης πρέπει να είναι ρεαλιστικές, συγκεκριμένες, με χρονικό προγραμματισμό.
Συμπέρασμα
Η έλλειψη αντιπολίτευσης δεν είναι απλώς πρόβλημα της αριστεράς είτε Η ΧΑΡΑ της δεξιάς· είναι πρόβλημα ολόκληρου του πολιτικού συστήματος. Η υγεία της δημοκρατίας εξαρτάται από τη δυνατότητα ύπαρξης μιας ισχυρής αντιπολίτευσης που θα προσφέρει εναλλακτικές και θα ελέγχει την εξουσία. Χωρίς αυτήν, η πολιτική μονοκρατορία της Νέας Δημοκρατίας δεν θα αμφισβητηθεί, με συνέπειες τόσο για τη διαφάνεια όσο και για την ποιότητα της διακυβέρνησης.
Κατά τη διάρκεια της συγγραφής του άρθρου από το YouTube ακουγόταν το τραγούδι «Είπες» της Ήβης Αδάμου
Ανδρέας Θεοδωρακόπουλος – Επικοινωνιολόγος Συγγραφέας
