Ένα «γλυπτό» είναι τοποθετημένο σε κεντρικό σημείο της Θεσσαλονίκης. Το σχήμα του, όμως, δε μένει το ίδιο, αφού -αν και αργά, κινείται διαρκώς. Αυτό συμβαίνει γιατί το γλυπτό είναι …ζωντανό και ο καλλιτέχνης που το …υποδύεται, μετατρέπει τον εαυτό του σε έκθεμα, με σκοπό να συστήσει στο κοινό μία performance μακράς διάρκειας με τον τίτλο «Flow» (ροή).
Το Flow, είναι μια σωματική εξερεύνηση της διαλεκτικής έντασης του μέσα και του έξω, του ιδιωτικού και του δημόσιου. Ο καλλιτέχνης, συνδυάζοντας την εκπαίδευσή του στη μιμοδυναμική, το σωματικό θέατρο και τον χορό, με την εμπειρία του ως μοντέλο για καλλιτέχνες, αφήνει το σώμα του να κινηθεί μόνο του, σαν σε ελεύθερο συνειρμό, χωρίς συνειδητή εμπλοκή, μπαίνοντας σε κατάσταση ενιαίας ρευστότητας όπου όλα ενώνονται: Μέσα και έξω, πάνω και κάτω, περιβάλλον και εαυτός.
«Είναι μία ανοιχτή διερεύνηση στη σχέση του ανθρώπινου σώματος με τον δημόσιο χώρο. Η performance έχει το θέμα της διαρκούς αλλαγής, ως της μόνης σταθεράς που έχουμε ως ανθρώπινη εμπειρία και διαπραγματεύεται και τη σχέση του να είσαι μέσα σου, ενώ ταυτόχρονα είσαι απόλυτα εκτεθειμένος στον δημόσιο χώρο», δηλώνει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Αλέξανδρος Μιχαήλ, που εκτός από την εκτέλεση, είχε τη σύλληψη της ιδέας. «Εγώ δηλαδή, θα κάνω ένα εσωτερικό ταξίδι που δεν θα έχω προβλέψει τη διαδρομή και το να είμαι μόνος, μέσα μου, με τον εαυτό μου, ενώ ταυτόχρονα είμαι εκτεθειμένος στο βλέμμα των θεατών, είναι μία κατάσταση ευαλωτότητας», εξηγεί.
Ο ίδιος δεν είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζει κάτι αντίστοιχο. Πέρυσι, στο πλαίσιο της Ανοιχτής Θεατρικής Σκηνής της πόλης, περπάτησε για 24 ώρες στον δημόσιο χώρο «σαν σκιά», στην ομώνυμη δράση που έγινε viral και σφυγμομέτρησε με το σώμα του την κοινωνική αλληλεπίδραση με το ανοίκειο. «Τότε περιφερόμουν στην πόλη όντας μία μαύρη σιλουέτα, που ήταν πλήρως καλυμμένη ακόμη και στο πρόσωπο, και το στοιχείο της τυχαίας συνάντησης ήταν κύριο συστατικό της performance, για το πώς έμελλε να διαμορφώσει την κάθε αλληλεπίδραση με το κοινό. Τώρα, στο Flow, παραμένω πλήρως καλυμμένος -με ένα διαφορετικό κοστούμι- και υπάρχει και πάλι ένας βαθμός τυχαιότητας στη συνάντηση με το κοινό, γιατί παρότι αυτή τη φορά έχει ανακοινωθεί η δράση, οι μέρες, οι ώρες και οι τοποθεσίες, σίγουρα ένα μεγάλο μέρος του κοινού δε γνωρίζει γι’ αυτό που συμβαίνει, άρα θα το συναντήσει μπροστά του τυχαία», σημειώνει.
Tο γλυπτό είναι …ζωντανό και ο καλλιτέχνης που το …υποδύεται, μετατρέπει τον εαυτό του σε έκθεμα
Η performance είναι ανοιχτή στο κοινό και το κοινό μπορεί είτε να μείνει καθ’ όλη τη διάρκειά της, είτε να κάνει ένα …πέρασμα, μία ή περισσότερες φορές, αφού το θέαμα δε θα είναι ποτέ το ίδιο καθώς εξελίσσεται και αλλάζει διαρκώς. «Είναι μία δράση που απευθύνεται στο κοινό με έναν τρόπο που και το ίδιο θα δει πώς το ενδιαφέρει να εμπλακεί σ’ αυτό που βλέπει, πώς θέλει να συμμετέχει, πώς θα αφήσει αυτήν την performance να μιλήσει μέσα του», επισημαίνει ο Αλέξανδρος Μιχαήλ.
Η δράση συμμετέχει στο 59ο Φεστιβάλ Δημητρίων, έχει την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και θα πραγματοποιηθεί σε οκτώ τρίωρα, ώστε να συμπληρώσει ένα 24ωρο. Συγκεκριμένα, στις Ομπρέλες Ζογγολόπουλου από τις 18 έως τις 21 Οκτωβρίου από τις 16:00 έως τις 19:00 και στη διασταύρωση της Λεωφόρου Στρατού με Αγγελάκη από τις 24 έως τις 26 του μήνα από τις 16:00 έως τις 19:00 και στις 27 Οκτωβρίου από τις 15:00 έως τις 18:00.
