Δημοσιεύτηκαν πρόσφατα διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Εμμηνόπαυσης (European Menopause and Andropause Society) για τη σεξουαλική υγεία και ευεξία μετά την εμμηνόπαυση.
Στη διεθνή συγγραφική ομάδα Ειδικών για το θέμα συμμετείχαν δύο Καθηγήτριες του ΕΚΠΑ, η κα. Ειρήνη Λαμπρινουδάκη, Καθηγήτρια Ενδοκρινολογίας στη Β’ Μαιευτική-Γυναικολογική Κλινική ΕΚΠΑ και η κα. Σταυρούλα (Λίνα) Πάσχου, Επίκουρη Καθηγήτρια Ενδοκρινολογίας στη Θεραπευτική Κλινική ΕΚΠΑ. Συμμετείχε επίσης από το ΕΚΠΑ η υπόψηφια Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής κα. Κλεονίκη Αθανασιάδου.
Από την ανασκόπηση των δεδομένων της βιβλιογραφίας αναδεικνύεται ότι η σεξουαλική ζωή μετά την εμμηνόπαυση και οι δυσλειτουργίες της αποτελούν ακόμη θέμα ταμπού για τις γυναίκες και τους συντρόφους τους, αλλά και για τους γιατρούς και τους λοιπούς λειτουργούς υγείας.
Με την αύξηση του προσδόκιμου ζωής οι γυναίκες θα ζήσουν πολλές δεκαετίες στην εμμηνόπαυση και οφείλουμε να φροντίζουμε ακόμη περισσότερο να είναι σωματικά και ψυχικά υγιείς.
Στις διεθνείς αυτές οδηγίες παρέχονται πρακτικές οδηγίες στους γιατρούς, ώστε να αυξηθεί η ευαισθητοποίησή τους για το θέμα αλλά και να έχουν στη διάθεσή τους χρήσιμα διαγνωστικά εργαλεία που θα βοηθήσουν στην αναγνώριση των σχετικών προβλημάτων. Αναλύονται και παρουσιάζονται επίσης λεπτομερώς όλοι οι κατάλληλοι θεραπευτικοί χειρισμοί (συμβουλευτική, ορμονικές και μη ορμονικές θεραπείες, τοπικές και συστηματικές θεραπείες) που μπορούν να βοηθήσουν τις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση στα θέματα αυτά αποτελεσματικά.
Οι γυναίκες στην εμμηνόπαυση και μετά δεν πρέπει να θεωρούνται σεξουαλικά ανενεργές. Η λήψη του σεξουαλικού ιστορικού θα πρέπει να ενσωματωθεί στην κλινική πρακτική, καθώς υπάρχει κενό στη διαχείριση και την επίγνωση της σεξουαλικής δυσλειτουργίας, ειδικά σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας.
Διάφοροι παράγοντες συμβάλλουν στη σεξουαλική δυσλειτουργία των γυναικών στην εμμηνόπαυση και τα σεξουαλικά ζητήματα του συντρόφου πρέπει επίσης να αξιολογούνται.
Είναι σημαντικό η ποικιλομορφία στον σεξουαλικό προσανατολισμό και στις μη ετεροφυλοφιλικές σχέσεις να μην αγνοούνται. Μια πολυδιάστατη προσέγγιση που χρησιμοποιεί εξατομικευμένα βιοψυχοκοινωνικά μέτρα είναι το κλειδί για τη διαχείριση των σχετικών δυσλειτουργιών.
