Ο Σύλλογος Φίλων Πασχόντων από Διαταραχή Πρόσληψης Τροφής (ΔΠΤ) οργανώνει υπό την Αιγίδα της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ το 1o Πανελλήνιο Συνέδριο για τις Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής (ΔΠΤ ) από τις 13 έως τις 15 Σεπτεμβρίου στο αμφιθέατρο του Νοσοκομείου ΑΤΤΙΚΟ (περισσότερες πληροφορίες στo site: www.epistrefo.gr ή στο www.ed-congress.gr).
Με ιδιαίτερη ικανοποίηση πραγματοποιήθηκε η Συνέντευξη Τύπου του Συλλόγου που έγινε με αφορμή την διεξαγωγή του 1ου Πανελληνίου Συνέδριου για τις Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής.
Στην συνέντευξη εκτός από τον χαιρετισμό και την εισήγηση του Συλλόγου οι κυρίες, Ελένη Λεμπέση Νοσηλεύτρια Ψυχικής Υγείας, Συντονίστρια Ψυχοεκπαιδευτικών ομάδων Γονέων για τις ΔΠΤ από το Αιγινήτειο Νοσοκομείο, Μαρί- Λουιζ Ψαρρά Κλινική Ψυχολόγος στην Μονάδα ΔΠΤ της Β’ Ψυχιατρικής Κλινικής ΕΚΠΑ του ΠΓΝ Αττικόν και η Βαρβάρα Σαλαβού Κλινική Ψυχολόγος, Οικογενειακή Θεραπεύτρια, στην Παιδοψυχιατρική Κλινική της Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ στο Γ. Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» με τις παρεμβάσεις τους ενημέρωσαν για την φύση των ΔΠΤ και παρουσίασαν το θεραπευτικό έργο των ειδικών δομών που εργάζονται. Κοινή διαπίστωση τους ήταν ότι παρ΄ όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν λόγω της υποστελέχωσης των δομών παράγεται σημαντικό έργο που λόγω της εμπειρίας και της επιστημονικής επάρκειας που διαθέτουν βοηθάει τους πάσχοντες στην θεραπεία τους.
Στην συνέντευξη παραβρέθηκαν δημοσιογράφοι από έξι Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης περιλαμβανομένου τηλεοπτικού συνεργείου της ΕΡΤ που με τις ερωτήσεις του βοήθησαν στην διαμόρφωση μιας σφαιρικής προσέγγισης του θέματος των ΔΠΤ. Επίσης στην όλη διαδικασία βοήθησε οι παρεμβάσεις γονέων μελών του Συλλόγου καθώς και της Προέδρου της Ομοσπονδίας Γονέων της Περιφέρειας Αττικής κ. Στέλλας Βαλαβάνη.
Συνοψίζοντας τα συμπεράσματα, σύμφωνα με ανακοίνωση του Συλλόγου, διαπιστώθηκε ότι:
«Α. Οι ΔΠΤ είναι πολυπαραγοντικές ψυχικές ασθένειες που πλήττουν κύρια τις έφηβες και αποτελούν πλέον και στη χώρα μας ένα εκτεταμένο ψυχο-κοινωνικό φαινόμενο, που τείνει να πάρει μεγάλες διαστάσεις με τάσεις επέκτασης και στα δύο φύλλα αλλά και σημαντικά μικρότερες ηλικίες. Πολλές φορές οδηγεί και στο θάνατο.
Δυστυχώς επειδή δεν υπάρχει επιδημιολογική μελέτη από τα στοιχείς των δομών θεραπείας υπολογίζονται ότι περιθάλπονται 800 – 1000 πάσχοντες ετησίως με αρκετά μεγάλο χρόνο αναμονής. Οι πάσχοντες από ΔΠΤ ως ψυχικές ασθένειες επηρεάζονται από τα γενικότερα κοινωνικο – οικονομικά δεδομένα με αποτέλεσμα στην περίοδο της Πανδημίας να αυξηθούν περίπου κατά 30%.με ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των υποτροπιασμών. Υπάρχει μια εκτίμηση ότι στην περίοδο αυτή τα περιστατικά των ΔΠΤ ξεπέρασαν και αυτά της χρήσης οπιούχων ουσιών.
Β. Η θεραπεία που μπορεί να είναι έξωνοσοκομειακή ή ενδονοσοκομειακή περιορίζεται σε έξι Ψυχιατρικές Δομές μόνο στην Αθήνα. Αφορούν σε θεραπεία παιδιών και εφήβων με 8 διαθέσιμα περίπου κρεβάτια (Παιδιατρικά Νοσοκομεία Αγ. Σοφία και Αγλ. Κυριακού) , σε θεραπεία εφήβων και νεαρών ενηλίκων με 6 διαθέσιμα κρεβάτια (Σισμανόγλειο) και στην θεραπεία ενηλίκων με 6 διαθέσιμα κρεβάτια (Αιγινήτειο, Αττικό, 18ΑΝΩ) που συνοσηλεύονται και με πάσχοντες από άλλου είδους ψυχικές διαταραχές. Κατά την πιο συντηρητική εκτίμηση για να διατηρηθεί αυτή η δυναμικότητα (λόγω συνταξιοδοτήσεων και αποχωρήσεων) απαιτούνται τουλάχιστον 30 προσλήψεις ( γιατρών, θεραπευτών και νοσηλευτών). Απαιτείται η δημιουργία αντίστοιχων δομών θεραπείας τουλάχιστον σε όλες τις άλλες υγειονομικές περιφέρειες της χώρας. Και το βασικότερο η προώθηση δομών Α! Βάθμιας φροντίδας υγείας για την αποσυμφόρηση των Νοσοκομείων αλλά και Κέντρων Ημέρας προκειμένου να απολαμβάνουν ποιοτικά αναβαθμισμένη θεραπεία. Η συμβολή του οικογενειακού περιβάλλοντος στην θεραπεία είναι σημαντική και για αυτό όλες οι δομές προσφέρουν ψυχοεκπαιδευτική υποστήριξη στις οικογένειες των πασχόντων.
Και σε αυτό τον τομέα το Σύστημα παρουσιάζει αρκετά μεγάλους χρόνους αναμονής. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση ο Σύλλογος μας προσπαθεί να βοηθήσει τους γονείς προσφέροντας στα μέλη του υπεύθυνη συμβουλευτική με την συνδρομή ειδικού ψυχοθεραπευτή. Δυστυχώς η πολιτική ηγεσία όχι μόνο δεν δέχεται το Σύλλογο αλλά και κάποια δέσμευση της για νομοθετική αναγνώριση των ΔΠΤ με τροπολογία στο Νόμο 4675/2020 που αφορά στην «Πρόληψη, Προστασία και Προαγωγή της Υγείας – Ανάπτυξη των Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας» παραμένει στα χαρτιά.
Γ. Το σοβαρότερο όμως πρόβλημα είναι η έλλειψη της Πρόληψης με αποτέλεσμα οι γονείς να καθυστερούν να αντιληφθούν το πρόβλημα με αποτέλεσμα να μην ζητάνε έγκαιρα ιατρική βοήθεια για τα παιδιά τους. Όσο αργότερα προσφύγει στην θεραπεία ο πάσχον τόσο δυσκολότερη είναι θεραπεία. Η διαπίστωση αυτή διατυπώθηκε και από τις παρεμβάσεις των γονέων και της Προέδρου της Ομοσπονδίας γονέων.
Στον τομέα αυτό τόσο το Υπουργείο Υγείας όσο και το Υπουργείο Παιδείας αγνοούν τις προτάσεις του Συλλόγου μας που διατίθεται να οργανώσει ενημερωτικές ημερίδες για τους εκπαιδευτικούς.
Την προσφορά μας αυτή αξιοποίησαν κάποιοι Δήμοι και ορισμένες σχολικές κοινότητες και ως Σύλλογος είμαστε πάντα διαθέσιμοι σε όποιο αίτημα υποβληθεί έχοντας επίγνωση ότι αυτή η προσφορά μας δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ανάγκη για μια ολοκληρωμένη και πολυεπίπεδη πολιτική Πρόληψης.
Σαν επίλογο μπορούμε να διατυπώσουμε την απόλυτη δέσμευση του Συλλόγου για στήριξη των γονέων, προωθώντας τα αιτήματα της θεραπευτικής κοινότητας προκειμένου να ανταποκριθεί στο δύσκολο έργο της».
