Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια από τότε που ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης έφυγε από τη ζωή, όμως, μέσα από το έργο του θα είναι πάντα ζωντανός. Η πολιτιστική κληρονομιά που άφησε πίσω του θα υπάρχει για πάντα και το άστρο του δεν θα σβήσει ποτέ.
Με αφορμή τα τρία χρόνια από τον θάνατό του, μιλά στη Ζήνα Καρκαλά για τις στιγμές που τη σημάδεψαν.
Κάποιες από αυτές τις έχει καταγράψει και στο βιβλίο της με τίτλο «Αναμνήσεις ενός κοριτσιού», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις IANOS.
Οι αναμνήσεις αυτές είναι τόσο ζωντανές και όμορφες παρά το γεγονός ότι όσα έζησε δίπλα στον αείμνηστο μπαμπά της δεν ήταν πάντα ρόδινα. Τα όσα μου αφηγήθηκε θυμίζουν κινηματογραφική ταινία. Κάπως έτσι ήταν άλλωστε και η ζωή του Μίκη.
Στα μάτια της Μαργαρίτας, ο Μίκης δεν είναι μόνο ο σπουδαίος καλλιτέχνης που όλοι γνωρίζουμε, αλλά είναι και Άνθρωπος με βαθιά ιδανικά και αστείρευτη αγάπη τόσο για την πατρίδα αλλά πάνω απ΄όλα για την οικογένεια. Εκείνη, έχει βάλει στοίχημα με τον εαυτό της ότι θα κάνει τα πάντα για να ακουστεί το έργο του ακόμα περισσότερο και να τον μάθουν και οι νεότερες γενιές, που όπως λέει, δεν γνωρίζουν ούτε ποιος είναι ο… Νταλάρας.
Στο πρώτο μέρος της συνέντευξης, όπως θα δείτε και στο βίντεο, η Μαργαρίτα Θεοδωράκη μιλά για όσα θυμάται από τη ζωή στο σπίτι στο Βραχάτι, για τις εξορίες, τη φυλακή και παραδέχεται ότι η ζωή του μπαμπά της ήταν κάποιες φορές… επικίνδυνη.
«Πριν τη Χούντα κάναμε πολλά ταξίδια. Μετά… πολλές εξορίες και σε όλα αυτά ήμασταν κι εμείς. Από το ’67 και μετά η ζωή του πατέρα μου ήταν και επικίνδυνη μπορώ να σου πω… Κι εμείς από πίσω… Για όλα αυτά τα δύσκολα και τα τρομακτικά έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις γιατί ήταν πάντα κοντά μας οι γονείς μας», είπε και συνέχισε σε άλλο σημείο:
«Με τον πατέρα μου είχαμε πάντα τσακωμούς και αγαπιόμασταν αμέσως μετά. Ωραίους τσακωμούς όμως…».
Στη συνέχεια, μιλά για τον μεγάλο έρωτα που έζησε με την μητέρα της, Μυρτώ, και εξιστορεί τα όσα είχε ακούσει από τους ίδιους τους γονείς της. Παράλληλα, αναφέρει πως η μητέρα της, η οποία είναι σήμερα 98 ετών, δεν έχει ενημερωθεί για το γεγονός ότι ο επί χρόνια σύζυγός της δεν είναι πια εν ζωή.
«Όποτε δεν κρυβόταν και δεν ήταν φυλακή ήταν μαζί μας. Μετά τη Χούντα που πήγαμε στη Γαλλία έκανε 2.000 συναυλίες. Ξέρεις σε πόσες μας έπαιρνε μαζί; Δεν υπάρχει μεγαλύτερη εμπειρία για ένα παιδί, γυρίσαμε όλο τον κόσμο», είπε για να συνεχίσει λίγο μετά, αποκαλύπτοντας τον μεγάλο καημό του πατέρα της:
«Το κάνω σαν ιεραποστολή. Θέλω το έργο του να συνεχίσει να ακούγεται. Δεν θέλω να ξεχαστεί ο πατέρας μου. Θέλω και συνεχίζω να προσπαθώ να συνεχίσει να παίζεται ο συμφωνικός Θεοδωράκης. Στο εξωτερικό παίζεται, εδώ στην Ελλάδα… καθόλου. Αυτός ήταν ο μεγάλος του καημός και με αυτόν τον καημό πέθανε.».
Όσο για την μητέρα της που μέχρι και σήμερα δεν γνωρίζει για τον θάνατό του, ανέφερε: «Δείχνανε τον τάφο του πατέρα μου στην τηλεόραση και αλλάζαμε κανάλι. Τότε της το κρύψαμε και ακόμα της το έχουμε κρυμμένο. Δεν της έχουμε πει ποτέ ότι έχει πεθάνει. Νομίζω όμως ότι μάλλον έχει καταλάβει ότι πέθανε…».
