ΟΧΙ.
Οι δύο μείζονες κώδικες: προστατευτικός (ιατρική) και κερδοσκοπικός (ιδιωτικός τομέας), είναι μεταξύ των ασύμβατοι. Ως εκ τούτου, η ανάμειξή τους και η ασαφοποίηση των ορίων τους, με την «σύμπραξη», οδηγεί σε «Μη αναστρέψιμη διαφθορά του συστήματος υγείας» και σε εμφάνιση «τερατωδών υβριδίων»:
— Εμπορευματοποίηση της υγείας.
— Βιομηχανικές αρχές οργάνωσης και βελτίωσης της ποιότητας.
— Επιθετικές επιχειρηματικές πρακτικές στην υγεία.
Οι οικονομολόγοι της υγείας, γνωρίζουν την τιμή όλων των πραγμάτων αλλά την αξία ουδενός.
Τα προβλήματα του ΕΣΥ, και οι αντιξοότητες που βιώνουν οι πολίτες που προσφεύγουν ως άρρωστοι στο ΕΣΥ, αλλά και οι ευσυνείδητοι γιατροί του ΕΣΥ, ΔΕΝ ΘΑ ΛΥΘΟΥΝ με την σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα.
Ιδού, τα προβλήματα που σκεπάζει, όπως η γάτα τα περιττώματά της, η κοντόφθαλμη νεοφιλελεύθερη πολιτική
1. Η αξιοκρατία κλονίζεται από την μετριοκρατία, η οποία αναπαράγεται δια κλωνοποιήσεως.
2. Το φακελάκι ανθεί και τρέφεται από την έλλειψη εμπιστοσύνης, πλέον, του αρρώστου και των συγγενών του προς τον γιατρό, που νομίζουν ότι θα την «αγοράσουν» με το φακελάκι·
Τρέφεται από την απληστία ορισμένων γιατρών, οι οποίοι θεώρησαν ότι στο ΕΣΥ μπορούν να γίνουν πλούσιοι·
Ανθεί από την υποκρισία της πολιτείας, η οποία «σφυρίζει κλέφτικα», συμψηφίζοντας το φακελάκι με τις απαράδεκτα χαμηλές αμοιβές των γιατρών.
3. Οι αμοιβές των γιατρών είναι εξευτελιστικές
11 χρόνια σπουδών (6 χρόνια πανεπιστήμιο, 5 χρόνια λήψη ειδικότητας), που για κανέναν άλλον επιστήμονα δεν απαιτούνται, δείγμα της σημασίας που αποδίδει η πολιτεία στον γιατρό.
4. Τα επείγοντα ιατρεία των νοσοκομείων και οι κλινικές, κατά τις ημέρες εφημερίας (σχεδόν καθημερινά), παρουσιάζουν εικόνα πεδίου μάχης.
Άρρωστοι ταλαιπωρημένοι περιμένουν την μεταφορά τους στην κλινική επί ώρες, ελλείψει προσωπικού.
Συγγενείς εξαγριωμένοι τα βάζουν με τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό για τις καθυστερήσεις, επικαλούμενοι και τις «συνεχείς προσλήψεις» ιατρονοσηλευτικού προσωπικού που αναγγέλλει ο εκάστοτε Υπουργός Υγείας.
Εξουθενωμένοι εφημερεύοντες γιατροί, καλούνται να επιλύσουν και διοικητικά προβλήματα, ενώ οι νοσηλεύτριες, ανεπαρκέστατες σε αριθμό, τρέχουν από άρρωστο σε άρρωστο, «με την ψυχή στο στόμα».
4. Τα ράντζα δεν έφυγαν. Βαφτίστηκαν επικουρικές κλίνες, και έγιναν προσθήκες σε θαλάμους και διασπορά αρρώστων σε κενά κρεβάτια κλινικών που δεν έχουν σχέση με την πάθησή τους (παθολογικοί άρρωστοι σε χειρουργικές κλινικές, ΩΡΛ, Οφθαλμολογικές)
5. Διοικητές των Νοσοκομείων. Και πριν και τώρα, με ταπεινότητα και σεμνότητα, τακτοποιούνται «δικά μας» παιδιά (με άλλοτε άλλη φορεσιά): και με κύριο προσόν το αποδεικτικό της κομματικής αφοσίωσης.
Ιδού, τα προβλήματα που σκεπάζει, όπως η γάτα τα περιττώματά της, η κοντόφθαλμη πολιτική για την Δημόσια Υγεία.
Η ΥΓΕΙΑ, είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ και οι λειτουργοί της ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ και κοινωνική επένδυση.
Σε κοινωνίες, όπου η φροντίδα υγείας βασίζεται, κυρίως, στην χρησιμοθηρική αρχή: οικονομικό κόστος/όφελος , η φροντίδα υγείας θα προσδιορίζεται από την οικονομική κατάσταση αυτών που προσφεύγουν στο ΕΣΥ.
Στην περίπτωση αυτή θα έχουμε μια κοινωνία
«…που φαγώθηκε από τα μαλάματα το πρόσωπό της
[…]
«Θα μπορέσουμε να πεθάνουμε κανονικά;» (Γ. Σεφέρης)
Αυτό πρέπει να το αντιληφθούν και οι φανατικοί νεοφιλελεύθεροι της Ν(έας) Δ(ιακυβέρνησης).
Διαφορετικά, κατά Καβάφη,
Κύριε Πρωθυπουργέ:
«αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια που χάνεις…»,
και ανευλαβώς πως:
«κλάφτα Χαράλαμπε»,
Κύριε Υπουργέ της Υγείας,
με το «συνεχές brainstorming» [Brain storming < Brain: εγκέφαλος + storm(ing): καταιγίδα, τρικυμία.
H φράση βέβαια στα ελληνικά αποδίδεται ως «καταιγισμός ιδεών», όταν βέβαια υπάρχουν ιδέες και εγκέφαλοι για να τις παράγουν, κι όχι συσκέψεις, όπου αντί να σκέπτονται, κάνουν πως σκέφτονται.
Μετά της δεούσης τιμής
Ελευθέριος Ανευλαβής
Γιατρός του ΕΣΥ επί 25 έτη (1985-2010).
Έλληνας πολίτης, ουδενός δούλος ουδέ υπήκοος.
