Λίγες ώρες μετά την απαγωγή του Περικλή Παναγόπουλου ακολούθησε η απαγωγή ισοβίτη, μπροστά στα έντρομα μάτια της γυναίκας του. Το προχθεσινό νέο θύμα απαγωγής είχε τα ίδια δικαιώματα επιβίωσης με όλους εμάς. Πολύ περισσότερο γιατί ως έμπορος ναρκωτικών, καταδικασμένος σε ισόβια, εξέτιε την ποινή του κανονικά ευρισκόμενος με πενθήμερη άδεια έξω για να δει τα παιδιά του. Πολλοί θα αναρωτηθούν εάν ένας έμπορος κοκαϊνης έχει τα ίδια δικαιώματα και μερικοί ίσως χαρακτηρίσουν έως και ύποπτο το ενδιαφέρον μου. Τέτοιες σκέψεις και συμπεριφορές είναι αναπόφευκτες χωρίς να αλλοιώνουν στο ελάχιστο την υπάρχουσα θλιβερή πραγματικότητα.
Είτε μας αρέσει είτε όχι η συμπεριφορά μας απέναντι στα δικαιώματα ακόμα και ενός αποβράσματος της κοινωνίας, ενός εμπόρου κοκαϊνης που εκτίει την ποινή του πρέπει να προστατεύονται.
Υπάρχει μία πρωτόγονη νοοτροπία από την πλευρά της αστυνομίας σε σχέση με τα συγκεκριμένα δικαιώματα, που ακούει στο όνομα ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Είναι οι λογαριασμοί που έπρεπε κανονικά να κάνει το επίσημο κράτος και όχι να αφήνονται σε χέρια τρίτων, φαίνεται όμως ότι η αστυνομία βολεύεται με αυτή τη νοοτροπία μετατρέποντας τους ποινικούς τρίτους σε συνεργάτες της και τιμωρούς.
Με την απαγωγή του ελληνοαιγυπτίου έχω την αίσθηση ότι δεν ασχολήθηκαν όσο έπρεπε, ή εν πάση περιπτώσει την έθεσαν σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με εκείνη του Περικλή Παναγόπουλου, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να βρεθεί την επομένη ημέρα νεκρός με πολτοποιημένο το κεφάλι του.
Πού ήξεραν τι γνώριζε, ή τι είπε, ή σε ποιους άνοιξε το στόμα του και ενόχλησε ποιους, γιατί απ’ ό,τι δήλωσε ο δικηγόρος του στη δίκη για τα ναρκωτικά τα είχε πάρει όλα επάνω του και επομένως από εκεί δεν κινδύνευε…
Ποιός μπορεί να πει με σιγουριά ότι δεν μυρίστηκε κάτι μέσα στη φυλακή ακόμα και για το σχεδιασμό μίας απαγωγής που ξεκίνησε από μέσα, το σφύριξε κοινώς το βρώμισε κάπου και το πλήρωσε;
Το δικαίωμά του στη ζωή υπ’ αυτήν την έννοια μπορεί να είναι αλληλένδετο με την ασφάλεια των υπολοίπων και ως εκ τούτου η υποχρέωση των αρχών να το περιφρουρούν με την ίδια ευλάβεια που περιφρουρούν τα δικά μας δικαιώματα –αν συμβαίνει κάτι τέτοιο- αυτονόητη…
Παρακολουθείστε τώρα ένα σενάριο που μπορεί να αποδείξει αυτήν την αυτονόητη υποχρέωση σεβασμού επί ίσοις όροις των δικαιωμάτων των πολιτών.
Φανταστείτε την απαγωγή του καρδιολόγου πριν από ένα μήνα και τις δύο προχθεσινές απαγωγές να τις έχουν κάνει τα ίδια άτομα…
Το γιατρό γιατί γνωρίζοντας ότι θα απαγάγουν έναν άνθρωπο με κλονισμένη υγεία τον είχαν ανάγκη κατά τη διάρκεια της ομηρείας. Είναι ένα σενάριο πολύ κοντά στην πραγματικότητα εφ’ όσον πτώμα γιατρού δεν βρέθηκε όλες αυτές τις ημέρες, ούτε υπήρξε ένδειξη για κάτι διαφορετικό.
Τον ελληνοαιγύπτιο γιατί κάτι είχε ακούσει μέσα στη φυλακή και δεν έπρεπε να το “βρωμίσει”…
Αμέσως μετά αναλογιστείτε, εάν δεν έχουν επιδείξει το ίδιο ερευνητικό ενδιαφέρον που επέδειξαν για τον εφοπλιστή και για τις περιπτώσεις των άλλων δύο, πόσο ολέθριο μπορεί να αποβεί για τον πρώτο…
Σκεφτείτε το κι έτσι όσοι αβασάνιστα λέτε: “Έλα μωρέ τώρα με τη δολοφονία ενός εμπόρου κοκαΐνης θα ασχολείται η αστυνομία”;
Η ισονομία και ισοπολιτεία αποτελούν ομπρέλα προστασίας για όλους, όταν σε μία υγιή κοινωνία τέτοιου είδους συμφέροντα είναι αλληλένδετα…
Διαβάστε επίσης:
