Ένα κείμενο – παρέμβαση, με τίτλο «Διέξοδος Αριστερά», δημοσιεύουν 1.300 μέλη της «Ομπρέλας» ενόψει της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Σκοπός του είναι να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα στην ηγεσία του κόμματος, καθώς η ανακοίνωση δεν θα κατατεθεί επίσημα στην Κεντρική Επιτροπή.
Μεταξύ άλλων, οι 1.300 αναφέρουν ότι δεν μπορούν να παρακολουθούν παθητικά «τις τάσεις παραίτησης και τις αποχωρήσεις, που εντείνονται καθημερινά τώρα που κλείνει ένας κύκλος εκλογικών αναμετρήσεων με τα αποθαρρυντικά για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών».
Παράλληλα, αφήνουν αιχμές για όσους πλαισιώνουν την ηγετική ομάδα του Στέφανου Κασσελάκη, αναφέροντας: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η στενή ομάδα στελεχών που περιβάλλει τον Στ. Κασσελάκη οδηγεί, με τη συναίνεσή του, τον ΣΥΡΙΖΑ στη μετάλλαξη του σε έναν απολίτικο σχηματισμό, άσχετο με οποιαδήποτε εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ ή και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ».
Μετά από όλα αυτά, φαίνεται πως αναμένονται ραγδαίες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, το Σαββατοκύριακο, ενώ πολλοί από την Κουμουνδούρου πιέζουν τον Αλέξη Τσίπρα για παρέμβαση, ώστε να μην ξημερώσει η Δευτέρα με διαλυμένο ΣΥΡΙΖΑ.
Το κείμενο συνυπογράφουν, μεταξύ άλλων, τα εννέα μέλη της «Ομπρέλας» που μετέχουν στην Πολιτική Γραμματεία, πρώην βουλευτές και κομματικά στελέχη από όλη τη χώρα, όπως: Ανδρέας Ξανθός, Πάνος Σκουρλέτης, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Νίκος Φίλης, Κώστας Αθανασίου, Νίκος Βούτσης, Αννέτα Καββαδία, Έφη Καλαμαρά, Κατερίνα Κνήτου, Πάνος Λάμπρου, Χάρις Ματσούκα και Μαρία Γκατσούκα (ομότιμη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αιγαίου).
Ακολουθεί το κείμενο της «Ομπρέλας»
«Διέξοδος Αριστερά
Εμείς, που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, μέλη με μικρότερη ή μεγαλύτερη διαδρομή στη ριζοσπαστική και ανανεωτική Αριστερά αλλά και μέλη που προσήλθαμε πρόσφατα και μάλιστα σε εποχές εκλογικής ήττας και πολιτικής υποχώρησης, είμαστε βαθιά ανήσυχοι και ανήσυχες για το παρόν και κυρίως για το μέλλον του κόμματός μας. Όλοι και όλες διαπιστώνουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι σε αποδρομή. Μέχρι πρόσφατα πολλοί/ές τρέφαμε την ελπίδα ή την αυταπάτη ότι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ διεξαγόταν μια θεμιτή και θεσμικά εξασφαλισμένη αντιπαράθεση, που θα μπορούσε να επιλυθεί με συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες. Κοινός παρονομαστής των ανησυχιών μας σήμερα είναι η συλλογική αίσθηση ότι μετέχουμε σε ένα κόμμα που τείνει να μην έχει, με οποιοδήποτε πολιτικό σκεπτικό, σχέση με την Αριστερά. Όλα όσα γνωρίζαμε για τη φυσιογνωμία και τις κοινωνικές προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ αλλάζουν, αλλάζουν βίαια και μονομερώς.
@ Παρ’ όλα αυτά, ή ακριβώς για όλα αυτά που ζούμε, η διέξοδος είναι Αριστερά. Για να αντιμετωπίσουμε :
Την πικρία και την απογοήτευση από τη διπλή εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ τον Μάιο-Ιούνιο 2023. Ήττα την οποία όφειλε να διαδεχθεί η συλλογική αναζήτηση των αιτιών, για να χαραχθεί η στρατηγική της ανάταξης, αλλά τη διαδέχτηκε η ανησυχία και ο θυμός για τη διάψευση της προσδοκίας. Συναισθήματα διάχυτα στα μέλη και τους/τις φίλους/ες του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα μετά την προβληματική εξέλιξη της εκλογής προέδρου, ανεξάρτητα από το πώς τα διαχειρίζονται.
Τις τάσεις παραίτησης και τις αποχωρήσεις, που εντείνονται καθημερινά τώρα που κλείνει ένας κύκλος εκλογικών αναμετρήσεων με τα αποθαρρυντικά για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Και δεν γίνεται πια να τις παρακολουθούμε παθητικά.
@ Η πεποίθησή μας ότι εκεί βρίσκεται η διέξοδος, δεν είναι εμμονή, είναι στάση ζωής, ο δικός μας δοκιμασμένος τρόπος να αντισταθούμε και να ανατρέψουμε την κυριαρχία της Δεξιάς, την απειλή της ακροδεξιάς, τις ανισότητες που θεριεύουν, τις διακρίσεις που παγιώνονται.
Δεν είναι γιατί έτσι συνηθίζαμε από παλιά, αλλά γιατί αυτό απαιτούν σήμερα οι ανάγκες, τα σημερινά επίδικα, τα καθημερινά προβλήματα και οι σύγχρονες παγκόσμιες απειλές, οι επίκαιρες αντιθέσεις.
Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε και να οραματιζόμαστε, να σχεδιάζουμε από σήμερα την αλλαγή που έχει ανάγκη η κοινωνία και η ζωή μας, τον σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία.
@ Οι εξελίξεις διαψεύδουν καθημερινά και τις πιο καλοπροαίρετες διαθέσεις:
Λόγω των απαράδεκτων αλλαγών στο καταστατικό, τις οποίες και εμείς δεν καταφέραμε να αποτρέψουμε, παρότι δώσαμε μάχη και πολλοί και πολλές τις καταψηφίσαμε, η διαδικασία εκλογής προέδρου είχε μια οπερετική κατάληξη, που εξελίσσεται σε δράμα ολοκληρωτικής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ σε απροσχημάτιστα αρχηγικό κόμμα, με ελέω θεού πρόεδρο, πηγή όλων των εξουσιών, που ασκεί «αδιαμεσολάβητα» την ηγεσία χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη σύγκλησης των εκλεγμένων συλλογικών κομματικών οργάνων.
Το αυτονόητο αίτημα για απολογισμό και εκτίμηση του αποτελέσματος των τριών αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων, που κατέληξαν σε στρατηγικές ήττες, απορρίπτεται με ένα σωρό προσχήματα, παραπεμπόμενο στο αόρατο μέλλον.
@ Αντί γι’ αυτό, με πραξικοπηματικού χαρακτήρα αρχηγικές δηλώσεις, επιβεβαιώνεται η πρόθεση για επανάληψη των ίδιων επιλογών που μας έχουν ήδη οδηγήσει σε οδυνηρά αποτελέσματα:
Η, πιο διαχειρίσιμη, εκλογική ήττα του 2019 αντιμετωπίστηκε με μια φυγή τάχα προς τα εμπρός, που κατέληξε σε μια ρευστοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να μετατραπεί στη «μεγάλη δημοκρατική παράταξη». Με τα γνωστά αποτελέσματα της κατάρρευσης του εκλογικού ποσοστού τέσσερα χρόνια μετά.
Το 2023, χωρίς ίχνος πολιτικής φαντασίας, αποφασίζεται να εφαρμοστεί η ίδια «σωτήρια» στρατηγική. Χωρίς την παραμικρή συζήτηση οπουδήποτε. Μετά την απογοητευτική, πλην φωτεινών εξαιρέσεων, εμφάνιση στις αυτοδιοικητικές εκλογές, αυτή η «μεγάλη ιδέα» τείνει να καταλήξει σε μια άνευ όρων συμπόρευση –ορισμένοι οραματίζονται ακόμα και συγχώνευση– ενός αποδυναμωμένου πια κόμματος με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Σε μια πολιτική παρωδία, που καταλαμβάνει το κενό της στρατηγικής συμμαχιών.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η στενή ομάδα στελεχών που περιβάλλει τον Στ. Κασσελάκη οδηγεί, με τη συναίνεσή του, τον ΣΥΡΙΖΑ στη μετάλλαξη σε έναν απολίτικο σχηματισμό, άσχετο με οποιαδήποτε εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ ή και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Αναμασώντας προϊστορικές θεωρίες περί συνεργασίας κεφαλαίου και εργασίας και αποδίδοντας στο κεφάλαιο την ιδιότητα του εργαλείου για την καταπολέμηση των ανισοτήτων, καταντάει να υποδεικνύει νέες μεθόδους για την αποτελεσματικότερη απόσπαση της υπεραξίας από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, προτείνοντας έτσι ένα μόρφωμα συμπαραστάτη της «επιχειρηματικότητας» αντί για κόμμα στην υπηρεσία των εργαζομένων.
Και αυτό το επιχειρεί παραπέμποντας συνειδητά στις ελληνικές καλένδες κάθε συλλογική απόπειρα για αποτίμηση της μέχρι τώρα πορείας. Καθημερινά σχεδόν μας θυμίζουν ότι το ομόφωνα αποφασισμένο για τον Νοέμβριο συνέδριο δεν θα πραγματοποιηθεί στο ορατό μέλλον.
Η νέα ηγεσία δεν ενεργεί ως προεδρία, δηλαδή ως μονοπρόσωπο όργανο με καταστατικές δεσμεύσεις απέναντι στη συλλογικότητα, αλλά σαν να έχει κυριεύσει μια θέση εξουσίας την οποία προφυλάσσει σαν κόρη οφθαλμού από τη λογοδοσία στα συλλογικά όργανα.
@ Πεπεισμένοι/ες για την ιστορική σημασία της ιδρυτικής συμφωνίας του ΣΥΡΙΖΑ ως συνασπισμού πολιτικών δυνάμεων της ευρύτατης Αριστεράς, από την αριστερή σοσιαλδημοκρατία ως τη ριζοσπαστική Αριστερά, δεν θα μπορέσουμε να συνυπάρχουμε αρμονικά στο ίδιο κόμμα και να εκπροσωπούμαστε από μια ηγεσία που υποβάλλει αίτηση διαζυγίου από κάθε πολιτικό σκεπτικό που σχετίζεται με την Αριστερά, τις αξίες, τις ιδέες, το ήθος και το ύφος της.
@ Δεν μας ταιριάζει να βαυκαλιζόμαστε ότι υπάρχει μαγικό κλειδί για την κυβερνητική εξουσία που το κρατάει ο χαρισματικός ηγέτης. Προϋπόθεση για να υπάρξει ξανά προοπτική διεκδίκησης της εξουσίας από την Αριστερά είναι να ανοικοδομηθεί από τα χαμηλά ποσοστά που έχουμε οδηγηθεί ένας αξιόπιστος πολιτικός φορέας της:
με σοβαρά επεξεργασμένο πρόγραμμα ριζοσπαστικών αλλαγών
με αξιόπιστη και σταθερή πολιτική συμμαχιών, η οποία δεν θα διακηρύσσεται απλώς, αλλά θα οικοδομείται με συνέπεια στην κεντρική πολιτική σκηνή, σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο και στο πεδίο των κοινωνικών κινημάτων. Και θα οδηγεί σε προωθητικές προγραμματικές συγκλίσεις με όμορες πολιτικές δυνάμεις μέσα από την ενίσχυση της Αριστεράς και όχι με την παράδοσή της άνευ όρων σε σχέδια ξένα προς το δικό της πρόγραμμα.
@ Ο μύθος του ηγέτη που θα νικήσει τον Μητσοτάκη σε μια μονομαχία είναι ή αυταπάτη ή καθαρή απάτη. Και στη μία και στην άλλη εκδοχή μάς εμποδίζει να ανακτήσουμε την αναγκαία αξιοπιστία, θεμελιωμένη σε μια στέρεη αριστερή ταυτότητα:
με σαφή ταξική τοποθέτηση υπέρ των εργαζομένων και των λαϊκών τάξεων
με σαφή οικονομική και δημοσιονομική πολιτική ενάντια στις ανισότητες
με εναλλακτικό παράδειγμα παραγωγής και κατανάλωσης
με στρατηγικό στόχο τις δομικές μεταρρυθμίσεις που αλλάζουν την υπάρχουσα οργάνωση της κοινωνίας
με τολμηρή ριζοσπαστική πολιτική για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης με επίκεντρο πολιτικές δίκαιης μετάβασης στην πράσινη οικονομία
με ανάκτηση της στενής σχέσης με τα κινήματα για την προάσπιση των δικαιωμάτων (πρώτιστα των προσφύγων/ισσών και το αντιρατσιστικό, της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, των αναπήρων, με το νεανικό και αντιαυταρχικό κίνημα)
με ισχυρούς δεσμούς με το φεμινιστικό κίνημα
με οργανικούς δεσμούς με τα κινήματα της νέας γενιάς, τις προσδοκίες και τους αγώνες της για ένα αξιοβίωτο σήμερα και ένα καλύτερο αύριο σχεδιασμένο με τη δική της συμμετοχή
με σαφείς θέσεις για τη διάκριση κράτους και εκκλησίας.
με σαφές στρατηγικό όραμα για την Ευρώπη των λαών, με σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό σε οργανική σχέση και συντονισμό με την ευρωπαϊκή Αριστερά
με την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μέσα από μια εξωτερική πολιτική καλής γειτονίας, με οδηγό την ύφεση, την επιδίωξη της ειρήνης και του αφοπλισμού, απαλλαγμένη από τις επιρροές του εθνικισμού, ακόμα κι όταν αυτός ντύνεται με «πατριωτικό» μανδύα.
@ Η αντίθεσή μας με τη σημερινή ηγετική ομάδα και τη στρατηγική της μετάλλαξης δεν είναι μια συνηθισμένη εσωκομματική αντιπαράθεση, είναι ταυτοτικού χαρακτήρα. Η επίκληση της ενότητας δεν μπορεί να γίνεται σε βάρος της Αριστεράς. Ακριβώς στο έδαφος της Αριστεράς είναι που επιδιώκεται η ενότητα.
ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι οι τραμπουκισμοί και η θρασύτητα ενός πνεύματος ιδιοκτήτη που αποφαίνεται «όποιος διαφωνεί, να φεύγει». Είμαστε όλοι/ες εμείς που τον ιδρύσαμε, τον πιστέψαμε, τον αναδείξαμε διεκδικητή της κυβέρνησης, καταφυγή των πολλών, των «από κάτω», αντίπαλο του ακροδεξιού λαϊκισμού που καιροφυλακτεί.
@ Πρόθεσή μας και στόχος μας είναι να διασφαλίσουμε έναν πολιτικό χώρο ικανό να υπερασπίζεται και να προβάλλει την ταυτότητα, τη φυσιογνωμία, τις αξίες, τις ιδέες και τις πολιτικές προτάσεις της Αριστεράς, ανοιχτό στις δεκάδες χιλιάδες γυναίκες και άνδρες της Αριστεράς, της οικολογίας, του φεμινιστικού κινήματος, των κινημάτων της νεολαίας, των κοινωνικών κινημάτων, που νιώθουν την ανάγκη να συζητήσουν και να δράσουν από κοινού για το παρόν και το μέλλον της, για το δικό τους παρόν και μέλλον, είτε μετέχοντας σε αυτόν είτε παρακολουθώντας την πορεία του, χωρίς να εγκαταλείπουν για την ώρα τις σημερινές επιλογές τους. Θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν κοινό τόπο ικανό να εμπνεύσει αισιοδοξία και να κινητοποιήσει όσους/ες οδηγούνται στην παραίτηση, αλλά και το «πλήθος της αποχής», που το τροφοδοτεί η λαθεμένη πεποίθηση ότι από την πολιτική δεν έχει τίποτα να περιμένει κανείς, ενώ, αντίθετα, από τη συμμετοχή μας στις διεργασίες της πολιτικής και στα κοινωνικά κινήματα εξαρτώνται σχεδόν τα πάντα».
Επιστολή μανιφέστο από τον Δραγασάκη
Την ίδια ώρα, μέτρα οικοδόμησης αμοιβαίας εμπιστοσύνης συμφωνημένα από κοινού, σεβαστά από όλους, προκειμένου να ανατραπεί το κλίμα που υπάρχει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, προτείνει ο Γιάννης Δραγασάκης, με επιστολή που απέστειλε την Τετάρτη, 8 Νοεμβρίου, προς τον πρόεδρο του κόμματος, Στέφανο Κασσελάκη, τη γραμματέα και τον αναπληρωτή γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής, τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας, τα στελέχη που έθεσαν υποψηφιότητα για την προεδρία του κόμματος, ενώ κοινοποιείται και προς τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα και τα μέλη της ΚΕ.
«Κατά τη γνώμη μου αν αυτό το κλίμα δεν ανατραπεί, ο ΣΥΡΙΖΑ ενδέχεται να αντιμετωπίσει όχι απλά κίνδυνο διάσπασης ή αποχώρησης κάποιων μελών αλλά κίνδυνο κατακερματισμού και απαξίωσής του ως κόμματος της Αριστεράς», σημειώνει χαρακτηριστικά στην επιστολή που απέστειλε λίγα εικοσιτετράωρα πριν από την κρίσιμη συνεδρίαση της ΚΕ το ερχόμενο Σαββατοκύριακο.
Σε σημερινή ανάρτηση του στο Facebook -όπου και δημοσιοποιεί ο ίδιος την επιστολή του- ο κ. Δραγασάκης αναφέρει ότι την Τετάρτη έστειλε την επιστολή η οποία «είχε θεσμικό χαρακτήρα, εξού και δεν τη δημοσίευσα στον Τύπο» και πως «εν τέλει, το κείμενο διέρρευσε, χωρίς δική μου ευθύνη». Αναφέρει ότι αυτό που κατέγραφε στην επιστολή «δεν ήταν άλλο από την αγωνία των χιλιάδων μελών και τη δική μου, για τον ΣΥΡΙΖΑ. Που έχει μπει σε μια πορεία που, αντί να οδηγεί στην προοδευτική αλλαγή, εξ αντικείμενου ευνοεί τον κ. Μητσοτάκη και τη σημερινή κυβέρνηση». Επισημαίνει ότι στις συνθήκες που επικρατούν κάνει μία πρόταση έξι σημείων, «μία ύστατη έκκληση για έναν ταπεινό στόχο: να δημιουργηθεί το απαραίτητο πλαίσιο αμοιβαίας εμπιστοσύνης και συνεννόησης». Προκειμένου, όπως τονίζει, «να μπει ένας φραγμός στη συλλογική απαξίωση, να διαμορφωθεί μια αφετηρία ανάκαμψης και, όπως κι αν εξελιχθούν τα πράγματα, να είναι σε θέση ο χώρος μας να είναι και πάλι ο αριστερός πυλώνας της προοδευτικής διεξόδου για την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας».
Ειδικότερα, στην επιστολή του ο κ. Δραγασάκης αναφέρει ότι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή, «το κλίμα που έχει διαμορφωθεί δεν επιτρέπει καν να συζητηθούν νηφάλια και να διαμορφωθούν κοινοί τόποι που ωστόσο είναι αναγκαίοι για την ίδια την επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ». Παρατηρεί δε ότι «όσοι και όσες αναζητούν όρους συμβίωσης λοιδορούνται υποτιμητικά ως ‘ειρηνοποιοί’ ή αφελείς, ενώ οι ακρότητες και οι ύβρεις επικροτούνται δια της της σιωπής. Κέντρα και παράκεντρα ακόμη και στον περίγυρο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στο εσωτερικό του, πυροδοτούν προβοκατόρικα την ένταση, απαιτούν εδώ και τώρα εκκαθαρίσεις και διαγραφές, υμνούν τα υποτιθέμενα αγαθά των διασπάσεων».
Υποστηρίζει ότι «αν αυτό το κλίμα δεν ανατραπεί, ο ΣΥΡΙΖΑ ενδέχεται να αντιμετωπίσει όχι απλά κίνδυνο διάσπασης ή αποχώρησης κάποιων μελών αλλά κίνδυνο κατακερματισμού και απαξίωσής του ως κόμματος της Αριστεράς». Επισημαίνει ότι «ακόμη και οι δύσκολες λύσεις, ακόμη και η διαπίστωση διαφωνιών που σε πρώτη φάση μπορεί να μοιάζουν ανυπέρβλητες, απαιτούν κάποιο κοινά αποδεκτό πλαίσιο για να συζητηθούν πολιτικά και όχι με όρους ανθρωποφαγίας και συλλογικού διασυρμού».
Έξι μέτρα οικοδόμησης αμοιβαίας εμπιστοσύνης
Τονίζει πως «το πρώτο βήμα στην κατεύθυνση αυτή είναι η αποκατάσταση ενός κλίματος εμπιστοσύνης», σημειώνοντας ότι «χωρίς την προϋπόθεση αυτή ούτε το Συνέδριο είναι βέβαιο ότι θα μπορέσει να δώσει λύση». Κατά τον κ. Δραγασάκη «χρειάζονται συνεπώς μέτρα οικοδόμησης αμοιβαίας εμπιστοσύνης συμφωνημένα από κοινού, σεβαστά από όλους». Ενδεικτικά προτείνει:
«1. Το κόμμα κηρύσσεται σε ‘κατάσταση έκτακτης ανάγκης’. Τα εκλεγμένα όργανά του αποτελούν το μοναδικό κέντρο λήψης αποφάσεων και διαμόρφωσης πολιτικής. Σταματούν οι ανεπίσημες διαρροές από όλες τις πλευρές. Τα μέλη του κόμματος και ευρύτερα η κοινωνία, ενημερώνονται υπεύθυνα με επίσημες γραπτές ανακοινώσεις. Παράλληλα συγκροτείται από τον Πρόεδρο του κόμματος ολιγομελές, άτυπο κέντρο ευθύνης- αντιπροσωπευτικό της σύνθεσης του κόμματος- που εποπτεύει την αυστηρή τήρηση των οποίων μέτρων συμφωνηθούν.
2. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει Προέδρο ο οποίος έχει εκλεγεί με βάση τις διαδικασίες που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ είχε αποφασίσει. Αν οι διαδικασίες δεν ήταν σωστές- και κατά τη γνώμη μου δεν ήταν- ευθύνονται όσοι τις αποφάσισαν ή τις ανέχθηκαν. Αυτό δεν αποκλείει την τροποποίησή τους στο μέλλον, στο μεταξύ όμως το αποτέλεσμα των διαδικασιών δεν μπορεί να αμφισβητείται.
3. Ο Προέδρος λειτουργεί ως πρόεδρος όλου του κόμματος, υπόκειται στον έλεγχο της ΚΕ όπως προβλέπει το καταστατικό, οι θέσεις του κινούνται στο πλαίσιο των ψηφισμένων θέσεων του κόμματος ή σε νέες θέσεις που διαμορφώνονται δημοκρατικά, συλλογικά. Στο κόμμα δεν υπάρχουν ‘προεδρικοί’ και ‘αντιπροεδρικοί’ ούτε ‘υπονομευτές’ και ‘Ηρακλείς’ του Προέδρου. Υπάρχουν λειτουργίες, διαδικασίες και ρόλοι που ορίζονται από το καταστατικό και είναι σεβαστοί από όλους και όλες.
4. Ο Πρόεδρος εγγυάται την εύρυθμη, δημοκρατική λειτουργία του κόμματος με βάση το ισχύον καταστατικό καθώς και την αξιοπρέπεια όλων των μελών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
5. Οι διαγραφές που έχουν ανακοινωθεί αποσύρονται και τα όποια θέματα τίθενται και συζητούνται εντός των οργάνων με πολιτικούς όρους.
6. Ο Πρόεδρος του κόμματος εκπροσωπείται θεσμικά από πρόσωπα που ίδιος ορίζει και για συγκεκριμένο σκοπό. Ουδείς εκπροσωπεί τον Πρόεδρο ή ενεργεί στο όνομά του ερήμην του. Ο ‘προεδρισμός’ και ο ‘αρχηγισμός’ δεν συνάδουν με τις δημοκρατικές αρχές συγκρότησης και λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ».
Ο Γιάννης Δραγασάκης αναφέρει ότι τα μέτρα αυτά και άλλα συναφή που μπορούν να προταθούν «συνιστούν μια ύστατη έκκληση και έχουν ένα ταπεινό στόχο: να δημιουργήσουν ένα πλαίσιο αμοιβαίας εμπιστοσύνης, το οποίο θα επιτρέψει στις υπαρκτές ομάδες του κόμματος, στα όργανά του, στα απλά μέλη να συζητήσουν υπεύθυνα για τους όρους συμβίωσης και ανάκαμψης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σ’ αυτήν τη δύσκολη καμπή ή ό,τι άλλο κριθεί ότι πρέπει να γίνει». Τονίζει ότι «οι στιγμές αυτές είναι στιγμές οριακές τόσο για τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και για την Αριστερά ευρύτερα» και πως «είναι καθήκον όλων μας να αναμετρηθούμε με την ιστορική ευθύνη μας». Σημειώνει ότι η ευθύνη αυτή είναι «απέναντι στα μέλη του κόμματος, στους αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες, αλλά και στην κοινωνία». Καταληκτικά αναφέρει ότι «εάν συλλογικά δείξουμε τον δρόμο της υπευθυνότητας και της σοβαρότητας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα εκπέμψει ένα μήνυμα αισιοδοξίας. Μήνυμα που σίγουρα θα προκαλέσει και αντιδράσεις από κάποιους, εκτός κι εντός ΣΥΡΙΖΑ. Για τους πολλούς όμως, και πρώτα απ’ όλα για όσους θέλουμε ο ΣΥΡΙΖΑ να εκπροσωπεί, θα είναι ένα μήνυμα ανακούφισης και προωθητικής διεξόδου».
Η απάντηση Παππά: «Θα τα πούμε στην ΚΕ»
Στην επιστολή του κ. Δραγασάκη αναφέρθηκε ο Νίκος Παππάς, με ανάρτησή του στο Facebook, αναφέροντας τα εξής: «Καλημέρα σε όλους. Έλαβα και διάβασα την επιστολή του συντρόφου Γιάννη Δραγασάκη η οποία είδε και το φως της δημοσιότητας. Για όσα αναφέρονται στην επιστολή, αλλά και για όσα έχουν συμβεί αμέσως μετά την προεδρική εκλογή, θα τοποθετηθώ αναλυτικά και με σαφήνεια στην κεντρική επιτροπή».
