Το 64ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης συνεχίζεται με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη να κλέβει τις εντυπώσεις ως πρωταγωνίστρια στην ταινία «Φόνισσα».
Η «Φόνισσα» της Εύας Νάθενα, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τη Δευτέρα (6/11) σε μια κατάμεστη αίθουσα.
Παρουσία της σκηνοθέτιδος Εύας Νάθενα, πολλών μελών του επιτελείου της και φυσικά της απόλυτης πρωταγωνίστριας, Καριοφυλλιάς Καραμπέτη, η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στις ελληνικές αίθουσες, με την κατάμεστη αίθουσα του «Τζον Κασσαβέτη» να χειροκροτεί τη σπουδαία ηθοποιό που είναι συγκλονιστική στο ρόλο της Φόνισσας.
Αξίζει να αναφερθεί ότι η αυλαία της διοργάνωσης θα πέσει την Κυριακή 12 Νοεμβρίου με την προβολή της ταινίας «Πεσμένα Φύλλα», του αγαπημένου Φινλανδού δημιουργού Άκι Καουρισμάκι, η οποία απέσπασε το Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στις Κάννες.
Η Εύα Ναθενα, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Ορέστης Ανδρεαδάκης στην πρεμιέρα της «Φόνισσας» τη Δευτέρα το βράδυ στην αίθουσα Τζον Κασαβέτις
Δείτε το τρέιλερ:
Στην ταινία συμπρωταγωνιστούν οι Μαρία Πρωτόπαππα, Έλενα Τοπαλίδου, Πηνελόπη Τσιλίκα, Γεωργιάννα Νταλάρα, Χρήστος Στέργιογλου, Στάθης Σταμουλακάτος, Δημήτρης Ήμελλος, Χριστίνα Μαξούρη, Όλγα Δαμάνη, Αγορίτσα Οικονόμου, Μιχάλης Οικονόμου, Βερόνικα Δαβάκη, Νίκη Παπανδρέου, Μάνια Παπαδημητρίου, Μαρία Σκουλά, Γιάννης Τσορτέκης και η Γαλήνη Χατζηπασχάλη. Μια ακόμη μεγάλη επιτυχία της εταιρείας παραγωγής Tanweer μετά την «Ευτυχία» και την «Σμύρνη μου αγαπημένη», την οποία ο κόσμος δικαίως θα αναζητήσει στις αίθουσες όπου θα αρχίσει να διανέμεται από την Πέμπτη 30 Νοεμβρίου.
Σύνοψη ταινίας
Σε ένα δυστοπικό νησί της Ελλάδας γύρω στο 1900, η Χαδούλα, χήρα Ιωάννου Φράγκου είναι μια γυναίκα που έχει μάθει να επιβιώνει στην ανδροκρατούμενη, πατριαρχική κοινωνία υπηρετώντας αυτό που της πέρασε η μητέρα της – μια σκυτάλη δύσκολη, που διαιωνίζει την υποτίμηση και την κατώτερη μοίρα της γυναίκας. Η Χαδούλα επαναστατεί μέσα της και αυτό δε θα αργήσει να συμβεί και προς τα έξω. Τα μικρά κορίτσια του νησιού γίνονται θύματα του ξεσπάσματός της. Αφαιρώντας τους τη ζωή, η ίδια νιώθει ότι τα απαλλάσσει από το κοινωνικό φορτίο που η ύπαρξή τους επιφέρει. Οι πράξεις της κάποια στιγμή αυτονομούνται και τη φέρνουν αντιμέτωπη με τον νόμο. Εγκαταλείπει το σπίτι της και βρίσκει καταφύγιο στη φύση. Όμως, όσο και αν η ηθική της τής υπαγορεύει ότι έπραξε σωστά, στην πραγματικότητα το χρόνιο τραύμα της την ακολουθεί παντού. Το τέλος έρχεται σαν λύτρωση.
