του Δημήτρη Διατσίδη
Το Λόμποκ ένα από τα 17,500 νησιά της Ινδονησίας, είναι αρκετά μεγάλο, περίπου η μισή Κρήτη, αλλά με πληθυσμό σχεδόν πενταπλάσιο αφού πλησιάζει τα τέσσερα εκατομμύρια κάτοικους. Όπως και στην υπόλοιπη Ινδονησία κύριο μέσο μετακίνησης είναι η μοτοσυκλέτα, με τα παπιά και τα σκούτερ να καταλαμβάνουν το μεγάλο ποσοστό της προτίμησης των κατοίκων.
Τα μπουκάλια της βενζίνης προσεκτικά βαλμένα στα ράφια του “βενζινάδικου”
H βενζινοπώλης μας ήταν πολύ προσεκτική στο άδειασμα της βενζίνης και φυσικά προσπάθησε να μας πουλήσει και κάποιο από τα ωραία ρούχα – που η ίδια ράβει – στο μαγαζί της
Το πιο παράξενο όμως είναι τα “βενζινάδικα”, που είναι είτε κινητά, είτε προσαρμοσμένα σε άλλου είδους μαγαζιά, όπως μίνι-μάρκετ αλλά και καταστήματα ρούχων. Τα βενζινάδικα λοιπόν είναι ειδικές προθήκες στις οποίες ο πωλητής βάζει βενζίνη μέσα σε γυάλινα μπουκάλια και την πουλάει στις μοτοσυκλέτες που περνούν και χρειάζονται βενζίνη και φυσικά έχει το ειδικό χωνί ώστε να αδειάσει το πολύτιμο περιεχόμενο του μπουκαλιού στο ρεζερβουάρ σου, χωρίς να χυθεί σταγόνα έξω. Η τιμή είναι στα 0,80 € το λίτρο, ενώ στα κανονικά βενζινάδικα είναι στα 0,60 € το λίτρο. Προφανώς το σέρβις χρεώνεται αρκετά ψηλά, δηλαδή στο 33% ακριβότερα από ότι στα λιγοστά βενζινάδικα που υπάρχουν, στα οποία οι ουρές για βενζίνη είναι πολύ μεγάλες.
Εδώ το βενζινάδικο είναι δίπλα σε συνεργείο μοτοσυκλέτας
Τα κανονικά βενζινάδικα είναι λίγα
…και οι ουρές για βενζίνη μεγάλες
Φυσικά σε αυτά τα βενζινάδικα – που λειτουργούν νόμιμα – τα μέτρα ασφαλείας είναι ανύπαρκτα, δεν υπάρχουν πυροσβεστήρες και είναι δίπλα σε εύφλεκτα υλικά, όπως τα ρούχα της κυρίας που γέμισε το ρεζερβουάρ της ολοκαίνουργιας Honda PCX 160 που είχαμε για τις μετακινήσεις μας αυτές τις ημέρες του GP της Ινδονησίας.
Το είδαμε και αυτό λοιπόν.
Η τιμή της βενζίνης στις 10,000 Ροθπίες αντιστοιχεί σε 0.60 €
