Οι Σπυριδούλες της Νεφέλης Μαϊστράλη σε σκηνοθεσία Θανάση Ζερίτη και Χάρη Κρεμμύδα ταξιδεύουν στο 58ο Φεστιβάλ Δημητρίων.
Η παραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το καλοκαίρι στην Πειραιώς 260 στο πλαίσιο του grape (Greek Agora of Performance) και διακρίθηκε στα Βραβεία Κοινού Mastercard θα παρουσιαστεί στο 58ο Φεστιβάλ Δημητρίων (Θέατρο Αυλαία, 16 & 17 Οκτωβρίου).
Το πρωτότυπο θεατρικό έργο της Νεφέλης Μαϊστράλη είναι εμπνευσμένο από την ιστορία της Σπυριδούλας, μιας υπηρέτριας που σιδερώθηκε από τα αφεντικά της, σε μια υπόθεση που προκάλεσε φρίκη στην κοινή γνώμη της χώρας πριν από περίπου 70 χρόνια.
Λίγα λόγια για την παράσταση
Η σκηνική σύνθεση της γνωστής ομάδας 4frontal συνδυάζει στοιχεία θεάτρου ντοκουμέντου, πρωτότυπης δραματουργίας και σύγχρονης ελληνικής μουσικής.
Με κεντρική αναφορά στη 12χρονη Σπυριδούλα, το έργο μιλάει για μια όχι τόσο μακρινή εποχή, όταν πλήθος ανήλικα άπορα κορίτσια υιοθετούνταν από επιφανείς οικογένειες με την ιδιότητα της «ψυχοκόρης», για να εργαστούν ως εσωτερικές οικιακές βοηθοί σε μια ιδιάζουσα κατάσταση σύγχρονης δουλείας.
Ανάμεσά τους, η Σπυριδούλα από τη Ματαράγκα Αγρινίου, που μετακόμισε στην πρωτεύουσα για να εργαστεί στο εύπορο σπίτι ενός ζευγαριού στον Πειραιά. Επί δύο
συναπτά έτη, όπως αποκαλύφθηκε στο νοσοκομείο, το ζεύγος την κακοποιούσε σωματικά και ψυχικά, φτάνοντας ως το σημείο να την κάψουν με το ηλεκτρικό σίδερο στο σώμα και το πρόσωπο.
Η Σπυριδούλα όμως βρήκε το θάρρος να μιλήσει, σπάζοντας τον φαύλο κύκλο της βίας. Λαϊκό ίνδαλμα και πηγή ενδυνάμωσης για γενιές και γενιές γυναικών που υφίστανται κακοποίηση και καταφέρνουν να μιλήσουν και να την τερματίσουν, η μικρή Σπυριδούλα συνεχίζει να εμπνέει.
«Με σιδέρωσαν και μαζί με μένα, σιδέρωσαν όλες τις δωδεκάχρονες αυτού του κόσμου»
Για τη δημιουργία του έργου η Νεφέλη Μαϊστράλη άντλησε στοιχεία από ιστορικά ντοκουμέντα και γυναικείες αφηγήσεις της εποχής αλλά και από συνεντεύξεις γυναικών που εργάζονται σήμερα ως εσωτερικές οικιακές βοηθοί. Η συγγραφέας, με αφορμή τη συγκλονιστική ιστορία της 12χρονης Σπυριδούλας, μιλάει και για άλλες γυναίκες που υπήρξαν ψυχοκόρες και υπηρέτριες τις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70 ακόμη και από την ηλικία των 7 ετών.
Με όχημα το συγκεκριμένο έργο και υπό τους ελληνικούς και πανκ ήχους των ΘραξΠανκς, η παράσταση φέρνει στη σκηνή τις φωνές των γυναικών που βρέθηκαν ή βρίσκονται ακόμη σ’ αυτή τη θέση, παλεύοντας για την αυτοδιάθεσή τους.
Με τα λόγια της Νεφέλης Μαϊστράλη
«Υπάρχουν ιστορίες ανθρώπων που όσο περνά ο καιρός, αντί να ατονούν και να ξεχνιούνται, ανάγονται σε σύμβολα. Ένα τέτοιο σύμβολο είναι η Σπυριδούλα, το
δωδεκάχρονο άπορο κορίτσι της δεκαετίας του ’50 που υπέστη ασύλληπτη κακοποίηση από την ανερχόμενη αστική τάξη και βρήκε το θάρρος να μιλήσει γι’ αυτήν.
Η ιστορία της, που φέρει όλα εκείνα τα στοιχεία ενός μύθου του αρχαίου δράματος- με την τεράστια διαφορά ότι συνέβη στ’ αλήθεια, είναι το κλειδί για να συναντηθούμε με χιλιάδες νεαρά κορίτσια του πρόσφατου παρελθόντος αλλά και του σήμερα, τα οποία έτυχε να γεννηθούν σ’ ένα αφιλόξενο περιβάλλον, χωρίς τα απαραίτητα μέσα, για να ανταπεξέλθουν «στον κόσμο όπως τον φτιάξαμε ή όπως τον αφήσαμε να γίνει».
Η μουσική των Θραξ πανκc, ως μια σύγχρονη πρόσληψη της πολυσήμαντης παράδοσης, και οι Σπυριδούλες, ως μια συλλογικότητα οικιακών εργατριών μες στα χρόνια, συμπράττουν και δίνουν φωνή σ’ όσες «δεν τους επιτρέπεται» να μιλάνε».
Σκηνοθεσία, Θανάσης Ζερίτης, Χάρης Κρεμμύδας
Δραματουργία, Νεφέλη Μαϊστράλη
Σκηνικά – Κοστούμια, Γεωργία Μπούρδα
Μουσική επιμέλεια – Σύνθεση, ΘραξΠανκc
Κίνηση, Πάνος Τοψίδης
Βοηθός σκηνοθετών, Ελένη Τσιμπρικίδου
Φωτισμοί Σάκης Μπιρμπίλης
Φωτογραφίες Ελίνα Γιουνανλή
Έρευνα Παναγιώτης Λιαρόπουλος
Εκτέλεση παραγωγής 4frontal
Παίζουν Ελένη Βλάχου, Σταύρος Γιαννουλάδης, Τάσος Δημητρόπουλος, Αργυρώ Θεοδωράκη, Τατιάνα Άννα Πίττα, Ελένη Τσιμπρικίδου.
Ευχαριστούμε από καρδιάς για τη συμβολή τους στην έρευνα τη Μαρία Φαφαλιού, τον Γιάννη Ράγκο, την ΕΡΤ, την Τασούλα Βερβενιώτη, τον Λεωνίδα Βαρδαρό, τη Δάφνη Δαυίδ, τη Θαλασσιά Αντωνοπούλου, τη Χριστίνα Καραμαλίκη, την Τζωρτζίνα Κακουδάκη, καθώς και όλες τις εργαζόμενες γυναίκες –τότε και τώρα– που δέχτηκαν να μοιραστούν, ανώνυμα, κομμάτια της ζωής τους.
Ευχαριστούμε το Ευρωπαϊκό δίκτυο κατά της βίας για τη συνεργασία.
