Της Λυδίας Καραθανάση
«Τα ζώα είναι πολύ καλοί φίλοι. Δεν κάνουν ερωτήσεις μα ούτε και κριτική» είπε κάποτε η Αγγλίδα συγγραφέας Τζωρτζ Έλιοτ. Οι δικοί μου αθώοι, τριχωτοί φίλοι με περιμένουν πίσω από την πόρτα ώσπου να γυρίσω από τη δουλειά. Ο Μπαγκίρα καταλαβαίνει ότι έρχομαι ήδη από τον ήχο που κάνει το ασανσέρ μόλις φτάσω στον τέταρτο όροφο. Μόλις ανοίξω την πόρτα μιλάει και τρίβεται στα πόδια μου. Η φωνούλα του βγάζει μια… απορία. Σαν να μου λέει «που ήσουν ντε τόσες ώρες;». Ο Κλόβερ, ως μικρότερος, τον μιμείται, χωρίς βέβαια να μπορεί προς το παρόν να ανταγωνιστεί τον Μπαγκίρα στα διάφορα ακροβατικά του. Για τον γατόκοσμο είναι ακόμη ανήλικος.
Αν έπρεπε να σας πω κάτι παραπάνω από την ιστορία των δύο φίλων μου, θα σας έλεγα πως ο Μπαγκίρα, ο μικρός μου πάνθηρας, υιοθετήθηκε όταν ήταν περίπου 7 μηνών από έναν ήσυχο δρόμο στην Πεύκη και ο Κλόβερ, όπως μαρτυρά και το όνομά του (σ.σ. Clover=τριφύλλι) στάθηκε πολύ τυχερός και φάνηκε μαχητής αφού κατάφερε να ζήσει παρά τη σκισμένη του ουρήθρα και τη σπασμένη του λεκάνη.
Ο Σπύρος Σταμούλης, η Κατερίνα Βασιλείου, η Βάσια Μπρέστα και ο Χόρχε Κάπα έχουν ένα κοινό. Είναι φιλόζωοι. Μιλούν στη «Ζούγκλα» και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων μοιράζονται μαζί μας τη δική τους ιστορία για το πως απέκτησαν τον δικό τους τετράποδο φίλο.
Σπύρος Σταμούλης (ηθοποιός): Τον Βελισάριο (γκρι αρζάν) τον υιοθέτησα στην πρώτη καραντίνα. Είχα διακόψει τα γυρίσματα και ήμουν στο σπίτι. Τότε συμμετείχα στα γυρίσματα για το «Κόκκινο Ποτάμι». Θεώρησα ότι είναι μία ιδανική περίοδος για να αποκτήσω ένα κατοικίδιο. Είχα άπειρο χρόνο για να τον αφιερώσω σε ένα κατοικίδιο. Οπότε επειδή είχα δει κάποια stories στο Instagram από μία φίλη μου που μόλις είχε πάρει ένα γατάκι, τη ρώτησα εάν έχουν μείνει αδερφάκια. Επικοινώνησα με τον κύριο ο οποίος τα είχε και φέραμε τον Βελισάριο. Τώρα είναι περίπου τεσσάρων ετών.
Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου και την καθημερινότητά μου χωρίς τα γατιά μου. Είναι τόσο σημαντικό γεγονός που πλέον η ζωή μου χωρίζεται στην εποχή πριν και μετά τα γατιά μου.
Το πορτοκαλί είναι θηλυκό, σπάνιο για τις γάτες αυτού του χρώματος. Την Ρουσλάνα την πήρα σχεδόν ίδια περίοδο. Έχουν μικρή διαφορά ηλικίας. Την βρήκαν δύο μηνών στον δρόμο κάπου στην Ηλιούπολη. Επικοινώνησα αμέσως για να την υιοθετήσω. Τα πηγαίνουν πολύ καλά με τον Βελισάριο, κοιμούνται μαζί και γλείφονται. Το χειμώνα κοιμούνται αγκαλιά».
Κατερίνα Βασιλείου (ιδιοκτήτρια Perfumeholics – Αιόλου 102): «Εννοείται πως η αγάπη για τις γάτες πάει πολύ πίσω, από τότε που η θεία Νίνη στον Άγιο Στέφανο “φιλοξενούσε” δεκάδες κ ήμουν βέβαιη πως “ήξεραν κάτι που εμείς δεν ξέρουμε”. Κατόπιν διαφόρων μουσαφίρηδων βρίσκομαι επί του παρόντος με τρεις από μηχανής αγγέλους: Ο πρώτος ήρθε 1 έτους λίγο πριν καταλήξει σε γατοαγέλη. Είχε σωθεί με τα 3 αδέλφια του από τα σκουπίδια και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε για δεύτερη φορά.
Ο δεύτερος ήρθε μέσω Facebook και ο τρίτος σφήνωσε στο αυτοκίνητο από το Φάληρο μέχρι την Ομόνοια όπου σώθηκε από έναν πυροσβέστη. Φυσικά και έχουν το δικό τους ξεχωριστό κομμάτι στη βασιλόπιττα. Είναι και οι τρεις δίπλα μου όταν μελετώ τις τρελαμάρες μου για τον Φλωμπέρ και τον Ναπολέοντα τον τρίτο. Τέλος, το σημαντικότερο, κόντρα στην πεποίθηση των ανόητων πως “οι γάτες δε νιώθουν”, με συντρόφεψαν σε ασταμάτητα δάκρυα αλλά και χαρούμενες αλλαγές. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;».
Βάσια Μπρέστα (dj): «Το όνομά του είναι Lucky από το τυχερός στα Αγγλικά. Τον βρήκα πριν 8 χρόνια περίπου στο Κορωπί όπου είχα πάει να δω μία φίλη μου. Ήταν απόγευμα. Είχαν απεργία τα ΜΜΜ και περίμενα μήπως περάσει κάποιο ταξί. Ξαφνικά βλέπω ένα σκυλί να με ακολουθεί από πίσω. Όπου πήγαινα ερχόταν. Με τα πολλά τηλεφωνώ σε έναν φίλο μου και του ζητάω να έρθει να με βρει να πάρουμε τον σκύλο και να κάνουμε μία ανάρτηση για να του βρούμε σπίτι. Δεν έμπαινε εύκολα στο αμάξι. Ήταν ήρεμος αλλά πολύ φοβισμένος. Τον φέραμε στο σπίτι, τον βγάλαμε έξω στο μπαλκόνι γιατί την επόμενη μέρα έπρεπε να πάμε στον κτηνίατρο να βεβαιωθούμε ότι είναι υγιής. Τώρα είναι περίπου 10 ετών. Τα πάει καλά με όλα τα ζώα. Είναι φιλικός και αγαπησιάρης. Έχει μπει σε όλα τα ΜΜΜ. Έχει πάει παντού.
Όταν τον βρήκα δεν ήμουν επιφυλακτική στο να τον υιοθετήσω, απλώς επειδή είχα ήδη ένα σκυλί στο σπίτι φοβήθηκα μην είναι δύσκολα με δύο σκυλιά. Ευτυχώς δεν υπήρχε πρόβλημα τελικά».
Χόρχε Κάπα (ιδρυτής «Tsitsos the Cat): «Μέχρι το Σάββατο 12 Σεπτέμβρη του 2015 δεν είχα καμία σχέση με το μυθικό πλάσμα που ονομάζουν Γαλή! Εκείνο το πρωί ακούστηκε από έξω κάτι σαν κλάμα, σαν ουρλιαχτό. Πεταχτήκαμε, βγήκαμε έξω και συνειδητοποιήσαμε ότι το κλάμα ερχόταν από τον κάδο των σκουπιδιών! Κάνουμε απονενοημένο άλμα μέσα στον κάδο και ανακαλύπτουμε ένα μικροσκοπικό πλάσμα αγνώστου ταυτότητας σκεπασμένο με ένα στρώμα από ψύλλους, να σέρνει το κεφαλάκι του στο πλάι!
Το αρπάξαμε και κατευθείαν κτηνίατρο! Ο οποίος μας είπε ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα τα καταφέρει και μας ενημέρωσε ότι πρόκειται για.. ΓΑΤΑ! Το πλάσμα αυτό τα κατάφερε, πήρε το όνομα Τσίτσος και κατέκτησε το γατοσύμπαν! Όσο για μένα, πως τα φέρνει έτσι η μοίρα τα πράγματα, αυτή τη στιγμή φροντίζω 120 γάτες και 10 σκύλους και για όλα αφορμή ήταν αυτό το μικροσκοπικό ΑΤΙΑ!»
