Ζήσης Ψάλλας
Η ινσουλίνη έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει τη ρύθμιση των διατροφικών συμπεριφορών και το μεταβολισμό ολόκληρου του σώματος. Έχει επίσης προταθεί ότι μπορεί να υπάρχουν διαφορές μεταξύ των φύλων στη ρύθμιση του μεταβολισμού ολόκληρου του σώματος από την εγκεφαλική ινσουλίνη, ωστόσο αυτή η έρευνα έχει διεξαχθεί κυρίως σε άνδρες.
Ο Martin Heni και οι συνεργάτες του διερεύνησαν την επίδραση της δραστηριότητας της εγκεφαλικής ινσουλίνης σε 11 γυναίκες τόσο κατά τη διάρκεια της ωοθυλακικής (πρώτη ημέρα του κύκλου έως την ωορρηξία) όσο και της ωχρινικής φάσης (μετά την ωορρηξία έως την τελευταία ημέρα του κύκλου).
Οι γυναίκες υποβλήθηκαν σε τέσσερις υπερινσουλιναιμικούς-ευγλυκαιμικούς σφιγκτήρες, μια διαδικασία που επέτρεπε τη μέτρηση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη. Η δραστηριότητα της εγκεφαλικής ινσουλίνης μετρήθηκε μέσω ενδορινικής χορήγησης ινσουλίνης και συγκρίθηκε με ένα σπρέι εικονικού φαρμάκου χωρίς ινσουλίνη.
Οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι κατά τη διάρκεια της ωοθυλακικής φάσης υπήρχε αυξημένη ευαισθησία στην ινσουλίνη στον εγκέφαλο, η οποία δεν παρατηρήθηκε κατά την ωχρινική φάση. Διεξήγαγαν λειτουργικές μαγνητικές τομογραφίες σε επιπλέον 15 γυναίκες για να αξιολογήσουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη σε μια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου, τον υποθάλαμο, και παρατήρησαν παρόμοια ευαισθησία στην ινσουλίνη κατά τη διάρκεια της ωοθυλακικής αλλά όχι της ωχρινικής φάσης του εμμηνορροϊκού κύκλου.
Οι συγγραφείς προτείνουν ότι η ευαισθησία του εγκεφάλου στην ινσουλίνη είναι υψηλότερη κατά τη διάρκεια της ωοθυλακικής φάσης και ότι η αντίσταση στην ινσουλίνη του εγκεφάλου θα μπορούσε να συμβάλει στην αντίσταση στην ινσουλίνη ολόκληρου του σώματος στην ωχρινική φάση.
Σε ένα συνοδευτικό άρθρο News & Views στο ίδιο τεύχος περιοδικού, ο Nils Kroemer γράφει: «Η τρέχουσα μελέτη παρέχει στοιχεία για τον κρίσιμο ρόλο της ινσουλίνης στον εγκέφαλο στη ρύθμιση της ευαισθησίας όλου του σώματος στην ινσουλίνη κατά τη διάρκεια του εμμηνορροϊκού κύκλου. Συνοδευόμενη από την παρατηρούμενη αύξηση της ευαισθησίας στην υποθαλαμική ινσουλίνη, είναι εύλογο ότι οι τροποποιημένες υποθαλαμικές προβολές στα κυκλώματα κινήτρων θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην εξήγηση των σχετικών αλλαγών στη ρύθμιση του σωματικού βάρους, της όρεξης και της λαχτάρας για φαγητό που αναφέρονται συχνά σε μια προεμμηνορροϊκή (δηλαδή, όψιμη ωχρινική). φάση κατά την οποία η κεντρική ευαισθησία στην ινσουλίνη είναι χαμηλότερη».
