επιμέλεια: Νεκτάριος Διατσίδης
Η Aprilia πιέζει περισσότερο από ποτέ για να πιάσει την Ducati και κάνει δοκιμές στο νέο της πλαίσιο από ανθρακονήματα. Ποιο είναι λοιπόν το καλό με τα ανθρακονήματα; Ο πρώην οδηγός αγώνων και νικητής στο Isle Of Man, o Βρετανός Mat Oxley μας ενημερώνει.
Η μεγαλύτερη μηχανική υπογραφή όλων – ο Gigi Dall’Igna – πήγε πριν από δέκα χρόνια από την Aprilia στην Ducati και τελικά κατάφερε να δημιουργήσει τη μοτοσυκλέτα που όλου κυνηγούν τώρα.
Ο αρχιμηχανολόγος της Aprilia, o Romano Albesiano που δούλευε μαζί με τον Dall’Igna μέχρι το 2013 κάνει σοβαρή προσπάθεια για την απάντησή του στην πρόκληση της Ducati.
Η επόμενη πρόκληση είναι οι πίστες stop-and-go, όπως το Red Bull Ring, στις οποίες η Ducati έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα, επειδή η Desmosedici περνά πολύ περισσότερη ροπή στην άσφαλτο από άλλες μοτοσυκλέτες όταν βγαίνει από αργές στροφές και δεν ρίχνει πολύ μπροστά το βάρος κατά το φρενάρισμα, γεγονός που επιτρέπει στους αναβάτες να χρησιμοποιούν πολύ πίσω φρένο για να επιβραδύνουν πιο γρήγορα.
Αυτές είναι λοιπόν οι περιοχές όπου η Aprilia πρέπει να εργαστεί. Και ίσως το ολοκαίνουργιο πλαίσιο από ανθρακονήματα θα μπορούσε να βοηθήσει. Η αρχική εκτίμηση του δοκιμαστή Lorenzo Savadori κατά τη διάρκεια των δοκιμών στο Misano την περασμένη εβδομάδα ήταν θετική, επομένως το εργοστάσιο κάνει τώρα συνεχείς αξιολογήσεις πριν λάβει την απόφασή του για τη συνέχεια.
Γιατί όμως ένα πλαίσιο από ανθρακονήματα; Το ελάχιστο όριο βάρους του MotoGP έχει οριστεί πολύ υψηλό – στα 157 κιλά – για να αποθαρρύνει τις δαπανηρές εξελίξεις εξοικονόμησης βάρους. Το ελάχιστο βάρος του World Superbike είναι 168 κιλά. Έτσι, ένα πρωτότυπο αιχμής ζυγίζει μόλις δέκα κιλά λιγότερο από μία μοτοσυκλέτα δρόμου. Το 1990, το ελάχιστο βάρος στα 500cc/MotoGP ήταν 115 κιλά, έναντι περίπου 160 κιλών στο WSBK!
Λοιπόν, τι νόημα έχει να έχεις ένα ελαφρύτερο πλαίσιο στο MotoGP αν το ελάχιστο βάρος είναι τόσο υψηλό;
Γιατί αν εξοικονομηθεί βάρος σε έναν τομέα, μπορεί να ξοδευτεί αλλού, όπου μπορεί να προσφέρει βελτίωση!
Η Aprilia γνωρίζει ότι ένα από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματά της έναντι της Ducati είναι στα φρένα, κάτι που επιτρέπει στους αναβάτες να χρησιμοποιήσουν το τεράστιο κράτημα του πίσω slick της Michelin για να σταματήσουν πολύ γρήγορα, κάτι που αφαιρεί επίσης το φορτίο (και επομένως τον κίνδυνο) του όχι και τόσο καλού μπροστινού σλικ. Ίσως η αντιστάθμιση της RS-GP με το βάρος που εξοικονομείται από το πλαίσιο από ανθρακονήματα να βοηθήσει τους μηχανικούς να βελτιώσουν την ισορροπία πέδησης της μοτοσυκλέτας. Και υπάρχουν πολλά άλλα πιθανά οφέλη.
Στο παρελθόν η Honda πειραματίστηκε με πλαίσιο από ανθρακονήματα σε ποιο συμβατικές εφαρμογές
Τα ανθρακονήματα επιτρέπουν να προσαρμόζονται τα χαρακτηριστικά ελαστικότητας και αντοχής του πλαισίου σε κάθε περιοχή, χρησιμοποιώντας διαφορετικές στρώσεις φύλλων ανθρακονημάτων. Αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθεί με μέταλλο. Και αν η Aprilia κερδίσει ένα δέκατο ή δύο ανά γύρο μέσω των ανθρακονημάτων, θα κερδίσει περισσότερους Αγώνες.
Ο Albesano είναι επίσης πολύ πρόθυμος να εισαγάγει το φαινόμενο Meredith στο MotoGP. Αυτό το φαινόμενο μπορεί να δημιουργήσει ώθηση προς τα εμπρός χρησιμοποιώντας τον θερμό αέρα που διέρχεται από έναν αγωγό ψύξης πίσω από το ψυγείο, μέσω της διαστολής του θερμού αέρα στον αγωγό. Η ιδέα χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά αποτελεσματικά κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο μαχητικό P-51 Mustang. Εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σε ορισμένες σειρές Αγώνων αυτοκινήτων. Σίγουρα, ένα πλαίσιο από ανθρακονήματα θα πρέπει να διευκολύνει τη δημιουργία ενός αγωγού Meredith σε μια μοτοσυκλέτα MotoGP.
Το πλαίσιο από ανθρακονήματα δεν είναι κάτι καινούργιο, φυσικά. Ο Βρετανός Πρωταθλητής Niall Mackenzie έτρεξε μια μοτοσυκλέτα Armstrong 250 GP από ανθρακονήματα στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Mat Oxley οδήγησε μία μοτοσυκλέτα με πλαίσιο από ανθρακονήματα στην Suzuka το 1985, σχεδιασμένο από τον Ιάπωνα κατασκευαστή αυτοκινήτων Dome Racing, και η μοτοσυκλέτα 500 GP της Cagiva έτρεξε για λίγο με πλαίσιο από ανθρακονήματα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, που δημιουργήθηκε από τον Piero Ferrari, τον γιο του Enzo. Αλλά αυτές ήταν οι πρώτες μέρες, όταν το θαυματουργό αυτό υλικό το οποίο μπορεί να είναι έως και πέντε φορές ισχυρότερο από το αλουμίνιο, ήταν λιγότερο κατανοητό. Ο αναβάτης της Cagiva, Randy Mamola, δήλωσε ότι το πλαίσιο του Ferrari ήταν πολύ άκαμπτο. Αυτό ήταν περίπου την εποχή που οι μηχανικοί άρχισαν να κατανοούν την πλευρική κάμψη – την οποία πρέπει να έχει το πλαίσιο για να κάμπτεται ελάχιστα σε πλήρη κλίση, έτσι ώστε τα ελαστικά να παρακολουθούν καλύτερα την άσφαλτο για να βελτιώσουν την πρόσφυση και επομένως τη στροφή – για πρώτη φορά.
Για να δούμε πως και πότε η Aprilia θα επαναφέρει στο προσκήνιο το πλαίσιο από ανθρακονήματα, όχι μόνο σε δοκιμές αλλά και σε Αγώνα…
Ο δοκιμαστής της Aprilia Lorenzo Savadori πήρε μια πρώτη θετική αίσθηση από το carbon πλαίσιο
