Γράφει ο Χρήστος Ηλ. Τσίχλης δικηγόρος Αθηνών – Συνταγματολόγος.
Το Μετρό στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας, θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί εδώ και μία εικοσαετία, διότι εξυπηρετεί πυκνοκατοικημένες περιοχές της πρωτεύουσας και εξυπηρετεί κατοίκους που αγωνίζονται καθημερινά για την επιβίωση, για το μεροκάματο. Δυστυχώς δεν υπήρξε πολιτική βούληση στο παρελθόν για την ολοκλήρωση γραμμής Μετρό σε ολόκληρη την Αθήνα και οι πολίτες ταλαιπωρούνται επί δεκαετίες με χρονοβόρες μετακινήσεις. Το Μετρό δεν βοηθάει μονάχα στην συντόμευση των μετακινήσεων, στην ποιοτική αναβάθμιση των μετακινήσεων, στον προγραμματισμό της καθημερινότητας αφού ο χρόνος είναι δεδομένος και όχι απρόβλεπτος, αλλά και στην αναβάθμιση μίας περιοχής, προσδίδοντας ταυτόχρονα αξία στα ακίνητα.
Έτσι, για πρώτη φορά οι πολύπαθες, αδικημένες και πολυπληθείς συνοικίες θα αναπτυχθούν ισότιμα και δίκαια σε σχέση με το υπόλοιπο πολεοδομικό συγκρότημα. Η πολυετής τους υποβάθμιση, η άνιση μεταχείριση των πολιτών τους ως πολιτών «δεύτερης κατηγορίας» αίρεται με την γενναία επέκταση των γραμμών του μετρό, που δυστυχώς άργησε. Η άμεση, ανθρώπινη και οικονομική πρόσβαση στο κέντρο, θα αναβαθμίσει τη ζωή των κατοίκων , οι οποίοι πλέον δεν θα είναι υποχρεωμένοι να αλλάζουν 2 και 3 λεωφορεία για να μπορέσουν να πάνε στις δουλειές τους, χάνοντας έτσι χρόνο και χρήμα.
Επιπλέον, οι ίδιες υποβαθμισμένες αστικά περιοχές θα αλλάξουν μορφή, θα αποκτήσουν υπεραξίες στην κτηματαγορά, τις οποίες αυτόματα απέκτησαν άλλες γειτονιές της Αθήνας, από όπου διέρχεται το μετρό. Οι λαϊκές γειτονιές αλλάζουν, όταν γίνονται σταθμοί της πορείας του μετρό. Περισσότεροι τουρίστες θα επιλεγούν την Αθήνα και λόγω μετρό θα διαμένουν και σε άλλες περιοχές του κέντρου της Αθήνας, σε συνδυασμό με τις επενδύσεις που επιφέρει η γενναία επέκταση του Μετρό. Η έναρξη λειτουργίας του μετρό, θα οριοθετήσει και τη δημοπράτηση των νέων επεκτάσεων.
Με αυτά τα δεδομένα, το μεγαλύτερο έργο υποδομής που έγινε ποτέ στην πρωτεύουσα ,το έργο του Μετρό, ένα έργο κατά βάση συγκοινωνιακό με σαφείς όμως αναπτυξιακές, κοινωνικές, περιβαλλοντικές, αλλά και πολιτιστικές διαστάσεις, μπαίνει – επιτέλους – στην τελευταία φάση ολοκλήρωσής του με σαφή και συγκεκριμένο ορίζοντα παράδοσής του στους Αθηναίους.
Από όλα τα παραπάνω συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα πως με τη δημιουργία ενός σύγχρονου δικτύου Μετρό, τόσο κατά την κατασκευή, όσο και κατά την ολοκλήρωσή του, έρχεται να προστεθεί μια ακόμη παράμετρος στην προστιθέμενη αξία της πορείας της οικονομικής ανάπτυξης που επιχειρείται συστηματικά στην Ελλάδα.
Για παράδειγμα , τα δικαστήρια Ευελπίδων, επισκέπτονται χιλιάδες πολίτες κατ’ έτος και δεν υπάρχει σταθμός του Μετρό, για την εξυπηρέτησή τους. Η Ελλάδα μάλιστα αποτελεί αρνητική εξαίρεση παγκοσμίως, καθώς σε όλες αναπτυγμένες χώρες του κόσμου, τα δικαστήρια της πρωτεύουσας έχουν σταθμό του Μετρό.
Πρόσφατα ξεκίνησαν οι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί για την διαμόρφωση των ευρύτερων επίγειων χώρων του μετρό. Συγκεκριμένα πρόκειται για τους σταθμούς Ακαδημία, Αλεξάνδρας, Δικαστήρια, Εξάρχεια, Ευαγγελισμός, Κολωνάκι και Κυψέλη.
Στις 29 Μαρτίου 2021 υπογράφηκε η σύμβαση για τις πρόδρομες εργασίες της νέας γραμμής 4 του Μετρό. Έπειτα από την υπογραφή τον Αύγουστο του 2021 ξεκίνησε η ανάπτυξη των εργοταξίων στους μελλοντικούς σταθμούς και το 2022 ξεκίνησαν τα κυρίως έργα της νέας γραμμής. Περιλαμβάνει: 15 σύγχρονους Σταθμούς με τα φρέατά τους, που είναι οι εξής: Άλσος Βεΐκου, Γαλάτσι, Ελικώνος, Κυψέλη, Δικαστήρια, Αλεξάνδρας, Εξάρχεια, Ακαδημία, Κολωνάκι, Ευαγγελισμός, Καισαριανή, Πανεπιστημιούπολη, Ζωγράφου, Ιλίσια, Γουδή.
Παράλληλα θα μικρύνει σημαντικά τις αποστάσεις για την κίνηση στην πόλη, αφού θα απαιτούνται μόλις:
- 8,5 λεπτά για να φτάσει ο επιβάτης από το Άλσος Βεΐκου στην οδό Ακαδημίας.
- 14 λεπτά για να διανύσει την απόσταση Άλσος Βεΐκου – Πανεπιστημιούπολη και
- 12,5 λεπτά για τη διαδρομή από την Καισαριανή στο Άλσος Βεΐκου.
Η Γραμμή 4 του Μετρό, θα εξυπηρετεί πολλά σημαντικά κτίρια και εγκαταστάσεις, όπως νοσοκομεία, τα Δικαστήρια, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Υπουργείο Πολιτισμού, τη Νομική Σχολή του Ε.Κ.Π.Α., το Μουσείο Μπενάκη (κτίριο Κουμπάρη), το Βρετανικό Συμβούλιο, την Πανεπιστημιούπολη, εργαζόμενους, μόνιμους κατοίκους και επισκέπτες.
