Η αειφόρος διαχείριση των υδάτινων πόρων στον 21ο αιώνα προϋποθέτει μία ολοκληρωμένη προσέγγιση σε ό,τι αφορά την κατανόηση της αλληλεπίδρασης πολύπλοκων φυσικών και κοινωνικών στοιχείων σε ένα μεταβαλλόμενο πλαίσιο. Η αναζήτηση επιστημονικά τεκμηριωμένων και οικονομικά αποδοτικών λύσεων, οι οποίες είναι φιλικές προς το περιβάλλον, κοινωνικά αποδεκτές και ανθεκτικές στο κλίμα βρίσκεται στο επίκεντρο των ερευνητικών εργασιών που παρουσιάζονται στο 12ο Διεθνές Συνέδριο Ευρωπαϊκής Ένωσης Υδατικών Πόρων -EWRA2023, με τίτλο «Managing Water-Energy-Land-Food under Climatic Environmental and Social Instability», οι πενθήμερες εργασίες του οποίου ξεκίνησαν σήμερα στη Θεσσαλονίκη, στο Κέντρο Διάδοσης Ερευνητικών Αποτελεσμάτων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΚΕΔΕΑ-ΑΠΘ).
Στο συνέδριο, που διοργανώνει το Εργαστήριο Υδραυλικών Έργων και Διαχείρισης Περιβάλλοντος του Τμήματος Αγρονόμων & Τοπογράφων Μηχανικών του ΑΠΘ, με την υποστήριξη του Τμήματος Κεντρικής Μακεδονίας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ/ΤΚΜ), κεντρικοί ομιλητές είναι οι καθηγητές Άγγελος Φιντικάκης από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ των ΗΠΑ, Κάβε Μαντάνι από το Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο των Ηνωμένων Εθνών για το Νερό, το Περιβάλλον και την Υγεία, Μαρία Κάρμεν Λάζατ από το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης και Γιώργος Καρατζάς από το Πολυτεχνείο της Κρήτης.
Την εναρκτήρια ομιλία με τίτλο «Το νερό και το ζήτημα της βιωσιμότητας ή/και της ανάπτυξης» έκανε ο κ. Φιντικάκης, ο οποίος ειδικεύεται στους υδάτινους πόρους, την υδραυλική και την υδρολογία και εργάζεται στην αμερικανική εταιρεία μηχανικής, προμηθειών, κατασκευών και διαχείρισης έργων Bechtel Corporation, εκπονώντας μελέτες που υποστηρίζουν την αδειοδότηση, τον σχεδιασμό και την κατασκευή βιομηχανικών και αστικών έργων υποδομής στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε όλο τον κόσμο.
Στο Συνέδριο θα παρουσιαστεί ένα ευρύ φάσμα θεμάτων που αφορούν τις πιο κρίσιμες πτυχές της διαχείρισης των υδάτινων πόρων. Στόχος είναι να συζητηθούν οι καινοτομίες και εξελίξεις που υπάρχουν στη διαχείριση των υδάτινων πόρων για την αντιμετώπιση των τρεχουσών και μελλοντικών προκλήσεων που αφορούν στην αυξανόμενη αβεβαιότητα, τον πολλαπλασιασμό των ακραίων καταστάσεων, την αυξανόμενη ζήτηση και τη λειψυδρία.
