Αφού έζησα να δω και αυτό, ολοκληρώθηκα ως πολίτης. Ο Γιώργης λέει είναι στη λίστα του περιοδικού «Foreign Policy» με τους εκατό στοχαστές (!) του κόσμου. Στην τρίτη θέση βρίσκεται ένας άλλος «μεγάλος» του πνευματικού κόσμου, ο διευθυντής του Δ.Ν.Τ. Ντομινίκ Στρος Καν. Τη δεύτερη θέση καταλαμβάνει ο Μπιλ Γκέιτς και πέμπτος είναι ο Μπαράκ Ομπάμα. Τελικά, έχουν χιούμορ αυτοί οι τύποι. Άκου μεγάλοι στοχαστές ο Γιώργης, ο Στρος Καν, ο Γκέιτς και ο Ομπάμα.
Για «μεγάλοι αδελφοί» μπορεί, όχι όμως και μεγάλοι στοχαστές. Ο Θεός να μας φυλάει τότε από τους στοχαστές και τις επιλογές τους.
Μαθαίνω ότι τα Χριστούγεννα ο Γιώργης θα αποσυρθεί για μερικές ημέρες κάπου ήρεμα, για να ολοκληρώσει τις… ποιητικές συλλογές του!
Υποκλίνομαι στον γίγαντα της σκέψης… τον άνθρωπο φαινόμενο!
Πέρα από την πλάκα, εμείς είχαμε καταλάβει ότι είναι διάνοια ο Γιώργης, οι ξένοι άργησαν να το καταλάβουν!
Δεν λέω, του πάει το ταμπελάκι του μεγάλου Έλληνα στοχαστή – Θεέ μου, συγχώρα με – Γιώργη. Τρόικα να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι…
Ένα ζήτημα που φαίνεται να περνά στα ψιλά είναι η οικονομική τρομοκρατία, η οποία εξυφαίνεται με διάφορους τρόπους σε Ευρώπη, Αμερική αλλά και σε Ελλάδα. Όχι μόνο γιατί είναι βίαιη, σκληρή και απάνθρωπη, αλλά γιατί το κράτος είναι ο κινητήριος μοχλός που πρωτοστατεί στην οικονομική τρομοκρατία. Είναι ένας καινούργιος και τρόπος επικυριαρχίας των γνωστών κατεστημένων.
Η οικονομική τρομοκρατία έχει συγκεκριμένους τρόπους λειτουργίας. Σε όσους δεν είναι αρεστοί στο σύστημα ή μιλάνε με επιχειρήματα εναντίον του, άμεσα στέλνονται οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί να τους ελέγξουν-ξετινάξουν, ώστε να προσέχουν άλλη φορά να μην καταφέρονται εναντίον του συστήματος που κυβερνά και εξαθλιώνει τους πολίτες. Ενός συστήματος πολιτικού, οικονομικού και κυβερνητικού.
Εκτός, δηλαδή, από τα… νύχια των τραπεζών και των εισπρακτικών εταιρειών, οι πολίτες έχουν πλέον να αντιμετωπίσουν το εφιαλτικότερο σενάριο. Την απότομη οικονομική εξαθλίωση εξαιτίας των διψασμένων για «αίμα» φοροεισπρακτικών μηχανισμών κατ΄ εντολήν του κάθε κράτους και την ταυτόχρονη διαπόμπευσή τους. Με βασική στόχευση όσους έχουν λόγο διαφορετικό από τις επιταγές των κυβερνώντων.
Πλέον οι κυρίαρχοι κρατικοί μηχανισμοί καταστολής στις χώρες δεν θα είναι η αστυνομία ή ο στρατός, αλλά οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί, που θα καταστέλλουν κάθε φωνή διαφωνίας και αντίδρασης και θα διαπομπεύουν καταλλήλως τους αντισυστημικούς πολίτες, ώστε να μην μπορούν να ξανασηκώσουν κεφάλι.
Όπως καταλαβαίνετε, το κατεστημένο έχει βρει πάλι τρόπο να ποδηγετήσει τους λαούς. Από τον λαό, όμως, εξαρτάται αν θα σηκώσει κεφάλι ή θα υποστεί άλλη μία ταπεινωτική ήττα. Είναι επιλογή πλέον του καθενός, αν θα ανεχθεί την οικονομική τρομοκρατία και τα όργανα επιβολής της ή θα αντιδράσει με τις όποιες συνέπειες, βεβαίως, που πιθανόν να είναι και επίπονες, αλλά ομελέτα δεν γίνεται χωρίς να σπάσεις αυγά…
Κλείνοντας θέλω να κάνω κάνα δυο ερωτήσεις στον «Ψαλιδοχέρη» υπουργό του μνημονίου, τον Παπακωνσταντίνου.
Όταν ο «Ψαλιδοχέρης» μάς έβαλε στο μνημόνιο και πήγε να πάρει το δάνειο από τον μηχανισμό στήριξης, μας έλεγε, σε εμάς τους ιθαγενείς, με στόμφο από το βήμα της Βουλής ότι: «όταν ζητάς βοήθεια, δεν μπορείς να διαπραγματευτείς τους όρους». Η Ιρλανδία πώς μπόρεσε και διαπραγματεύτηκε; Περίεργο δεν είναι; Η Ελλάδα γιατί δε μπορούσε; Μήπως δεν ήθελε η κυβέρνηση;
Επίσης, όταν πάρα πολλοί έλεγαν ότι καλύτερα είναι να γίνει επιμήκυνση του χρέους, ο «Ψαλιδοχέρης» μάς έλεγε ότι είμαστε εθνικοί προδότες και θέλουμε να καταστρέψουμε τη χώρα. Παράλληλα, έλεγε ότι επιμήκυνση σημαίνει πτώχευση και πως, αν γίνει αυτό, δε θα πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Τώρα τι άλλαξε και η επιμήκυνση του χρέους είναι θεάρεστη πράξη, μεγάλη επιτυχία και ανάσα για τη χώρα;
Θα παραφράσω λίγο το ξέσπασμα του Ιρλανδού δημοσιογράφου προς τον υπουργό Οικονομικών της Ιρλανδίας και θα ρωτήσω; «Νιώθετε καθόλου ντροπή, κύριε Παπακωνσταντίνου, που θέσατε την Ελλάδα υπό ομηρεία και σε τέτοια περιπέτεια με επαχθέστατους όρους;
Νιώθετε καθόλου ντροπή που υπογράψατε δανειακή σύμβαση με παραίτηση της ασυλίας της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας;
Νιώθετε καθόλου ντροπή, όταν ορδές νέων ανθρώπων μεταναστεύουν καθημερινά στο εξωτερικό εξαιτίας των συμφωνιών που υπογράφετε;»
Είμαι ο Στάθης και… θα συμφωνήσω με τον Ιρλανδό δημοσιογράφο που είπε προς τον υπουργό Οικονομικών: «Αυτό είναι το πρόβλημα με εσάς. Δεν έχετε καθόλου τσίπα!».
