Λευκά Σιτροέν μέσα στα σκοτάδια, έρευνες στους κύκλους των αποστράτων, σφαίρες από ξεχασμένα πυρομαχικά, βολές που θυμίζουν καρτέρια ελευθέρων σκοπευτών.
Το σκηνικό του τραυματισμού του Γιώργου Παπλωματά στο φωταγωγημένο πεζόδρομο του Περιστερίου μας γυρίζει σε άλλες αλήστου μνήμης εποχές όπου το Παρακράτος λειτουργούσε αντί του Κράτους με τους Γκοτζαμάνηδες να διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας. Το Κομμουνιστικό Κόμμα και ο Συνασπισμός ξεκάθαρα ομιλούν για δολοφονική ενέργεια με στόχο την προβοκάτσια. Το ΠΑΣΟΚ κάνει λόγο για μηχανισμούς φωτογραφίζοντας την ύπαρξη παρακράτους.
Ο Γιώργος Παπλωματάς 16 ετών μαθητής του 1ου Λυκείου Περιστερίου εβλήθη από απόσταση 80 μέτρων, καταλήγουν οι ειδικοί. Η βολίδα προέρχεται από σφαίρα των 38mm, παλαιού τύπου. Κάλυκες δεν βρέθηκαν και εικάζεται πως το όπλο που χρησιμοποιήθηκε είναι περίστροφο του ιδίου τύπου που παλαιότερα χρησιμοποιούσε σχεδόν στο σύνολό της η Αστυνομία. Η βολή ήταν ευθεία και από πάνω προς τα κάτω που σημαίνει πως ο δράστης βρισκόταν σ’ ένα υπερυψωμένο σημείο της περιοχής. Η αστυνομία ελέγχει τώρα βάσει των καταλόγων της τα άτομα που διαθέτουν όπλα τέτοιου τύπου στην ευρύτερη περιφέρεια Περιστερίου.
Η βολίδα βρισκόταν στο τέλος του δραστικού βεληνεκούς της. Το παιδί ήταν απλώς τυχερό. Αν η βολίδα το πετύχαινε στο μάτι ή στον κρόταφο ή σε άλλο ευαίσθητο σημείο του σώματός του θα ήταν νεκρό. Τα χέρια του παιδιού, τη στιγμή του πυροβολισμού ήταν μέσα στις τσέπες του μπουφάν του και άρα, ακούσια, κάλυπταν ένα μεγάλο μέρος του σώματός του.
Περίοικοι άκουσαν, όπως ισχυρίζονται τον πυροβολισμό αλλά δεν είναι σε θέση να προσδιορίσουν την κατεύθυνση. Πολίτης που δεν προσήλθε να καταθέσει στην Αστυνομία, ισχυρίστηκε κατά τη διάρκεια εκπομπής τηλεοπτικού σταθμού πως αντελήφθη μία λευκή Σιτροέν από την οποία – πάντα κατά τους ισχυρισμούς του – πυροβολήθηκε ο Γιώργος Παπλωματάς. Ο εισαγγελέας κ. Ιωαννίδης, ο οποίος εποπτεύει της έρευνας, κάλεσε τον συγκεκριμένο μάρτυρα, όποτε είναι σε θέση, να καταθέσει.
Η Αστυνομία, η οποία από την αρχή περιέπεσε σε απίστευτες αντιφάσεις και ανακολουθίες, αλλά και προσπάθησε φιλότιμα να αποσιωπήσει το συμβάν, ερευνά τώρα τους κύκλους των αποστράτων της Αστυνομίας και των Ενόπλων Δυνάμεων, που ζουν ή δραστηριοποιούνται στην περιοχή Περιστερίου.
Πρόκειται για την ίδια Αστυνομία που χθες το πρωί ισχυριζόταν πως το βλήμα που τραυμάτισε το μαθητή προερχόταν από «αεροβόλο». Στην συνέχεια το «αεροβόλο» έγινε «πυροβόλο όπλο» διότι απλά όταν χειρουργήθηκε το παιδί στο χέρι αποκαλύφθηκε πως η βολίδα δεν ήταν βλήμα ενός απλού αεροβόλου. Είναι απορίας άξιον το πως το Υπουργείο Υγείας έσπευσε από νωρίς να υιοθετήσει την εκδοχή του αεροβόλου και το πως οι αρμόδιοι ανώτεροι υπάλληλοι του ιδίου Υπουργείου με ύφος εκατό καρδιναλίων επεχείρησαν να υποβαθμίσουν το συμβάν.
Ο πατέρας του τραυματία μαθητή αποφάσισε αμέσως να μιλήσει δημόσια αντιλαμβανόμενος προφανώς την προσπάθεια των αρχών να αποσιωπήσουν τα γεγονότα. Έμπειρος συνδικαλιστής στο χώρο των Εκπαιδευτικών, δεν ήθελε και πολύ να καταλάβει το τι ακριβώς συνέβαινε. Ο γιός του ήταν μέλος του 15μελούς Συμβουλίου του Λυκείου του. Την ώρα του τραυματισμού του συζητούσε με τους συμμαθητές του, 200 μέτρα από το Σχολείο του, εν μέσω του κεντρικότερου σημείου του Περιστερίου, τις κινητοποιήσεις των μαθητών της επόμενη ημέρας. Ο δράστης είχε αντιληφθεί το τσούρμο των νεαρών μαθητών. Από την απόσταση των 80 μέτρων δεν ήταν σε θέση να στοχεύσει. Κτύπησε δηλαδή μέσα στο σωρό και όποιον πάρει ο χάρος.
Στην αρχή ήταν η «Ζαρντινιέρα». Μετά το παιδί με τα «πράσινα παπούτσια». Μετά ήλθε το φονικό στα Εξάρχεια με το δολοφόνο ειδικό φρουρό να είναι ή να το παίζει κατόπιν σκηνοθετικής παρέμβασης, τρελός. Αργότερα μεταδόθηκαν εικόνες «κουκουλοφόρων» να οργανώνονται σε αστυνομικά τμήματα της Αθήνας σε αγαστή συνεργασία με ένστολους αστυνομικούς. Ήταν και η επίσημη καταγγελία του Αλέκου Αλαβάνου για υποκλοπή συνδιαλέξεων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα έρχεται ο τραυματισμός από σφαίρα του μαθητή Γιώργου Παπλωματά. Η ατμόσφαιρα μυρίζει άσχημα και η Αριστερά ξεκάθαρα καταγγέλλει δολοφονική επίθεση κατά του νεολαιίστικου κινήματος. Τα ανακλαστικά των παλαιοτέρων φέρνουν στη μνήμη τους τραμπούκους του παρακράτους της δεκαετίας του ’60. Οι νεότεροι απλά μαθητεύουν στις μεθόδους των μηχανισμών εξουσίας που αισθάνονται να χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους.
Διαβάστε επίσης:
