Σπυριδωνία Κρανιώτη
Συναντηθήκαμε με τον Μάριο Ιορδάνου στο θέατρο Vault με αφορμή την παράσταση «Το Στρίψιμο της βίδας Reloaded» όπου πρωταγωνιστεί με τη Σοφία Καζαντζιάν και υπογράφει τη σκηνοθεσία. Πρόκειται για μια εξαιρετική παράσταση, πρωτότυπη, μια διαφορετική θεατρική πρόταση που καθηλώνει τον θεατή. Είναι ένα θρίλερ μυστηρίου, με πολλές ανατροπές, που θυμίζει κινηματογραφική ταινία και συναρπάζει τους θεατές, οι οποίοι γίνονται μύστες μιας διαφορετικής εμπειρίας, ενώ η διαρκής εναλλαγή των εικόνων, καθιστά την παράσταση του Μάριου Ιορδάνου ένα μοναδικό θεατρικό θέαμα. Ωστόσο εκτός από το εξαιρετικό κείμενο που έγραψε ο ταλαντούχος ηθοποιός και σκηνοθέτης μαζί με τη Σοφία Καζαντζιάν, η παράσταση έχει και δυνατές ερμηνείες, οι οποίες ανεβάζουν την αδρεναλίνη των θεατών σταδιακά και μεθοδικά στα ύψη.
«Εγώ δεν κάνω θέατρο για να κάνω θέατρο, κάνω θέατρο επειδή διψάει η ψυχή μου να μιλήσει. Και μέσα από το Στρίψιμο της βίδας reloaded λέω αυτά που θέλω να πω. Αυτά που θέλω να πω τα έχω γράψει με τη Σοφία Καρατζιάν. Οπότε για μένα είναι πολύ μεγάλη τύχη και πολύ μεγάλη τιμή να βλέπω ανθρώπους να έρχονται και να με τιμούν με την παρουσία τους» μας λέει ο Μάριος Ιορδάνου και συμπληρώνει: «Όταν ανεβαίνω στη σκηνή ξεχνάω τα πάντα. Όταν ανεβαίνω στη σκηνή το μόνο που υπάρχει είναι το έργο που θέλω με τα μπούνια να υπηρετήσω. Είναι το έργο που έχουμε γράψει, είναι το έργο που έχω σκηνοθετήσει, είναι το έργο που έχω δημιουργήσει. Και ζω για τη στιγμή που θα ανέβω στη σκηνή».
Ακόμη ο Μάριος Ιορδάνου μας μίλησε για το θέατρο, για την τηλεόραση και τα μελλοντικά του σχέδια αλλά και για τη σχέση του με τη Σοφία Καζαντζιάν, ενώ σχολίασε τις γυναικοκτονίες και το Προεδρικό Διάταγμα που εξισώνει τα πτυχία των καλλιτεχνικών σχολών με απολυτήριο Λυκείου.
Ο Μάριος Ιορδάνου είναι ένας καλλιτέχνης, που βιώνει με πάθος τη ζωή και το θέατρο ακολουθώντας τον δικό του δρόμο επισημαίνοντας πώς «η ευτυχία είναι να βαδίζεις στον δρόμο που έχεις επιλέξεις». Το αποτέλεσμα της καλλιτεχνικής του διαδρομής αδιαμφησβήτητα τον δικαιώνει.
Τι σε ώθησε να καταπιαστείς με το «Στρίψιμο της βίδας» ώστε να το μεταφέρεις σε θεατρική μορφή;
Το «Στρίψιμο της βίδας» του Χένρυ Τζέιμς είναι το αρχέτυπο όλων των θρίλερ. Από εκεί ξεκίνησαν όλα. Είναι ένα έργο του 1900, το οποίο εισήγαγε το νέο είδος του θρίλερ παγκοσμίως. Όλα τα θρίλερ που βλέπουμε τώρα έχουν τις ρίζες του στο συγκεκριμένο έργο του Τζέιμς. Εμείς πήραμε το Στρίψιμο της βίδας και γράψαμε το δικό μας έργο. Κρατήσαμε μόνο ένα δέκα τις εκατό δηλαδή μια γκουβερνάντα που πάει σε έναν πύργο. Από κει και πέρα όμως το πώς εξελίσσεται γιατί είναι ένα θρίλερ το δικό μας το στρίψιμο της βίδας reloded με ανατροπές, αντλώντας έμπνευση από το στρίψιμο της βίδας γράψαμε το δικό μας έργο.
Πόσος καιρός χρειάστηκε για να γράψετε το δικό σας έργο;
Δεν χρειάστηκε πολύς καιρός. Εγώ πιστεύω ότι όταν έχεις κάτι στο μυαλό σου, το ποιο εύκολο είναι να το φέρεις στο χαρτί. Και επειδή κι η Σοφία και εγώ επειδή γράφουμε μαζί έχουμε γράψει και ταινίες τώρα γράφουμε και μια σειρά μυστηρίου γράφουμε τα δικά μας θεατρικά έργα όλα ξεκινάνε από το μυαλό σου από αυτό που έχεις φανταστεί.
Πρώτα λοιπόν φαντάζεστε κάτι μαζί, και μετά αυτό υλοποιείται μαγικά
Η υλοποίηση είναι εύκολη το δύσκολο είναι σιγά – σιγά να το φανταστείς, να το οραματιστείς Το δύσκολο είναι το όραμα, το όνειρο. Η πραγματοποίηση είναι μετά απλή. Γιατί ξέρεις τι θέλεις να κάνεις. Βαδίζεις στον δρόμο που έχεις επιλέξει.
Σε αυτήν την παράσταση υπογράφεις τη σκηνοθεσία και παράλληλα υποδύεσαι και δύο διαφορετικούς χαρακτήρες ενώ γράφεις και το έργο μαζί με τη Σοφία. Πόσο δύσκολο ήταν να τα κάνεις όλα αυτά μαζί;
Είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά όλα είναι δύσκολα μέχρι να γίνουν εύκολα. Ήταν δύσκολο μέχρι που έγινε εύκολο. Τι εννοώ. Ότι σιγά σιγά με την πρόβα επειδή ήξερα από την αρχή τι ήθελα να πω, και επειδή το έχω γράψει το κείμενο με τη Σοφία, ήξερα από την αρχή τι ήθελα να υπηρετήσω. Ήθελα να υπηρετήσω την αλήθεια του ήρωα με τον δικό μου τρόπο και τον δικό μου δρόμο. Σιγά σιγά λοιπόν με την πρόβα άρχιζε ο χαρακτήρας και εμφανιζόταν μπροστά μου. Από εκεί και πέρα βέβαια όταν είσαι στη σκηνή – και εδώ κάνω μια διάκριση – άλλο ηθοποιός που λέμε οι Έλληνες και άλλο actor που λένε οι Αμερικάνοι. Ηθοποιός είναι αυτός – και δυστυχώς πολλοί ηθοποιοί δεν το γνωρίζουν – που ποιεί ήθος, όχι ηθική. Ποιώ ήθος σημαίνει ποιώ τον χαρακτήρα του ρόλου που υποδύομαι. Δηλαδή φτιάχνω, δομώ αυτό που με έχει χαράξει . Γνωρίζω και αναγνωρίζω τις χαρακιές μέσα μου. Αυτό είναι ηθοποιός, ο ηθοποιός όμως είναι εκτός σκηνής. Εντός σκηνής όταν μπαίνω καλούμε να γίνω actor, δρων πρόσωπο . Όταν ανεβαίνω επί σκηνής είτε κάνω τον μυστήριο πατέρα είτε κάνω τον Ορφέα που είναι ένας εντελώς αντίθετος ρόλος, ο ρόλος του γιου, εκεί πια καλούμε να δράσω. Και εκεί πια δεν σκέφτομαι τίποτα. Πάνω στη σκηνή δεν φοβάμαι γιατί το αντίπαλο δέος του φόβου δεν είναι η γενναιότητα είναι η δράση. Δηλαδή για να ξεφοβηθώ πρέπει να δράσω. Και εγώ όταν ανεβαίνω στη σκηνή ξεχνάω τα πάντα. Όταν ανεβαίνω στη σκηνή το μόνο που υπάρχει είναι το έργο που θέλω με τα μπούνια να υπηρετήσω. Είναι το έργο που έχουμε γράψει, είναι το έργο που έχω σκηνοθετήσει, είναι το έργο που έχω δημιουργήσει. Και ζω για τη στιγμή που θα ανέβω στη σκηνή.
Θα έλεγες πως το θέατρο είναι η ζωή σου;
Έχουμε την τέχνη για να μην πεθάνουμε από την αλήθεια. Αυτό γράφουμε και στο έργο και το τονίζω. Για μένα η τέχνη μου, για μένα το θέατρο μου, η γραφή των σεναρίων, η σκηνοθεσία, όλα είναι ένας τρόπος για να αντέξω την αλήθεια γύρω μου.
Η πραγματικότητα όμως δεν έχει μόνο άσκημες αλήθειες, έχει και ωραία πράγματα. Δεν είναι όλα σκοτεινά.
Είναι όμως πολύ σκληρή η πραγματικότητα
Εξαρτάται πού θα εστιάσεις;
Κάθε πρωί που ξυπνάω εστιάζω πάντα σε αυτό που έχω, και όχι σε αυτό που μου λείπει. Κάθε πρωί που ξυπνάω εστιάζω στον ωραίο ουρανό, στον ήλιο, στη θάλασσα, στη Σοφία που έχω στο πλάι μου, στο σπλάχνο μου που είναι ο σκύλος μου και οι γάτοι μου, πεθαίνω για τα πλάσματα μου, είναι τα πλάσματα της ζωής μου και νιώθω πάρα πολύ τυχερός. Όμως αυτό είναι το ένα σκέλος. Το άλλο όμως είναι ότι η ζωή είναι πάρα πολύ σκληρή. Έρχεσαι σε αυτόν τον κόσμο και με τη γέννηση σου γεννιέται και ο θάνατός σου. Τα πράγματα δεν είναι απλά. Καλείσαι να ζήσεις μια ηρωική ζωή, πρέπει να είσαι ηρωικός στη ζωή σου. Γιατί θα δώσεις μια σειρά από μάχες ξέροντας πώς θα χάσεις τον πόλεμο.
Εννοείς τον θάνατο, την απώλεια της ζωής, ότι είμαστε πεπερασμένοι…
Αυτό δεν είναι σκληρό;
Είναι σκληρό.
Όταν ξέρεις ότι όλα είναι μάταια; Όταν ξέρεις ότι ό,τι και να κάνεις, ό,τι παράσταση και να δώσεις, ό,τι και να δώσεις από τη ζωή σου ξέρεις, ότι σε 30 – 40 χρόνια από σήμερα, δεν θα υπάρχεις.
Άρα δεν πιστεύεις στον Θεό, ή στη μεταθάνατον ζωή;
Σε κανέναν Θεό, σε καμία μεταθάνατον ζωή, ούτε σε πολιτικές, ούτε σε ιδεολογίες, ούτε σε θρησκείες, αυτές είναι συλλογικές φαντασιώσεις.
Και από πού αντλείς για να είσαι καλά; Αφού δεν πιστεύεις σε κάτι ανώτερο;
Δεν υπάρχει τίποτε ανώτερο και τίποτα κατώτερο. Αντλώ δύναμη από τον εαυτό μου όσο υπάρχω και πιστεύω ότι υπάρχει μόνο ένας δρόμος ο δρόμος προς τα μέσα. Βουτάω κάθε μέρα στον εαυτό μου κάθε μέρα στα σπλάχνα μου και παίρνω δύναμη. Και μόνο που ξέρω ότι δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω και μόνο που ξέρω ότι είμαστε ένα μάτσο εφήμεροι, παίρνω δύναμη από αυτό γιατί ξέρω ότι η ζωή είναι πάρα πολύ μικρή. Οπότε ξέρω ότι, ό,τι έχω τώρα, είναι τώρα, είναι σήμερα. Το χθες δεν είναι πια και το αύριο δεν είναι ακόμα. Μόνο το σήμερα είναι. Και το σήμερα εγώ το αρπάζω, ζω το εδώ και τώρα με την πίκρα του και τη χαρά του.
Η ευτυχία δεν είναι κατάσταση συνεχούς ευδαιμονίας, η ευτυχία είναι να βαδίζεις στον δρόμο που έχεις επιλέξεις και εγώ είμαι ευτυχής γιατί βαδίζω στον δρόμο που έχω επιλέξει. Βαδίζω στον δρόμο της τέχνης μου. Βαδίζω ενάντια στο σύστημα. Δεν έχω συστήματα από πίσω μου, δεν έχω καμία στήριξη και δεν τη θέλω και δεν την ήθελα ποτέ. Tο έχω επιλέξει αυτό. Κάνω το δικό μου θέατρο με τη Σοφία Καζαντζιάν…
Και έχει ανταπόκριση. Ο κόσμος επιλέγει να δει τις παραστάσεις σου και ειδικά η συγκεκριμένη παράσταση γνωρίζει μεγάλη επιτυχία.
Είναι sold out και σήμερα και την επόμενη εβδομάδα.. Είναι πάρα πολύ όμορφο αυτό.
Τι πιστεύεις ότι έχει ωθήσει τον κόσμο να αγαπήσει τη συγκεκριμένη παράσταση;
Είναι μια διαφορετική πρόταση για την αθηναϊκή σκηνή. Για μένα δεν είναι μια θεατρική εμπειρία, είναι μια εμπειρία που βιώνει ο θεατής.
Έρχονται πολλοί θεατές και μας λένε ότι αυτό που βιώσανε είναι κάτι συγκλονιστικό. Συγκινούνται δηλαδή κινούνται τα μόρια της ψυχής, τους ξεβολεύουμε. Εγώ θέλω τον θεατή που έχω δίπλα μου, απέναντι μου, μπροστά μου να τον επηρεάζω. Και πολλές φορές μου στέλνουν μηνύματα και μου λένε ότι είναι πάρα πολύ επηρεασμένοι, ότι βλέπoυν και λίγο τα πράγματα διαφορετικά. Για μένα αυτό είναι το στοίχημα. Να μπορείς να επηρεάσεις τον θεατή σου και να τον βγάλεις από τη θέση πια του θεατή και να τον κάνεις κοινωνό σε αυτό που λέμε θέατρο. Kαι θέατρο τι σημαίνει; Eίναι από το θεώμαι. Eίναι αυτό βλέπεις. Δεν παίζει ρόλο πού το βλέπεις, πότε το βλέπεις, και πώς το βλέπεις. Είναι τι βλέπεις; Eίναι καλό αυτό που βλέπεις; Γιατί πολλοί ηθοποιοί, συνάδελφοι έχουν όνειρο να πάνε στην Επίδαυρο γιατί πιστεύουν ότι εκεί θα καταξιωθούν. Παραμύθι είναι αυτό. Η Επίδαυρος είναι καταπληκτικό μνημείο. Δεν παίζει ρόλο το πότε και το πού, παίζει ρόλο το τι. Έχω δει παραστάσεις στην Επίδαυρο που δεν βλέπονται, και έχω δει και παραστάσεις διαμάντια σε μικρά θέατρα που χαίρεσαι να τις βλέπεις.
Αν είχες μια μία πρόταση για Επίδαυρο, να ενσαρκώσεις έναν ρόλο που θα ήταν για σένα μία πρόκληση θα το έκανες;
Όχι, σε καμία περίπτωση. Γιατί αυτό που κάνω είναι αυτό που θέλω. Κάνω μόνο τα δικά μου πράγματα, μόνο τα δικά μου έργα και μέχρι την τελευταία μου ανάσα θα κάνω μόνο τα δικά μου πράγματα. Δεν θέλω το σύστημα, δεν μου αρέσει τίποτα άλλο, και δεν θέλω να ενταχθώ πουθενά. Θέλω να βαδίσω τον δρόμο που έχω επιλέξει και ο δρόμος μπροστά σου ανοίγεται μόλις αρχίσεις και τον περπατάς. Εγώ περπατάω τον δρόμο και τον ανοίγω μόνος μου, γι’ αυτό λέω το θέατρο είναι τι βλέπεις, όχι πού το βλέπεις.
Άρα με αυτό που κάνεις είσαι πλήρης;
Είμαι ευτυχής, νομίζω είμαι ο ευτυχέστερος των ανθρώπων..
Με την τηλεόραση δεν θα ήθελες να ασχοληθείς ξανά;
Θα ασχοληθώ. Γράφουμε με τη Σοφία μια σειρά μυστηρίου, έχουμε συμφωνήσει δηλαδή και θα είναι έκπληξη πιστεύω για του χρόνου. Είναι μια σειρά μυστηρίου πολύ διαφορετική και θα μπω στην τηλεόραση πάλι με κάτι δικό μου. Είμαι τόσο απόλυτος σε αυτό γιατί αγαπάω πρώτα από όλα πάρα πολύ αυτά που κάνω και γιατί μέσα από αυτά που κάνω αφαιρώ. H ψυχή μου μέσα από το δικό μου θέατρο μεγαλώνει όχι με την πρόσθεση αλλά με την αφαίρεση . Αφαιρώ πράγματα και εστιάζω στα σημαντικά. Στα έργα μου εστιάζω στα σημαντικά είτε είναι η ηθοποιία, είτε είναι το σενάριο, είτε είναι η σκηνοθεσία. Η ψυχή δεν μεγαλώνει με την πρόσθεση μεγαλώνει με την αφαίρεση. Ο στόχος μου είναι η αφαίρεση.
Με τη Σοφία δουλεύεις συνέχεια, είστε μαζί και στο σπίτι. Tο να είναι τόσο κοντά ένα ζευγάρι και στη δουλειά και στο σπίτι δεν είναι πρόβλημα για τη σχέση;
Το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο είναι. Γιατί τη Σοφία την επιλέγω κάθε μέρα. Δυστυχώς πολλοί παντρεύονται και νoμίζουν ότι δέσαν τον γάιδαρο τους, επέλεξαν τον άνθρωπο τους. Δεν ισχύει αυτό. Τον άνθρωπο σου πρέπει να τον επιλέγεις κάθε μέρα. Κάθε μέρα που ξυπνάς να λες αυτό τον άνθρωπο θέλω, με αυτόν τον άνθρωπο έχω αποφασίσει να είμαι, και επίσης με αυτό τον άνθρωπο θέλω να συμπορευτώ.
Να γράψεις κανένα βιβλίο με τίτλο «πώς μπορώ να μην βαρεθώ ποτέ το ταίρι μου», νομίζω θα γίνει ανάρπαστο.
(Χα,χα). Μας έχουν φορέσει ένα σωρό παραμύθια από τη μέρα που γεννιόμαστε. Μας λένε ψάξτε για τους πρίγκιπες και τις Σταχτοπούτες. Δεν υπάρχουν πρίγκιπες και Σταχτοπούτες. Υπάρχουν συνταξιδευτές. Εγώ στη Σοφία έχω βρει τον συνταξιδευτή μου. Όχι τη γυναίκα μου. Η γυναίκα μου δεν είναι γυναίκα μου, η γυναίκα μου είναι η γυναίκα του εαυτού της. Η Σοφία είναι η γυναίκα του εαυτού της . Και έχει επιλέξει να είναι μαζί μου και έχω επιλέξει να είμαι μαζί της. Και το μυστικό της σχέσης μας είναι ότι η σχέση μας δεν στηρίζεται σε συμβιβασμούς , στηρίζεται σε συμφωνίες και διαφωνίες. Έχουμε επιλέξει ένα πράγμα δεν αφήνουμε τίποτα κάτω από το χαλί. Ό,τι έχουμε πάνω στο τραπέζι. Συμφωνούμε; Tέλεια. Διαφωνούμε, ακόμη καλύτερα. Θα το συζητήσουμε μέχρι να βρούμε λύση. Και αν δεν βρούμε λύση πάμε παρακάτω. Κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του. Όταν δεν έχει λύση δεν είναι πρόβλημα, είναι κάτι που μπορείς να το αφήσεις πίσω σου. Υπάρχουν πολλά πράγματα στη ζωή που μπορεί να μας πληγώσουν να μας αφήσουν τραύματα.
Κάποιες πληγές δεν κλείνουν ποτέ απλώς τις αφήνεις πίσω σου. Έτσι και με τις συμφωνίες και με τις διαφωνίες τις αφήνεις πίσω σου όμως δεν τις βάζεις κάτω από το χαλί. Αυτό είναι το σημαντικό. Και με τη Σοφία πολλές φορές ακόμη και όταν διαφωνούμε γελάμε με τις διαφωνίες μας και είναι πάρα πολύ δημιουργικό αυτό γιατί το θεωρώ πάρα πολύ μικρό να διαφωνήσω μαζί της. Είναι τόσο έντονη η παρουσία της και είμαι τόσο τυχερός που την έχω δίπλα μου που λέω «Μάριε σου έτυχε αυτό το λαχείο», γιατί για μένα είναι λαχείο ζωής η Σοφία. «Αυτό το λαχείο είναι ό,τι πιο όμορφο μπορούσε να σου συμβεί. Ζήστο».
Επίσης έχω καταλάβει πάλι άλλο παραμύθι μύθο που μας έχουν φορέσει. «Μας λένε: Ποιος είναι ο προορισμός σε αυτή τη ζωή; σε αυτή τη σχέση»;.. δεν με ενδιαφέρει o προορισμός, με ενδιαφέρει το ταξίδι. Δηλαδή να περνάω καλά στο ενδιάμεσο διάστημα.
Επίκαιρο το έργο σου γιατί ζούμε σε έναν κόσμο κακοποιήσεων, παρενοχλήσεων , γυναικοκτονιών. Θεωρείς ότι θα βελτιωθεί η κατάσταση με όλες αυτές τις αποκαλύψεις που είδαν το φως της δημοσιότητας;
Όχι. Δυστυχώς δεν θα αλλάξει τίποτε. Όσο αναφορά τις κακοποιήσεις, παλιότερα υπήρχαν χειρότερα πράγματα και δεν ακουγόντουσαν, όμως υπάρχει πολύ έντονο το γεγονός των γυναικοκτονιών. Ο γυναικοκτόνος είναι αυτός που αντί να σκοτώσει τη μητέρα του σκοτώνει τη γυναίκα του. Έχουν πρόβλημα με τη μαμά τους και δεν το έχουν λύσει. Είναι γυναικοκτονία δεν είναι δολοφονία. Γυναικοκτονία σημαίνει ότι σκοτώνω γυναίκα γιατί τη θεωρώ κτήμα μου. Αυτό είναι το πρόβλημα τους. Θεωρούν τη γυναίκα κτήμα τους. Θέλει ο άντρας να ασκήσει εξουσία στη γυναίκα. Η εξουσία δεν αλλάζει τον άνθρωπο τον αποκαλύπτει. Η εξουσία αποκαλύπτει το τέρας μέσα τους. Μιλάμε για τέρατα. Και στον θεατρικό χώρο γνώρισα ιερά τέρατα και γνώρισα και σκέτα τέρατα. Εμένα με έβγαλε στον χώρο ο Αλέκος Αλεξανδράκης.
Για τον Αλέκο Αλεξανδράκη τι αίσθηση έχεις;
Την καλύτερη. Είχα δάσκαλο τον Αλέκο Αλεξανδράκη που με έβγαλε στο Εθνικό Θέατρο, τον Θανάση Βέγγο που είχε μια σκηνή στο θέατρο μαζί μου και ήταν συγκλονιστική και τον Γιώργο Φούντα. Αυτοί ήταν οι δάσκαλοι μου και χαίρομαι πάρα πολύ και ιδίως για τον Αλέκο Αλεξανδράκη. Βέβαια τότε γινόντουσαν χειρότερα μου τα είχαν πει.
Για τα σκέτα τέρατα έχω να πω ότι διψούσαν για εξουσία. Άνθρωποι πεινασμένοι άνθρωποι ανικανοποίητοι με φοβερά τραύματα μέσα τους που δεν είχαν λύσει τα προβλήματα τους. Άνθρωποι γενικότερα που δεν ήθελα ποτέ να τους δω. Εγώ δεν επέτρεψα ποτέ σε κανέναν, να μπει στον ζωτικό μου χώρο. Και όταν συνέβη αυτό έναν σκηνοθέτη πάρα πολύ γνωστό τον κόλλησα στον τοίχο όπως του άξιζε. Δεν επέστρεψα ποτέ. Γι αυτό έχω το δικό μου θέατρο, τη δική μου θεατρική επιχείρηση όλα δικά μου,γράφω τα δικά μου σενάρια, τις δικές μου σκηνοθεσίες και δεν έχω ανάγκη κανέναν.
Θα ήθελες να έχεις έναν δικό σου θεατρικό χώρο;
Χώρο όχι, γιατί μετά μπαίνεις σε άλλα μονοπάτια. Θέλω να είμαι ανεξάρτητος. Να μπορώ να φεύγω .Ας πούμε κάνουμε πολλές παραστάσεις στο εξωτερικό Βερολίνο έχουμε πάει με τις παραστάσεις Πράγα, Μόναχο, Ζυρίχη, Παρίσι …
Κοσμοπολίτης…
Λατρεύω όλον τον κόσμο. Γιατί πιστεύω ότι είτε είσαι άνθρωπος, είτε είσαι απάνθρωπος. Δεν είσαι Γάλλος, ούτε Τούρκος, ούτε Έλληνας, ούτε Αμερικάνος. Είσαι άνθρωπος ή δεν είσαι άνθρωπος; Αυτό μόνο. Μπορείς να γίνεις πιο ανθρώπινος; Μακάρι. Δεν πιστεύω σε ράτσες, δεν πιστεύω σε εθνικότητες, σε θρησκείες, σε ιδεολογίες…
Ποια η γνώμη σου για το ζήτημα της υποβάθμισης των πτυχίων των καλλιτεχνικών σχολών;
Θεωρώ ότι είναι τεράστιο λάθος, η υποβάθμιση των πτυχίων. Είναι λάθος που είναι ανώτερες οι δραματικές σχολές θα έπρεπε να είναι ανώτατες.
Είσαι ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας
Και το πιο σημαντικό από όλα είναι το τρίτο. Μ’ αρέσει να γράφω με τη Σοφία πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο. Γιατί πιστεύω ότι όλα στηρίζονται στη γραφή. Τι έχεις να πεις και μπορεί να επηρεάσεις.
Και μπορεί έστω λίγο να αλλάξεις τον κόσμο ή να αλλάξεις τη θέση σου μέσα σε αυτόν. Μικρός ήθελα να αλλάξω τον κόσμο τώρα θέλω να αλλάξω τον εαυτό μου.
Μελλοντικά σχέδια
Έχουμε συμφωνήσει για ένα σίριαλ θρίλερ μυστηρίου και επίσης ετοιμάζουμε τώρα τη νέα μας ταινία που θα είναι και αυτή θρίλερ μυστηρίου. Το σινεμά το αγαπάμε πάρα πολύ. Και βέβαια υπάρχει πολύ έντονο ενδιαφέρον το «Στρίψιμο της βίδας reloaded» να γίνει ταινία. Γιατί είναι κατεξοχήν κινηματογραφικό το έργο.
Το Στρίψιμο της Βίδας reloaded Θρίλερ μυστηρίου με πολλές ανατροπές και το σημαντικότερο όλων είναι ότι είναι κινηματογραφικό. Έρχεται ο θεατής και γίνεται μύστης μιας διαφορετικής εμπειρίας. Εγώ δεν κάνω θέατρο για να κάνω θέατρο κάνω θέατρο επειδή διψάει η ψυχή μου να μιλήσει. Και μέσα από το «Στρίψιμο της βίδας reloaded» λέω αυτά που θέλω να πω. Αυτά που θέλω να πω τα έχω γράψει με τη Σοφία Καρατζιάν. Οπότε για μένα είναι πολύ μεγάλη τύχη Και πολύ μεγάλη τιμή να βλέπω ανθρώπους να έρχονται και να με τιμούν με την παρουσία τους.
Παραστάσεις : Σάββατο, 18:00 | Κυριακή, 21:00
Πολυχώρος Vault Theatre Plus, Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός
Πληροφορίες / Κρατήσεις:
Τηλ.: 213 0356472
Δείτε επίσης: «Το στρίψιμο της βίδας»: Ένα γοτθικό θρίλερ τρόμου, με τον Μάριο Ιορδάνου και τη Σοφία Καζαντζιάν στον Πολυχώρο Vault
