Έρευνα που έγινε από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης έδειξε ότι η προστατευτική δράση των επικαιροποιημένων (δισθενών) ενισχυτικών εμβολίων έναντι των υποπαραλλαγών Όμικρον 4 και Όμικρον 5, δεν έχει μέχρι στιγμής ανταποκριθεί στις προσδοκίες. Δύο εργαστηριακές μελέτες, που δημοσιεύθηκαν στο “New England Journal of Medicine” με ένα δισθενές αναμνηστικό εμβολιασμό, επιτυγχάνονται ελαφρώς υψηλότεροι τίτλοι αντισωμάτων σε σχέση με έναν αναμνηστικό εμβολιασμό με μονοσθενές.
Παράλληλα διαπιστώθηκε ότι δεν προέκυψε κάποιο πλεονέκτημα για την απόκριση των Τ-κυττάρων καθώς τα δύο εμβόλια αύξησαν κυρίως την άμυνα έναντι του άγριου τύπου, γεγονός που θα μπορούσε να οφείλεται σε ανοσολογική αποτύπωση.
Τα δισθενή εμβόλια της Pfizer/Biontech και της Moderna, τα οποία έχουν ένα συστατικό κατά των υποπαραλλαγών Όμικρον 4 και Όμικρον 5, εισήχθησαν στις ΗΠΑ και την Ευρώπη στις αρχές Σεπτεμβρίου του περασμένου έτους για την προστασία του πληθυσμού από το επερχόμενο χειμερινό κύμα. Το εμβόλιο είχε αναπτυχθεί για να εξουδετερώσει την Όμικρον και τις υποπαραλλαγές της και να αποτρέψει έτσι τις επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις, ο αριθμός των οποίων αυξήθηκε απότομα στο κύμα Όμικρον.
Ωστόσο, τα εργαστηριακά αποτελέσματα που παρουσιάστηκαν από μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον David Ho του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης στις 24 Οκτωβρίου στο bioRxiv και τώρα δημοσιεύτηκαν στο “New England Journal of Medicine” δείχνουν ότι οι αρχικές προσδοκίες δεν επαληθεύονται. Ο Ho είχε εξετάσει τους ορούς ατόμων που είτε είχαν αναρρώσει είτε είχαν ήδη λάβει 3 ή 4 δόσεις ενός μονοδύναμου εμβολίου mRNA. Μια τέταρτη ομάδα είχε λάβει 3 δόσεις μονοδύναμου εμβολίου συν μια 4η δόση με το δισθενές εμβόλιο της Biontech ή της Moderna. Υπήρχε η προσδοκία ότι η 4η δόση θα ενίσχυε το εξουδετερωτικό αποτέλεσμα. Όμως κάτι τέτοιο δεν προέκυψε αφού η εξουδετερωτική δράση έναντι των Όμικρον 4 και Όμικρον 5 ήταν μόνο ελαφρώς ισχυρότερη μετά από 3 μονοδύναμες δόσεις συν 1 ενισχυτικό δισθενές παρά μετά από 4 μονοδύναμες δόσεις. Επίσης ήταν σημαντικά ασθενέστερη από ό,τι έναντι του άγριου τύπου D614G – και αυτό παρά το γεγονός ότι το ένα από τα δύο συστατικά στόχευε την Όμικρον 4 και Όμικρον 5.
