Η βραβευμένη με Νόμπελ Λογοτεχνίας Ανί Ερνό προειδοποίησε την Τετάρτη για τον κίνδυνο μιας “ιδεολογίας υποχώρησης” που εξαπλώνεται, κατά τη γνώμη της, στην Ευρώπη, προσπαθώντας να αποκλείσει τους πιο αδύναμους της κοινωνίας και να περιορίσει τα δικαιώματα των γυναικών.
“Υπάρχει στην Ευρώπη — ακόμα καλυμμένη από τη βία ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου που διεξάγει ο δικτάτορας που ηγείται της Ρωσίας — η άνοδος μιας ιδεολογίας υποχώρησης και κλεισίματος, που εξαπλώνεται και κερδίζει συνεχώς έδαφος σε χώρες της Ευρώπης έως τώρα δημοκρατικές”, δήλωσε κατά την ομιλία της για το Νόμπελ στη Στοκχόλμη, πριν λάβει το βραβείο της κατά την τελετή απονομής των Νόμπελ το Σάββατο.
“Βασισμένη στον αποκλεισμό των αλλοδαπών και των μεταναστών, στην εγκατάλειψη των οικονομικά αδυνάτων, στην επιτήρηση του σώματος των γυναικών, (η ιδεολογία αυτή) μου επιβάλλεται, σε εμένα, όπως σε όλους εκείνους για τους οποίους η αξία του ανθρώπου είναι η ίδια, πάντα και παντού, ένα καθήκον επαγρύπνησης”, πρόσθεσε.
Μορφή του φεμινισμού, η Ανί Ερνό τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2022 για “το σθένος και την κλινική οξύτητα με τα οποίες ανακαλύπτει τις ρίζες, τις αποστάσεις και τους συλλογικούς περιορισμούς της προσωπικής μνήμης”, εξήγησε η επιτροπή του Νόμπελ.
Τα γραπτά της, έντονα εμπνευσμένα από τις προσωπικές της εμπειρίες σε σχέση με την τάξη και το φύλο, ρίχνουν μια κριτική ματιά στις δομές της κοινωνίας.
Η συγγραφέας αναφέρθηκε επίσης στις διαδηλώσεις στο Ιράν που ξέσπασαν στα μέσα Σεπτεμβρίου μετά τον θάνατο της Μαχσά Αμινί, η οποία είχε συλληφθεί στην Τεχεράνη από την αστυνομία ηθών.
Η νομπελίστρια εξήγησε ότι άρχισε να γράφει για τις προσωπικές της εμπειρίες γιατί “ένα βιβλίο μπορεί να συμβάλει στο να αλλάξει η προσωπική ζωή, στο να σπάσει τη μοναξιά των πραγμάτων που δοκιμάστηκαν και θάφτηκαν, στο να σκεφτόμαστε διαφορετικά”, προσθέτοντας ότι “όταν το ανείπωτο έρχεται στο φως, τότε αυτό είναι πολιτικό”.
“Το βλέπουμε σήμερα με την εξέγερση των γυναικών αυτών που βρήκαν τα λόγια για να ανατρέψουν την εξουσία των ανδρών και που εξεγέρθηκαν όπως στο Ιράν, ενάντια στην πιο βίαιη και πιο αρχαϊκή μορφή της”.
Έχοντας “μεγαλώσει στη γενιά μετά τον παγκόσμιο πόλεμο”, η 82χρονη συγγραφέας υπογραμμίζει “ότι ήταν αυτονόητο συγγραφείς και διανοούμενοι να τοποθετούνται όσον αφορά την πολιτική στη Γαλλία και να εμπλέκονται στους κοινωνικούς αγώνες”.
“Στον σημερινό κόσμο, όπου ο μεγάλος αριθμός πηγών ενημέρωσης, η ταχύτητα της αντικατάστασης των εικόνων από άλλες, συνηθίζουν σε μια μορφή αδιαφορίας, η εστίαση στην τέχνη είναι ένας πειρασμός”, σημειώνει, ελπίζοντας το βραβείο της να είναι ένα “σημάδι δικαιοσύνης και ελπίδας για όλες τις συγγραφείς”, των οποίων “η νομιμότητα να παράγουν έργα δεν έχει ακόμη αποκτηθεί”.
