Ζούμε στη χώρα του «δεν γίνεται»! Ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ έστειλε στην ελληνική κοινωνία το μήνυμα, ότι το «δεν γίνεται» δεν μπορεί να συνεχιστεί: δεν γίνεται δηλαδή να μην πληρώνεις φόρους, δεν γίνεται η συμπεριφορά καθενός από εμάς απέναντι στην πατρίδα, τους συμπολίτες, το φυσικό περιβάλλον να είναι αντιπαραγωγική, με κάθε ευρύτερη πνευματική και όχι στενά οικονομική σημασία που εμπεριέχει αυτή η λέξη. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, κάποιος να παραμένει πεισματικά στενόμυαλος και οπισθοδρομικός στον τρόπο που διαπαιδαγωγεί τα παιδιά του, όπως κάνει σήμερα αυτός ο… Δημήτρης Φρουφρόπουλος που αποτέλεσε και το έναυσμα για τούτο το άρθρο. Επίσης, δεν γίνεται η κυβέρνηση, οι περιφερειακές, οι δημοτικές και γενικά όλες οι Αρχές της πολιτείας να μην είναι με κάθε πολιτικό κόστος υπεύθυνες, συνεπείς, αποτελεσματικές ως προς τις υπηρεσίες που οφείλουν στους πολίτες από τους οποίους, άλλωστε, απαιτούν την ίδια συμπεριφορά, προκειμένου να αλλάξει η ζοφερή πραγματικότητα της χώρας. Και εξυπακούεται ότι δεν γίνεται να αλλάξει η καθημερινότητα και η ζωή μας προς το καλύτερο, αν και οι δύο πλευρές, μαζί, δεν συμμορφωθούν σε βασικούς κανόνες υπεύθυνης συμπεριφοράς. Όμως, επί δεκαετίες, οι συμπεριφορές πρωθυπουργών, υπουργών, νομαρχών, δημάρχων και άλλων Αρχών συνέτειναν ακριβώς στο να υιοθετήσουν οι πολίτες αυτής της χώρας ανάλογη στάση και συμπεριφορά: αδιάφορη, ανάλγητη, ατομικιστική, αντιπαραγωγική και εν τέλει διεφθαρμένη.
Σπάσε κι εσύ ένα δένδρο, μπορείς
Σήμερα οι οδύνες της αποβολής από τη ζωή μας αυτής της χρονίζουσας και βαθιά ριζωμένης κακοδαιμονίας είναι αβάσταχτες. Ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας, αλλά και όσοι το εξέθρεψαν, υποστηρίζουν λυσσαλέα αυτήν την κακοδαιμονία. Επιπλέον, τα άνομα προνόμια σε λίγους και ισχυρούς λειτουργούν εις βάρος του συνόλου. Αλλά δυστυχώς και εις βάρος εκείνων που, χωρίς να είναι καν ισχυροί, πίστεψαν πως μόνο με ανάλγητες συμπεριφορές θα τα καταφέρουν καλύτερα στη ζωή. Ένας τέτοιος πολίτης μοιάζει να είναι και ο Θρασύδειλος Φρουφρόπουλος, που, χλευάζοντάς με, απέφυγε να πει το πραγματικό όνομά του, όταν στην αρχικά ευγενική (και κατόπιν αυστηρή) σύστασή μου να μη σπάνε τα παιδιά του τα κλαδιά ενός δένδρου στην πλατεία, μου επιτέθηκε φραστικά με χυδαιότητα για την ηλικία μου, για το φύλο μου κυρίως για τις απόψεις μου που του θύμισαν είπε αυτά «τα πράσινα άλογα του Γιωργάκη που τα γράφει στα π… του, και μένα μαζί»! Κι ενώ όλα τα παιδιά, πλην ενός κοριτσιού που ήταν το μεγαλύτερο σε ηλικία, αντιλήφθηκαν ότι το να καβαλάνε το αδύναμο δένδρο, σπάζοντάς το εκτός από κακό ήταν και επικίνδυνο, αυτός ο πατέρας, έξαλλος από οργή, τα ενθάρρυνε να συνεχίσουν. Εν μέσω συνεχιζόμενης υβρεολογίας, επειδή τόλμησα μια παρατήρηση, απείλησε ότι θα με μηνύσει για παρενόχληση ανηλίκων! Τα παιδιά με μεγαλύτερη αγριότητα ταρακουνούσαν ανενόχλητα τα κλαδιά υπό την πατρική συναίνεση.
Η κλήση σας προωθείται
Τηλεφώνησα στο αστυνομικό τμήμα που υπάγεται η πλατεία, στην Π. Φώκαια, και ζήτησα να στείλουν κάποιον. Η ώρα ήταν εννιά το βράδυ της Κυριακής, 19 Σεπτεμβρίου. Ο Φρουφρόπουλος συνέχισε τις χυδαίες προσβολές εναντίον μου, αλλά και εναντίον της Αστυνομίας, την οποία απαξίωνε, προβλέποντας, δυστυχώς με επιτυχία, αυτό που συνέβη: κανένα όργανο της τάξεως δεν φάνηκε, κι ας πέρασε μια ολόκληρη ώρα από το τηλεφώνημα. «Σιγά μην ασχοληθεί κανένας με τις βλακείες σας» δήλωσε περιχαρής ο Ελληναράς, συμπεριλαμβάνοντας στις «βλακείες» και τις απόψεις Παπανδρέου, καθώς είχε ήδη αποδείξει περίτρανα στα παιδιά του ότι εδώ περνάει ο τσαμπουκάς και το «Ρε, δεν μας παρατάς!». Η υπάλληλος του αστυνομικού τμήματος Π. Φώκαιας, Αναβύσσου, σημείωσε τελικά στο βιβλίο ότι η άμεση δράση δεν ανταποκρίθηκε στην κλήση. «Σας καταλαβαίνω», μου είπε στο τηλέφωνο, «αλλά εμείς εδώ δεν έχουμε προσωπικό»! Είναι η μόνιμη επωδός, όταν καθυστερούν πολύ ή όταν δεν έρχονται καν. Εγώ πάλι γιατί σκέφτομαι ότι αράζουνε στα γραφεία και στα πεζούλια, για να κουνηθούνε μόνο, αφού γίνει το κακό και ποτέ προληπτικά; Τι λέτε κι εσείς, κύριε Παπουτσή; Πρέπει πρώτα να ανάψουνε τα αίματα, να γίνει η ληστεία, ο ξυλοδαρμός, ο τραυματισμός, ο φόνος; Η παιδεία και η εκπαίδευση που παίρνουν τα παιδιά μέσα στην οικογένεια κάθε Ελληναρά Φρουφρόπουλου έχω την εντύπωση ότι είναι ίδια με την παιδεία όσων μεγαλώνοντας διορίστηκαν στα δικά τους χωριά, δήθεν για να επιτηρούν τη δημόσια τάξη και την ασφάλεια των συμπολιτών τους. Όμως, έχουν γίνει όλοι ένα πίνοντας φραπέ, περιμένοντας να τελειώσει η βάρδια ήσυχα! Αυτό γίνεται επί δεκαετίες. Δεν γίνεται;
Καλύτερα δεν γίνεται;
Αν είναι να πάψουν κάποτε οι Φρουφρόπουλοι να καταστρέφουν κάθε προσπάθεια κοινωνικής συνευθύνης και ευαισθησίας των πολιτών, σημερινών και αυριανών, τότε, οι νέοι δήμαρχοι που θα προκύψουν από τον Καλλικράτη πρέπει να δώσουν με αυστηρότητα μεγάλη έμφαση στην πρόληψη. Πώς; Με συνεχή παρουσία δημοτικών υπαλλήλων που θα περιπατούν αργά και σταθερά σε δρόμους, πεζοδρόμια, πλατείες, παραλίες γειτονιές, κατάλληλα εκπαιδευμένοι, να κάνουν συστάσεις, να κόβουν πρόστιμα, ώστε να αποτρέπουν κατά το δυνατόν αντικοινωνικές πράξεις ανήλικων και ενηλίκων, φθορές, φωνές, βρισιές, φτυσιές, ρίψη σκουπιδιών σε μη ενδεδειγμένους χώρους και ένα σωρό άλλες αθλιότητες που διαιωνίζουν το έλλειμμα πολιτισμού, δίνοντας κακό παράδειγμα στους αλλοδαπούς πολίτες να πράττουν τα ίδια και χειρότερα. Είναι η μόνη άμεση δράση, η μόνη λύση. Γίνεται να πάψει κάποτε η εντόπια καφρίλα να είναι άποψη; Δεν γίνεται; Εγώ λέω ότι γίνεται, είτε με το καρότο είτε με το μαστίγιο, τουλάχιστον ώσπου να γίνουμε άνθρωποι…
