Στα 60 τους χρόνια, ο Μεΐρ και η Τόβα ζουν μια ζωή μεσαίας τάξης σε ένα βαρετό ισραηλινό προάστιο, που μαστίζεται από μια ανείπωτη αίσθηση απογοήτευσης και τύψεων.
Όταν ο πρώην πράκτορας μοντέλων Ίτσικ μετακομίζει στην πολυκατοικία τους, ο πόθος τους για ζωή αναζωπυρώνεται κι ένα νέο «ταξίδι» γι’ αυτούς ξεκινάει. Ανατρέπουν όλη τους την ύπαρξη στην προσπάθεια να κερδίσουν την προσοχή του.
Σε ένα από τα καραόκε πάρτι που διοργανώνει ο γοητευτικός νέος γείτονας του ζευγαριού, ο Μεΐρ και η Τόβα τον παρακολουθούν εκστασιασμένοι να εξηγεί πως «…αυτή είναι η ομορφιά του καραόκε – δεν χρειάζεται να ξέρεις πώς να τραγουδάς. Τραγουδάς για να εκφραστείς».
Αυτή την έκφραση παθών, ενίοτε (και) λαθών καθώς κι όλων εκείνων των συναισθημάτων που παράγει η ζωή -και το τραγούδι, ακόμα και όταν η …μουσική σταματά- μεταφέρει στο κινηματογραφικό πανί ο Ισραηλινός σκηνοθέτης Μοσέ Ρόζενταλ (Moshe Rosenthal) με την ταινία του «Karaoke» (Καραόκε), που προβάλλεται αύριο, Πέμπτη 20 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο των Ημερών Ισραηλινού Κινηματογράφου, στην Αθήνα (στις 20:30, στον κινηματογράφο ΤΡΙΑΝΟΝ).
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Tribeca Film Festival. Κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Πρώτης Ταινίας και το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ιερουσαλήμ, ενώ συμμετείχε στο Φεστιβάλ των Καννών και στις Νύχτες Πρεμιέρας της Αθήνας.
«O Μεΐρ και η Τόβα είναι ένα ζευγάρι στα 60 τους, που ζουν μια ήσυχη ζωή στα προάστια αλλά μέσα τους έχουν πολλά πάθη και όνειρα και γνωρίζουν πως δεν έχουν “ολοκληρώσει” πραγματικά τον εαυτό τους. Κι έρχεται ο Ίτσικ και τους γοητεύει και αλλάζει τη θέασή τους στον κόσμο και τη στάση τους σ’ αυτόν. Μπαίνουν σ’ ένα ταξίδι αυτο-ανακάλυψης και αυτογνωσίας μέσα από την προσπάθεια να κερδίσουν την προσοχή του», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Μοσέ Ρόζενταλ, σκιαγραφώντας τους χαρακτήρες που έπλασε για την ταινία του και τους οποίους εμπνεύστηκε -εν μέρει- από τους ίδιους του τους γονείς.
«Θα έλεγα πως άντλησα έμπνευση από τους ίδιους τους γονείς μου. Η πρώτη “σπίθα” άναψε, όταν οι γονείς μου, μού ζήτησαν να βρω φίλους τους στο Facebook. Η εμπειρία να κάθομαι μπροστά σε μια οθόνη με τους γονείς μου, να ψάχνω ονόματα και να βλέπω τον ενθουσιασμό στο πρόσωπό τους, τη θέληση τους να γνωρίσουν νέους ανθρώπους, με έκανε να συνειδητοποιήσω κάτι πολύ συγκινητικό για εκείνη τη στιγμή της ζωής που ενώ είσαι πολύ κοντά στη σύνταξη, έχεις καταφέρει όλα αυτά που έπρεπε, ρωτάς τον εαυτό σου: “Και τώρα τι; Και πώς θα είναι από εδώ και πέρα η ζωή μου;” Και ξαφνικά θυμήθηκα τον εαυτό μου στο λύκειο και τις δικές μου αναζητήσεις τότε για τη ζωή», εξηγεί ο Ισραηλινός σκηνοθέτης.
«Οι ταινίες που θέλουν να μεταδώσουν κάποιο μήνυμα, ξεχνούν ενίοτε ν’ αφηγηθούν την ιστορία…»
Σε αντίθεση με όσους ψάχνουν να αποκωδικοποιήσουν το μήνυμα πίσω από κάθε ταινία, ο Μοσέ Ρόζενταλ πιστεύει ότι δεν είναι απαραίτητο «οι ταινίες να “κουβαλάνε” κάποιο μήνυμα, γιατί αρκετές φορές, όταν το κάνουν αυτό, ξεχνούν ν’ αφηγηθούν την ίδια την ιστορία και να σε “βάλουν” μέσα σ’ αυτή, να σε παρακινήσουν και να σε συγκινήσουν».
Το «Κaraoke», όπως λέει, δείχνει τη βούληση του ανθρώπου να αισθάνεται ζωντανός σε κάθε ηλικία. «Κατά έναν τρόπο θα έλεγα πως στο “Karaoke”, χαρακτήρες που διανύουν ήδη την έκτη δεκαετία της ζωής τους, νιώθουν συχνά έφηβοι, δείχνουν το πάθος και τον ενθουσιασμό των νέων. Το να τους κινηματογραφείς, λοιπόν, με έναν τρόπο που δείχνει ότι όχι μόνο δεν “ντρέπονται” για την ηλικία τους αλλά την έχουν “αγκαλιάσει”, είναι σημαντικό», τονίζει ο Ισραηλινός σκηνοθέτης.
Εξηγεί δε, πως πολλά στοιχεία στην ταινία έχουν να κάνουν με τις σχέσεις και τον γάμο, ύστερα ειδικά από μια μακρά κοινή ζωή, τη σεξουαλικότητα σε αυτή την ηλικία και άλλα συναφή ζητήματα. «Δεν θέλω, ωστόσο, να περάσω κάποιο μήνυμα. Η όλη εμπειρία, όπως καταγράφεται στην ταινία, αναδεικνύει ουσιαστικά την πολυπλοκότητα της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης», υπογραμμίζει.
Το μακρύ ταξίδι ενός παιδικού ονείρου
Γεννημένος στο Χολόν πριν από 37 χρόνια, ο Μοσέ Ρόζενταλ ήταν από τα παιδιά εκείνα που στην τρυφερή ηλικία των 7-8 ετών, βλέποντας ταινίες όπως το Τζουράσικ Παρκ, ονειρεύονταν να γίνουν σκηνοθέτες. Ένα όνειρο που ο ίδιος πραγματοποίησε κάποια χρόνια αργότερα, όταν στα 22 του χρόνια γύριζε την πρώτη του ανεξάρτητη ταινία μεγάλου μήκους, το Rufus.
Αποφοίτησε από τη Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης Steve Tisch στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ και η διαδικτυακή του σειρά Confess ήταν αυτή που τού έδωσε αναγνωρισιμότητα και πολλά διεθνή βραβεία, ενώ πουλήθηκε και για μια αμερικανική τηλεοπτική μεταφορά από το AMC Network fest. Ήταν τότε που ο Μοσέ Ρόζενταλ βρέθηκε να γράφει και να σκηνοθετεί τηλεοπτικές και διαδικτυακές σειρές και διαφημίσεις προτού «βουτήξει» στα βαθιά κινηματογραφικά νερά με το «Karaoke».
«Το ταξίδι είναι μακρύ και σκληρό και κάποιες φορές αναρωτιέσαι, αν το παιδικό όνειρό σου είναι τελικά αυτό που θέλεις. Αλλά εντέλει όλο αυτό εμπεριέχει κάτι όμορφο και ρομαντικό», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Μοσέ Ρόζενταλ, ο οποίος δουλεύει ήδη την επόμενη του ταινία που θα ονομάζεται «Independence» και το σενάριο θα εκτυλίσσεται στη δεκαετία του ’80.
Έχοντας μεγάλη αγάπη για τη σεφαραδίτικη καταγωγή του, ο Ρόζενταλ δεν αποκλείει κάποια μέρα να γυρίσει μια ταινία για τους προγόνους του, ωστόσο εξηγεί πως τόσο στο «Karaoke» όσο και στην ταινία που γυρίζει τώρα, οι χαρακτήρες βρίσκονται σε μια συνεχή αναζήτηση της ρίζας τους κι αντλούν πολλά στοιχεία από τη σεφαραδίτικη κληρονομιά της οικογένειάς του.
Ο Μοσέ Ρόζενταλ, ο οποίος θα έχει την ευκαιρία να συζητήσει με το κοινό που θα παρακολουθήσει το «Karaoke», μετά την αυριανή προβολή του στην Αθήνα (στα εβραϊκά, με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους), αγαπά πολύ την Ελλάδα, «το φαγητό, τη μουσική, τους ανθρώπους», όπως και οι γονείς του, οι οποίοι «ταξιδεύουν τουλάχιστον δυο φορές τον χρόνο στην Ελλάδα» καθώς αισθάνονται ότι ανήκουν εδώ…
Υπενθυμίζεται ότι οι «Ημέρες Ισραηλινού Κινηματογράφου» συνδιοργανώνονται από την Πρεσβεία του Ισραήλ στην Ελλάδα και τον κινηματογράφο ΤΡΙΑΝΟΝ.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
