Συνέντευξη: Κλεωνάντα Χρουμπ
H Δάφνη Λάζου από το «Daphne and the Fuzz» είναι μία πολυτάλαντη ροκ καλλιτέχνης, την οποία πρόκειται να απολαύσουμε στο μεγάλο μουσικό event στις 27 Ιουνίου, στο Release Athens 2022 στο πλάι των London Grammar, LP και Hooverphonic.
Η Δάφνη είναι η φωνή, το μυαλό αλλά και το πρόσωπο του ροκ project, το οποίο ξεκίνησε το 2012.
Ειδικότερα, το «Daphne and the Fuzz» έχει αλλάξει σύσταση κατά καιρούς και η Δάφνη έχει τύχει να παίξει μόνη της. Επίσης, η ίδια επιμελείται τους στίχους και τη μουσική, εναποθέτοντας την δική της ψυχή και τα δικά της βιώματα, σε συνεργασία με τον Βασίλη Νησσόπουλο.
Πρόσφατα κυκλοφόρησαν και το 3ο τους δίσκο, τον «Bluffs», ο οποίος έλαβε θετικές κριτικές. Αποτελείται από 9 κομμάτια, μεταξύ των οποίων είναι το «the room» και το «Love & Distress».
Ρωτώντας την ίδια για το είδος μουσικής στο οποίο κατατάσσεται το «Daphne and the Fuzz», εξηγεί στο zougla.gr πως βρίσκεται «στο genra του alternative pop, του soul, του blues, της ηλεκτρονικής μουσικής και της rock σίγουρα», αλλά καταλήγει στο ότι «δεν τα πάω καλά με τις ταμπέλες, αφού η μουσική είναι ένα εξελισσόμενο πράγμα και υπάρχουν τόσες πολλές μουσικές επιρροές, που τελικά δεν ορίζω εγώ συνειδητά τι ήχο θα βγάλουμε. Είναι κάτι που προκύπτει από όλα αυτά που μου αρέσει να ακούω».
Η Δάφνη επίσης αναφέρθηκε στην πηγή έμπνευσής της, όσον αφορά στους στίχους της. «Ξεκινάω πάντα από κάτι που θέλω να εκφράσω. Μπορεί να είναι σκέψεις, ανησυχίες, όνειρο, κάτι που θέλω να πω σε κάποιον. Πάντα ξεκινάει η στιχουργία μου από την μορφή κάποιου ημερολογίου και την ανάγκη μου να εκφραστώ.
Μιλούν για τον έρωτα, τις υπαρξιακές μου αναζητήσεις, τους φόβους μου τα όνειρά μου» εξηγεί.
Εξέφρασε μάλιστα τον ενθουσιασμό της για την επερχόμενη της συναυλία στο Release Athens και ως αφορμή σ’ αυτό ερωτήθηκε, πώς αντιλαμβάνεται τα πράγματα στη μουσική βιομηχανία, ειδικά για τη ροκ σκηνή στην Ελλάδα, η οποία δεν λαμβάνει την αναγνώριση που της αρμόζει.
Η Δάφνη συνοπτικά απαντά «πως στα φεστιβάλ, όπου παίζουν μεγάλα ονόματα (του εξωτερικού), που ακούγονται ακόμα και στο ραδιόφωνο στην Ελλάδα και κάνουν επιτυχίες παγκοσμίως, το κοινό είναι πολύ λιγότερο σε σύγκριση με κάποιου ελληνικού πολύ μεγάλου ονόματος».
Καταλήγει όμως, πως «δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς. Έχω επιλέξει να εκφραστώ σ αυτό το είδος μουσικής».
Και συνεχίζει: «Σίγουρα το, ότι είναι αγγλόφωνος ο στίχος, με βοηθά στο να ακουστεί και να ταυτιστούν άτομα από άλλες χώρες, γιατί κατανοούν τι λέω. Ταυτόχρονα όμως, νομίζω, ότι και ο ελληνικός στίχος θα μπορούσε να κάνει καριέρα τελικά στο εξωτερικό και το βλέπουμε με διάφορους καλλιτέχνες, γιατί έχει φέρει το έθνικ στοιχείο».
«Μουσικά έχω σκεφτεί πολλές φορές, ότι θα ήταν ενδιαφέρον να βάλω κάτι από τα ελληνικά μου ακούσματα, αλλά δεν είναι τόσο διευρυμένα» και καταλήγει: «δεν νομίζω να έφερνα ελληνικό στίχο στο «Daphne and the Fuzz», αλλά θα μπορούσα να γράψω στα ελληνικά για κάποιον άλλον καλλιτέχνη».
Κλείνοντας η Δάφνη λέει: «θα ήλπιζα το κοινό να είναι πιο ανοιχτό στο να ακούει και να βλέπει τέχνη στην οποία δεν είναι εξοικειωμένο. Πέρα από το να χρησιμοποιεί τη τέχνη ως κάτι εφησυχαστικό, να μην ξεχνάει, ότι η τέχνη είναι κάτι που μας παιδεύει και μας εξελίσσει σαν ανθρώπους».
Δείτε το βίντεο:
