Ζήσης Ψάλλας
Μια κλασική κετογονική δίαιτα ακολουθεί μια αυστηρή αναλογία λίπους, υδατανθράκων και πρωτεϊνών. Η πρόσληψη υδατανθράκων κυμαίνεται από 20 έως 50 γραμμάρια την ημέρα, ή το 5-10% της συνολικής ενέργειας, ενώ η πρόσληψη πρωτεϊνών είναι μέτρια.
Η επιδίωξη περιορισμού των υδατανθράκων σε 20-30 γραμμάρια την ημέρα, χωρίς να τεθεί ένας ημερήσιος στόχος για θερμίδες, οδηγεί σε 2-4 κιλά μεγαλύτερη απώλεια βάρους σε σύγκριση με μια δίαιτα χαμηλών θερμίδων, κάτι που έχει φανεί σε μελέτες έως έξι μηνών.
Συχνά, οι τρέχουσες προσλήψεις υδατανθράκων κυμαίνονται στα 210-260 γραμμάρια την ημέρα, ή περίπου το 45% της συνολικής πρόσληψης ενέργειας. Σε ορισμένες χώρες όπως είναι η Αυστραλία, πάνω από το ένα τρίτο των θερμίδων προέρχεται από «άχρηστα» τρόφιμα. Αυτά είναι εξαιρετικά επεξεργασμένα και περιέχουν επεξεργασμένους υδατάνθρακες όπως πατατάκια, μπισκότα, κέικ, γλυκά, γλειφιτζούρια και αναψυκτικά με ζάχαρη. Εάν περιορίσετε αυστηρά όλα τα τρόφιμα που περιέχουν υδατάνθρακες, όπως κατά τη διάρκεια μιας κετογονικής δίαιτας, καταλήγετε να κόψετε πολλά τρόφιμα. Αυτό σημαίνει ότι θα καταναλώσετε λιγότερες θερμίδες και ως εκ τούτου χάνετε βάρος.
Οι υδατάνθρακες χρησιμοποιούνται από το σώμα ως η κύρια πηγή καυσίμου, όπως η βενζίνη που χρησιμοποιείται για να καύσιμα ένα αυτοκίνητο. Το σώμα έχει ένα απόθεμα υδατανθράκων στο συκώτι και τους μύες που ονομάζεται γλυκογόνο. Όταν τα αποθέματα γλυκογόνου είναι χαμηλά, το σώμα σας μεταβαίνει στην καύση λίπους, γεγονός που οδηγεί στην παραγωγή κετονοσωμάτων.
Μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή κατένειμε τυχαία 45 παχύσαρκους ενήλικες είτε σε μια κετογονική δίαιτα χαμηλής ενέργειας 600-720 θερμίδες την ημέρα είτε σε μια δίαιτα χαμηλών θερμίδων όπου η συνολική ημερήσια πρόσληψη ενέργειας μειώθηκε κατά 10%. Η μελέτη είχε στόχο να αξιολογήσει τη μακροπρόθεσμη επίδραση μιας δίαιτας πολύ χαμηλών θερμίδων-κετογονικής (VLCK) στην υπερβολική παχυσαρκία. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στη μάζα του σπλαχνικού λίπους. Και οι δύο ομάδες έλαβαν εξωτερική υποστήριξη.
Η κετογονική δίαιτα πολύ χαμηλών θερμίδων προκάλεσε ήπια κέτωση για λιγότερο από 2 μήνες και σημαντικές επιδράσεις στο σωματικό βάρος στους 6, 12 και 24 μήνες. Προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, μεγαλύτερη μείωση στο σωματικό βάρος (-12,5 κιλά), στην περίμετρο της μέσης (-11,6 εκ.) και στη μάζα σωματικού λίπους (-8,8 κιλά) από τη δίαιτα χαμηλών θερμίδων (-4,4 κιλά, -4,1 εκ., και -3,8 κιλά, αντίστοιχα). Είναι ενδιαφέρον ότι παρατηρήθηκε επιλεκτική μείωση στο σπλαχνικό λίπος (-600 γρ. έναντι -202 γρ)..
Συμπερασματικά, μια κετογονική δίαιτα πολύ χαμηλών θερμίδων ήταν αποτελεσματική 24 μήνες αργότερα, με μείωση του σπλαχνικού λιπώδους ιστού.
