Ο κοριός της ΕΥΠ «τσίμπησε» μια τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ δύο συγκεκριμένων αριθμών κινητών τηλεφώνων. Το ένα ανήκε στον εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη, ενώ το άλλο στον «εκδότη» Γιάννη Κουρτάκη, υφιστάμενο και υπάλληλο του εφοπλιστή. Η ιστορία εξελίσσεται το 2016 όταν ο δημοσιογράφος Κυριάκος Θωμαΐδης στην τηλεοπτική εκπομπή του αποκαλύπτει το περιεχόμενο αυτής της συνομιλίας. Με το νι και με το σίγμα μάλιστα.
Η συνομιλία αφορά τον Σίμο Κεδίκογλου όταν αυτός εκτελούσε καθήκοντα κυβερνητικού εκπροσώπου επί κυβερνήσεως Αντώνη Σαμαρά. Οι δύο συνομιλητές, μέσω των συσκευών που προαναφέραμε, συζητούν για το πώς θα εξαναγκαστεί το κυβερνητικό στέλεχος, δηλαδή ο Κεδίκογλου, να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις τους, δηλαδή να ενδώσει στον εκβιασμό τον οποίο σχεδίαζαν εκείνη την περίοδο ώστε «όλοι να ωφεληθούν και για να μην την πληρώσουν όλοι μαζί». Οι διάλογοι είναι επιπέδου χαμαιτυπείου. Το λεξιλόγιο θα έκανε να κοκκινίσουν και οι πρώην επαγγελματίες της Τρούμπας. Οι δύο συνομιλητές πιάνουν στο στόμα τους και μια γυναίκα. Κάποια Ουκρανή. Χρεώνουν στον Κεδίκογλου «ύποπτη σχέση» και ακόμη πιο ύποπτη πρόσληψη στο γραφείο υφυπουργού. Με λίγα λόγια, στήνεται λιθαράκι-λιθαράκι η υπόθεση εκβιασμού από έναν εφοπλιστή και έναν εκδότη του τότε κυβερνητικού εκπροσώπου.
Κανενός το αυτί δεν ιδρώνει. Αντιδρά μόνον ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος. Είμαστε στο 2016. Κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο δημοσιογράφος αναφέρεται με ενυπόγραφο δημοσίευμά του στο περιεχόμενο της τηλεφωνικής συνομιλίας που κατέγραψε η ΕΥΠ και που μεταδόθηκε από την εκπομπή του Κυριάκου Θωμαΐδη. Λειτουργώντας επαγγελματικά, έρχεται σε τηλεφωνική επαφή με τον Σίμο Κεδίκογλου. Εκείνος επιβεβαιώνει τα πάντα. Μάλιστα, δηλώνει πως δεν είναι από τους πολιτικούς που ενδίδουν. «Δεν ενέδωσα και δεν θα ενδώσω» επαναλαμβάνει ο Σίμος Κεδίκογλου εν είδει μονίμου επωδού στον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο. Ο δημοσιογράφος δημοσιεύει τις πληροφορίες του. Αυτή είναι η δουλειά των δημοσιογράφων, άλλωστε. Των κανονικών δημοσιογράφων, για να εξηγούμεθα.
Ο «εκδότης» Γιάννης Κουρτάκης, κατά τον νόμο υπεύθυνος για την έκδοση της εφημερίδας «Παραπολιτικά» και τη λειτουργία του ομώνυμου ραδιοφωνικού σταθμού, υποβάλλει μήνυση. Οι κατηγορίες είναι τρεις: συκοφαντική δυσφήμηση, παραβίαση προσωπικών δεδομένων και παραβίαση απορρήτου (της εγγραφής του κοριού της ΕΥΠ δηλαδή). Ως γνωστόν τοις πάσι (και οι πέτρες το γνωρίζουν), ο Γιάννης Κουρτάκης είναι υπάλληλος του εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη σε ρόλο ρε ελάσσονα ο οποίος συνίσταται στο να παριστάνει τον εκδότη. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Ακόμη μεγαλύτερη άβυσσος η ψυχή του Γιάννη Κουρτάκη.
Η υπόθεση εκδικάστηκε. Ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος αθωώθηκε ως προς την κατηγορία περί παραβίασης προσωπικών δεδομένων, καθώς και ως προς την κατηγορία περί παραβίασης δημοσίου απορρήτου. Καταδικάστηκε πρωτόδικα για συκοφαντική δυσφήμηση. Υπεβλήθη έφεση η οποία έχει και ανασταλτικό χαρακτήρα επί της ποινής.
Αυτά για τα τυπικά. Διότι αυτή η υπόθεση μόνον στα τυπικά δεν εξαντλείται.
Ο δημοσιογράφος αντέδρασε άμεσα σε μια απίστευτη αποκάλυψη. Δύο άτομα -ο ένας ισχυρός οικονομικός παράγων και ο δεύτερος να ομιλεί μέσω της προσωπικής κινητής τηλεφωνικής συσκευής του Γιάννη Κουρτάκη- συνωμοτούν προκειμένου να διασφαλίσουν μέσω εκβιασμού τη συναίνεση ενός κυβερνητικού στελέχους της κυβέρνησης Σαμαρά για ίδιον όφελος. Πρόκειται για καραμπινάτη υπόθεση διαφθοράς, εγκληματικής ενέργειας κατά του κράτους και των θεσμών, για εξόφθαλμη εξωθεσμική παρέμβαση στη λειτουργία του κράτους με μεθόδους μαφίας. Την επίμαχη συνομιλία δεν την καταγράφει το μαγνητοφωνάκι ενός δημοσιογράφου. Την καταγράφει ο κοριός της ΕΥΠ. Πιο επίσημο δηλαδή δεν γίνεται. Αντί να αντιδράσει το σύνολο του δημοσιογραφικού κόσμου και να ζητηθούν εξηγήσεις από τους δύο συνομιλητές, το σύστημα κωφεύει.
Μετά τη δημοσίευση των σχολίων αλλά και του περιεχομένου της τηλεφωνικής συνομιλίας του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου με τον Σίμο Κεδίκογλου, το σύστημα κινείται. Κατατίθεται η μήνυση κατά του δημοσιογράφου. Ο πρωταγωνιστής της υπόθεσης Σίμος Κεδίκογλου, τότε λαλίστατος, επιβεβαιώνει τον δημοσιογράφο. Αργότερα παθαίνει μια πασίγνωστη στον πολιτικό κόσμο κρίση απώλειας προσφάτου μνήμης. Η υπόθεση πήρε τη δικαστική οδό και κάποια στιγμή εκδικάζεται το 2022. Το δικαστήριο αρνείται να καλέσει ως μάρτυρα τον πρωταγωνιστή. Τον Σίμο Κεδίκογλου. Ο ίδιος ο πολιτικός, από την Εύβοια ορμώμενος, δεν εμφανίζεται πουθενά. Οι δικαστές, παρά τις έντονες πιέσεις της υπεράσπισης του κατηγορούμενου δημοσιογράφου, αρνούνται να καλέσουν τον πολιτικό ώστε να ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Αρνούνται να καλέσουν ως μάρτυρα και τον Κυριάκο Θωμαΐδη, από την εκπομπή του οποίου μεταδόθηκε η αποκάλυψη περί της συνομιλίας του Βαγγέλη Μαρινάκη με άτομο το οποίο μιλούσε από την τηλεφωνική συσκευή του Γιάννη Κουρτάκη. Πρωτοφανής η δικανική αυτή συμπεριφορά του δικαστηρίου. Πρωτοφανής η δικανική λογική των δικαστικών λειτουργών.
Αναγκαστικά οδηγούμεθα σε συμπεράσματα που δεν τιμούν καθόλου τη Δικαιοσύνη. Οδηγούμεθα, επίσης, στο συμπέρασμα πως η ηθική υπόσταση του εν ενεργεία πολιτικού Σίμου Κεδίκογλου είναι άκρως ελλειμματική. Καταλήγουμε, δε, να πιστέψουμε πως η όλη αυτή η υπόθεση είναι ενδεικτική της αχαρακτήριστης συμπεριφοράς του συστήματος εξουσίας έναντι της λειτουργίας του πολιτεύματος και των θεσμών. Έχουμε να κάνουμε με ξεκάθαρη υπόθεση απόπειρας εκβιασμού εν ενεργεία κυβερνητικού στελέχους, με συνωμοσία κατά των θεσμών του κράτους, με απόπειρα διασφάλισης προσωπικού οφέλους διά της μεθόδου εξαναγκασμού πολιτικού προσώπου να ενδώσει στα κελεύσματα των εκβιαστών του. Αυτή η υπόθεση αποκαλύπτει με τον πλέον κυνικό τρόπο το πώς λειτουργεί στον πυρήνα της Ελληνικής Δημοκρατίας ένα καρτέλ τύπου Κολομβίας.
