Zougla Newsroom
Σε κλάματα ξέσπασε η μάρτυρας η οποία έμελλε να είναι το τελευταίο πρόσωπο που μίλησε με την άτυχη Καρολάιν, το μοιραίο βράδυ της δολοφονίας της από τον σύζυγό της Μπάμπη Αναγνωστόπουλο. Η γυναίκα, που για χρόνια ζούσε στο διπλανό σπίτι από το ζευγάρι και, όπως είπε, ένας τοίχος τούς χώριζε, δεν άντεξε κατά τη διάρκεια της κατάθεσής της, και λίγο πριν τις ερωτήσεις της υπεράσπισης άρχισε να κλαίει, ζητώντας μια μικρή διακοπή της διαδικασίας.
Η μάρτυρας Αγγελική Γερολυμάτου, η οποία, όπως κατέθεσε, αισθανόταν ως οικογένειά της το ζευγάρι, μίλησε για την 20χρονη Καρολάιν και τη σχέση που έβλεπε να έχει με τον κατηγορούμενο. Μια σχέση εξάρτησης που δεν της άφηνε καν αέρα να ανασάνει. Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, δραττόμενος της ευκαιρίας που του έδινε η οικειότητα την οποία είχαν τότε μεταξύ τους, απευθύνθηκε πολλές φορές στη μάρτυρα.
«Έχω καιρό να τη δω… Έχω μια οικειότητα πολύ μεγάλη για να της μιλάω στον πληθυντικό», εξήγησε ο κατηγορούμενος στο δικαστήριο. Σηκώθηκε, μάλιστα, όρθιος και είπε πως ιδίως μετά τον θάνατο της Καρολάιν ήταν ενταγμένος στην οικογένεια της μάρτυρος.
Κατηγορούμενος: Με είχατε αγκαλιάσει όχι μόνο γιατί ήμουν ένας άνθρωπος που ζούσε δίπλα σας. Γιατί με είχατε μέσα στο σπίτι σας, γιατί μου δείξατε ότι είμαι άνθρωπος;
Μάρτυρας: Εσύ και η Καρολάιν ήσασταν οικογένειά μας, προσπαθούσαμε να σου συμπαρασταθούμε… Δεν πήγε το μυαλό μου. Είναι δυνατόν; Δεν ήθελε να πάει το μυαλό μου… Γι’ αυτό σε είχα σπίτι μου… Γιατί το έκανες αυτό; Γιατί το έκανες;
Πρόεδρος: Κάνετε έναν προσωπικό διάλογο και είμαστε σε δικαστήριο. Πρέπει να είναι συγκεκριμένη η ερώτηση.
Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος επέμεινε να ρωτάει τη μάρτυρα για τη συμπεριφορά που έβλεπε να έχει όλο το διάστημα της κοινής του ζωής με την Καρολάιν.
Κατηγορούμενος: Από την πρώτη μέρα μέχρι το τέλος υπήρχε οποιαδήποτε συμπεριφορά λιγότερη από σεβασμό και αγάπη προς την Καρολάιν; Ακόμα κι όταν δεν ήταν μπροστά; Οτιδήποτε λιγότερο από αυτό;
Μάρτυρας: Όχι. Πολλές φορές ήσουν… Είχες κλειστεί στον εαυτό σου. Τη μια φορά ήσουν μια χαρά και την άλλη μαζεμένος, άλλες φορές πιο απόμακρος.
Όταν όμως ο κατηγορούμενος ζήτησε από την κ. Γερολυμάτου να μιλήσει για την αγάπη του στα ζώα και δη στα αδέσποτα, η απάντησή της ήταν αποστομωτική. «Έχεις σκοτώσει τη Ρόξι, το καταλαβαίνεις αυτό; Και τα καταρρίπτει όλα!», του είπε.
Η μάρτυρας μίλησε με τα καλύτερα λόγια για την Καρολάιν. «Ήταν ένα γλυκύτατο κορίτσι, πολύ ήρεμη που πάνω απ’ όλα έβαζε το παιδί της», είπε, ενώ χαρακτήρισε τον κατηγορούμενο χειριστικό που δεν άφηνε καμία πρωτοβουλία στη νεαρή σύζυγό του.
Μάρτυρας: Ό,τι έκαναν το έκαναν μαζί. Την κατηγορούμενη την έβλεπα μόνο πρωινά που ήταν μόνη.
Πρόεδρος: Μήπως ο κατηγορούμενος ήταν χειριστικός σύζυγος;
Μάρτυρας: Ναι. Ήταν εξαρτώμενη. Η Καρολάιν ήταν ένα παιδί κλεισμένο μέσα σε ένα σπίτι και περίμενε να έρθει ο σύζυγός της για να βγει να κάνουν τα ψώνια… Δεν έκανε τίποτα.
Πρόεδρος: Δεν είχε την πρωτοβουλία να πάει στο σούπερ μάρκετ;
Μάρτυρας: Αρκετές φορές δεν είχε πάνω της χρήματα. Μου το είχε πει.
Πρόεδρος: Δεν έχει να κάνει και με την επιλογή της κατοικίας;
Μάρτυρας: Είμαστε πολύ κοντά από την Αγία Παρασκευή. Στα 4 λεπτά με ένα ταξί.
Πρόεδρος: Είχατε αντιληφθεί ότι είναι ικανός να κάνει αυτή την πράξη;
Μάρτυρας: Όχι. Η δική μου εκτίμηση… Για κάποια πράγματα είχε αναλάβει τα ηνία ο σύζυγος. Το μόνο που μου είχε κάνει εντύπωση είναι ότι, ενώ μιλούσαμε στο τηλέφωνο και ερχόταν ο σύζυγός της, μου έλεγε «κλείνω, κλείνω, κλείνω». Είχε ένα άγχος.
Μετά τη γέννηση του μωρού της, η συμπεριφορά της Καρολάιν άλλαξε, καθώς, όπως είπε η μάρτυρας, η έλευση ενός μωρού δεν είναι πάντα εύκολη. Ωστόσο, «για την Καρολάιν πάνω απ’ όλα ήταν το παιδί», καθώς και ότι δεν ήταν ικανοποιημένη με τη ζωή της. «Είχε περάσει σε μια σχολή και ήθελε να σπουδάσει ζαχαροπλαστική. Λόγω της κατάστασης έλεγε να γίνει η Λυδία 2 ετών, να βρει μια κοπέλα να κρατάει το παιδί για να σπουδάσει, να συνεχίσει τα όνειρά της» κατέθεσε χαρακτηριστικά.
Έτσι, η 20χρονη σταμάτησε να είναι «το χαμογελαστό παιδί», ενώ την τελευταία ημέρα η μάρτυρας θυμάται πως «έδειχνε κάπως ανήσυχη».
Πρόεδρος: Ποια είναι η γνώμη σας για την προσωπικότητα της Καρολάιν;
Μάρτυρας: Ήταν ένα παιδί καλοσυνάτο, ευαίσθητο και γλυκύτατο παιδί. Σίγουρα ήταν πιο κλειστός χαρακτήρας. Ποτέ δεν είχε νεύρα, πάντα ήταν συζητήσιμη.
Πρόεδρος: Την ημέρα εκείνη επικοινωνήσετε με την Καρολάιν;
Μάρτυρας: Με πήρε τηλέφωνο και μου έκανε εντύπωση γιατί η επικοινωνία μας δεν είχε αυτή τη διάρκεια. Ήταν λίγο ανήσυχη. Είχε όρεξη για κουβέντα, αλλά την καταλάβαινα ότι δεν είναι καλά. Μου είπε όμως ότι κάτι είχε ο σκύλος. Δεν ήταν κάτι άλλο, μου είπε, ενώ ανέφερε πως είχε κανονίσει με μια φίλη της να πάει για φαγητό. Μου είπε «δεν μπορώ», «έχω μπουχτίσει» ή κάτι τέτοιο.
Πρόεδρος: Πότε επέστρεψε;
Μάρτυρας: Στις 8:30 το βράδυ με τον σύζυγό της. Με το που μπήκαν σπίτι άρχισε να μου στέλνει μηνύματα αναφορικά με τα ζώα. Μου έκανε εντύπωση τη συγκεκριμένη ημέρα γιατί από το πρωί μέχρι και το βράδυ, αν δεν είχα διακόψει τα μηνύματα θα συνέχιζε.
Πρόεδρος: Εκείνο το βράδυ ακούσατε κάτι;
Μάρτυρας: Άκουσα έναν ήχο από ζώο στις 4:20. Ήταν κλάμα. Άκουσα ένα ντουπ, έναν θόρυβο και μετά ένα κλάμα. Ο ήχος ήταν δυνατός και είναι που με ξύπνησε. Ο κατηγορούμενος με κάλεσε στις 6:17. Σήκωσα το τηλέφωνο και τον άκουσα να φωνάζει. Δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε. Κατάλαβα ότι είχε πρόβλημα. Ξύπνησα τον σύζυγό μου και βγήκα έξω. Αντιλαμβανόμουν ότι ήταν ένας άνθρωπος που ήθελε βοήθεια.
Η μάρτυρας απάντησε στις ερωτήσεις της υπεράσπισης για τη ζωή που έκανε η 20χρονη Καρολάιν δίπλα στον κατηγορούμενο, λέγοντας πως δεν της είχε παραπονεθεί ποτέ για σωματική βία, ούτε ότι είχε αποκοπεί από τους γονείς της. «Σίγουρα ένιωθε λιγάκι αποκομμένη από τους φίλους της. Μου είχε εκφράσει την επιθυμία να πιει ποτό με μια φίλη της. Οι έξοδοι της Καρολάιν δεν ήταν συχνοί. Έβγαινε μία στο τόσο» κατέθεσε η μάρτυρας.
Υπεράσπιση: Σας εξέφρασε ποτέ παράπονο ότι την εμπόδιζε ο κύριος Αναγνωστόπουλος;
Μάρτυρας: Όχι.
Υπεράσπιση: Ξέρατε αν είχε πρόσβαση σε κάρτες ή χρήματα;
Μάρτυρας: Είχαμε κάποια έξοδα κοινά και πάντα περίμενε να τα πληρώσει ο σύζυγος της. Κάθε φορά που υπήρχε εκκρεμότητα μου έλεγε το απόγευμα. Ποτέ δεν το έκανε πρωί. Η Καρολάιν ήταν άνθρωπος που πρόσεχε τον εαυτό της, κάτι που το τελευταίο διάστημα δεν το έκανε. Μου μιλούσε και πάντα είχε ένα άγχος σαν κάτι να την πίεζε. Το ένιωθα ότι δεν ήταν η Καρολάιν που ήξερα».
Υπεράσπιση: Σαν ζευγάρι πώς ήταν;
Μάρτυρας: Άλλες φορές ήταν γλυκύτατος και άλλες φορές ήταν… ανέβαινε τις σκάλες και της έλεγε «έλα, μπες μέσα».
