Ο Έλληνας οδηγός ταξί, Γρηγόρης Σαχινίδης από την Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης, κατάφερε να εμπλουτίσει με τη δική του συμμετοχή, την ήδη περίλαμπρη ιστορία της Mercedes. Με το ταξί Mercedes 240D διένυσε 4.620.000 συνολικά χιλιόμετρα, κερδίζοντας μια περίοπτη θέση στο μουσείο της γερμανικής εταιρείας στη Στουτγκάρδη, καταγράφοντας έτσι, το μεγαλύτερο χιλιομετρικό ρεκόρ μοντέλου της εταιρείας.
Ο κ. Σαχινίδης κατάφερε να μπει στο πάνθεον της ιστορίας της γερμανικής εταιρείας, καθώς το αυτοκίνητο, που τελικά δώρισε, είναι μέχρι και σήμερα το αυτοκίνητο που έχει κάνει τα περισσότερα χιλιόμετρα για την Mercedes. Το αυτοκίνητο που διένυσε όλους τους δρόμους της Θεσσαλονίκης, της Βόρειας Ελλάδας και τους δρόμους αρκετών χωρών των Βαλκανίων πραγματοποιώντας εκατοντάδες χιλιάδες κούρσες, αποτελεί φωτεινό παράδειγμα της αξιοπιστίας της γερμανικής εταιρείας. Παράλληλα, έγινε το φωτεινό παράδειγμα πολλών οδηγών ταξί, δίνοντας το κίνητρο να αγοράσουν Mercedes για τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις.
Ο Γρηγόρης Σαχινίδης, βρέθηκε να κάνει πολλές δουλειές τη δεκαετία του ‘60 στην Ελβετία, στην Αυστρία και στη Γερμανία. Μέχρι και στο γερμανικό εργοστάσιο που βγάζει τα άρματα Leopard δούλεψε ως μετανάστης στα δύσκολα εκείνα χρόνια. Η γνώση της γερμανικής γλώσσας αποτέλεσε εφαλτήριο να βρίσκει και να στέλνει στην Ελλάδα αυτοκίνητα και ανταλλακτικά σε πολύ καλή κατάσταση. Όταν αρχές του ΄70 αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα πήρε την απόφαση να γίνει οδηγός ταξί. Από το 1973 έγινε επαγγελματίας οδηγός ταξί και μετά από 10μηνη αναζήτηση αυτοκινήτου, ήρθε στην Ελλάδα από τη Γερμανία το 1981 η μεταχειρισμένη τότε, θρυλική σήμερα, Mercedes 240D. Ο λόγος που επέλεξε Mercedes είναι πως «πρόκειται για γερά αυτοκίνητα. Όταν ήμουν στη Γερμανία γνώριζα ότι πρόκειται για ξεχωριστά αυτοκίνητα. Οπότε για εμένα που ήμουν πολλές ώρες στο τιμόνι ήθελα κάτι καλό και γερό. Ο προφυλακτήρας για παράδειγμα ήταν σκέτο σίδερο και δεν πάθαινε τίποτε…Αθάνατο αυτοκίνητο», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γρηγόρης Σαχινίδης.
Στην Ελλάδα το νέο του όχημα είχε 140.000 χιλιόμετρα και το απέκτησε δίνοντας τότε 6.000 γερμανικά μάρκα. Ο κ. Σαχινίδης αποκάλυψε το βασικό λόγο που διατηρήθηκε σε αυτή την κατάσταση το αυτοκίνητό του. «Το πρόσεχα πολύ. Τότε στα αυτοκίνητα τα χιλιόμετρα καταγραφής μηδενίζονταν στις 100.000 χιλιόμετρα. Οπότε τα κατέγραφα για να ξέρω ακριβώς τα χιλιόμετρα. Εκτός από τα σέρβις και την συντήρησή του, ασχολιόμουν με το αυτοκίνητο, γιατί πραγματικά το αγάπησα. Άλλαξα 11 συνολικά μηχανές. Τότε οι μηχανές έφθαναν το ανώτατο όριο των 500.000 χιλιομέτρων. Σήμερα μπορούν να ξεπεράσουν το 1.000.000 χιλιόμετρα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Οι δυσκολότερες κούρσες
O κ. Σαχινίδης θυμάται μια ιδιαίτερη κούρσα, όταν μια μέρα που χιόνιζε ασταμάτητα ένας πελάτης του ζήτησε να τον πάει στη Φλώρινα, όταν οι υπόλοιποι ταξιτζήδες του αρνήθηκαν την κούρσα. «Είχα κάτι αμερικάνικες αλυσίδες για τις πίσω ρόδες. Τις έβαλα και ξεκίνησα. Ο δρόμος ήταν δύσκολος και πηγαίναμε με πολύ χαμηλές ταχύτητες. Το χιόνι στο δρόμο ήταν πάνω από 80 εκατοστά και εγώ υπολόγιζα να οδηγώ μεταξύ των δέντρων, στο κέντρο του δρόμου. Κατάφερα να τον πάω στην Φλώρινα και μετά χωρίς να αργήσω γύρισα στην Θεσσαλονίκη. Είχα στο αυτοκίνητο καφέ και λεμόνια για να μην με πάρει ο ύπνος και ευχόμουν να μην σβήσει το αυτοκίνητο, γιατί εκεί που ήμουν θα πάγωνα. Το μεγάλο πρόβλημα με το χιόνι ήταν για 17-18 χιλιόμετρα. Τελικά το αυτοκίνητο δεν… κατάλαβε τίποτε και επέστρεψα χωρίς πρόβλημα», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Θεσσαλονικιός οδηγός.
Διασημότητες στο ταξί του
Όλα αυτά τα χρόνια κατάφερε να εξυπηρετήσει αρκετούς διάσημους. Στα 23 χρόνια που ήταν κάτοχος του ταξί, εκτέλεσε χιλιάδες κούρσες. «Το 1993 ανέλαβα να διασχίσω με το ταξί την εμπόλεμη Γιουγκοσλαβία για να μεταφέρω τον επιχειρηματία Στέφανο Μήλιο. Μεταξύ των πελατών που εξυπηρέτησα ήταν ο ποδοσφαιριστής Γκερτ Μίλερ, ο ηθοποιός Μάνος Κατράκης και οι τραγουδιστές, Δημήτρης Μητροπάνος και Μαρινέλλα» θυμάται.
Η πορεία για το Μουσείο
Όταν το σύνολο των χιλιομέτρων έφθασε στα 4, 6 εκατομμύρια, ο Γρηγόρης Σαχινίδης έστειλε επιστολή στους ανθρώπους της Mercedes, επισημαίνοντας ότι: «έχετε βγάλει στην παραγωγή ένα μοντέλο πραγματικό διαμάντι. Έχω διανύσει 4,6 εκατομμύρια χιλιόμετρα και το μόνο που έχω να σας πω είναι συγχαρητήρια για την απόδοση και την αντοχή του οχήματος». Η συγκεκριμένη επιστολή στάλθηκε στον καθηγητή Χούμπερτ, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την αξιολόγηση παλαιών αυτοκινήτων που σχετίζονται με την εταιρεία. Αμέσως ο τελευταίος διερεύνησε την ακρίβεια των στοιχείων, τηλεφώνησε σε πολλούς ανθρώπους στην Ελλάδα, έψαξε για τον κ. Σαχινίδη και αποφάνθηκε ότι το γεγονός των πολλών χιλιομέτρων του αυτοκινήτου ήταν αληθινό. «Η πρώτη σκέψη μου ήταν να κρατήσω το αυτοκίνητο ως αντίκα, αφού ήμουν συναισθηματικά δεμένος μαζί του. Όμως λίγο αργότερα αποφάσισα να το δωρίσω και όχι να το πωλήσω, με τον όρο να μην φύγει ποτέ από το μουσείο. Έτσι το μοντέλο αυτό κατά κάποιο τρόπο θα παρέμενε δικό μου, αφού στην επιγραφή μπροστά στο αυτοκίνητο η Mercedes θα αναφέρει ότι είναι του Έλληνα Γρηγόρη Σαχινίδη. Επίσης έχω θέσει ως μοναδική προϋπόθεση να μη τεθεί σε εκμετάλλευση», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Σαχινίδης που θυμήθηκε ότι όταν το παρέδωσε στη γερμανική εταιρεία, το τιμόνι ήταν τόσο φαγωμένο που είχε φανεί το σίδερο και στο κάθισμα του συνοδηγού είχαν φανεί οι σούστες. Δύο στοιχεία τα οποία δεν αλλάχθηκαν από την Mercedes, για να δηλώνουν την αυθεντικότητα των πολλών χιλιομέτρων.
Το Mercedes-Benz 240D στις 21 Σεπτεμβρίου του 2004 μπήκε στο Μουσείο της Mercedes και από τότε κοσμεί την ιστoρία της γερμανικής εταιρείας. «Από τότε φυσικά έχει παραχωρηθεί σε πολλές εκθέσεις σε όλο τον κόσμο και ο κόσμος βλέπει ένα έκθεμα που έχει διανύσει 4,6 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Αυτό το μοντέλο μάλιστα είναι ασφαλισμένο για 500.000 ευρώ.
Η ανάδειξη του συγκεκριμένου οχήματος ως του «καλύτερου αυτοκινήτου» ή του «ανθεκτικότερου μοντέλου» της Mercedes αναδεικνύει παράλληλα και τα ελληνικά του ρεκόρ. Το ταξί του κ Σαχινίδη έχει κάνει πάνω από 110 φορές το γύρο του κόσμου και σαφώς έχει διανύσει τα περισσότερα χιλιόμετρα απ όλα τα ταξί της Θεσσαλονίκης( και όλων των ταξί της Ελλάδας). Είναι άλλωστε και το μόνο “διάσημο του είδους”, που μπήκε στο μουσείο της μεγάλης αυτοκινητοβιομηχανίας μεταφέροντας και την αύρα της Θεσσαλονίκης καθώς εκτίθεται όπως κυκλοφορούσε, δηλαδή, με τα εμβληματικά χρώματα των ταξί της Θεσσαλονίκης (μπλέ και άσπρο).
«Κάθε φορά που το βλέπω, καμαρώνω», αναφέρει ο κ. Σαχινίδης που με το δικό του τρόπο κατάφερε να δείξει ότι η αγάπη και το πάθος κάποιων ανθρώπων για αυτό που κάνουν, μπορεί να δώσει «ζωή» σε κάποια άψυχα αντικείμενα, προσφέροντας απλόχερα μεγάλα συναισθήματα και καταλαμβάνοντας ουσιαστικά ένα κομμάτι στην ψυχή ενός ανθρώπου…
