«Οι εμπειρίες ζωής σε κάνουν να επαναπροσδιορίζεις την ανθρώπινη ύπαρξη, να είσαι πιο ανοιχτός και να κατανοείς προθέσεις και ενέργειες και αυτό σημαίνει και το να μπορείς να νιώθεις περισσότερο τις διάφορες πτυχές των ηρώων που καλείσαι να ενσαρκώσεις» υπογραμμίζει ο ηθοποιός-σκηνοθέτης Μανώλης Εμμανουήλ (Manolis Emmanouel), ο οποίος ζει μεταξύ Λονδίνου και Αθήνας, έχει ερμηνεύσει πολλούς και διαφορετικούς ρόλους σε διεθνείς παραγωγές και επιστρέφει στην Ελλάδα με την τηλεοπτική σειρά, συνδυασμό ιατρικού δράματος και αστυνομικού θρίλερ, «Όρκος» που θα προβάλλεται από τον Φεβρουάριο στην ΕΡΤ.
Δίνοντας αγώνα εδώ και αρκετά χρόνια στο Λονδίνο για να επιλεγέται σε άλλους ρόλους, εκτός της καρικατούρας του Έλληνα, του Ιταλού, του Ισπανού, του Λατίνου ή του τρομοκράτη, ο ηθοποιός σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ξεχωρίζει ως μία από τις αγαπημένες του εμπειρίες τη συμμετοχή του στη σειρά «The Durrellss που γυρίστηκε στην Κέρκυρα και δηλώνει θαυμαστής του Μάικλ Γουιντερμπότομ με τον οποίο συνεργάστηκε στo «Greed» ταινία με φόντο τη Μύκονο, που έχει στόχο να αφυπνίσει και να ευαισθητοποιήσει για τις καταστροφικές επιπτώσεις της fast-fashion.
Ο Μανώλης Εμμανουήλ (Manolis Emmanouel) είναι πρωταγωνιστής του βίντεο-mockumentary «Lost My Marbles» που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο καμπάνιας για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Αθήνα το οποίο χαρακτηρίζει έναν ακόμη τρόπο να παραμένουν η προσπάθεια και η πίεση «ζωντανές». Έχει πάρει μέρος σε δεκάδες θεατρικές παραστάσεις, συχνά και με τη διπλή ιδιότητα του σκηνοθέτη/ηθοποιού, είναι η ελληνική φωνή της Easy Jet από το 2005 και κρατά βασικούς ρόλους σε διεθνή βιντεοπαιχνίδια, όπως τα δύο τελευταία Assassin’s Creed.
Πώς και πότε ακριβώς συνειδητοποιήσατε ότι έχετε πάθος για την υποκριτική;
Θα ακουστεί πολύ κλισέ αυτό που θα πω, αλλά από όταν ήμουν μικρός και με ρωτούσαν όπως ρωτάνε όλα τα παιδιά τι θα γίνω όταν μεγαλώσω, δεν υπήρξε ούτε μια φορά που να μην είπα ότι θα γίνω ηθοποιός. Από την αρχή της ζωής μου ήξερα τι ήθελα να κάνω. Πάντα συμμετείχα στις θεατρικές παραστάσεις του σχολείου, έγραφα σενάρια, έβλεπα πολύ παιδικό θέατρο και όσα σίριαλ μου επέτρεπαν… Η υποκριτική ήταν κάτι έμφυτο που ποτέ δεν αμφισβήτησα.
Σε ποια θεατρικά, κινηματογραφικά ή τηλεοπτικά πρότζεκτ συμμετέχετε το τρέχον διάστημα;
Απ: Αυτή την περίοδο κάνω γυρίσματα για τη σειρά «Όρκος» που θα προβληθεί στην ΕΡΤ. Είμαι πραγματικά πολύ ενθουσιασμένος. Μετά από τόσα χρόνια, δουλεύω επιτέλους στα ελληνικά (κάτι που το ήθελα πολύ τον τελευταίο καιρό) και μάλιστα με μια ομάδα ανθρώπων που εκτιμώ απίστευτα. Το σενάριο το υπογράφει η καταπληκτική Τίνα Καμπίτση- όταν μου έστειλαν τα σενάρια, δεν μπορούσα να τα αφήσω από τα χέρια μου, είναι ένα πρωτότυπο αμάλγαμα ιατρικού δράματος και αστυνομικού θρίλερ. Σκηνοθετεί ο Σπύρος Μιχαλόπουλος, ένας άνθρωπος του οποίου τη δουλειά εκτιμώ ιδιαιτέρως και που ήδη με έχει κάνει να αισθανθώ πολύ άνετα στα πρώτα γυρίσματα. Όσο για τους ηθοποιούς- ονόματα πασίγνωστα στην Ελλάδα που έχουν κάνει πολλές και καλές δουλειές στο παρελθόν: Γιάννης Στάνκογλου, Δημοσθένης Παπαδόπουλος, Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, Νίκος Πουρσανίδης (με τον οποίο κατά σύμπτωση είχαμε κάνει διάφορα σπικάζ εδώ στο Λονδίνο, εξαιρετικός άνθρωπος και συνάδελφος) και πολλοί άλλοι… Η σειρά θα αρχίσει να προβάλλεται από τον Φεβρουάριο.
Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας Έλληνας που αποφασίζει να ζήσει στο Λονδίνο και συγκεκριμένα ένας Έλληνας ηθοποιός;
Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν (και ως ένα βαθμό παραμένει) το να καταφέρω να πείσω παραγωγούς ή σκηνοθέτες ότι μπορώ να παίξω και άλλα πράγματα εκτός από την καρικατούρα του Έλληνα, του Ιταλού, του Ισπανού, του Λατίνου ή του τρομοκράτη. Στο θέατρο ήταν πιο εύκολο να το πετύχω, αλλά στο σινεμά και την τηλεόραση ταλαιπωρήθηκα.
Θυμάμαι τα πρώτα χρόνια είχα πάει σε μια οντισιόν για το πρώτο «Mama Mia» και μπήκα στο δωμάτιο αναμονής. Είχα πάει φορώντας ένα Τ-shirt και τζην και μπήκα στο δωμάτιο και όλοι οι άλλοι ηθοποιοί φορούσαν λευκά τιραντέ φανελάκια, είχαν μουστάκια, κοιλιές, ψάθινα καπέλα, πέδιλα- μέχρι και γκλίτσα είχε φέρει κάποιος. Και πολλές μαυροφορεμένες με μαντήλια. Το κάστινγκ ήταν για «ελληνικούς ρόλους», τίποτα πιο συγκεκριμένο. Πραγματικά με έπιασε κατάθλιψη, ένιωσα ότι ήθελαν τους Έλληνες σαν αστείες καρικατούρες και μόνο… Και αν δείτε την ταινία, θα καταλάβετε πως σωστά το είχαν σκεφτεί οι ηθοποιοί και οι ατζέντηδες τους γιατί έτσι τους διάλεξαν…
Η δεύτερη μεγάλη δυσκολία είναι το να γνωρίσεις τους ανθρώπους που «μετράνε», που πρέπει να ξέρεις ώστε να σε σκεφτούν όταν έρθει η κατάλληλη δουλειά. Μου πήρε χρόνια να χτίσω δίκτυο και υπόληψη και φαντάζομαι ότι αν ήμουν στην Ελλάδα αυτό θα μου ήταν πιο εύκολο λόγω του ότι ο χώρος είναι μικρότερος και του ότι είχα ήδη κάποιες γνωριμίες.
Πώς θα χαρακτηρίζατε την εμπειρία της συμμετοχής σας στη σειρά «The Durrells»;
Καταπληκτική! Πραγματικά είναι από τις πολύ αγαπημένες μου επαγγελματικές εμπειρίες. Περάσαμε υπέροχα στα γυρίσματα. Το ότι για πρώτη φορά δούλεψα σε ελληνικό έδαφος (τα γυρίσματα έγιναν στην Κέρκυρα), με υπέροχους συνεργάτες, τόσο Βρετανούς (Keeley Hawes, Josh O’Connor – που έχει γίνει διεθνής σταρ τώρα λόγω του «Στέμματος» – The Crown) όσο και Έλληνες (Αλέξης Γεωργούλης, Γιώργος Καραμίχος), σε μια άρτια παραγωγή που αγαπήθηκε τόσο μα τόσο πολύ, με κάνει να θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που είναι μέρος του βιογραφικού μου. Και ειλικρινά, δεν είχα ιδέα πόσο δημοφιλής θα γινόταν η σειρά, σε παγκόσμιο επίπεδο!! Στην Αγγλία όταν πρωτοπαίχτηκε, έκανε τρελά νούμερα ακροαματικότητας, 11-12 εκατομμύρια!
Υπάρχουν στοιχεία στην ταινία του Μάικλ Γουιντερμπότομ «Greed», στην οποία είχατε ρόλο, που ενόχλησαν επειδή στηλιτεύει πτυχές της σύγχρονης ζωής;
Απ: Φυσικά- και αυτός ήταν πάντα ο σκοπός του Μάικλ, που είναι ένας έντονα πολιτικοποιημένος άνθρωπος και με τις ταινίες του πάντα θέλει να αφυπνίσει και να ευαισθητοποιήσει. Το «Greed» είναι η ιστορία ενός μεγιστάνα της μόδας που γιορτάζει τα 60α του γενέθλια σε ένα μεγαλειώδες πάρτι στη Μύκονο. Ο χαρακτήρας είναι βασισμένος στον Φίλιπ Γκριν (του Topshop). Την ίδια στιγμή ένας δημοσιογράφος που γράφει τη βιογραφία του, ταξιδεύει στην Ασία, στα εργοστάσια που κατασκευάζουν τα ρούχα που τον έκαναν πλούσιο. Η ταινία θέλει να δείξει τα καταστροφικά αποτελέσματα της fast fashion- όταν για παράδειγμα αγοράζουμε ένα μπλουζάκι που κάνει πέντε ευρώ, δεν σκεφτόμαστε ποτέ πόση εκμετάλλευση υφίσταται για να φτιαχτεί αυτό. Όταν ο Γουιντερμπότομ παρέδωσε το τελικό cut της ταινίας, το φιλμ έκλεινε με μια σειρά από κάρτες που εξηγούσαν πως η αληθινή ζωή είναι ακόμη πιο εξωφρενική κι άδικη από αυτή που απεικονίζεται στο «Greed». Πώς ένας εργάτης στα εργοστάσια ρουχισμού στην Ινδία ή το Μπαγκλαντές πληρώνεται $ 3 την ημέρα και πώς οι ιδιοκτήτες των εταιριών αυτών (όπως ο Φίλιπ Γκριν) είναι δισεκατομμυριούχοι. Υπήρχαν πολλές αντιδράσεις για αυτές τις κάρτες, το στούντιο ανησυχούσε πως θα υπάρξουν σοβαρά προβλήματα/μηνύσεις, επιπλέον πολλοί από αυτούς τους επιχειρηματίες συνεργάζονται στενά με celebrities που πηγαίνουν στα πάρτυ τους και στηρίζουν τις καμπάνιες τους… όλα αυτά τα περίμενε ο Μάικλ (και ίσως τα ήθελε κιόλας, γιατί αποδεικνύουν πως η ταινία πέτυχε το στόχο της).
Ο πρώτος σας ρόλος στο θέατρο ήταν στην παράσταση «Επικίνδυνες Σχέσεις» στο Λονδίνο, θεωρείτε ότι ήταν μία «βουτιά στα βαθιά»;
Χωρίς καμία αμφιβολία. Το να παίξω τον Βαλμόντ στα 24-25 (σε μοντέρνα εκδοχή του έργου) και με την αυτοπεποίθηση με την οποία το έκανα τότε με αφήνει τώρα με το στόμα ανοιχτό. Δεν έχω δυστυχώς βίντεο της παράστασης, αλλά είμαι σίγουρος ότι ο Μανώλης του σήμερα μάλλον θα είχε πολλά σχόλια για τον Μανώλη του χθες για τη συγκεκριμένη ερμηνεία του! Είναι ένας ρόλος πολύπλοκος και εικονικός και πολύ θα ήθελα να μου δινόταν η δυνατότητα να τον ερμηνεύσω τώρα, που είμαι πολύ πιο έμπειρος και ώριμος και με διαφορετικές εμπειρίες ζωής…
Θεωρείτε ότι έχετε διαφορετική προσέγγιση στην υποκριτική σήμερα σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια;
Σίγουρα! Και θα ήταν περίεργο και ανησυχητικό αν η προσέγγισή μου δεν είχε εξελιχθεί. Οι εμπειρίες ζωής που ανέφερα προηγουμένως σε κάνουν αυτόματα να επαναπροσδιορίζεις την ανθρώπινη ύπαρξη, να είσαι πιο ανοιχτός και να κατανοείς προθέσεις και ενέργειες και αυτό σημαίνει και το να μπορείς να αναλύεις/νιώθεις περισσότερο τις διάφορες πτυχές των ηρώων που καλείσαι να ενσαρκώσεις.
Ποιους σκηνοθέτες και ηθοποιούς θαυμάζετε και θα θέλατε να συνεργαστείτε μαζί τους;
Από σκηνοθέτες, σε διεθνές επίπεδο, εκτός φυσικά από τον Γουιντερμπότομ που λατρεύω και θα ήθελα πολύ να με ξανασκηνοθετήσει, τοπ στη λίστα μου είναι ο Ντέιβιντ Φίντσερ. Επίσης, ο Κρίστοφερ Νόλαν, ο Κουέντιν Ταραντίνο, ο Ντάμιεν Σαζέλ (Whilpash, La La Land, κτλ). Από Έλληνες, με τον Γιώργο Λάνθιμο, τον Αλέξη Αλεξίου, τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη. Ηθοποιούς θαυμάζω πάρα πολλούς (και μερικούς από αυτούς είχα ήδη την τύχη είτε να γνωρίσω είτε να συνεργαστώ μαζί τους), η λίστα είναι πολύ μεγάλη και δεν θέλω να ξεχωρίσω έναν ή δύο.
Πόσο έχει επηρεάσει η πανδημία τον τομέα των τεχνών, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης στο Ηνωμένο Βασίλειο;
Πάρα πολύ, όπως και σε όλο τον κόσμο. Κυρίως τους πρώτους εννέα μήνες τα πάντα σταμάτησαν- στην Ελλάδα απ’ όσο γνωρίζω γίνονταν ακόμη κάποια γυρίσματα, εδώ τίποτα. Και με βρήκε και σε πολύ κρίσιμο σημείο στην καριέρα μου, το «Greed» είχε μόλις βγει στις αίθουσες στο Ηνωμένο Βασίλειο και τον Απρίλη και τον Μάιο θα άνοιγε και παγκοσμίως (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας φυσικά) αλλά δυστυχώς, έκλεισαν οι κινηματογράφοι και έτσι δεν πρόλαβαν πολλοί να το δουν. Βγήκε φυσικά τελικά στα συνδρομητικά streaming κανάλια, αλλά εννοείται δεν είναι το ίδιο.
Πλέον τα πράγματα έχουν γυρίσει στα προ-κορονοϊού επίπεδα σε κινηματογράφο και τηλεόραση. Το θέατρο όμως έχει υποστεί μεγάλη ζημία, ιδιαίτερα οι μικρότερες παραγωγές/παραστάσεις και κανείς δεν γνωρίζει αν και πότε θα επανέλθει. Ο κόσμος ακόμη είναι πολύ επιφυλακτικός και τα μέτρα αλλάζουν συνεχώς επομένως και οι παραγωγοί είναι υπερβολικά διστακτικοί. Δόθηκαν κάποιες επιχορηγήσεις αλλά δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις δεν ήταν αρκετές…
Θεωρείτε ότι είχε απήχηση η εκστρατεία Reunite Parthenon και το βίντεο βίντεο-mockumentary «Lost My Marbles», στο οποίο πρωταγωνιστείτε;
Η καμπάνια ξεκίνησε από τον δικηγόρο και ακτιβιστή Jim Mella και την υποστηρίζουν ονόματα όπως ο Στήβεν Φράι και ο Τζόφρει Ρόμπερτσον, πασίγνωστος διεθνώς δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το βίντεο υποστηρίζει την επιστροφή των Μαρμάρων στην Αθήνα και προτρέπει όσους το βλέπουν να βοηθήσουν την Ελλάδα να ασκήσει ακόμα μεγαλύτερη πίεση για την διεκδίκηση των Μαρμάρων. Η καμπάνια έχει εξαπλωθεί στα social media – youtube, twitter, facebook, instagram και έχει προκαλέσει διάφορες συζητήσεις και έχει κοινοποιηθεί από εκατοντάδες ανθρώπους. Χιλιάδες από αυτούς που την έχουν δει, έχουν ήδη υπογράψει την αίτηση για την επιστροφή των Μαρμάρων. Δεν θα είναι φυσικά ο λόγος που θα επιστραφούν τα μάρμαρα (όταν επιστραφούν-που ειλικρινά πιστεύω πως θα γίνει κάποια στιγμή) αλλά ένα ακόμη βήμα προς αυτή την κατεύθυνση και ένας ακόμη τρόπος να παραμένουν η προσπάθεια και η πίεση «ζωντανές».
Κάνετε σχέδια και όνειρα για το μέλλον;
Πάντα και από πάντοτε! Κάποιες φορές πιο γενικά, άλλες πιο συγκεκριμένα. Αυτή την περίοδο το σχέδιο είναι να μπορώ να δουλεύω και σε ελληνικό και σε διεθνές επίπεδο και να επιλέγω δουλειές που με ενθουσιάζουν, που είναι διαφορετικές μεταξύ τους και για τις οποίες θα είμαι περήφανος.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
