Ζήσης Ψάλλας
Παγκοσμίως ένα στα τέσσερα άτομα πάσχει από μη αλκοολική ηπατική νόσο (NAFLD). Οι πάσχοντες έχουν συχνά διαβήτη τύπου 2 καθώς και αυξημένο κίνδυνο κίρρωσης του ήπατος και καρδιαγγειακών παθήσεων. Επιπλέον, η NAFLD σχετίζεται με αυξημένη θνησιμότητα.
Για την πρόληψη και τη θεραπεία της NAFLD, συνιστάται αυξημένη φυσική δραστηριότητα. Αλλά πώς η άσκηση τροποποιεί την προσαρμογή του ήπατος στην αυξημένη ενεργειακή πρόσληψη; H μελέτη εξέτασε, σε ποντίκια, σε ποιο βαθμό η τακτική άσκηση αλλάζει την προσαρμογή του ήπατος στην αυξημένη πρόσληψη ενέργειας και ποιος είναι ο ρόλος των σκελετικών μυών σε αυτή τη διαδικασία.
Χορηγήθηκε σε ποντίκια μια διατροφή πολλών θερμίδων. Μερικά από τα ποντίκια ασκούνταν επίσης τακτικά σε διάδρομο. Μετά την παρέμβαση διάρκειας έξι εβδομάδων, οι ερευνητές εξέτασαν το συκώτι και τους μύες των ζώων για αλλαγές στη μιτοχονδριακή λειτουργία.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η προπόνηση ρύθμισε σημαντικά ένζυμα της αποικοδόμησης της γλυκόζης και της φρουκτόζης στο ήπαρ καθώς και το μεταβολισμό του μιτοχονδριακού πυροσταφυλικού οξέος. Ως αποτέλεσμα, λιγότερο λίπος αποθηκεύεται στο ήπαρ -και συγκεκριμένα λιπίδια όπως είναι τα είδη της διακυλογλυκερόλης.
Τα αποτελέσματα ταιριάζουν πολύ καλά με τις προσεγγίσεις των συνεχιζόμενων κλινικών μελετών στις οποίες δοκιμάζονται αναστολείς, όπως ο μεταφορέας του μιτοχονδριακού πυροσταφυλικού άλατος.
Μια άλλη μελέτη, μια ανασκόπηση, με επικεφαλής το Western Sydney University προτείνει ότι οι παρεμβάσεις αερόβιας άσκησης που ενσωματώνουν είτε υψηλής έντασης διαλειμματική προπόνηση (HIIT) είτε μέτριας έντασης συνεχή άσκηση (MICT) είναι αποτελεσματικές για τη βελτίωση της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος. Η ανασκόπηση δημοσιεύτηκε στο Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism
Οι ερευνητές εξέτασαν 19 μελέτες, στις οποίες συμμετείχαν 745 ενήλικες. Είναι η πρώτη ανασκόπηση που προσδιορίζει την επίδραση της αερόβιας άσκησης στο λίπος του ήπατος συγκρίνοντας την HIIT με τη μέτριας έντασης συνεχή άσκηση.
Οι προπονήσεις HIIT (χαρακτηρίζονται από περιόδους αερόβιας άσκησης υψηλής έντασης που εναλλάσσονται με περιόδους ανάπαυσης) ήταν εξίσου αποτελεσματικές σε σύγκριση με τις προπονήσεις MICT (παραδοσιακή προπόνηση αερόβιας άσκησης) στη μείωση του ηπατικού λίπους παρόλο που απαιτούσαν λιγότερο χρόνο και ενέργεια. Η ανάλυση έδειξε ότι τόσο η HIIT όσο και η MICT είχαν ως αποτέλεσμα κλινικά σημαντική μείωση του ηπατικού λίπους σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου.
