Για άλλη μία φορά, άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. με πολιτική περιβολή, έρχονται να επιβεβαιώσουν την αίσθηση πως, εκεί, στο κτήριο της Κατεχάκη αλλά και στη ΓΑΔΑ στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, έχουν χάσει το μέτρο – και άρα τον μπούσουλα!
Ανεγκέφαλοι και θρασείς αστυνομικοί παρενόχλησαν, πρόσβαλαν και τελικά άσκησαν συστηματικό bullying κατά του δημοσιογράφου Προκόπη Δούκα, ο οποίος εδώ και δεκαετίες εργάζεται στην ΕΡΤ, διά ασήμαντον αφορμή και χωρίς κανέναν λόγο και αιτία. Απλώς οι αστυνομικοί πούλησαν για άλλη μία φορά «μαγκιά» σε έναν πολίτη, ο οποίος σε αυτήν τη χώρα είναι ανυπεράσπιστος έναντι της κατάχρησης εξουσίας από αστυνομικούς.
Ο Προκόπης Δούκας εξηγεί με λεπτομέρειες και με δημοσιογραφική ακρίβεια τι συνέβη το πρωί της Δευτέρας σε έναν πολυσύχναστο δρόμο της Αθήνας, όπου ένας εργαζόμενος, ο δημοσιογράφος, πήγαινε στη δουλειά του, την ώρα που κάποιοι αστυνομικοί την είχανε δει «σερίφηδες», αλλά στην εκδοχή του επιθεωρητή Κλουζώ!
Διαβάστε πως περιγράφει ο δημοσιογράφος το bulling που υπέστη:
«Σήμερα το πρωί, λίγο πριν από την εκπομπή, έπεσα θύμα bullying από στελέχη της @hellenicpolice (όπως έμαθα αργότερα, γιατί φορούσαν κοστούμια), επειδή θεώρησαν ότι έφταιγα για ένα αστείο ατύχημα που είχαν, λόγω μαγκιάς. Φυσικά, με καθυστέρησαν απαράδεκτα και η εκπομπή άργησε να αρχίσει.
Ένα προπορευόμενο μαύρο επιβατικό Skoda με (σβηστό) φάρο πήγε να στρίψει στη Μιχαλακοπούλου, ανεβαίνοντας προς Μεσογείων, πατώντας πάνω και στις δύο λωρίδες κυκλοφορίας, ωσάν να ήταν διαστημόπλοιο ή, έστω, βαρύ και πλατύ όχημα, το οποίο δεν χωράει.
Όταν έστριψα και εγώ κανονικά στη (δεξιά) λωρίδα μου, ενοχλήθηκαν που ήμουν πίσω και δίπλα τους -νομιμότατα επαναλαμβάνω- και ο συνοδηγός του προπορευόμενου (επαναλαμβάνω) οχήματος άνοιξε το παράθυρο και άρχισε να κάνει έξαλλες κινήσεις και να φωνάζει ακατάληπτα.
Του απάντησα ότι ο δρόμος έχει δύο (ελεύθερες σε εκείνο το σημείο) λωρίδες και του έκανα με τα δάχτυλα και το χαρακτηριστικό σήμα της νίκης, που υποδηλώνει τον αριθμό 2. Ο συνοδηγός ήταν έξαλλος, αλλά προφανώς και ο οδηγός, διότι επιτάχυνε απότομα για να βρεθεί μπροστά μου, στην ίδια λωρίδα με μένα, το οποίο και πέτυχε εύκολα, αφού προπορευόταν.
Όμως, προφανώς λόγω μαγκιάς και σπασμωδικών ελιγμών (ωραία ψυχραιμία για επαγγελματίες!), δεν είχε υπολογίσει σωστά την ταχύτητα που ανέπτυξε ή δεν κοιτούσε μπροστά, συνομιλώντας με τον διπλανό του. Και σε αρκετές δεκάδες μέτρα πιο μπροστά, πήγε και καρφώθηκε σε σταθμευμένο στο φανάρι, τεράστιο σε μέγεθος, λεωφορείο…
Με έπιασαν τα γέλια, ομολογώ! Θυμήθηκα τον Κλουζώ. Ο συνοδηγός κατέβηκε και μου ζητούσε να κάνω στο πλάι (που δεν υπήρχε, εκεί υπάρχει μόνο νησίδα). Εφόσον το φανάρι έγινε πράσινο, εγώ έκανα αριστερά και συνέχισα την πορεία μου, αφού δεν είχα καμία εμπλοκή στο ατύχημά τους – και επιπλέον έπρεπε να φτάσω εγκαίρως για την εκπομπή μου.
Εκεί, όμως, άρχισε η απαράδεκτη παρενόχληση και παράβαση καθήκοντος. Ο οδηγός με αναμμένο τον φάρο και τη σειρήνα με ακολούθησε (επαναλαμβάνω όχημα και οδηγός χωρίς κανένα διακριτικό) και άρχισε καταδίωξη. Ήρθε δίπλα μου και από το ανοιχτό παράθυρο και με σκαιό ύφος απαιτούσε να σταματήσω στο πλάι.
Του απάντησα ότι πηγαίνω στην ΕΡΤ, πως έχω εκπομπή και ότι δεν μπορώ να καθυστερήσω για ένα ατύχημα στο οποίο δεν έχω καμία εμπλοκή. Μου απάντησε ότι “θα πάμε μαζί στην ΕΡΤ” και εγώ σήκωσα τους ώμους. Το επιχείρημά του ήταν ότι “τον έκλεισα” (ενώ προπορευόταν) και προκάλεσα εγώ το ατύχημά τους.
Με πήγε “καροτσάκι” όλη τη Μεσογείων, ακολουθώντας με αναμμένη σειρήνα και φάρο, με κίνδυνο, φυσικά, νέου ατυχήματος. Όταν πάρκαρα, ήρθε να μου μιλήσει και τον ρώτησα αν είναι αστυνομικός. Ζήτησα ταυτότητα και μου την έδειξε. Απαίτησε να μάθει το όνομά μου, το οποίο και του είπα.
Του επανέλαβα ότι δεν έχω καμία εμπλοκή στο ατύχημά του, που έγινε λόγω απροσεξίας και μαγκιάς. Ποια ήταν η εμπλοκή μου; Ότι τον εκνεύρισα 300 μέτρα πιο πριν και πήγε και τράκαρε; Εδώ δεν ήμουν καν από πίσω του, όταν σταμάτησε βιαίως πάνω στο λεωφορείο – είχε παρεμβληθεί και άλλο αυτοκίνητο. Ούτε φυσικά υπήρξε καμία “επακούμβηση”…
Με απείλησε ότι “θα τα πούμε στο δικαστήριο” και μου επεσήμανε ότι “εδώ πρόκειται για δημόσια περιουσία”. Όπως μου εξήγησαν φίλοι νομικοί, το πρόβλημά τους τώρα είναι πώς θα ρίξουν το φταίξιμο σε μένα, για να αποφύγουν την αποζημίωση που θα οφείλουν στο ελληνικό Δημόσιο, λόγω της υπαιτιότητάς τους. Και, φυσικά, να με ταλαιπωρήσουν, για εκδίκηση…
Η ηλικία μου και το όχημά μου, με τρία παιδικά καθισματάκια μέσα (όπως και το Baby on Board στο πίσω παρμπρίζ) υποδηλώνουν -αν μη τι άλλο- ότι δεν είμαι οδηγός που με οποιαδήποτε αφορμή είναι προς καταδίωξη. Και αν είχα τα παιδιά μου μέσα, ποιος έχει την ευθύνη για ένα νέο ατύχημα;
Δεν είμαι κανένα κοκοράκι της ασφάλτου – είμαι 40 χρόνια οδηγός. Και δεν βλέπω καθόλου γιατί πρέπει να ανεχόμαστε την παραβίαση της προτεραιότητας και του ΚΟΚ γενικώς, επειδή ο άλλος έχει ένα (αγνώστου ιδιότητας) καρούμπαλο πάνω στο αυτοκίνητό του.
Ανεξαρτήτως (της ταλαιπωρίας) της υπόθεσης, είναι επιτέλους καιρός να σταματήσει αυτή η αίσθηση της παντοδυναμίας και της μαγκιάς που επιδεικνύουν στον δρόμο ένστολοι ή διάφορων ειδών μπράβοι, που προστατεύουν κάποιους στόχους ή μεγαλόσχημους. Οι υποχρεώσεις τους στον δρόμο είναι ίδιες με του κάθε πολίτη ακριβώς -και μάλιστα ακόμα παραπάνω- αντί να είναι καουμπόηδες της ασφάλτου.
Και μόνον σε περιπτώσεις υψηλού κινδύνου ή ανάγκης που σχετίζεται με τη δημόσια ασφάλεια μπορούν να περιορίζουν προσωρινά τα δικαιώματα των πολιτών. Και ποτέ φυσικά δεν έχουν δικαίωμα να εκφοβίζουν. Εδώ δεν υπήρχε καμία απολύτως ανάγκη ή συνοδεία ασφαλείας. Απλώς μαγκιά».
Η ανάρτηση
