.jpg)
Τι άλλο θα δούμε και τι άλλο θ’ ακούσουμε…
Στο Ποδόσφαιρο -και εν γένει σε κάθε άθλημα που παίζεται με μπάλα-
υπάρχει μία σοφή φράση που συμπυκνώνει τη Στατιστική σε πέντε λέξεις:
«Όλα μπαίνουν κι όλα χάνονται…».
Πρόκειται για τεράστια αλήθεια,
που είναι βγαλμένη από τη Ζωή και (θα) τη διέπει εις το διηνεκές·
η έννοια που πρωταγωνιστεί και στα δύο σκέλη τού αποφθέγματος είναι το «Απίθανο».
Ως εκ τούτου,
υπάρχουν άνθρωποι που έχοντας ψήγμα ευκαιρίας -ή ακόμη και εκ τού μηδενός-
δύνανται να μεγαλουργήσουν και να επιτύχουν το Απίθανο,
και υπάρχουν κι άνθρωποι που βρίσκονται μπροστά σε μία τεράστια ευκαιρία
και -παρ’ ότι έχουν ως συμμάχους σύμπασες τις πιθανότητες-
καταφέρνουν επίσης το Απίθανο
και πετούν τη θεωρητικώς σίγουρη επιτυχία στα σκουπίδια.
…
Όλα χάνονται, λοιπόν…
Αυτή η απευκταία εκδοχή τού Απίθανου
έλαβε χώρα και στο τηλεπαιχνίδι «Ο Τροχός τής Τύχης»,
όπου δεν πιστεύαμε τι εξελισσόταν στις οθόνες μας.
Τελευταίος γύρος.
Ο παίκτης βρίσκεται μία ανάσα πριν από τον τελικό·
η εικόνα που ξεδιπλώνεται ενώπιόν του είναι ο «Ορισμός τής Τεράστιας Ευκαιρίας»
και το μόνο που έχει να κάνει, είναι να βρει την πασιφανή λύση στο κουΐζ.
Οποία σημειολογία·
η κατηγορία ονομάζεται «Στο Ιατρείο»
και -τρόπον τινά- προαναγγέλλει την «άρρωστη» απάντηση.
Για να μη σάς χαλάσω το δικαίωμα στην έκπληξη,
δείτε κι ακούστε -στο ακόλουθο βίντεο- ποια απάντηση εδόθη.
Και φρίξτε ελεύθερα…
Το ΑΓΧΟΣ.
Η κατάσταση
που ταυτοχρόνως δικαιολογεί τα πάντα και δεν δικαιολογεί το ελάχιστο.
Η κατάσταση
που ταυτοχρόνως μετατρέπει τα πάντα σε Δικαιολογημένα και σε Αδικαιολόγητα.
Αυτή η εξαιρετική συνθήκη, μάλιστα, ισχύει και για το ίδιο το Άγχος,
καθώς δύναται να είναι ταυτοχρόνως δικαιολογημένο και αδικαιολόγητο.
Από τη μία,
πώς να μεμφθείς έναν άνθρωπο για το άγχος που αισθάνεται,
πώς να τον μεμφθείς αφού δεν γνωρίζεις τη ζωή του και τις προσλαμβάνουσές του;
Από την άλλη,
πώς να μην τον μεμφθείς καθώς διαπιστώνεις
ότι κατεβάζει τον συλλογικό πήχυ τής επιτυχίας
και ανεβάζει τον συλλογικό πήχυ τής αποτυχίας..;
Εν κατακλείδι, υπάρχει το Συμπαθητικό Άγχος και το Αντιπαθητικό Άγχος.
Υπάρχει το εποικοδομητικό άγχος,
που μετασχηματίζεται σε πάθος, σε φλόγα, σε δύναμη, και οδηγεί στον Πρωταθλητισμό.
Υπάρχει και το στείρο άγχος,
που εκφράζεται με λιποψυχία, με προσφυγή στην ανοησία, με καθ’ έξιν ηττοπάθεια.
…
Η περίφημη έρευνα που έκανε προ ετών το Πανεπιστήμιο τού Κέϊμπριτζ,
ενετόπισε και επιστοποίησε ένα εξαιρετικώς ενδιαφέρον φαινόμενο·
ο ανθρώπινος εγκέφαλος αναγιγνώσκει ομάδες γραμμάτων και όχι μεμονωμένα γράμματα.
Όπερ μεθερμηνευόμενον, τεκμαίρεται και επιστημονικώς,
ότι η «Συνταγογράφηση Εμετάσεων και Φαρμάκων»
ΔΕΝ είναι απλώς μία άστοχη απάντηση·
τουναντίον,
δηλώνει την κάκιστη νοοτροπία «Λέω κάτι, μόνο και μόνο για να πω…»,
την αδυναμία σκέψης εν ώρα κρίσιμων αποφάσεων,
αλλά και την αποκρουστική αισθητική τής Νεοελληνικής Κοινωνίας.
Η λέξη «Εμετάσεις» είναι μεν ανύπαρκτη,
αλλά η αφετηρία της είναι υπαρκτή και διακριτή.
…
Συνελόντι ειπείν,
κάθε άνθρωπος -εν τέλει- ταλανίζεται από το άγχος που τον βολεύει·
άλλος γουστάρει να ζει με το άγχος που τον απογειώνει
και άλλος γουστάρει να ζει με το άγχος που τον καθηλώνει.
Δείξε μου το άγχος σου, να σού πω ποιος είσαι.
Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: @Ypokosmikos
