Και όμως είναι γεγονός. Το μεγαλύτερο ρομποτικό στάδιο του κόσμου δημιουργήθηκε στο Ηράκλειο και μάλιστα από μικρά παιδιά που συμμετέχουν σε ομάδες ρομποτικής του εκπαιδευτικού κέντρου «Καλός Αγωγός».
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη ρομποτική κατασκευή με τουβλάκια, την κατασκευή του Εθνικού Σταδίου του Τόκιο, που χτίστηκε πρόσφατα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και η οποία ολοκληρώθηκε από μαθητές δημοτικού-γυμνασίου-λυκείου, που έχει δημιουργηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης.
Το εκπαιδευτικό ερέθισμα
Όλα ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο του 2019, όταν οι ομάδες ρομποτικής του «Καλού Αγωγού» ήρθαν αντιμέτωπες με έναν γρίφο μηχανικής: να δημιουργήσουν ένα μικρό αντίγραφο του νέου Εθνικού Σταδίου του Τόκιο, το οποίο, τότε, ήταν ακόμη υπό κατασκευή – και να ανακαλύψουν τα μυστικά της στατικότητάς του.
Οι ομάδες είχαν στη διάθεσή τους μόλις δύο εκπαιδευτικές δράσεις και απεριόριστη πρόσβαση σε δεκάδες χιλιάδες δομικά στοιχεία. Όντως, στη δεύτερη δράση τα παιδιά είχαν ανακαλύψει τις ιδανικές αποστάσεις που θα έπρεπε να είχαν οι κολόνες στήριξης του σταδίου, λαμβάνοντας υπόψη την έντονη σεισμική δραστηριότητα της Ιαπωνίας.
Ο «μάγος» Κένγκο Κούμα
Η ιστορία μας κανονικά θα έπρεπε να τελειώνει εδώ. Όμως φαίνεται ότι ο πολυβραβευμένος αρχιτέκτονας του σταδίου Κένγκο Κούμα (Kengo Kuma) είχε φροντίσει να κρύψει τα μυστικά της κατασκευής από τα επιπόλαια μάτια.
Ωστόσο η αρχική εντύπωση των σχεδίων του σταδίου ήταν μάλλον αδιάφορη για τα παιδιά του δημοτικού. Όσο περνούσαν οι ώρες ενασχόλησης, τόσο πιο πολύ συνειδητοποιούσαν ότι είχαν να κάνουν με κάτι μοναδικό.
Τα διακριτά επίπεδα που εξέχουν τα παραξένεψαν και, ακόμα παραπάνω, η τοποθέτηση φυτών πάνω τους. Εντυπωσιάστηκαν ιδιαίτερα όταν έμαθαν ότι ο αρχιτέκτονας εμπνεύστηκε για το στάδιο από τον αρχαιότερο σωζόμενο ναό της Ιαπωνίας, τον Goju-no-tu, που χτίστηκε πριν 1300 χρόνια και ότι τα φυτά πάνω στις μαρκίζες του γηπέδου τοποθετήθηκαν για να ταιριάξει αισθητικά το στάδιο με το γειτονικό δάσος Meiji Shrine.
Παρατηρώντας τα ξύλα που υπάρχουν στην κορυφή του γηπέδου, αναρωτήθηκαν για τη χρήση τους. Εδώ πάλι μας αιφνιδίασαν οι επιλογές του αρχιτέκτονα, αφού ο τρόπος τοποθέτησής τους στην οροφή βοηθά στην απορρόφηση κραδασμών από έναν πιθανό σεισμό. Ακόμα περισσότερο τα ξύλα που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή προέρχονται από όλες τις 47 επαρχίες της Ιαπωνίας, όπως ακριβώς έγινε και πολλά χρόνια πριν κατά τη δημιουργία του δάσους, που βρίσκεται δίπλα στο στάδιο, όπου τα 120.000 φυτά από 365 διαφορετικά είδη δόθηκαν ως δωρεά από τους κατοίκους όλων των επαρχιών της Ιαπωνίας.
Δημοσθένης: «Μπορεί να γίνει καλύτερο»
Παράλληλα με τις ομάδες ρομποτικής, που ολοκλήρωναν την αρχική κατασκευή του σταδίου με 200-300 κομμάτια, μικρότερες ηλικιακά ομάδες ολοκλήρωναν την ενασχόλησή του με τις βασικές αρχές λειτουργίας των επιταχυντών σωματιδίων, δημιουργώντας έναν δικό τους επιταχυντή με περιφέρεια αρκετών μέτρων. Επειδή οι κατασκευές είναι φορείς έμπνευσης στο «Καλό Αγωγό», παρουσιάζονται εσωτερικά οι κατασκευές και στις ομάδες που δεν συμμετείχαν στη δημιουργία τους. Τότε ήταν, που ο Δημοσθένης -ο οποίος είχε παρακινήσει την ομάδα του να καταστρέψει σε προηγούμενη δράση την αρχική κατασκευή του σταδίου, για να φτιάξει μια μεγαλύτερη- βρήκε στον επιταχυντή μια μοναδική ευκαιρία για να δημιουργηθεί μια ακόμα μεγαλύτερη κατασκευή του σταδίου: να χρησιμοποιήσει τον επιταχυντή ως βάση για τις 108 κολόνες του γηπέδου.
Ελένη: «Υπάρχουν και άλλοι σε αυτόν τον πλανήτη»
Έτσι πέρασαν εβδομάδες δοκιμών μέχρι να μπουν τα θεμέλια και να δημιουργηθούν οι υπόλοιποι όροφοι. Όταν ήρθε η ώρα να τοποθετηθούν οι κερκίδες, τα πράγματα ήταν -φαινομενικά- απλά. Χιλιάδες λευκά κομμάτια θα σχημάτιζαν σκαλοπατάκια και το γήπεδο θα ήταν έτοιμο. Όμως, η Ελένη είχε διαφορετική άποψη. Πρότεινε οι κερκίδες να έχουν τα χρώματα από τις σημαίες των χωρών που θα συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτό ενθουσίασε τις ομάδες και κάθε παιδί διάλεξε μια σημαία για να κατασκευάσει.
Όπως συμβαίνει, συνήθως, στον Καλό Αγωγό, η έμπνευση είναι η κινητήρια δύναμη της μάθησης. Έτσι στις επόμενες δράσεις ασχοληθήκαμε με το τι συμβολίζουν οι σημαίες που επέλεξαν και κάναμε ένα σύντομο ταξίδι στην ιστορία κάθε χώρας. Στο τέλος τα παιδιά ήταν σε θέση να αποκωδικοποιήσουν τα χρώματα και τα σύμβολα και να βρίσκουν με άνεση αν μια (άγνωστη) σημαία ανήκει σε χριστιανική ή μουσουλμανική χώρα και αν η χώρα αυτή βρίσκεται στην Αμερική, την Αφρική την Ασία ή την Ευρώπη.
Ηλίας: «Μπορεί να αλλάζει μόνο του»
Σιγά σιγά, οι κερκίδες έντυσαν ολόκληρο το στάδιο και είχε μείνει ο σχεδιασμός του τάπητα. Εκεί ήρθε η πολύχρονη εμπειρία του Ηλία να προτείνει τη δημιουργία ρομποτικών μηχανισμών για την αυτόματη εναλλαγή τους. Στην τελετή έναρξης θα υπάρχουν στον τάπητα οι ολυμπιακοί κύκλοι, μετά θα ξεκινήσουν τα αθλήματα και έτσι ο τάπητας θα γίνει πράσινος και στο τέλος η τελετή λήξης των αγώνων πάλι θα έχει τους ολυμπιακούς κύκλους στον τάπητα.
Ο Ηλίας, που φέτος είναι στη Β’ Λυκείου, είχε κατακτήσει, μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας του και τον προπονητή τους στον «Καλό Αγωγό», ένα ανεπανάληπτο ρεκόρ. Για δύο συνεχόμενες χρονιές κατέκτησε την πρώτη θέση σε δύο διαφορετικούς περιφερειακούς διαγωνισμούς ρομποτικής σε δύο διαφορετικές κατηγορίες (open και regular) με την πρώτη προσπάθεια.
Το όραμα των Αγώνων
Οι τρεις πυλώνες του οράματος των Ολυμπιακών του Τόκιο 2020, όπως τους έθεσε η διοργανώτρια αρχή είναι:
-το να πετύχεις ό,τι καλύτερο μπορείς – «Striving for your personal best» (Achieving Personal Best),
-η αποδοχή του άλλου – «Accepting one another» (Unity in Diversity) και
-η σύνδεση με το μέλλον – «Passing on Legacy for the future» (Connecting to Tomorrow).
Η κατασκευή του σταδίου με τουβλάκια από μόνη της συμβόλιζε για τις ομάδες το να πετύχουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Ο Δημοσθένης το ξέρει αυτό καλύτερα από όλους. Η δημιουργία σημαιών για κάθε χώρα δείχνει έμπρακτα την αποδοχή του άλλου, γι΄ αυτό και όλες οι ομάδες δέχτηκαν να χαλάσουν τις αρχικές λευκές κερκίδες και να ακολουθήσουν την ιδέα της Ελένης. Η σύνδεση με το μέλλον ήρθε από τον Ηλία, ο οποίος είχε την ιδέα της τοποθέτησης ρομποτικού μηχανισμού στο κέντρο του σταδίου για την αυτόματη αλλαγή γηπέδων.
Γιατί στο Ηράκλειο της Κρήτης το μεγαλύτερο ρομποτικό στάδιο του κόσμου;
Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά δεν πίστευαν ότι θα κατασκεύαζαν το μεγαλύτερο ρομποτικό στάδιο του κόσμου – ούτε ήταν αυτός ο στόχος τους. Έγινε εκτεταμένη αναζήτηση, χωρίς να βρεθεί κάποια αντίστοιχη κατασκευή, αλλά και πάλι πίστευαν ότι, ίσως, κάπου αλλού, κάποιες άλλες ομάδες ρομποτικής θα κατασκεύαζαν κάτι αντίστοιχο.
Όπως και να έχει, η ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, η διοργάνωση από το Τόκιο των πιο άρτιων τεχνολογικά Αγώνων, τα καινοτόμα εκπαιδευτικά προγράμματα του «Καλού Αγωγού» για τις έξυπνες πόλεις, σε συνδυασμό με τον μοναδικό, σε μέγεθος, εξοπλισμό, ήταν τα στοιχεία που πυροδότησαν τη φαντασία και τη δημιουργικότητα των παιδιών.
Εκπαιδευτική ρομποτική VS Διαγωνιστική ρομποτική
Είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι η κατασκευή δεν έχει σχεδιαστεί για να συμμετέχει σε οποιουδήποτε είδους διαγωνισμό. Η φιλοσοφία του «Καλού Αγωγού» από το 2018 βασίζεται στη θεωρία SPIN, έχει ως αφετηρία τη συναισθηματική ασφάλεια του παιδιού και ως τελικό στόχο την απόδοση της ιδέας και του έργου του στην κοινωνία – μέσα από την ομότιμη παραγωγή. Έτσι επιλέγουμε τη συνδημιουργία και τη συλλογική παραγωγή ιδεών και κατασκευών, που αποδίδουμε στην κοινωνία, ώστε να εμπνεύσουμε και άλλους, με τον ίδιο τρόπο που κάποιοι άλλοι ενέπνευσαν και εμάς, παρά τον ανταγωνισμό με αντάλλαγμα ένα έπαθλο.
Πηγή: neakriti.gr
