Συνέντευξη: Λυδία Καραθανάση
Εικονολήπτης: Νίκος Χριστοφάκης
Τα τραγούδια του είναι αυτό που θα έλεγε κανείς «βγαλμένα από τη ζωή», ο ίδιος, απλός και αυθεντικός. Ο Γιώργος Μαργαρίτης μίλησε στον φακό της Ζούγκλας για τη μουσική, τη νύχτα του χθες και του σήμερα, τις κακές συνήθειες που έπρεπε να «κάνει πέρα», την καραντίνα, καθώς και για τα νέα επαγγελματικά του σχέδια.
Δείτε τη συνέντευξη του Γιώργου Μαργαρίτη στο zougla.gr:
Αν σας ζητούσαμε να μας πείτε λίγα πράγματα για εσάς, τι θα λέγατε;
Είμαι ένας απλός άνθρωπος. Δεν ζητάω πολλά πράγματα. Όποτε μου έρθει θα βγάλω έναν καημό από μέσα μου, αυτός είμαι.
Πώς ήρθε η μουσική στη ζωή σας; Είναι γνωστό ότι σε μικρή ηλικία είχατε γνωρίσει τον Τσιτσάνη…
Αυτό είναι αλήθεια. Ο καημός μέσα μου υπήρχε από πολύ μικρή ηλικία, από 7-8 χρόνων. Ήθελα να ακούω τραγούδια, να τα μαθαίνω και να τα τραγουδάω. Είχα την τύχη να γνωρίσω τον μεγάλο Βασίλη Τσιτσάνη. Και βέβαια θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που αντάμωσα μαζί του εκείνα τα χρόνια, στην ηλικία των δεκατριών ετών, και μου έδωσε τη σύστασή του και κατέβηκα στην Αθήνα, γιατί εδώ υπήρχαν τα πάντα και -κακά τα ψέματα- εδώ μπορεί κανείς να δείξει αυτό που έχει μέσα του.
Πόσο δύσκολο ήταν εκείνη την εποχή να αποφασίσετε να μετακομίσετε σε μια άλλη πόλη;
Ήταν αρκετά δύσκολο. Τότε ήμουν 15 ετών. Παιδάκια σε αυτή την ηλικία δεν έρχονται εύκολα από την επαρχία στην Αθήνα, πόσο μάλλον εκείνα τα χρόνια. Δεν είχα κανέναν, όμως τα κατάφερα. Δούλεψα πολύ, έκανα διάφορες δουλειές. Η δουλειά δεν είναι ντροπή.
Πόσο πιστεύετε ότι έχει αλλάξει η νύχτα σήμερα σε σχέση με τα παλαιότερα χρόνια;
Έχει αλλάξει. Και παλιότερα ήταν ωραία και τώρα όμως είναι ωραία. Ωστόσο συμφωνώ με τη σημερινή διασκέδαση, διότι οι άνθρωποι χορεύουν και τραγουδούν όλοι μαζί. Παλιότερα χόρευε ένας και χτυπούσαν παλαμάκια τριάντα, η λεγόμενη «παραγγελιά». Είχε βέβαια κι αυτό τη χάρη του.
Πότε ήταν πιο εύκολο να μπει κάποιος στη μουσική παραγωγή; Τότε ή τώρα;
Τότε ήταν δύσκολα τα πράγματα γιατί οι συνθέτες σε περνούσαν από κόσκινο. Δεν ήταν εύκολο να κάνεις δίσκο. Σήμερα είναι πιο εύκολο. Τότε τους περισσότερους λαϊκούς τραγουδιστές δεν τους έπαιζαν τα κρατικά ραδιόφωνα. Τους έπαιζαν περισσότερο τα πειρατικά ραδιόφωνα. Ο κόσμος τούς άκουγε όμως δεν τους έβλεπε. Πλέον μπορεί κανείς να ακούει αλλά και να βλέπει τον τραγουδιστή.
Υπήρχαν κάποιες κακές συνήθειες που σας ζήτησε ο Τάκης Σούκας να κόψετε. Σας άρεσε το χαρτί;
Εκείνα τα χρόνια μού άρεσε πάρα πολύ ο τζόγος. Με έκανε αυτός ό,τι ήθελε. Έδινα ραντεβού και αργούσα να πάω. Ο Σούκας μού είπε ότι, αν θέλω να κάνω δίσκο, να αφήσω τον τζόγο. Κι έτσι κι έγινε.
Ακούτε τα τραγούδια σας; Θα τα βάλετε να τα ακούσετε στο σπίτι;
Τα τραγούδια μου τα ακούω όσο είμαι στο στούντιο. Από εκεί και πέρα υπάρχουν νέα πράγματα. Για να βάλω να ακούσω δίσκο μου, πρέπει να θέλω να θυμηθώ κάτι.
Έχετε φίλους στον χώρο; Γίνονται εύκολα φιλίες στη δουλειά σας;
Πάντα θα γίνονται φιλίες. Και τώρα γίνονται και τότε γινόντουσαν. Είχα και έχω φίλους στον χώρο.
Ετοιμάζετε κάτι νέο δισκογραφικά;
Ο τραγουδιστής πάντα πρέπει να ετοιμάζει πράγματα. Παλιά έλεγαν «πρέπει να υπάρχει ένας νέος δίσκος, δεν έχει σημασία αν θα κάνει επιτυχία». Αυτή την περίοδο βρίσκομαι στο στούντιο και ετοιμάζουμε νέα δουλειά. Είναι τραγούδια που γράφτηκαν στην περίοδο της καραντίνας.
Άρα η πανδημία σάς χάρισε χρόνο για νέα πράγματα…
Είχαμε άνεση, δεν είχαμε τι να κάνουμε. Μελετούσαμε, ακούγαμε μουσικές. Έγραψα 10 τραγούδια. Οι στίχοι είναι του Κώστα Μπαλαχούτη και την ενορχήστρωση κάνει ο Φοίβος Δεληβοριάς. Μάλιστα ένα από τα τραγούδια το ερμηνεύω μαζί με τον Φοίβο Δεληβοριά.
Σας δυσκόλεψε ψυχολογικά που την περίοδο της πανδημίας δεν κάνατε live εμφανίσεις;
Πιο πολύ με πείραξε που δεν μπορούσα να βγω έξω τη νύχτα. Αν με βρει η μέρα πριν τις 10 έξω, θα πάω σπίτι μου, αν με βρει μετά τις 10, θα αργήσω να πάω.
Στις 12 Ιουλίου έχετε μία συναυλία στο Ανοιχτό Θέατρο Κολωνού…
Φέτος θα είμαι με την Πέννυ Μπαλτατζή. Ξεκινάμε από τη Μυτιλήνη 9 Ιουλίου και 12 του μηνός θα είμαστε στον Κολωνό.
