Στα αρχαία χρόνια, ένα βασικό όπλο κατά των ασθενειών ήταν το σκόρδο. Αναφορές στην παλαιά διαθήκη και αρχαία αιγυπτιακά έγγραφα, μαρτυρούν την στενή σχέση που είχαν οι άνθρωποι με το σκόρδο. Ο Φαραώ ξόδεψε ένα ποσό, που αντιστοιχεί σε σημερινή αξία περίπου 2εκ. ευρώ, στην αγορά σκόρδου για να ενισχύσει τους εργάτες που έχτιζαν την μεγάλη πυραμίδα του Χέοπος. Οι περισσότεροι μεγάλοι γιατροί της αρχαιότητας Πλίνιος, Διοσκουρίδης, Ιπποκράτης και Γαληνός χρησιμοποίησαν το σκόρδο για να θεραπεύσουν αποτελεσματικά διάφορες ασθένειες. Ο Πλίνιος ισχυριζόταν ότι το σκόρδο έχει θεραπευτική δύναμη σε όλες τις αναπνευστικές και φυματιώδεις παθήσεις. Σύμφωνα με το Ταλμούδ, το ιερό βιβλίο των εβραίων, το σκόρδο διατηρεί το σώμα ζεστό και σκοτώνει τα παράσιτα. Οι Ρωμαίοι χορηγούσαν σκόρδο στους στρατιώτες τους για να τους δυναμώσουν. Ο Dr. W. T. Fernei, σε ένα παλιό ιατρικό βιβλίο αναφέρει ότι το σκόρδο μπορεί να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά για την θεραπεία πολλών ασθενειών, ανάμεσα σε αυτές του κοκίτη και της φυματίωσης. Μιλάει για ένα γιατρό, που έδινε σκόρδο σε όλους όσους υπέφεραν από την χοληδόχο κύστη. Λέει ακόμη, πως μια σκελίδα σκόρδο όταν εισαχθεί στο έντερο καταστρέφει την ταινία και όταν φαγωθεί σκοτώνει τις λεβίθες. Κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο ο Βρετανικός στρατός χρησιμοποίησε το σκόρδο για να ελέγχει τις μολύνσεις των τραυμάτων. Διέλυαν τον χυμό ωμού σκόρδου με νερό και έκαναν επιθέματα του διαλύματος στη πληγή με εξαιρετικά αποτελέσματα. Η ίδια μέθοδος εφαρμοζόταν και από τους Ρώσους γιατρούς κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο.
Ο θεός Ερμής σύστησε το σκόρδο στον Οδυσσέα σαν ειδικό αντίδοτο στα μαγεία της Κίρκης, ενώ κατά τους αρχαίους ολυμπιακούς αγώνες οι αθλητές μασούσαν μια σκελίδα σκόρδο πριν επιδοθούν στον αγώνα. Ο Γαληνός και ο Διοσκουρίδης, μεγάλοι κλασικοί ιατροί, περιγράφουν το σκόρδο ως διουρητικού, αντιλεβιθικό και αντίδοτο στα δηλητήρια, γιατρικό για το άσθμα και τον ίκτερο.
Η επιδημία που ρήμαξε την Μασσαλία το 1726 καταπολεμήθηκε με ένα αντισηπτικό αποτελούμενο από σκόρδο και ξύδι. Ο βολβός του σκόρδου περιέχει ένα θειούχο γλυκοζίτη, την αλλιίνη και ένα ένζυμο την αλλισίνη, που από την αλληλεπίδραση τους παράγεται αιθέριο έλαιο, το σκορδέλαιο, που είναι μείγμα θειούχου αργιλίου και οξειδίου του αργιλίου. Σε αυτό το έλαιο οφείλει το σκόρδο τις ανθελμινικές ιδιότητες του καθώς και τις αντισηπτικές, για αυτό χρησιμοποιείται κατά των λοιμωδών νόσων, της χολέρας, του τύφου, του τυφοειδούς πυρετού, της διφθερίτιδας και της γρίπης. Ο Ρώσος ηλεκτροβιολόγος καθηγητής Γκούρβιτς ανακάλυψε ότι το σκόρδο εκπέμπει κάτι ιδιάζουσες υπεριώδεις ακτινοβολίες που ονομάζονται μειτωγενετικές ακτινοβολίες, οι οποίες αναφέρονται τώρα από τους δυτικούς επιστήμονες με την ονομασία “ακτίνες Γκούρβιτς” και έχουν την ιδιότητα να διεγείρουν την ανάπτυξη των κυττάρων σε όλες τις λειτουργίες του σώματος. Οι Ρώσοι αποκαλούν συχνά το σκόρδο «Ρωσική Πενικιλίνη». Οι Ρωσικές κλινικές και τα νοσοκομεία χρησιμοποιούν σε μεγάλη έκταση το σκόρδο, κυρίως στη μορφή πτητικών εκχυλισμάτων που εξατμίζονται και εισπνέονται. Ο καθηγητής Arthur Stoll, βραβείο νόμπελ, τεκμηρίωσε επιστημονικά στη δεκαετία του 1940 τα αντιβιοτικά και αντιβακτηριακά αποτελέσματα του σκόρδου και απέδωσε αυτή τη δύναμη στην αλλιίνη, ένα θειούχο αμινοξύ που περιέχεται στο χαρισματικό αυτό φυτό. Σύμφωνα με ινδικές μελέτες του “Data” και άλλων , οι ενεργοί παράγοντες στο σκόρδο αλλιστατίνη και αλλιστατίνη 2, δρουν εναντίον του σταφυλόκοκκου και του Escherichia Coli (E.Coli).
Ο καθηγητής J. Kloss στο πόρισμα της σχετικής μελέτης του αναφέρθηκε στο περιοδικό Medical Monthly το 1950, λέγοντας ότι όλα τα συμπτώματα του κρυολογήματος (γρίπη, πονόλαιμος, κατάρρους, πυρετός, βήχας, ρινίτιδα) βελτιώθηκαν άμεσα και ανέρρωσαν με τη λήψη σκόρδου.
Ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της ιατρικής, χρησιμοποιούσε το σκόρδο σαν καθαρτικό και διουρητικό. Ο Αριστοτέλης το συνιστούσε σαν φάρμακο κατά της λύσσας, ενώ κατά τον Μεσαίωνα το χρησιμοποίησαν στην Αγγλία κατά της πανούκλας. Ο Μωάμεθ το χρησιμοποιούσε κατά των τσιμπημάτων του σκορπιού.
Όλα τα παραπάνω μπορούν να αποτελέσουν στοιχεία για περαιτέρω διερεύνηση ενάντια στον κορωνοϊό, δίδοντας προστασία στους ανθρώπους με ένα φυτό που φύεται σχεδόν παντού.
Απόσπασμα από το ηλεκτρονικό βιβλίο: “Η Φυσική Αντιμετώπιση του COVID-19” (Κεφάλαιο 3)
Βασίλειος Κουμεντάκης BSc. (Health Sc.), ND
Κλινικός Γεροντολόγος – Φυσιοπαθητικός
