Η προθυμία να υποβληθεί κάποιος σε τεστ κορωνοϊού έχει αυξηθεί στην Αυστρία, αλλά αυτό συμβαίνει σε αργούς ρυθμούς για να είναι επιτυχημένη η στρατηγική των τεστ. Ωστόσο από τα μέσα Μαρτίου μέχρι τα μέσα Απριλίου ο πληθυσμός προσέφυγε συχνότερα σε τεστ σε σχέση με τους προηγούμενους μήνες.
Αυτά επισημαίνει σε σημερινές δηλώσεις του ο Μπέρνχαρντ Κίτελ, ο οικονομικός κοινωνιολόγος από την Αυστριακή Επιτροπή Κορωνοϊού του Πανεπιστημίου Βιέννης, ο οποίος εδώ και τέσσερις μήνες αξιολογεί σε τακτικά διαστήματα τη στάση 1.500 προσώπων ως προς τα διαγνωστικά τεστ.
Από τα μέσα Μαρτίου έως τα μέσα Απριλίου, το ένα τέταρτο των ανθρώπων υποβλήθηκαν οι ίδιοι σε τεστ περισσότερες από μία φορά την εβδομάδα, ενώ το μειονέκτημα είναι ότι ένα άλλο τέταρτο του πληθυσμού δεν έχει κάνει τεστ ούτε μία φορά σε τέσσερις εβδομάδες, και επιπλέον υπάρχουν 15% που υποβλήθηκαν σε τεστ μόνο μία φορά κατά τη διάρκεια της περιόδου, και άρα τέσσερις στους δέκα κάνουν τεστ ακόμα πιο σπάνια ή ποτέ.
«Μπορεί όλοι να έχουν τους δικούς τους λόγους για να κρατούν αυτή τη στάση, αλλά από κοινωνική άποψη, απλώς είναι πολύ λίγοι που συμμετέχουν ώστε να υπάρξει πραγματικά μια επιτυχημένη στρατηγική τεστ, και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι τα ποσοστά μόλυνσης μειώνονται πάρα πολύ αργά» τονίζει ο ερευνητής του Πανεπιστημίου της Βιέννης.
Ο ίδιος επισημαίνει πως στην έρευνα συμμετέχουν και εκείνοι που έχουν ήδη εμβολιαστεί ή έχουν αναρρώσει από μόλυνση από τον Covid-19, και εδώ υπήρξε η «εντυπωσιακή διαπίστωση ότι αυτοί προσέρχονται σε τεστ συχνότερα από εκείνους που δεν είχαν ούτε το ένα ούτε το άλλο».
Προσθέτει δε ότι «μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία μπορεί να παρατηρηθεί εδώ, καθώς εκείνοι που πιστεύουν ότι το τεστ δεν είναι αποτελεσματικό, δεν υποβάλλονται σε τεστ και με τον τρόπο αυτό συμβάλλουν στο να είναι αναποτελεσματική η στρατηγική των τεστ».
Όπως συνοψίζει ο Μπέρνχαρντ Κίτελ, από τον Ιανουάριο, η προθυμία για τεστ έχει αυξηθεί, αλλά ο ρυθμός είναι πολύ αργός για μια επιτυχή καταπολέμηση της πανδημίας, ωστόσο ο ίδιος δεν πιστεύει στα υποχρεωτικά τεστ.
Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά, «προφανώς, το έχουμε εκφράσει έντονα στην αυστριακή μας κουλτούρα, το ότι δηλαδή τη στιγμή που το κράτος καθιστά κάτι υποχρεωτικό, ξεκινά η αναζήτηση για υπάρχοντα κενά, για τον λόγο αυτό είναι πιο σημαντικό να βρούμε πειστικές στρατηγικές και όχι πάντα να απειλούμε με διατάγματα».
