Του Βασίλη Τατσιόπουλου
Πληροφορίες
Τίτλος: Mortal Shell: Enhanced Edition
Διαθέσιμο σε: PlayStation 5, Xbox Series X|S
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Cold Symmetry
Εκδότρια Εταιρεία: Playstack
Είδος: Action role-playing
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 4 Μαρτίου 2021
Λένε πως η μίμηση φανερώνει την εκτίμηση του μιμητή προς το έργο που επιχειρεί να αναπαραστήσει. Αντί να εξοργίζεται, ένας δημιουργός μπορεί να δει θετικά την προσπάθεια μίμησής του και να την ερμηνεύσει ως σημάδι εκτίμησης για το έργο του. Οι θεατές/αναγνώστες/παίκτες, γενικά οι αποδέκτες μπορούν να κάνουν το ίδιο, να εκφράσουν την εκτίμησή τους προς ένα έργο παρά τις ομοιότητές του με ένα άλλο, το οποίο άλλο είναι γενικώς αποδεκτό ως «αυθεντία» -συνήθως τουλάχιστον.
Ωστόσο, όσο κι αν ο δημιουργός-αυθεντία μπορεί να απολαύσει τις προσπάθειες μίμησης των έργων του, ενδέχεται και να εκνευριστεί όταν κάποιος αναδημιουργεί αυτούσια τα χαρακτηριστικά που είχε εκείνος σκαρφιστεί. Το ίδιο ισχύει και για τους αποδέκτες· όσο κι αν απολαμβάνουν ένα έργο, αν είναι σχεδόν ολόιδιο με κάποιο άλλο θα υπάρξουν παράπονα.
Έτσι, ερχόμαστε στο θέμα μας: τα Souls-like. Στην αρχή είχαμε τους τίτλους της FromSoftware, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, και στην πορεία προέκυψαν μιμητές που βρήκαν έμπνευση από τους τίτλους της εταιρείας και δοκίμασαν να φτιάξουν κάτι αντίστοιχο. Το γεγονός ότι τα Souls-like δεν αποτελούν εντελώς ξεχωριστό είδος έχει δημιουργήσει κάποια μπερδέματα· δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε μία εταιρεία που βγάζει παιχνίδια ποδοσφαίρου και μοιάζουν με εκείνα που φτιάχνει κάποιο άλλο στούντιο…
Όμως, το ίδιο συμβαίνει και έχει συμβεί σε πολλές περιπτώσεις. Για παράδειγμα, το DOOM είχε έντονη επιρροή και απέκτησε «κλώνους», όμως φτάσαμε σε σημείο να αποκαλούμε κλώνους του ΟΛΑ τα παιχνίδια που είχαν όπλα και έπαιζαν σε πρώτο πρόσωπο. Κάποια στιγμή τα χαρακτηριστικά ενός παιχνιδιού αρχίζουν να αφομοιώνονται στο είδος –ή να ξεκινούν κάποιο καινούργιο- και τότε παύει να υπάρχει αυτό το μπέρδεμα. Τα Souls-like δεν έχουν ξεφύγει ακόμη, επειδή στην ουσία πρόκειται για action RPG παιχνίδια -ή έστω «RPGοειδή»- που, όσον αφορά στον διαχωρισμό τους ως απογόνων της From, βασίζονται σε πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τους. Ένα, είναι η αυξημένη δυσκολία. Άλλο, η μίνιμαλ, αόριστη αφήγηση. Μετά, υπάρχει η δομή με τα checkpoint.
Μιλάμε για πολύ συγκεκριμένα δομικά χαρακτηριστικά που σε άλλη περίπτωση θα χαρακτήριζαν απλώς ένα παιχνίδι, μία προσέγγιση, και όχι ένα ολόκληρο υποείδος. Στην περίπτωση τον Souls-like, όμως, οι ιδιαιτερότητες είναι τόσο σημαντικές και καθοριστικές για την εμπειρία, που κατάφεραν να βγουν εκτός των ορίων που θεσπίζει το είδος και να δημιουργήσουν τη δική τους «σχολή».
Ένας αρκετά φιλόδοξος τίτλος που ταιριάζει ακριβώς στα παραπάνω είναι το Mortal Shell. Πρόκειται για ένα Souls-like που αξιοποιεί σχεδόν όλες τις διδαχές της From, και τις ενσωματώνει αυτούσιες στον δικό του κορμό. Μία απομίμηση, ένας φόρος τιμής στα Dark Souls, που πολλές φορές μοιάζει υπερβολικά με εκείνα. Όλα είναι εδώ: τα checkpoint, οι αργές, στρατηγικές μάχες, οι παράξενοι NPC, τα shortcuts, η αυξημένη δυσκολία και τα εντυπωσιακά bosses, η βαριά ατμόσφαιρα. Μάλιστα, κάποια από τα σημεία που διαφοροποιεί το Mortal Shell σε σχέση με τις επιρροές του αποδεικνύονται ιδιαίτερα αμφιλεγόμενες επιλογές, ενώ κάποιες επεμβάσεις στη συνταγή είναι πολύ πετυχημένες.
Για αρχή, φεύγουν τα στατιστικά και η αύξησή τους με την άνοδο των levels. Στο Mortal Shell έχουμε 4 κουφάρια που βρίσκουμε διάσπαρτα στον πρώτο κόσμο που επισκεπτόμαστε, τα οποία λειτουργούν ως διαφορετικές κλάσεις. Αύξηση δύναμης εδώ σημαίνει απόκτηση συγκεκριμένων ιδιοτήτων, που είναι και κάπως απογοητευτικές επειδή δεν κάνουν μεγάλη διαφορά. Διαφορά κάνουν η εμφάνιση του κάθε κουφαριού και τα στατιστικά του, αφού άλλο μοιάζει με τρομερό ιππότη και έχει μεγάλη αντοχή σε χτυπήματα αλλά χαμηλή ταχύτητα και ευελιξία ενώ άλλο είναι ο «κλέφτης» που τρέχει και αποφεύγει πολλές επιθέσεις αλλά δεν αντέχει εξίσου πολλή ζημιά. Όμως, τα χαρακτηριστικά αυτά δεν αλλάζουν και έτσι έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ τεσσάρων κλάσεων ανάλογα με το γούστο μας, χωρίς ιδιαίτερες προοπτικές εξέλιξης.
Δεν ισχύει πάντως το ίδιο με τα όπλα, αφού τα 4 που βρίσκουμε μπορούν να αναβαθμιστούν και να δυναμώσουν αλλά και να αποκτήσουν ξεχωριστές ιδιότητες που πράγματι είναι πολύ χρήσιμες. Τελικά, πρόκειται για ένα σύστημα με θετικά και αρνητικά στοιχεία, που δεν ικανοποιεί απόλυτα εξαιτίας της έλλειψης σημαντικής προόδου.
Θεματικά, ωστόσο, η ιδέα με τα κουφάρια και η υλοποίησή της είναι από τα πιο αξιοπρόσεκτα σημεία του παιχνιδιού. Η ατμόσφαιρα στήνεται με σωστό τρόπο και καταφέρνει να ρουφήξει τον παίκτη μέσα της, ενώ τα σύντομα κομμάτια της μνήμης κάθε κουφαριού που ξεκλειδώνονται σιγά-σιγά δίνουν μια ενδιαφέρουσα, μακάβρια νότα στο λιτό σενάριο.
Άλλη μία διαφοροποίηση της φόρμουλας των Dark Souls έρχεται στην απουσία ενός βασικού μηχανισμού θεραπείας, όπως ήταν τα flasks στη σειρά της From. Στο Mortal Shell θεραπεύουμε τον χαρακτήρα μας χρησιμοποιώντας αντικείμενα που βρίσκουμε στις πίστες, τα οποία τελειώνουν και μπορεί να ξεμείνουμε, αλλά μας δίνεται η δυνατότητα για “farming”, αφού αναπληρώνονται αέναα ανά τακτά διαστήματα. Έτσι, όταν μείνουμε χωρίς healing, μπορεί να καταλήξουμε να περιμένουμε σε ένα σημείο για αρκετή ώρα, ώστε να γεμίσουμε τα αντικείμενα και πάλι, ή να κόβουμε βόλτες για τον ίδιο σκοπό. Πάντως, δεν πρόκειται για ένα από τα δυσκολότερα δείγματα Souls-like τίτλου, χωρίς φυσικά να είναι εύκολο παιχνίδι, και έτσι προτείνεται και σε νέους στο είδος.
Τα αντικείμενα χαρακτηρίζονται από ένα ακόμα στοιχείο που έχει ενδιαφέρον: την οικειότητά μας με εκείνα. Έτσι, κάθε φορά που βρίσκουμε ένα νέο αντικείμενο, η λειτουργία του είναι εντελώς κρυμμένη και για να μάθουμε τι κάνει πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε, με ό,τι συνέπειες μπορεί να προκύψουν. Στη συνέχεια, όσο το χρησιμοποιούμε το μαθαίνουμε και καλύτερα, βελτιώνοντας τις λειτουργίες του και κάνοντάς το πιο αποδοτικό. Σίγουρα ένα ταιριαστό σύστημα, διασκεδαστικό και εύστοχο.
Το level design είναι πιστό στις διδαχές του Dark Souls και σπάνια ξεφεύγει, όμως είτε το κάνει είτε όχι παραμένει συνεχώς αξιόλογο, εκτός μίας συγκεκριμένης εξαίρεσης που είναι το κεντρικό hub και προκαλεί κούραση. Συγκεκριμένα, μετά από τα πραγματικά εξαιρετικά dungeons του Mortal Shell, και αφού νικήσουμε τα επίσης αξιόλογα bosses, καλούμαστε να επιστρέψουμε στο hub, το οποίο όμως σε αυτές τις στιγμές αλλάζει και γεμίζει με πλάσματα ενός ειδικού τύπου που είναι ιδιαίτερα εκνευριστικά.
Το μέρος αυτό είναι χαοτικό στον σχεδιασμό του και δεν έχει πολλά σημεία-κλειδιά που να βοηθούν τον παίκτη να βρει τον δρόμο του, με αποτέλεσμα οι στιγμές αυτές που είναι καθόλα καλοστημένες αισθητικά να καταλήγουν οι χειρότερες όλου του παιχνιδιού. Ενδιαφέρον παρουσιάζει πάντως η τοποθέτηση των κουφαριών και των όπλων στην πρώτη πίστα, ώστε να μπορούμε να τα αποκτήσουμε όλα νωρίς και να διαλέξουμε ποιο μας ταιριάζει. Η διάρκεια πάντως είναι σύντομη και τελικά αυτό είναι θετικό, καθώς σε 15 περίπου ώρες που διαρκεί ο τίτλος δεν προλαβαίνει να το παρακάνει πουθενά, ενώ δίνει όλα όσα έχει να προσφέρει.
Η μάχη είναι ένα από τα καλύτερα στοιχεία του Mortal Shell, με μία ιδιότητα που ανατρέπει τα δεδομένα και πραγματικά κάνει τη διαφορά. Εκτός αυτής της ιδιότητας, οι μάχες είναι κλασικού τύπου για το είδος, αλλά η εισαγωγή της είναι το στοιχείο που κάνει τη διαφορά. Πρόκειται για μία κίνηση που μας επιτρέπει με το πάτημα ενός κουμπιού να πετρώσουμε τον χαρακτήρα μας. Όσο είναι πετρωμένος δεν μπορεί να κινηθεί, αλλά το σώμα του αποκρούει τις περισσότερες επιθέσεις των εχθρών. Έτσι, ανά πάσα στιγμή (όταν το επιτρέπει το cooldown), μπορούμε να σταματήσουμε την επίθεση και να μείνουμε ακίνητοι, αποκρούοντας την επόμενη επίθεση εντελώς και, πολλές φορές καταφέρνοντας παράλληλα να ρίξουμε τους εχθρούς κάτω, κάνοντάς τους να χάσουν την ισορροπία τους.
Είναι μία διαδικασία που έχει ενδιαφέρον και διασκεδάζει σε κάθε μορφή της, όμως η δυνατότητα να πετρώνουμε εν μέσω επίθεσης είναι που την καθιστά τον άσο στο μανίκι του Mortal Shell. Έτσι, ενώ χτυπούμε έναν εχθρό, μπορούμε να πατήσουμε το κουμπί και να γίνουμε πέτρα, σταματώντας τον χαρακτήρα στη μέση της επίθεσης, στη συνέχεια αποκρούεται ένα χτύπημα, ο εχθρός χάνει την ισορροπία του, και εμείς αφού επανέλθουμε στην κανονική κατάσταση συνεχίζουμε από εκεί που είχαμε μείνει, τελειώνοντας δηλαδή την επίθεση πάνω στον μπερδεμένο πια εχθρό. Είναι ένα απλό σύστημα που ανοίγει όμως πολλές δυνατότητες και μας επιτρέπει να πραγματοποιήσουμε πολύ χορταστικά combos, με αντίστοιχα ικανοποιητικά εφέ.
Με λίγα λόγια, πρόκειται για ένα ενδιαφέρον παιχνίδι που πατάει πολύ στις ρίζες των Souls αλλά κάνει και μερικά βήματα για να χαράξει τη δική του πορεία και ως επί το πλείστον πετυχαίνει. Τώρα, το Mortal Shell αναβαθμίστηκε για τη νέα γενιά κονσολών, με υψηλότερη ανάλυση, νέα, καθαρότερα textures, καλύτερους φωτισμούς και διπλάσιο frame rate, από τα 30 στα 60 καρέ (στο Xbox Series S δεν κλειδώνει 60, κυμαίνεται μεταξύ 30 και 60). Οι βελτιώσεις φυσικά είναι καλοδεχούμενες και κάνουν τον τίτλο, που ο οπτικός τομέας δεν είναι το δυνατό χαρτί του ούτως ή άλλως, να δείχνει καλύτερος, πιο σύγχρονος και ικανοποιητικός.
Οι νέες υφές δεν είναι καν προφανείς, η εικόνα παραμένει θολή αν και υποτίθεται πως πλέον είναι «4Κ», και στο σύνολο, αν και κάπως βελτιωμένο, δεν είναι παιχνίδι που εντυπωσιάζει με τα γραφικά του -ούτε η αρχική, ούτε αυτή η έκδοση. Βέβαια, η σημαντικότερη αλλαγή είναι η αύξηση των frames και εδώ πράγματι η διαφορά είναι αισθητή και βελτιώνει πολύ την εμπειρία. Επίσης, στην αναβαθμισμένη έκδοση υπάρχουν κάποιες αλλαγές που στοχεύουν στο να κάνουν ομαλότερη την εμπειρία: για παράδειγμα, σε κάποια σημεία που το παιχνίδι μάς κλείδωνε σε ένα dungeon μέχρι να το ολοκληρώσουμε, η νέα έκδοση αλλάζει την κατάσταση και μας επιτρέπει να βγαίνουμε έξω. Σίγουρα πρόκειται για θετικές επεμβάσεις που κάνουν το σύνολο πιο φιλικό και καλοστημένο. Όπως και να ‘χει, το update έρχεται δωρεάν σε όσους έχουν ήδη στην κατοχή τους τον τίτλο και σίγουρα πρόκειται για την καλύτερη μορφή του παιχνιδιού ως τώρα, άρα αναμφισβήτητα είναι καλοδεχούμενη κυκλοφορία.
Μάλιστα, αν παίζετε σε PS5, σας περιμένει και μία ακόμα αναβάθμιση, που έχει να κάνει με τον χειρισμό, αφού αξιοποιούνται οι λειτουργίες του DualSense. Η απτική ανάδραση επιχειρεί να μεταδώσει την αίσθηση του εδάφους, των κραδασμών, της μάχης και κάθε ενέργειας γενικότερα και σε πολλές περιπτώσεις το καταφέρνει, ενώ σε άλλες μοιάζει με απλή, κλασική και συνηθισμένη δόνηση και όχι με αντίστοιχες προσπάθειες που έχουμε δει αλλού. Παρόλα αυτά, σίγουρα δεν ενοχλεί και μάλιστα προσθέτει στην εμπειρία. Επίσης, υπάρχουν συγκεκριμένοι τύποι αντίδρασης του χειριστηρίου όταν για παράδειγμα πλησιάζουμε σε ιδιαίτερες τοποθεσίες, ενώ η πιο πετυχημένη λειτουργία εντοπίζεται στις σκανδάλες.
Η δυναμική απόκριση των L2 και R2 αυξάνει το immersion και βοηθάει και το gameplay, αφού για παράδειγμα όταν τελειώνει το stamina καθίσταται αδύνατο να κάνουμε συγκεκριμένες επιθέσεις και οι σκανδάλες μας ενημερώνουν για αυτό με το να σκληραίνουν σε βαθμό που δεν πατιούνται. Δυστυχώς, μία αναβάθμιση που συνηθίζεται στις εκδόσεις νέας γενιάς και κάνει πολύ μεγάλη διαφορά, εδώ είναι απογοητευτική. Ο λόγος για τους χρόνους φόρτωσης που, ενώ έχουν μικρύνει, είναι και πάλι αισθητοί, και αρκετά μεγαλύτεροι από εκείνους που συνηθίζουμε να βλέπουμε πλέον.
Συμπέρασμα
Τελικά, η αναβαθμισμένη έκδοση νέας γενιάς είναι σίγουρα καλοδεχούμενη κυκλοφορία και αποτελεί την πιο αξιόλογη εκδοχή του Mortal Shell, ενός ιδιαίτερα ενδιαφέροντος τίτλου που βαδίζει στα χνάρια των Souls. Για λάτρεις τους είδους είναι μία σίγουρη αγορά, για νεοφερμένους ιδανικό σημείο εισόδου καθώς δεν είναι απαγορευτικά δύσκολο παιχνίδι, ενώ είναι και σχετικά σύντομο με διάρκεια περίπου 10-15 ωρών. Οι αναβαθμίσεις της έκδοσης νέας γενιάς είναι σχετικά ικανοποιητικές, αν και χωρούσαν περισσότερες σε σημεία. Αν το έχετε ήδη παίξει, είναι μια καλή ευκαιρία να το περάσετε άλλη μία φορά, ενώ αν δεν το έχετε ξαναδεί, το προτείνουμε ανεπιφύλακτα –ειδικά σε χρήστες PS5 λόγω της αξιοποίησης του DualSense.
Βαθμολογία: .png){kind=small}
8/10
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
