Του Βασίλη Τατσιόπουλου
Πληροφορίες
Τίτλος: The Pedestrian
Διαθέσιμο σε: PC, PlayStation 4, PlayStation 5
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Skookum Arts LLC
Εκδότρια Εταιρεία: Skookum Arts LLC
Είδος: Puzzle-platform
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 29 Ιανουαρίου 2021 (PS4, PS5)
Αν για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορείτε να διαβάσετε αυτό το κείμενο, αν δεν έχετε χρόνο, αν δεν έχετε όρεξη, αν οτιδήποτε σας αποτρέπει από το να φτάσετε στο τέλος του, σας το λέω από τώρα για να προλάβετε, να μην το χάσετε: Αν σας αρέσουν τα παιχνίδια γρίφων, αγοράστε αυτήν τη στιγμή το The Pedestrian.
Ο σύντομος αυτός τίτλος puzzle/platforming καταφέρνει σε 4 περίπου ώρες να χωρέσει πολλές ιδέες, πανέμορφα αστικά τοπία, υπέροχες μουσικές μελωδίες αλλά και μερικές εκπλήξεις, και να τα κάνει όλα αυτά με υποδειγματικό ρυθμό προόδου.
Στο The Pedestrian χειριζόμαστε ένα μικρό ανθρωπάκι σε στιλ “stick figure”, σαν ζωγραφιά μικρού παιδιού δηλαδή, ή σαν επιγραφή σε τουαλέτα. Ο σχεδιασμός είναι πολύ απλός όσον αφορά τον πρωταγωνιστή ή πρωταγωνίστρια, όμως γρήγορα βλέπουμε τοποθεσίες που ξεπερνούν τις προσδοκίες που μπορεί να είχαμε ή να μας δημιουργήθηκαν με βάση τις πρώτες εικόνες. Το ανθρωπάκι μπορεί να περπατά σε διάφορες επιφάνειες για να λύνει γρίφους, όπως σε πινακίδες πάνω από έναν δρόμο, σε επιγραφές με κιμωλία έξω από ένα εστιατόριο, σε ηλεκτρικούς πίνακες με ασφάλειες και καλώδια. Οι επιφάνειες αποδίδονται με εξαιρετικό τρόπο, μεταδίδοντας την αίσθηση της υφής άψογα με ξεχωριστά textures ανάλογα με το είδος του υλικού, με καλοδουλεμένες αντανακλάσεις και με μία ενισχυμένη εντύπωση του «χειροπιαστού». Το animation του χαρακτήρα μας είναι ομαλό και ρευστό, τα στοιχεία των γρίφων, όπως πλατφόρμες μοχλοί και κουτιά, απλά αλλά απολύτως ξεκάθαρα.
Η μαγεία του οπτικού τομέα, όσο ικανοποιητικά κι αν είναι όλα αυτά, εντοπίζεται στο background, όπου βλέπουμε κάποια μέρη μιας πόλης –ένα σε κάθε κεφάλαιο- σε διάφορες ώρες της ημέρας, με απρόσμενα πολλές και πυκνές λεπτομέρειες. Ενώ λύνουμε έναν γρίφο κινούμενοι στο ταμπλό μιας πινακίδες ενός πολυσύχναστου δρόμου, θα βλέπουμε από κάτω τα οχήματα να τρέχουν. Ο κόσμος πίνει τον καφέ του όσο ο ήλιος πέφτει και το ανθρωπάκι μας ενώνει καλώδια για να ανοίξει μια κλειδωμένη πόρτα. Εξαιρετικά όμορφη είναι η μετάβαση από γρίφο σε γρίφο: όταν μπούμε στην έξοδο του «δωματίου», η κάμερα απομακρύνεται και μας οδηγεί στην επόμενη επιφάνεια με κίνηση που αναδεικνύει τις ομορφιές της πόλης του background.
Εκτός από την εικόνα, το έντονο και καλοσχεδιασμένο background, γεμάτο κίνηση, χρώμα και λεπτομέρειες, βοηθά και το gameplay. Αντί να παίζουμε σε στατική εικόνα, το μάτι μας έχει κάτι για να ασχολείται όσο θα σκεφτόμαστε, ειδικά στους πιο δύσκολους γρίφους που απαιτούν αρκετή ώρα μέχρι να εντοπίσουμε τη λύση. Οι σχετικά απλές επιφάνειες των παζλ έρχονται σε αντίθεση με το background και δίνεται η αίσθηση του βάθους, αλλά και της συνεχόμενης περιπέτειας, ενός αορίστου σεναρίου, που θυμίζει έργα όπως το Toy Story, το A Bug’s Life ή γενικότερα εκείνα που έχουν ως πρωταγωνιστές μικρά πλάσματα που ταξιδεύουν σε καθημερινές για εμάς τοποθεσίες.
Μπορεί να μην υπάρχει αυστηρά ορισμένο σενάριο, ωστόσο η εντύπωση της συνεχούς αφήγησης είναι πολύ πετυχημένα στημένη και το αποτέλεσμα από την αρχή μέχρι το τέλος είναι πανέμορφο. Βοηθά ιδιαίτερα η φανταστική μουσική, με ενορχηστρώσεις στο ίδιο αυτό πνεύμα, σε στιλ ταινίας της Pixar με μία μελαγχολική νότα, απόλυτα αρμόζουσα.
Οι ίδιοι οι γρίφοι ξεκινούν με απλό τρόπο, για να μας εξηγήσουν τις διάφορες λειτουργίες χωρίς παρεμβάσεις από tutorials και μηνύματα στην οθόνη, καθώς η παρουσίαση του The Pedestrian είναι εντελώς μίνιμαλ. Τα παζλ χωρίζονται σε κεφάλαια, κάθε ένα εκ των οποίων στηρίζεται σε έναν βασικό μηχανισμό και «χτίζει» γύρω του. Έτσι, στην αρχή κάθε κεφαλαίου βρισκόμαστε σε ένα κεντρικό hub από όπου πάμε σε επόμενες πίστες για να αποκτήσουμε κάποια αντικείμενα που είναι απαραίτητα για να προχωρήσουμε στο επόμενο chapter. Η δομή αυτή στην αρχή φαίνεται ενδιαφέρουσα, ωστόσο σιγά-σιγά η επανάληψή της αρχίζει να κουράζει ελαφρώς, όχι όμως αρκετά για να υπάρξει σοβαρό πρόβλημα, ενώ και η σύντομη διάρκεια των 4 ωρών περίπου κρίνεται ως σωστή επιλογή.
Οι σπαζοκεφαλιές είναι όσο δύσκολες πρέπει, καλοδουλεμένες και γεμάτες στιγμές «εύρηκα»· η ικανοποίηση που δίνει η επίλυση των γρίφων του Pedestrian είναι πάντοτε μεγάλη. Το στήσιμο των puzzles είναι επίσης αξιοπρόσεκτο, εμπνευσμένο και πάντοτε υψηλού επιπέδου, χωρίς ενοχλήσεις, τυχαίες λύσεις, επαναλήψεις ή ανούσια στοιχεία. Όλοι οι γρίφοι, από την αρχή μέχρι το τέλος, κι από τον πιο εύκολο ως τον πιο απαιτητικό, είναι εξαίσιοι. Η εισαγωγή νέων μηχανισμών, ο συνδυασμός αυτών με αυτούς που ήδη γνωρίζουμε σε κάθε σημείο έχουν υλοποιηθεί άριστα, ενώ υπάρχει και διατηρείται η ποικιλία μέχρι τον τερματισμό. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, υπάρχουν και μερικές εκπλήξεις που πραγματικά εντυπωσιάζουν –και τις οποίες φυσικά δεν θα σας χαλάσω- και τα παζλ δένουν με την υπέροχη παρουσίαση με ιδανικό τρόπο.
Οι γρίφοι είναι απλοί όσον αφορά στο ζητούμενό τους, όμως το πώς φτάνουμε εκεί μας βάζει πολλά εμπόδια που ξεπερνιούνται με σκέψη. Καλούμαστε να οδηγήσουμε το ανθρωπάκι μας σε ξεχωριστές επιφάνειες που περιλαμβάνουν πλατφόρμες, μοχλούς, πόρτες, ανελκυστήρες, κλειδιά και πολλά άλλα, ενώ μπορούμε να μετακινήσουμε τις ίδιες τις επιφάνειες και να τις συνδέσουμε μεταξύ τους με ποικίλους τρόπους, ώστε να μετακινούμε τον χαρακτήρα μας από τη μία στην άλλη. Το όλο σύστημα είναι όμορφο, λειτουργικό και πολύ διασκεδαστικό για όλη τη διάρκεια του τίτλου.
Τα τελευταία λεπτά του παιχνιδιού είναι πραγματικά υπέροχα, όμως η τελευταία σκηνή δίνει κάπως την εντύπωση πως μπήκε απλώς για να κλείσει και να τερματιστεί ο τίτλος, επειδή δεν βρέθηκε ο ιδανικός τρόπος να κλείσει η μικρή αυτή περιπέτεια. Όμως, οι στιγμές που οδηγούν στο κλείσιμο είναι τόσο δυνατές και ιδιαίτερες που η συγχώρεση ενός ατοπήματος, ακόμα και μεγάλου, θα ήταν σχεδόν σίγουρη, πόσο μάλλον για μικρά λαθάκια όπως αυτά που κάνει το The Pedestrian.
Ένα ωραίο εξτραδάκι έρχεται στις λειτουργίες της απτικής ανάδρασης του DualSense, αν παίζετε σε PS5, που με διακριτικό τρόπο απογειώνουν περισσότερο την εμπειρία και αυξάνουν το immersion. Δυστυχώς, ο χειρισμός δεν είναι ιδανικός, αν και έχει γίνει καλή προσπάθεια, και συνεχώς δίνει την εντύπωση πως έχει σχεδιαστεί για ποντίκι ή οθόνη αφής, ενώ μένει ανεκμετάλλευτο και το touchpad του DualSense. Πάντως, δεν δημιουργούνται προβλήματα κανενός τύπου και μάλιστα το αποτέλεσμα σε κάθε του σημείο είναι γυαλισμένο.
Συμπέρασμα
Δεν θα πω πολλά για το τέλος, απλώς θα επαναλάβω ό,τι είπα στην αρχή: Αν σας αρέσουν οι γρίφοι, αγοράστε το The Pedestrian, ένα υπέροχο, μαγικό παιχνίδι. Μπορώ να το πάω και πιο μακριά, και να πω το εξής ως σύνοψη, ως ενδεικτική άποψη: Αν σας αρέσουν τα ωραία παιχνίδια, γενικά, αγοράστε το The Pedestrian, εκτός αν σιχαίνεστε τους γρίφους.
Βαθμολογία: 
9/10
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
