Σαν σήμερα στις 20 Ιανουαρίου του 1993, έφυγε από τη ζωή η Όντρεϊ Χέπμπορν, η οποία υπήρξε μία από τις αδιαμφισβήτητες σταρ του μεταπολεμικού αμερικανικού κινηματογράφου, ενώ είναι από τις λιγοστές ηθοποιούς, που έχουν κερδίσει και τα τέσσερα μεγάλα αμερικανικά καλλιτεχνικά βραβεία, Όσκαρ, Τόνι, Έμμυ και Γκράμι.
Η Όντρεϊ Κάθλιν Ράστον, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στις 4 Μαΐου του 1929 στις Βρυξέλλες. Ήταν το μοναδικό παιδί του τσεχοσλοβακικής καταγωγής τραπεζίτη Τζόζεφ Ράστον και της Ολλανδής αριστοκράτισσας Έλεν φαν Χέμστρα. Σπούδασε στην Αγγλία και την Ολλανδία, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και μετά τον χωρισμό των γονέων της εργάστηκε ως φωτομοντέλο με το ψευδώνυμο Όντρεϊ Χέπμπορν.
Η ίδια ήθελε να ασχοληθεί με τον χορό, αλλά η δασκάλα της στην υποκριτική την έπεισε ότι είχε το ταλέντο να ακολουθήσει καριέρα ηθοποιού. Στα τέλη της δεκαετίας του ’40 εμφανίστηκε σε θεατρικές παραστάσεις στο Λονδίνο και το 1951 έκανε την πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο με την ταινία «Γέλιο στον Παράδεισο» (Laughter in Paradise), σε σκηνοθεσία Μάριο Ζάμπι. Μετά από μία ασύνομη παραμονή στο Παρίσι επέστρεψε στο Λονδίνο, όπου γύρισε διάφορες ταινίες από τις ξεχώρισαν «Η συμμορία του Λαβέντερ Χιλ» (The Lavender Hill Mob, 1951) σε σκηνοθεσία Τσαρλς Κράιτον και «Σκιές στην Ομίχλη» (The Secret People, 1952) σε σκηνοθεσία Θόρολντ Ντίκινσον.
Το 1953 γύρισε την πρώτη της ταινία στο Χόλιγουντ, τη ρομαντική κωμωδία «Διακοπές στην Ρώμη» (Roman Holiday) σε σκηνοθεσία Γουίλιαμ Γουάϊλερ, που την έκανε παγκοσμίως γνωστή και της απέφερε το μοναδικό βραβείο Όσκαρ της καριέρας της. Ακολούθησαν ταινίες που τόνισαν την ξεχωριστή χάρη και φινέτσα της, όπως «Σαμπρίνα» (Sabrina, 1954) του Μπίλι Γουάϊλντερ, «Πόλεμος και Ειρήνη» (War and Peace, 1956) του Κινγκ Βίντορ, «Έξυπνο Μουτράκι» (Funny Face, 1957) του Στάνλεϊ Ντόνεν, «Αριάν» (Love in the Afternoon, 1957) του Μπίλι Γουάϊλντερ, «Η ιστορία μιας μοναχής» (The Nun’s Story, 1959) του Φρεντ Τσίνεμαν, «Οι Ασυγχώρηστοι» (The Unforgiven, 1960) του Τζον Χιούστον, «Τίποτα δεν είναι πιο ωραίο από την αγάπη» (Breakfast at Tifanny’s, 1961) του Μπλέικ Έντουαρντς, «Ωραία μου Κυρία» (My Fair Lady, 1964) του Τζορτζ Κιούκορ, κ.ά.
Η Χέπμπορν, έχοντας βιώσει δύσκολα παιδικά χρόνια, αφιέρωσε αρκετό χρόνο από τη ζωή της στους σκοπούς της Γιούνισεφ, ως πρέσβειρα καλής θελήσεως. Είχε παντρευτεί δύο φορές και είχε αποκτήσει δύο παιδιά, το ένα με τον Αμερικανό ηθοποιό Μελ Φερέρ και το άλλο με τον Ιταλό ψυχίατρο Αντρέα Ντότι. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της συζούσε με τον κατά επτά χρόνια μικρότερό της Ολλανδό ηθοποιό Ρόμπερτ Βόλντερς.
Η Όντρεϊ Χέπμπορν πέθανε στις 20 Ιανουαρίου του 1993 στο χωριό Τολοσενά της Ελβετίας, όπου και τάφηκε. Έπασχε από μία σπάνια μορφή καρκίνου.
