Συνέντευξη: Κλέλια Χαρίση ( Clelia Charissis)
Μοντάζ: Ηλιάννα Σπυροπάλη
Πώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η τόλμη ενός ταλαντούχου ηθοποιού ο οποίος ενώ κατέχει το «χρυσό μανικετόκουμπο της πολλαπλής εκπαίδευσης» με σπουδές στο Business Science της Βοστώνης, με Μάστερ Υποκριτικής στη Νέα Υόρκη (Square Theatre School, το μόνο συμβεβλημένο μέσο εκπαίδευσης με το Θέατρο Broadway) και με ειδικότητα στην «Υποκριτική και Γιουνγκιανή θεωρία της Νέας Υόρκης» έχοντας μαθητεύσει ανάμεσα σε μεγάλα ονόματα της Χολυγουντιανής Υποκριτικής σκηνής όπως ο Αλεξάντερ Πέιν (Alexander Payne) ,η Έλεν Χαντ (Helen Hunt), η πρωταγωνίστρια του Dexter κ.α… ακολουθεί πιστά τον δρόμο της υπέρβασης προς τιμήν της « μούσας όπως ο ίδιος αποκαλεί την τέχνη» παρακάμπτοντας προσωπική ζωή και οικονομικά status;
Ο Theo Alexander (Θεόδωρος Ζουμπουλίδης), στα 40 του χρόνια, με 20 χρόνια σημαντικής διεθνούς καριέρας στο ιστορικό του, καταλήγει στην πεποίθηση ότι οι ρόλοι σε διαλέγουν πηγαίνοντάς σε κάθε φορά ένα βήμα πιο μπροστά στη ζωή σου.
Δείτε τη συνέντευξη του, σε δύο μέρη, στο Hellenic Daily News!
Η δίψα του για τον τρόπο σκέψης και ζωής των Ελλήνων και τα πρώτα παραμύθια-ακούσματα απο τον παππού του ήταν η Ιλιάδα και η Οδύσσεια...εμφύσησαν μέσα του την ανάγκη για μία ζωή με αρχαίες επιδράσεις. Ίσως να μην ήταν τυχαίο το ντεμπούτο του στη μεγάλη Διεθνούς παραγωγής κινηματογραφική ταινία του Γιάννη Σαμαραγδή «Ελ Γκρέκο»
Έκτοτε, ακολούθησε μία σημαντική καλλιτεχνική πορεία στο « κόκκινο χαλί του εξωτερικού» με συνεργασίες όπως το “Chuck Series”, “Pushing Daisies Tv Series USA”, «CSI New York», «True Blood», «The man who was called Thursday».
“Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της βιωματικής σταδιοδρομίας” , ο Theo Alexander ανάγει την ψυχολογία σε στέμμα της αληθινής τέχνης και υποκριτικής:
«– Ψυχολογία, επιστήμη και υποκριτική καταλήγουν στην μία και ενιαία λεωφόρο της συνύπαρξης.
Η υποκριτική όπως έλεγε ο Άλαν Λάντον είναι ένα ταξίδι προς τον εαυτό σου»
-Για να υποδυθείς ,δεν υποδύεσαι κάποιον άλλον όταν παίζεις έναν ρόλο..βρίσκει την πτυχή του εαυτού σου που είναι ο ρόλος.
Είσαι εσύ κάτω απο αυτές τις συνθήκες του ρόλου!
-Όλοι οι πρόγονοι ζουν μέσα μας και ουρλιάζουνε.
το θέμα είναι ποιανού η φωνή θα αφήσεις να ακουστεί σε κάθε περίπτωση».
Ο Theo Alexander, σε έναν « κόντρα ρόλο» στην πρόσφατα πολυβραβευμένη ταινία του Τζώρτζη Γεωργάκη “DIGGER”(https://youtu.be/7F5xtrs2kbY) με ανατρεπτική εμφάνιση, με 20 κιλά περίσσεια υποδύεται την πλευρά της βιομηχανίας και του καπιταλισμού ενάντια στη πηγαία ανάγκη του ανθρώπου για επαφή με την άγρια φύση ..
Όπως μας λέει, η ταινία ενώ θίγει σημαντικά θέματα , στο τέλος αφήνει τον θεατή εκτεθειμένο στη δική του προσωπική αξιολόγηση για το τί είναι σωστό και τι λάθος..
Για πρώτη φορά στην 61χρονη ιστορία του το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (5-15/11) έριξε αυλαία διαδικτυακά, απονέμοντας εξ αποστάσεως τις δάφνες του.
Συμφωνα με τα στοιχεία της διοργάνωσης, τις ταινίες του προγράμματος παρακολούθησαν περισσότεροι από 80.000 θεατές, με τα sold out -ως συνήθως- να σημειώνονται καθημερινά. Το ραντεβού τώρα δίνεται στο ανοιξιάτικο 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Η Ταινία Digger ,ένα σύγχρονο Γουέστερν με φόντο την Ελληνική επαρχία και τον Βαγγέλη Μουρίκη», έναν απο τους καλύτερους ηθοποιούς του κόσμου όπως χαρακτηρίζει ο Theo, απέσπασε 5 βραβεία στο 61ο διεθνές Φεστιβαλ Θεσνικης μεταξύ των οποίων και ο «Αργυρός Αλέξανδρος» -ένα βραβείο το οποίο έχει να πάρει Ελληνική ταινία πάνω απο δέκα ολόκληρα χρόνια!
Η ταινία έχει ήδη αποσπάσει σημαντικά βραβεία σε φεστιβάλ του εξωτερικού, ενδεικτικά στην 70ή Berlinale, στο τμήμα Πανόραμα, όπου και προβλήθηκε, απέσπασε το βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κινηματογράφων Τέχνης (CICAE Art Cinema Award). Επίσης στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαράγεβο ο Βαγγέλης Μουρίκης απέσπασε το Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας…
Ο γνωστός μάλιστα κριτικός κινηματογράφου Άκης Καπράνος γράφει σε μία απο τις πρόσφατες αναρτήσεις του:
«Μόλις τελείωσε το Digger. θα γράψω κάτι αύριο γιατί τώρα είμαι λίγο in a state of shock. Μόνο να πω πως είναι μία απο τις καλύτερες Ελληνικές ταινίες που είδα ποτέ μου, και μία απο τις καλύτερες που είδα τα τελευταία 10 χρόνια period”.
Η πολυπραγμοσύνη και περιέργεια του Θεόδωρου Ζουμπουλίδη να αναζητά και να ξεπερνάει τον δημιουργικό εαυτό του τον ώθησε σε επιτυχημένες απόπειρες σεναριογράφου, σκηνοθέτη και παραγωγού όπως η ταινία Μετέωρα (η οποία εξιστορεί τον έρωτα που αναπτύσσεται ανάμεσα σε έναν μοναχό και μία μοναχή, ταινία που απαγορεύτηκε στην Ελλάδα απο την εκκλησία) με συμμετοχή στο διαγωνιστικό φεστιβάλ κινηματογράφου του Βερολίνου. Επίσης, ο ίδιος έχει συμμετάσχει σε producing στην Αμερική με τη Sony Pictures, την Escape Artists κ.α
-Όλα αυτά , ξεκίνησαν απο την ανάγκη όπως μας λέει να σταματήσει να βλεπει τον εαυτό του ως ηθοποιό με νέα αρχή το «storytelling”..
Προτρέπει μάλιστα κάθε νέο παιδί που θέλει να γίνει ηθοποιός να επιχειρήσει να δουλέψει σε όλα τα διαφορετικά repartments που έχει μία ταινία: απο τα ρούχα που επιλέγονται, τον φωτισμό ως και τη σκηνοθεσία, την παραγωγή..
Αναφερόμενος στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η τέχνη την περίοδο του Κορονοιού..« η Ελλάδα δεν έχει τίποτε άλλο πέρα απο τον πολιτισμό και τον ήλιο της»..
Στην ταινία EDEN και στην επερχόμενη σειρά της COSMOTE TV “42 βαθμοί Κελσίου» ,ο Theo Alexander υποδυόμενος έναν security guard με 20 παραπανίσια κιλά στην πρώτη και έναν βιομήχανο στα μεταλλεία της Ελληνικής επαρχίας με 50 επιπρόσθετα κιλά στην δεύτερη, «αρχίζει να ξετυλίγει μέσα του το μίτο της Αριάδνης» σε σχέση με τα παιδικά του χρόνια όπου ήταν παχύσαρκος και συχνά δεχόταν επιθέσεις σχολικού εκφοβισμού.
Το ερωτικό ψυχολογικό θρίλερ 42 βαθμοί Κελσίου (δημιουργός Ναταλύ Δούκα, Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαβασιλείου), ένα έγκλημα που συντελείται κάτω από τον ελληνικό ήλιο.
Η νέα σειρά μυθοπλασίας της COSMOTE TV , ανοίγει τους δείκτες της προς το κοινό αρχές του 2021, με cast τους Χρήστο Λούλη, Κατερίνα Λέχου, Theo Alexander, Έμιλυ Κολιανδρή, Αλέξανδρο Λογοθέτη, Ναταλία Swift, Κώστα Νικούλι, κ.α.
Εκεί, έξι χρόνια μετά τον θάνατο της μητέρας της, επιστρέφει η Λένα (Ναταλία Swift). Την ημέρα της άφιξής της, η έφηβη κοπέλα, έρχεται αντιμέτωπη με ακόμα ένα τραγικό συμβάν: στην ίδια τοποθεσία που είχε εντοπιστεί η σωρός της μητέρας της, βρίσκεται νεκρή και η αδερφή της. Σύμπτωση ή προμελετημένη πράξη; Έγκλημα ή αυτοκτονία; Στην προσπάθειά της να ανακαλύψει την αλήθεια, η Λένα θα ξανασυναντήσει τον εφηβικό της έρωτα, τον Νίκο (Κώστας Νικούλι), ενώ θα έρθει αντιμέτωπη με την οικογένειά της και τις μνήμες που επιστρέφουν για να την στοιχειώσουν.
Στην ερώτηση που του θέτουμε αν υπάρχει κάποιος εσωτερικός λόγος για τον οποίο επιλέγει ακραίους και αντιφατικούς ρόλους με ένα ίχνος μικρής παράνοιας, μας απαντά χαριτολογόντας πως: του προσάπτουν τις…« σκοτεινές πλευρές των ρόλων»:
-«Όσο περισσότερο φως έχεις, τόσο περισσότερες σκιές παράγεις.. το σκοτάδι και το φως είναι σαν δύο αδέλφια..το σκοτάδι δημιουργεί το φως και το φως το σκοτάδι. Σε έναν ρόλο συνυπάρχουν και τα δυο».
Σε αυτή τη «μελλοντική πολυσυζητημένη σειρά των 42 βαθμών Κελσίου», ο Theo Alexander επιλέγει να μεταμορφωθεί σε έναν μέσης ηλικίας αφημένο άντρα, ευνουχισμένο απο τη σύζυγό του και την οικογένεια βάζοντας 50 ολόκληρα κιλά για τις ανάγκες του νέου του ρόλου! Πολλοί απο εμάς θα αναρωτιόμαστε για το πόσοι απο τους πραγματικούς ηθοποιούς θα μπαίναν στη θέση να «τσαλακωθούνε με μία τόσο ακραία εξωτερική μεταμόρφωση» απο έναν «νέο άπιαστο άδωνη του κινηματογράφου» σε έναν ευνουχισμένο οικογενειάρχη 50άρη στον οποίο τα χρόνια άφησαν πάνω του το βαρύ φορτίο της φθοράς…
Ακόμη και σε αυτό το ερώτημα, ο Θεόδωρος Ζουμπουλίδης απαντά με απόλυτο σεβασμό στο έργο του καλλιτέχνη και αποφασιστικότητα:
-«Αν οι κοιλιακοί κάνανε τους ηθοποιούς, τότε ο Γιουσέιν Μπολτ θα ήταν ο καλύτερος ηθοποιός στον κόσμο.
-Το βασικό είναι τι θυσιάζεις για μία καλλιτεχνική δημιουργία. Όσα πιο πολλά θυσιάζεις…τόσα περισσότερα μπορείς να δημιουργήσεις.
-Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει σε όλες τις τελετουργίες όλων των θρησκειών.
-Θυσιάζεις πολλά…παίρνεις πολλά απο τους θεούς.
Θυσιάζεις λίγα…παίρνεις λίγα
-Προσωπικά θυσιάζεις προσωπική ζωή, το οικονομικό σου status ,την υγεία σου με το να πέρνεις 50 κιλά.
Απο την άλλη…η τέχνη…η « μούσα»..
-Σου προσφέρει τη χαρά της δημιουργίας, της ανακάλυψης, μα πιο πολυ…το « γνώθις εαυτόν» και την αποδοχή του εαυτού σου».
Σε μία πραγματική κατάθεση ψυχής «με φόντο την προτροπή και το boullying» μας εκμηστυρεύεται τα παιδικά του χρόνια και τον εκφοβισμό που είχε υποστεί λόγω της παχυσαρκίας του:
« Μικρός ήμουν χοντρό παιδάκι και είχα υποστεί πολύ bullying.
Θέλω να πω σε όσα παιδιά το βιώνουν πως:
Πρέπει να βρουν τη δύναμη μέσα τους, να σηκωθούν δίνοντας τη μεγαλύτερη εσωτερική γροθιά σε αυτόν που τους το έχει προκαλέσει.
Ακόμη και αν την επόμενη μέρα τους κάνουν το ίδιο..να σηκωθούν.! Ξανά και ξανά..
-Αν και είμαι ενάντια στη βία,
Και ξέρετε ποιά είναι η πραγματική αλήθεια;;
Οι “bulleers” με μία γροθιά που θα τους δώσεις σταματάνε!
Με τον ίδιο τρόπο που μία ναυαρχίδα του Τούρκικου στρατού κάνει πίσω με το που τη χτυπήσεις μία φορά!
Κάθε παιδί πρέπει να μάθει να προστατεύει τη ψυχική του υγεία, διαφορετικά θα κουβαλάει ψυχολογικά προβλήματα για όλη του τη ζωή.
Και να θυμάστε:
όσοι απο αυτούς που το παίζαν μάγκες στο σχολείο και σας έκαναν bullying, είτε γιατί ήσασταν χοντρά παιδάκια, είτε γιατί διαβάζατε και ήσασταν καλοί μαθητές, είναι οι ίδιοι που μία μέρα θα μείνουν άνεργοι και θα έρθουν να σας χτυπήσουν τη πόρτα για να ζητήσουν δουλειά.
Εσείς θα είσαστε αφεντικά και αυτοί θα έρχονται για δουλειά.
Γι’ αυτό σας λέω:
Σηκώστε ανάστημα με μία «χρυσή γροθιά» και δε θα σας ξαναπειράξουν!
Και επειδή έχω ανηψια σε μικρή ηλικία…και είμαι πολύ ευαίσθητος με αυτό το θέμα,
Υπάρχει πάντα μια κόκκινη γραμμή την οποία αν τη περάσει κάποιος,
Πρέπει να ορθώσεις ανάστημα. Να αντισταθείς, να μιλήσεις, μα πλακωθείς.
Προσωπικά, μέσα απο αυτόν τον ρόλο, ίσως υποσυνείδητα να έδωσα και εγώ τη μάχη που χρειαζόταν για να αγαπήσω σήμερα με 50 κιλά επιπλέον τον εαυτό μου μιας και τότε δεν τον αγάπησα.. σήμερα που κανείς δεν μπορεί να μου κάνει bullying».
Ακόμη και στη πολύ γνωστή σειρά της Αμερικής «true blood” όπου υποδύεται τον ομοφυλόφιλο βρυκόλακα , ο Theo σπάει τους δεσμούς της κοινωνικής ανισότητας και διαφορετικότητας με εκτίμηση στην τέχνη της υποκριτικής και αγάπη προς τον συνάνθρωπο:
« το να είναι κανείς γκέι δε σημαίνει ότι δεν είναι άντρας.
Όταν υποδύθηκα το ρόλο στη σειρά του ομοφυλόφυλου βρυκόλακα, παρόλο που δεν μπορώ προσωπικά να δω ερωτικά έναν άλλο άντρα, για να βιώσω το ρόλο μπήκα στη θέση να αγαπήσω τον σύντροφο μου ως άνθρωπο.
Ενώ στην αρχή ομολογώ πάνω στο φιλί ότι υπήρχε ο φόβος και απο εμένα και απο τον Alex,
την ώρα που συμβαίνει το acting..
«Φεύγει ο φόβος,
Έχεις ανέβει ένα επίπεδο πιο πάνω απο αυτόν,
Και τότε αναδύεται η γυμνή, πραγματική, άφυλη μαγεία της υποκριτικής:
η αληθινή τέχνη».
Ως επίλογο της εποικοδομητικής αυτής συζήτησης και του ταξιδιού στην υποκριτή αλλά και τη βαθύτερη αναζήτηση του ανθρώπου να βρει τον εαυτό του μέσα απο την αγάπη του για τη δουλειά του και την ίδια ζωή..
Ο Theo Alexander, 20 ολόκληρα χρόνια μετά απο τα πρώτα του βήματα στην ερμηνεία … με ταπεινότητα και αλήθεια ισχυρίζεται πως τώρα… Ξεκινάει το ταξίδι του και πως χρειάστηκαν αυτά τα πρώτα 20 χρόνια σκληρής εργασίας για να αρχίσεις να μαθαίνεις τι « τέχνη εστί»..
Ευχαριστούμε την Peugeot Hellas και την κα Κορίνα Βαλιράκη για τη συνεργασία
Την Κλέλια Χαρίση ντύνουν: shop&trade Hellas, Saucony Opus4jewelry Depolo
Πηγή: hellenicdailynewsny.com
