Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Ο «Από Μηχανής Θεός»,
αυτό το συγκλονιστικό εύρημα των αρχαίων προγόνων μας
που απετέλεσε την πρώτη καλλιτεχνική ένωση των ανθρώπων με την Ανώτατη Δύναμη,
απεδείχθη στο βάθος των αιώνων
ότι δεν ήταν απλώς μία επινόηση που ανήγαγε το Θέατρο σε δυσθεώρητα ύψη·
ο «Από Μηχανής Θεός» είναι ντιενεϊκή και αέναη αναζήτησή μας,
είναι η διαχρονική και μύχια προσδοκία μας
για μία μαγική και ακαριαία λύση στο εκάστοτε σημαντικό πρόβλημά μας.
Διόλου τυχαίο, λοιπόν,
ότι το εν λόγω εύρημα βρήκε τη θέση του και στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο·
ο «θείος από την Αμερική»,
ο συγγενής,
ο οποίος είχε μεταναστεύσει στη «Γη τής Επαγγελίας» τού Δυτικού Κόσμου
και είχε προκόψει,
ερχόταν ως «από μηχανής Θε(ι)ος» και έδινε το «happy end» στα προβλήματα.
Τα προβλήματα ήταν -στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων- οικονομικής φύσεως
(αντιπροσωπευτική η ταινία «Ο Γόης»,
με την πασίγνωστη ατάκα «Δεν έχω θείο» τού Κώστα Βουτσά),
ενώ υπήρχαν και περιπτώσεις
που η αρωγή αφορούσε σε θέματα εκσυγχρονισμένης νοοτροπίας και «lifestyle»
(αντιπροσωπευτική η ταινία «Η θεία από το Σικάγο»,
όπου η Γεωργία Βασιλειάδου μαθαίνει στις ανιψιές της
πώς να ψαρέψουν πλούσιο γαμπρό με τη μέθοδο τής… αεριωθούμενης στάμνας).
*** Ο Γάλλος λογοτέχνης Αντρέ Μαλρό διετύπωσε κάποτε την έξοχη άποψη ότι
«Οι Θεοί τού Ολύμπου εξέπεσαν,
επειδή υπαινίχθηκαν έναν κόσμο που δεν τούς ανήκε.».
Ως εκ τούτου, όταν αυτό συμβαίνει με τούς θεούς ενός έθνους,
δεν γίνεται να μη συμβεί και στο ίδιο το έθνος.
Η Ελλάδα, η Έκπτωτη Θεά,
δεν σταματά -κατά τη διάρκεια τής Νεότερης Ιστορίας της-
να υπαινίσσεται έναν κόσμο που δεν τής ανήκει.
Μεγαλοϊδεατισμός, Αλαζονεία, Φανφάρα, Αναξιοπρέπεια·
τι κι αν ο Νεοέλληνας είναι ο παραδοσιακός ζήτουλας τής Ευρώπης,
τι κι αν είναι ο κατά συρροήν τζαμπατζής τού Δυτικού Κόσμου,
έχει το θράσος να χρησιμοποιεί τον υποτιμητικό προσδιορισμό «αμερικανάκια»,
την ίδια ώρα που προσεύχεται να εμφανιστεί μπροστά του
ένας «θείος από την Αμερική» ή μία «θεία από το Σικάγο».
*** Ο Π.Α.Ο.Κ. είναι μεν «γαλατικό χωριό»,
είναι μεν αναρχοαυτόνομη αθλητική και κοινωνική οντότητα,
αλλά δεν ήταν δυνατόν να εξέφευγε από το εθνικό μας «DN.A.»·
έτσι, η νοοτροπία «Ας κάνω εγώ το λάθος και θα το διορθώσει η Θεά Τύχη.»,
εξεφράσθη σε απόλυτο βαθμό στην περίπτωση τής συνεργασίας με τον Αμπέλ Φερέϊρα.
Τι κι αν ο Ραζβάν Λουτσέσκου οδήγησε τον Π.Α.Ο.Κ.
στο «Αήττητο Πρωτάθλημα» τού 2019;
Τι κι αν ο Ραζβάν Λουτσέσκου οδήγησε τον Π.Α.Ο.Κ.
σε κατάκτηση πρωταθλήματος μετά από 34 χρόνια;
Τι κι αν ο Ραζβάν Λουτσέσκου οδήγησε τον Π.Α.Ο.Κ.
στην κατάκτηση τού πρώτου νταμπλ μετά από 93 χρόνια ύπαρξης;
Ο «Δικέφαλος τού Βορρά» άφησε τον Ρουμάνο αναμορφωτή του να φύγει
και -έμπλεος νεοπλουτίστικης νοοτροπίας-
προσέφερε τριετές ηγεμονικό συμβόλαιο
σε έναν μαθητευόμενο μάγο με εμφανώς περιορισμένες ικανότητες.
Ο Φερέϊρα ουδέποτε εκέρδισε την εμπιστοσύνη τού κόσμου,
ουδέποτε ενέπνευσε τούς ποδοσφαιριστές τής ομάδας και τούς φιλάθλους,
ουδέποτε έπεισε·
ένας προπονητίσκος, που από την πρώτη στιγμή είχε ημερομηνία λήξης.
Ο πρόωρος καλοκαιρινός αποκλεισμός από τούς ομίλους τού «Γιουρόπα Λιγκ»
ήταν μόνο το προεόρτιο τής καταστροφικής χρονιάς.
Μετά το κάζο με τη Σλόβαν,
ήρθαν οι τραγικές εμφανίσεις στις εγχώριες διοργανώσεις·
μέσα σε μερικούς μήνες,
ο ανίκητος Π.Α.Ο.Κ. τής σεζόν 2018-19
είχε μετατραπεί σε ανερμάτιστο και ηττοπαθές συνονθύλευμα.
Η ομάδα εκραύγαζε εν απολύτω απελπισία
«Φερέϊρα, εικόνα σου είμαι και σού μοιάζω.».
Ο Ίβηρας φλούφλης έπαιρνε 2.000.000 ετησίως για να παράγει καταστροφή·
ο «γαμπρούλης» που κάθε ημεδαπή μικροαστή μάνα θα ήθελε για σύζυγο τής κορούλας της,
είχε πληρωθεί αδρά προκειμένου να αστικοποιήσει τον σύλλογο,
να τον εξευρωπαΐσει, να τον παγιώσει στην «Ελίτ»,
αλλά κατέφερε τα ακριβώς αντίθετα.
Ό,τι επετεύχθη με σχέδιο, πάθος, προσπάθεια, ομαδικότητα επί Λουτσέσκου,
τώρα αποδομούταν σε απόλυτο βαθμό·
καθίστατο επιτακτική η ανάγκη για επανεκκίνηση,
αλλά υπήρχαν δύο αντικειμενικές δυσκολίες
καθώς το συμβόλαιο ήταν κλειστό 3ετές
και συνάμα ο Φερέϊρα είχε βαφτισθεί και χρισθεί από τον σύλλογο ως «project».
*** Εφέτος είχε πια εκλείψει η περυσινή «καραμέλα»-δικαιολογία
που έλεγε ότι ο Φερέϊρα επλήρωσε το γεγονός ότι δεν ήταν δική του η ομάδα,
δεν ήταν δικές του οι επιλογές των παικτών, δεν ήταν δικό του το σύστημα.
Η πρόκριση επί τής ταλανιζόμενης από οικονομική ασφυξία Μπεσίκτας,
εδημιούργησε πρόσκαιρη αισιοδοξία.
Η πρόκριση επί τής Μπενφίκα ήταν όντως μεγάλη επιτυχία,
η οποία αντισταθμίστηκε από την ηχηρή αποτυχία
στην προσπάθεια για την πολυπόθητη είσοδο στους ομίλους τού «Τσάμπιονς Λιγκ».
Ο αποκλεισμός από την άπειρη Κράσνονταρ και το κάκιστο ξεκίνημα στο πρωτάθλημα
προανήγγελλε το έργο που θα βλέπαμε και στην τρέχουσα σεζόν.
…
Μέχρι που εμφανίσθηκε η «θεία από τη Βραζιλία».
Η Παλμέϊρας, θαμπωμένη από τον clean–cut «γαμπρούλη»,
εξεδήλωσε το σφοδρό ενδιαφέρον της να κάνει δικόν της τον προπονητίσκο·
μάλιστα, ήταν αποφασισμένη να πληρώσει ένα σεβαστό ποσό στον Π.Α.Ο.Κ.,
προκειμένου να έσπαγε το συμβόλαιο
με το οποίο δεσμευόταν ο Πορτογάλος άτεχνος τεχνικός.
Όπερ και εγένετο·
με τέτοια παλαβή πρόταση,
τυλίγεις με κορδελίτσα τον Φερέϊρα και τον στέλνεις ως τάμα στον Ιησού τού Ρίο.
Επιτέλους, ο Ίβηρας φλούφλης, ο «Τι ουράνιο και τόξο» τής Προπονητικής,
είναι παρελθόν από την «Τούμπα»
και θα κοσμεί πλέον με την άχρωμη, άοσμη, άγευστη παρουσία του
τα γήπεδα τής πιο παρακμάζουσας -ποδοσφαιρικά και κοινωνικά- χώρας τού κόσμου.
Το βραζιλιάνικο πρωτάθλημα είναι τής πλάκας·
ως επί το πλείστον,
το θέαμα είναι κακό, οι ομάδες μέτριες, τα γκολ μπαίνουν με το σταγονόμετρο
(για να γίνει αντιληπτό το χαμηλότατο επίπεδο για το οποίο μιλάμε,
αρκεί να αναφέρουμε ότι το «Over 2,5» δίνει μεγαλύτερες αποδόσεις
από τις αντίστοιχες που προσφέρουν οι στοιχηματικές εταιρείες
για τούς αγώνες τής ελληνικής «Superleague»).
Η αύρα τού Πελέ, τού Σόκρατες, τού Ζίκο,
υπάρχει πια μόνο στη μνήμη ενός λαού που πάει από το κακό στο χειρότερο,
που ψηφίζει τον φασίστα Μπολσονάρου,
που εμμένει να λατρεύει το ποδόσφαιρο σε βαθμό θεοποίησης
(κι ας έχει υποβαθμισθεί το παραγόμενο θέαμα σε βαθμό θλιβερής καρικατούρας),
που μοστράρει τον Κώλο ως «Εθνική Κουλτούρα»
(σύμφωνοι, ο «Βραζιλιάνικος Κώλος» είναι μία ομάδα μόνος του,
αλλά καταλήγει εν τέλει να γίνεται μία ιδιότυπη μήτρα που γεννά φαβέλες).
Εκεί θα χαρίζει πλέον τα φώτα του (τα ποια;) και τα φόντα του (τα ποια;) ο Φερέϊρα.
Αποχαιρετούμε τον «γαμπρούλη», λοιπόν,
και υποδεχόμαστε το Αλάνι!
*** Ο Π.Α.Ο.Κ. έκανε επιτέλους τη σωστή κίνηση·
απεφάσισε -έστω ετεροχρονισμένα- να δώσει τα ηνία τής ομάδας
σε έναν άνθρωπο που ταιριάζει απόλυτα με το «DN.A.» τού συλλόγου.
Ο Πάμπλο Γκαρσία είναι ΕΔΩ.
Αν ο Π.Α.Ο.Κ. προσωποποιούταν σε έναν «ξένο»,
αυτός είναι ο Πάμπλο Γκαρσία.
Ο Πάμπλο Γκαρσία είναι από κούνια Παοκτζής (κι ας γεννήθηκε Ουρουγουανός).
…
Τα πρωταθλήματα που πήρε τα προηγούμενα χρόνια
ως προπονητής των Ακαδημιών τού Π.Α.Ο.Κ.,
φέρνουν τον βλοσυρό Πάμπλο στην ανδρική ομάδα.
Ένας από τούς αυθεντικούς σκληρούς των γηπέδων
και από τούς ποδοσφαιριστές με άκρως αξιοσέβαστο βιογραφικό,
έρχεται να σαλπίσει την αναγέννηση.
Όμως, εδώ ακριβώς έχουμε μία εξαιρετικά λεπτή ισορροπία…
Θα είναι ανεπίτρεπτο και βαρύτατο ολίσθημα τού «Δικεφάλου τού Βορρά»,
να αντιμετωπίσει τον Γκαρσία ως «τσόντα»,
ως αντικαταστάτη τού προπονητίσκου Φερέϊρα,
ως υποχρεωμένον να φέρει αμέσως τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Όχι, όταν διαψεύδονται οι προσδοκίες σου από τον μαθητευόμενο μάγο,
δεν δικαιούσαι να απαιτείς από τον επόμενο να γίνει θαυματοποιός.
Εν κατακλείδι,
ο Π.Α.Ο.Κ. οφείλει να αντιμετωπίσει τον Πάμπλο Γκαρσία ως «project»
και όχι να επιδείξει βιασύνη και σπασμωδικότητα
στα όποια αποτυχημένα αποτελέσματα που ενδεχομένως να προκύψουν.
Το βέβαιο είναι,
ότι η αύρα και η ενέργεια τής ομάδας θα είναι πια διαφορετική·
στο πρόσωπο τού Φερέϊρα ο Π.Α.Ο.Κ. επρόδωσε την ταυτότητά του,
στο πρόσωπο τού φλούφλη Φερέϊρα ο Π.Α.Ο.Κ. μετετράπη επίσης σε φλούφλη.
Δεν χωράει η παραμικρή σύγκριση ανάμεσα στον «πρώην» και στον νυν.
Συμπληρωματική Σημείωση:
Είναι συγκλονιστική η εικόνα τη στιγμή που ο Π.Α.Ο.Κ. λυτρώνεται
στο 88ο λεπτό τού κυριακάτικου ματς με τον Παναιτωλικό.
Ο Νινούα μόλις έχει σκοράρει με μία παγκοσμίου βεληνεκούς εκτέλεση φάουλ
και άπαντες μένουμε σύξυλοι με την αντίδραση τού Πάμπλο Γκαρσία·
το πρόσωπό του είναι ανέκφραστο, σχεδόν θυμωμένο.
Αυτός ο άνθρωπος καθίσταται βαθιά συγκινητικός,
διότι σε μία τέτοια πανηγυρική συνθήκη έχει το ψυχικό σθένος να παραμείνει ταπεινός. 
Ο Πάμπλο Γκαρσία είναι το Αυθεντικό Project τού Π.Α.Ο.Κ..
ΚΑΛΟΡΙΖΙΚΟΣ!
Ο Αθλητάμπουρας
(Ο «Αθλητάμπουρας» έχει πλέον τον δικό του λογαριασμό στο Twitter.
Ακολουθήστε τον, με δική σας ευθύνη,
στη διεύθυνση https://twitter.com/Athlitampouras)
