Τις προάλλες ο μεγάλος μου γιος, μου είπε ότι έχει ανάγκη από… γκόμενα. Θέλει λέει να του κάνει παρέα, να πηγαίνουν μαζί στο νηπιαγωγείο, να παίζουν παρέα στην παιδική χαρά και το βράδυ (ευτυχώς για μένα) να πηγαίνει σπίτι της, γιατί το κρεβάτι του δεν τους χωράει και τους δυο!
Στην αρχή νόμιζα ότι το παιδί θέλει μεγαλύτερο κρεβάτι, μετά σκέφτηκα μήπως θέλει μια αδερφούλα και στο τέλος κατάλαβα ότι σκέφτομαι σαν κακιά πεθερά που δεν θέλει να παραδεχτεί ότι πιθανότατα το παιδί να μεγαλώνει και να θέλει γυναικεία… συντροφιά!
Αλλοίμονο! Δεν είπαμε ότι το παιδί θέλει να κάνει… δεσμό, αλλά ότι μπαίνει σιγά σιγά στο παιχνίδι της ζωής.
Ευτυχώς για τις μαμάδες με μικρά παιδιά είναι νωρίς να αγχωθούν. Τι γίνεται όμως κατά τη διάρκεια της εφηβείας;
Δεν θέλουμε να φανούμε πουριτανοί, αλλά η πρόωρη σεξουαλική ζωή δεν είναι ότι καλύτερο κι αυτό γιατί ο νέος μπαίνει από νωρίς στα βάσανα και κατά συνέπεια στα προβλήματα.
Ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, AIDS, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και ο ψυχολογικός παράγοντας, γιατί μην ξεχνάτε ότι το παιδί μπορεί να πληγωθεί και αυτό να το συντροφεύει για την υπόλοιπη ζωή του.
Οι γονείς, μεταξύ μας περισσότερο οι μητέρες, θα ήθελαν να αποφύγουν αυτό το ερωτικό «ξύπνημα» στη διάρκεια της εφηβείας, όμως κανείς δεν μπορεί να το αποφύγει, αφού το παιδί ανακαλύπτει τη σεξουαλική του ταυτότητα, που θα το συντροφεύει μέχρι το τέλος της ζωής του.
Τι κάνουν όμως οι γονείς;
Πρέπει μεταξύ του ζευγαριού να υπάρχει αλληλοσεβασμός και εκτίμηση, προκειμένου το παιδί να ακολουθήσει την ίδια πορεία και στις δικές του σχέσεις.
Οφείλουμε να «οπλίζουμε» το παιδί μας με αυτοπεποίθηση αλλά και εμπιστοσύνη, όχι όμως «τυφλή».
Με τα παιδιά μας πρέπει να υπάρχει και το στοιχείο της φιλίας, αλλά μέχρι ένα σημείο. Δεν πρέπει η φιλία αυτή να ξεπερνάει το σεβασμό.
Όταν αντιληφθείτε ότι «κάτι τρέχει», προσεγγίστε το παιδί και χωρίς να το πιέσετε, αφήστε το να σας ανοιχτεί.
Μην το μαλώσετε, γιατί μετά ξεχάστε την μεταξύ σας επικοινωνία!
Μην το κριτικάρετε και μην εκφέρετε γνώμη για το έτερον ήμισυ αν τυχόν δεν σας αρέσει.
Τα παιδιά θέλουν να πιστεύουν ότι θα είναι για πάντα μαζί με το ταίρι του. Μην του το «χαλάσετε», λέγοντάς του ότι κάτι τέτοιο «δεν παίζει».
Όταν θα έρθει η ώρα του χωρισμού, σταθείτε στο παιδί σας, βοηθήστε το, μην το ειρωνευτείτε και προσπαθήστε να συμπάσχετε μαζί του.
Κακά τα ψέματα. Όλοι περάσαμε το στάδιο αυτό και θα το θυμόμαστε για μια ζωή.
Δεν γεννηθήκαμε κατευθείαν μεγάλοι! Ήμασταν κι εμείς παιδιά.
Στο θέμα αυτό θα επανέλθουμε…
