Assassin’s Creed Valhalla – Preview: Δοκιμάσαμε τον δρόμο των Βίκινγκς

Του Παύλου Κρούστη

Πληροφορίες

Τίτλος: Assassin’s Creed Valhalla
Πλατφόρμες: PlayStation 4 / Xbox One / PC / PlayStation 5 / Xbox Series X|S / Google Stadia
Δοκιμάστηκε σε: PC (μέσω remote play)
Εταιρεία Ανάπτυξης: Ubisoft Montreal
Εκδότρια Εταιρεία: Ubisoft
Είδος: Action RPG
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 10 Νοεμβρίου 2020 (για όλες της πλατφόρμες εκτός PS5) / 19 Νοεμβρίου (PS5)

Δείτε την παρουσίαση:

Οι Βίκινγκς έρχονται στον κόσμο του Assassin’s Creed και φέτος η σειρά μάς μεταφέρει στα τοπία της Βρετανίας του 9ου αιώνα, κατά την εισβολή των «βαρβάρων» στα αγγλοσαξονικά εδάφη. Η Ubisoft μάς κάλεσε να δοκιμάσουμε απομακρυσμένα, καθώς έτσι γίνονται πλέον οι δοκιμές λόγω COVID-19, το νέο παιχνίδι της σειράς που αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο σε ένα χορταστικό 6ωρο session, το οποίο ξεκίνησε από το 2ο κεφάλαιο της ιστορίας μας και κράτησε περίπου λίγο μετά το 4ο, ενώ παράλληλα είχαμε στη διάθεσή μας όλες τις δραστηριότητες που θα δούμε στην τελική έκδοση.

Η απομακρυσμένη δοκιμή έγινε με σύνδεση από το οικιακό μας δίκτυο σε server της εταιρείας στο Λονδίνο και παρόλο που το ping μας ήταν στα 65 ms, η σύνδεση ήταν απροβλημάτιστη. Αυτό το αναφέρουμε κυρίως εγκυκλοπαιδικά, αφού οι online streaming υπηρεσίες αυτήν τη στιγμή δοκιμάζονται για να γίνουν διαθέσιμες σε όλους μέσα στους επόμενους μήνες ή χρόνια (βλ. Microsoft xCloud, Amazon Luna, Nvidia GeForce Now, Google Stadia).

Η ποιότητα εικόνας με την οποία παίζαμε δεν ήταν πολύ καλή, όμως τα βίντεο που έκανε capture η εταιρεία για εμάς από το playthrough μας ήταν σε πολύ καλή ποιότητα. Η απόκριση του χειρισμού ήταν εξαιρετική κι έτσι μπορέσαμε να παίξουμε μέσω της remote λύσης της Ubisoft. Επειδή ακριβώς το παιχνίδι «έτρεχε» στην ιδανική του μορφή στους servers της εταιρείας, είχαμε υψηλό framerate με στόχο τα 60fps, το οποίο σαφώς και βελτίωσε και την εμπειρία μας, που ήταν πολύ καλύτερη από το -συνήθως- ασταθές framerate (κάτω των 30 fps), που εντοπίζουμε στις κονσόλες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα γενικά να νιώθουμε πολύ πιο ελαφρύ τον χαρακτήρα και ελπίζουμε να δούμε εκδόσεις που θα φτάνουν αυτές τις επιδόσεις και στις κονσόλες. Έστω αυτές της επόμενης γενιάς…

Με όλα τα παραπάνω, δεν μπορούμε να πούμε πολλά για τον τεχνικό τομέα, όμως σίγουρα εντοπίζουμε βελτιώσεις στα σημεία. Οπωσδήποτε εντοπίσαμε το «θεραπευτικό» motion blur, που «ντύνει» πλέον τον χαρακτήρα μας και κάνει πιο κινηματογραφικές τις κινήσεις του, ενώ το draw distance, στα σημεία που καθάριζε η οθόνη μας φαινόταν πολύ μεγαλύτερο. Βελτιώσεις υπάρχουν σχεδόν σε κάθε τομέα, με υψηλής ανάλυσης textures, βελτιωμένο φωτισμό και σκιάσεις, αλλά και πιο λεπτομερή μοντέλα σε σχέση με το Odyssey του 2018. Ευτυχώς, δεν εντοπίσαμε κάποιο άσχημα σχεδιασμένο μοντέλο, αφού καθένα ήταν ξεχωριστό και χαρακτηριστικό, ενώ υπάρχει μεγάλη ποικιλία ακόμη και στους NPCs. Με μια πρώτη ματιά, φαίνεται ότι βελτιώθηκε ο αλγόριθμος των automatically generated characters.

Στην αρχή της περιπέτειάς μας διαλέξαμε και τον δικό μας χαρακτήρα: την αρσενική ή θηλυκή έκδοση του/της Eivor, ενώ υπάρχει και η δυνατότητα αυτόματης επιλογής. Εκπρόσωπος της εταιρείας ανέφερε ότι επιλέγοντας το «αυτόματο», ο χαρακτήρας μας θα αλλάζει σε διάφορα σημεία της ιστορίας από άνδρα σε γυναίκα και αυτό θεωρείται canon. Βλέπουμε την Ubisoft να περνά σε επίπεδο σεναρίου λοιπόν την επιλογή φύλου του χαρακτήρα μας, το οποίο πιθανώς να ενωθεί κάπως με το Animus. Όσον αφορά στο customization, δεν μπορούμε από την αρχή να παραμετροποιήσουμε τα χαρακτηριστικά του/της, όμως κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, μπορούμε να τον ντύσουμε με τατουάζ ή νέο εξοπλισμό.

Ο χρόνος που είχαμε στη διάθεσή μας ήταν παραπάνω από 6 ώρες, οπότε προλάβαμε να δούμε ολόκληρο story arc μιας συγκεκριμένης περιοχής, που ονομάζεται Ledecestrescire κι εδώ αρχίζει κάπως να διαφοροποιείται το παιχνίδι. Στη συγκεκριμένη περιοχή είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε άλλους Βίκινγκς, όπως τον αιμοδιψή Ivarr, αλλά και να τελειώσουμε μια ιστορία για δύο βασιλιάδες. Στην ουσία βοηθήσαμε τον έναν να σφετεριστεί τον θρόνο του άλλου, μέσω quests του main story. Αρκετά πολύπλοκο και με πολλαπλούς χαρακτήρες, σχετικά ενδιαφέροντες, το arc αυτό διέθετε ποικιλία, τόσο σε ύφος (από χιούμορ μέχρι δράμα), αλλά και σε δραστηριότητες, αφού περιλάμβανε διαλόγους, επιδρομές, stealth, εξερεύνηση και άλλα.

Δεν καταφέραμε (ή μάλλον δεν προλάβαμε) να δεθούμε τόσο με τους χαρακτήρες, αφού τα γεγονότα που εκτυλίσσονται είναι το μοναδικό αφηγηματικό όχημα, ενώ υπάρχει σαφώς πιθανότητα να μην εμφανίζεται κάποιο κομμάτι για την ανάπτυξη του χαρακτήρα μέσα στο preview μέρος. Θα θέλαμε ενδεχομένως να δούμε περισσότερα πράγματα για τον Eivor, όπως γνωρίζαμε για τον Desmond, τον Ezio ή έστω την Kassandra και τον Alexios, και είναι κάτι που βιώσουμε στην τελική έκδοση του παιχνιδιού. Παρ’ όλα αυτά, ο κίνδυνος του να έχουμε έναν πρωταγωνιστή-«κέλυφος» είναι υπαρκτός.

Κατά τη διάρκεια των quests παίρνουμε μέρος σε αρκετούς διαλόγους, με πολλούς από αυτούς να επηρεάζουν κάποιες από τις σχέσεις μας και πιθανώς να αλλάζουν κάποιους άλλους διαλόγους ή cutscenes, όμως δεν είδαμε συνέπειες που να αλλάζουν ολοκληρωτικά τη ροή. Παρ’ όλα αυτά, το Valhalla είναι όσο πιο RPG έχει υπάρξει ποτέ το Assassin’s Creed.

Το παιχνίδι παραμένει ιδιαίτερα κοντά στο μονοπάτι που χαράχθηκε με το Origins και εξελίχθηκε με το Odyssey, τραβώντας έμπνευση από role-playing τίτλους, σε σημείο που πλέον μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί action RPG. Υπάρχει loot, υπάρχουν RPG στοιχεία στην αναβάθμιση των όπλων, των ικανοτήτων και του ίδιου του χαρακτήρα, υπάρχει customization στο settlement, υπάρχουν διάλογοι με ένα έστω σχετικά ρηχό σύστημα επιπτώσεων και άλλα πολλά στοιχεία που βλέπουμε σε αμιγώς RPG τίτλους. Παρ’ όλα αυτά το Valhalla παραμένει κυρίως action τίτλος, που περιλαμβάνει και ένα stealth σύστημα, με το οποίο έχουμε εξοικειωθεί ιδιαίτερα πλέον, ενώ έχουμε και την επιστροφή του hidden blade, μετά από την απουσία του στο Odyssey.

Ίσως η σημαντικότερη διαφορά που εντοπίσαμε, έχει να κάνει με την εξερεύνηση. Ο χάρτης πλέον δεν είναι γεμάτος εικονίδια. Οι δραστηριότητες παραμένουν αντίστοιχες, αλλά έχουν κάπως διαφορετική μορφή. Ο -ευτυχώς όχι και τόσο τεράστιος- χάρτης αυτήν τη φορά απεικονίζει κάποιες μικρές χρωματιστές βούλες τις οποίες χωρίζει σε 3 κατηγορίες, πέρα από το βασικό quest σας. Κάθε περιοχή διαθέτει λευκές, κίτρινες και μπλε. Στις λευκές θα βρούμε collectibles. Στις κίτρινες βούλες βρίσκονται διαφόρων ειδών δραστηριότητες. Είδαμε ένα είδος drinking game, που ταίριαζε στο viking-theme, ένα ενδιαφέρον παιχνίδι με ζάρια, που δεν προλάβαμε να καταλάβουμε πώς παίζετε και άλλα διάφορα activities. Μπορεί να χρειαστεί να παλέψετε, να κάνετε ελαφρύ platforming ή να χρειαστεί να λύσετε κάποιο μικρό puzzle. Η ανταμοιβή σας γι’ αυτά θα είναι είτε κάποιο upgrade, με τη μορφή βιβλίου, είτε loot και χρήματα.

Το loot που αποτελούσε τόσο σημαντικό κομμάτι στα δύο προηγούμενα παιχνίδια, ευτυχώς εδώ έχει περιοριστεί. Υπάρχει ακόμη, αλλά θα χαρείτε να μάθετε ότι δεν χρειάζεται να μπαίνετε στα μενού και να αλλάζετε εξοπλισμό κάθε 3 λεπτά, αφού τα όπλα που θα κρατήσετε είναι πολύ πιο περιορισμένα και πολύτιμα. Το upgrade των όπλων έχει μεγαλύτερο ρόλο αυτήν τη φορά και η ικανοποίηση από την εύρεση loot πραγματικά έχει νόημα πλέον, αφού δεν χαρίζεται σε κάθε σεντούκι.

Όσον αφορά τις υπόλοιπες δραστηριότητες, έχουμε τις μπλε βούλες που στην ουσία είναι τα world events. Ένα τέτοιο activity που βρήκαμε εξελίχθηκε ως εξής: πορευόμαστε με το άλογο ή τη βάρκα μας σε ένα σημείο τέτοιο στον χάρτη. Εξερευνούμε, με τη βοήθεια του κορακιού και βρίσκουμε την είσοδο σε μια σπηλιά. Κατεβαίνουμε στη σπηλιά και βρίσκουμε μια φυλακισμένη γυναίκα, πίσω από κάτι κάγκελα, να απαιτεί από εμάς να βρούμε… αυγά φιδιών. Σκοτώνουμε μερικά φίδια εκεί κάτω και της τα φέρνουμε πίσω. Τρώει τα αυγά και αποφασίζει να… ανακουφιστεί, καθώς τα αυγά μάλλον ήταν κλούβια. Αφού αραιώνει το τοξικό νέφος, βρίσκουμε ένα κλειδί, που μας οδηγεί σε ένα άλλο δωμάτιο με την αμοιβή μας. Το Valhalla είναι λίγο περίεργο επιτηδευμένα σε μερικά σημεία του. Παρότι η σκηνοθεσία και το voice acting είναι και πάλι λίγο «άτσαλα», αυτές οι στιγμές… περιέργως λειτουργούν θετικά.

Ολοκληρώνοντας τέτοιες δραστηριότητες μαζεύουμε εφόδια για να βελτιώσουμε… τα πάντα. Το settlement, οι εγκαταστάσεις μας δηλαδή, το μέρος που κατασκηνώνουμε με τους υπόλοιπους Βίκινγκς έχουν πολλά σημεία παραμετροποίησης που θυμίζουν κάτι από το Monteriggioni του Ezio ή το Homestead του Connor, όμως χωρίς τα μυστηριώδη μέρη, απ’ όσο είδαμε. Υπάρχουν πωλητές και εργάτες, που θα μας βοηθήσουν, αλλά μπορούμε να κάνουμε customize ακόμα και σε αγάλματα, γλάστρες και δέντρα που βρίσκονται εκεί.
Κι ενώ, όπως είπαμε, ο χάρτης ευτυχώς δεν είναι τεράστιος, έχουμε βελτιωμένο σύστημα fast travel, με σημεία να εμφανίζονται αυτόματα στον χάρτη, καθώς περνάμε από κοντά τους, ενώ πλέον εκτός από το άλογό μας, έχουμε και τη βάρκα μας, το longboat, το οποίο δεν λειτουργεί όπως το πλοίο του Odyssey, αλλά περισσότερο μοιάζει στη χρήση με το άλογο. Για την ακρίβεια, ο χάρτης είναι γεμάτος ποτάμια. Πρόκειται για ένα δίκτυο που περνά από όλες τις περιοχές και σε συνδυασμό με την ταχύτητα που αναπτύσσει η βάρκα, είναι ενδεχομένως το προτιμότερο μέσο μεταφοράς στο παιχνίδι. Παράλληλα μπορείτε να κάνετε fast travel στο σημείο που βρίσκεται η βάρκα σας. Το κοράκι έχει επίσης διαφορετική χρήση, αφού δεν κάνει tag τους εχθρούς, ενώ το Eagle Vision, που πλέον ονομάζεται Odin Vision, είναι αυτό που θα tag-άρει τους εχθρούς σας, όμως αυτοί θα πρέπει να είναι σε κοντινή απόσταση. Το βρίσκουμε πιο ενδιαφέρον και αποτελεί σαφώς βελτίωση.

Μικρότερες αλλαγές εντοπίζονται στην μάχη. Ναι, πλέον έχουμε αποκεφαλισμούς και πιο ώριμο περιεχόμενο, κάτι το οποίο σίγουρα δίνει πόντους. Οι μηχανισμοί της μάχης όμως παραμένουν σχεδόν στο ακέραιο, ίδιοι. Έχουμε βαριά και ελαφριά επίθεση, charge attack, parry, το τόξο μας και γενικά ό,τι άλλο θυμάστε από το Odyssey. Αυτά που αλλάζουν κατά βάση είναι δύο πράγματα: το ένα είναι μια νέα μπάρα για το stun. Όταν την αδειάσετε σε κάποιον αντίπαλο, μπορείτε να εκτελέσετε το stomp σας, που στις περισσότερες περιπτώσεις σκοτώνει τον αντίπαλο. Το δεύτερο είναι ότι πλέον η ενέργεια δεν γεμίζει ξανά μόνη της και θα πρέπει να βρείτε στον κόσμο γενικά φυτά, φρούτα και τροφή, που θα μπορείτε και να αποθηκεύσετε στο inventory σας, με πεπερασμένο όμως αριθμό. Γενικά η αίσθηση της μάχης είναι κάπως… arcade, όμως στα σημεία είναι βελτιωμένη. Οι ειδικές κινήσεις που γνωρίσαμε στο Odyssey παραμένουν και παίρνουν μια πιο ωμή και επιθετική κυρίως πινελιά από το θέμα των Βίκινγκς.

Το Assassin’s Creed Valhalla φοβηθήκαμε ότι θα είναι απλό reskin των Odyssey και Origins. Τα κακά νέα είναι ότι πράγματι είναι πάρα πολύ γνώριμο, όμως τα καλά νέα είναι ότι θα βρουν αρκετές φρέσκες ιδέες οι φίλοι της σειράς. Για μία ακόμη φορά, το setting παραμένει πρωταγωνιστής και είναι το κορυφαίο στοιχείο που ξεχωρίσαμε, ενώ η εξερεύνηση έχει αλλάξει ελαφρώς για να μην κουράζει με το bloat, όπως στο Odyssey. Με το εκρηκτικό ταμπεραμέντο των Βίκινγκς και τα μυστηριώδη τοπία της Αγγλίας, η φλόγα της ελπίδας για ουσιαστικές βελτιώσεις παραμένει ζωντανή.