Μετά τους επενδυτές των χρηματιστηρίων, τις επενδυτικές και εμπορικές τράπεζες, το εμπόριο, τις αυτοκινητοβιομηχανίες και την αγορά ακινήτων, στον «κύκλο του κακού» εισέρχονται οι μισθωτοί.
Με τη μέθοδο των προβλέψεων από διεθνείς οίκους και αναλυτές άρχισε να προαναγγέλλεται ουσιαστικά μείωση των κατοχυρωμένων αμοιβών και αύξηση της παρεχόμενης εργασίας.
Ουσιαστικά, υπό το διαρκή εκβιασμό των απολύσεων θα επιχειρηθεί το δικό τους τίμημα να πληρώσουν και 1,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι, που δραστηριοποιούνται σε καθεστώς εξαρτημένης εργασίας.
Όπως επισημαίνεται σε μελέτη του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO), το 2009 προβλέπεται μείωση του εισοδήματος κατά 0,5%.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της οικονομολόγου του Οργανισμού, Μανουέλα Τομέι, η εμπειρία των τελευταίων ετών έδειξε πως οι οικονομικές κρίσεις πλήττουν περισσότερο τους μισθούς των εργαζομένων, σε σύγκριση με το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ).
Έτσι, μια υποχώρηση του ΑΕΠ κατά μία ποσοστιαία μονάδα ισοδυναμεί με μείωση των μισθών κατά 1,5%.
Εάν η αντιστοιχία αυτή επιβεβαιωθεί και στην παρούσα κατάσταση θα έχουμε σαφή επιδείνωση της κρίσης, πρόσθεσε η ίδια: «Εάν οι εργαζόμενοι έχουν στη διάθεσή τους λιγότερα χρήματα, προκειμένου να αγοράσουν αγαθά ή υπηρεσίες, τότε η κατανάλωση θα σημειώσει υποχώρηση. Και η μείωση της κατανάλωσης θα οξύνει ακόμη περισσότερο την κρίση και θα καθυστερήσει την πορεία προς την ανάκαμψη.»
Σύμφωνα με την παγκόσμια έκθεση του ILO, τα τελευταία δέκα χρόνια η εξέλιξη των μισθών δεν ήταν ανάλογη των ρυθμών ανάπτυξης.
Το ποσοστό των μισθών επί του ΑΕΠ μειώθηκε, ενώ παράλληλα αυξήθηκε το ποσοστό των κερδών των επιχειρήσεων. Επίσης, η «ψαλίδα» των μισθών άνοιξε περισσότερο τα τελευταία χρόνια στα 2/3 των χωρών που εξετάστηκαν.
Η Γερμανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες ανήκουν στις χώρες εκείνες που διευρύνθηκε το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Αντίθετα, Γαλλία και Ισπανία κατάφεραν τα τελευταία χρόνια να μειώσουν τις διαφορές μεταξύ υψηλών και χαμηλών εισοδημάτων.
