Του Βασίλη Τατσιόπουλου
Πληροφορίες
Τίτλος: Skully
Διαθέσιμο σε: PC, PlayStation 4, Switch, Xbox One
Δοκιμάστηκε σε: PC
Εταιρεία Ανάπτυξης: Finish Line Games
Εκδότρια Εταιρεία: Modus Games
Είδος: Platformer, Puzzle
Ηλικίες: 7+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 4 Αυγούστου 2020
Τα τελευταία χρόνια μάς έχουν λείψει τα 3D platformers. Θυμόμαστε με νοσταλγία τον Croc, τον Gex, το Ape Escape και πολλούς άλλους ήρωες από παιχνίδια που παίζαμε μικροί. Παρά τις πολύ αξιόλογες κυκλοφορίες που είδαμε πρόσφατα, θέλουμε κι άλλο. Δεν είμαστε λίγοι αυτοί που ελπίζουμε σε αναβίωση των παλιών, κλασικών τίτλων του είδους, αλλά και σε νέες δημιουργίες φυσικά.
Λίγο πριν τελειώσει το καλοκαίρι, αλλά και πλησιάζοντας στη δύση της γενιάς που διανύουμε, κυκλοφορεί το Skully, μια νέα προσπάθεια στο είδος του τρισδιάστατου platformer.
Ένα τέτοιο παιχνίδι, δεν χρειάζεται καν να καινοτομήσει για να ικανοποιήσει το κοινό του. Χρειάζεται απλώς να υπάρχει, στην παρούσα φάση. Παρ’ όλα αυτά, το Skully προσπαθεί να ταρακουνήσει, έστω ελαφρώς, τη γνώριμη συνταγή. Η αλλαγή είναι πολύ απλή, όμως πράγματι διαφοροποιεί την προσέγγιση του platforming. Στο Skully, λοιπόν, χειριζόμαστε ένα κρανίο, γεμάτο λάσπη που του δίνει ζωή. Βρισκόμαστε σε ένα νησί που κυβερνάται από τέσσερις οντότητες που είναι αδέρφια και είναι τσακωμένες εδώ και πολύ καιρό. Ένα από τα αδέρφια ζωντανεύει το κρανίο για να πάνε μαζί σε μια περιπέτεια με στόχο τη σωτηρία του νησιού και τη συμφιλίωση της οικογένειας.
Το περιορισμένο budget δεν έδωσε τη δυνατότητα στην εταιρεία να συμπεριλάβει ολοκληρωμένα cutscenes για να αφηγηθεί την ιστορία του Skully και έτσι περιορίστηκε σε διαδοχικές εικόνες με (fully voiced) διαλόγους. Θα αναρωτηθεί κανείς, αφού δεν είχε τους πόρους, γιατί δεν πήγε σε κάτι πιο απλό, με ένα τελείως βασικού τύπου σενάριο που δεν θα χρειαζόταν καν cutscenes; Ωστόσο, η φιλοδοξία είναι εμφανής και διάχυτη σε όλο το παιχνίδι, ιδίως στο σενάριο. Αυτό που ξεκινά ως μια απλή, αδιάφορη ιστοριούλα και μοιάζει με υπόβαθρο για να μην παίζουμε ξερές πίστες δίχως context, καταλήγει να είναι μια αρκετά πιο περίπλοκη αφήγηση που στοχεύει στην πρόκληση συναισθημάτων και τη μεταφορά μηνυμάτων στον παίκτη.
Απροσδόκητα, ενώ οι ερμηνείες είναι άνισες ποιοτικά, οι διάλογοι φλύαροι και η έλλειψη animation στα cutscenes αφαιρεί από την προσωπικότητα των χαρακτήρων, τελικά υπάρχουν πετυχημένες στιγμές, ειδικά προς το τέλος. Δυστυχώς, το σενάριο κλείνει αρκετά απότομα, όμως στο σύνολό του είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από ό,τι αρχικά φαίνεται. Μία φιλόδοξη προσπάθεια που, παρά τις αντιξοότητες και τα στραβοπατήματα, καταφέρνει να εκπλήξει αρκετές φορές. Θα ήθελα να δω την εταιρεία στο μέλλον να δοκιμάζει κάτι αντίστοιχο, έχοντας όμως περισσότερο budget και πιο πολλή εμπειρία.
Η αλλαγή λοιπόν, εκτός από το απροσδόκητο focus στην αφήγηση, εμφανίζεται στο gameplay, καθώς το platforming είναι αρκετά διαφορετικό από το κλασικό, όταν ο χαρακτήρας μας δεν έχει πόδια. Το κρανίο που χειριζόμαστε μπορεί να κυλάει στο έδαφος, να πηδάει (με κάποιον τρόπο) και να σκαρφαλώνει σε φυτά… Έτσι, τα physics παίζουν σημαντικό ρόλο και γενικά πρέπει να συνηθίσουμε να παίζουμε με ένα πλάσμα που κινείται συνεχώς, που τσουλάει και πρέπει να το σταματήσουμε πριν πέσει από έναν γκρεμό. Αυτή η προσέγγιση έχει ενδιαφέρον και δίνει τη δυνατότητα ανάπτυξης μεγάλων ταχυτήτων, που αποδίδονται με διασκεδαστικό τρόπο.
Το platforming πάσχει σε μερικά σημεία, καθώς η συνεχής κίνηση μπορεί να προκαλέσει προβλήματα και δυσκολίες, ό,ως δεν πρόκειται για απαγορευτικά δύσκολο παιχνίδι σε καμία περίπτωση. Η κάμερα, δυστυχώς, δεν είναι επαρκώς λειτουργική και αρκετές φορές «κολλάει» σε βράχια και τοίχους, δείχνοντάς μας λιγότερα από όσα θέλουμε. Επίσης, η ένταση και η απόσταση ενός άλματος δεν επηρεάζεται από τον τρόπο με τον οποίον πατούμε το πλήκτρο και τελικά έχουμε fixed πήδημα που ενίοτε ενοχλεί και μας ρίχνει από τις πλατφόρμες. Ακόμα, ο τρόπος που το κρανίο μας πέφτει από ύψος μοιάζει να πάει κόντρα στα physics του, καθώς δίνει την αίσθηση ότι «επιπλέει» στον αέρα. Σε γενικές γραμμές, τα physics είναι ικανοποιητικά, αν και παρατηρείται έλλειψη αντιδράσεων σε ορισμένα στοιχεία του περιβάλλοντος (π.χ τα νούφαρα δεν κινούνται όταν πέφτουμε πάνω τους και συμπεριφέρονται σαν σκληρές, αλύγιστες επιφάνειες).
Εκτός από το κρανίο που κυλά στο έδαφος, έχουμε τρεις ακόμα μορφές που μπορούμε να αξιοποιήσουμε. Σε κάθε checkpoint μας δίνεται η δυνατότητα να φτιάξουμε ένα πλάσμα από λάσπη και να το χειριστούμε. Συγκεκριμένα, μπορούμε να έχουμε τρία τέτοια ταυτόχρονα (αλλά χειριζόμαστε το ένα, πρέπει να βγούμε και να μπούμε σε άλλο για να αλλάξουμε). Η κάθε πήλινη οντότητα έχει τις δικές της ιδιότητες και είναι όλες αναγκαίες για να προχωρήσουμε παρακάτω στις πίστες. Ειδικά μετά τη μέση του (διαρκεί περίπου 5 ώρες χωρίς αναζήτηση collectibles), το Skully αρχίζει να βασίζεται αρκετά στους γρίφους, εκτός απ’ το platforming, για να μας διασκεδάσει.
Η μία μορφή είναι το «ντούκι» και μπορεί να σκοτώνει τους εχθρούς, να σπάει συγκεκριμένα σημεία της πίστας για να ανοίξει διόδους και να πετάξει το κρανίο σε δύσβατες τοποθεσίες. Οι άλλες δύο είναι παρόμοιες, κινούνται πιο γρήγορα από το ντούκι και μπορούν να πραγματοποιήσουν πιο εξεζητημένα άλματα, ενώ, επιπλέον, χρησιμοποιούν τηλεκίνηση για να μετακινούν ορισμένες πλατφόρμες στον χώρο. Αργότερα, δίνεται η δυνατότητα να ορίζουμε μια διαδρομή και οι πλατφόρμες αυτές να κινούνται μόνες τους επαναλαμβανόμενα εκεί. Μια ενδιαφέρουσα ιδιότητα που δυστυχώς πλήττεται από μερικά προβλήματα και, τελικά, δεν είναι καν ξεκάθαρο το πώς ακριβώς λειτουργεί.
Το platforming, που δεν είναι επαρκώς γυαλισμένο δημιουργεί μερικές φορές εκνευριστικές καταστάσεις, αφού μπορεί να στήνουμε τις πλατφόρμες μας για αρκετή ώρα και να πέσουμε εξαιτίας μη προφανούς collision, ξεκινώντας από την αρχή τον γρίφο. Και όταν λέω από την αρχή, εννοώ πως θα πρέπει να πάμε στο checkpoint, να φτιάξουμε το ένα πλάσμα, να το φέρουμε στο επιθυμητό σημείο, να βγούμε από μέσα του με το κρανίο, να γυρίσουμε στο checkpoint, να φτιάξουμε το άλλο πλάσμα και πάει λέγοντας… Μια λειτουργία με την οποία θα χειριζόμασταν το ένα και τα άλλα δύο πλάσματα θα μας ακολουθούσαν, θα ήταν σίγουρα ευπρόσδεκτη.
Όπως και να ‘χει, παρά τα προβλήματα, το Skully έχει αρκετούς πετυχημένους και διασκεδαστικούς γρίφους που αξιοποιούν εύστοχα τις ιδιότητες που μας δίνονται(δεν είναι όλοι εξίσου καλοσχεδιασμένοι, δυστυχώς) και μπόλικο χορταστικό και γρήγορο platforming. Ο σχεδιασμός των επιπέδων είναι πολύ γραμμικός, δίνοντας εναλλακτικούς δρόμους μόνον σε συγκεκριμένα σημεία για να βρούμε collectibles, όμως έχει πολλά καλοστημένα σημεία και δεν απογοητεύει συνολικά. Τέλος, οι εχθροί χωρίζονται σε ελάχιστα είδη και οι συμπεριφορές τους είναι τελείως βασικές και βαρετές –ευτυχώς δεν παίζουν σημαντικό ρόλο και υπάρχουν μόνον ως επιπλέον εμπόδια.
Οπτικά, το Skully είναι καλύτερο των περιστάσεων, καθώς σε in-game στιγμές δείχνει καλύτερο από ό,τι στα cutscenes. Το αποτέλεσμα είναι ανώτερο από το αναμενόμενο με δεδομένο το μέγεθος του τίτλου. Ο σχεδιασμός των χαρακτήρων είναι ικανοποιητικός, τα περιβάλλοντα χαρακτηρίζονται από ποικιλία και και τα οπτικά εφέ είναι ευχάριστα στο μάτι. Οι τοποθεσίες είναι όμορφες και προσεκτικά σχεδιασμένες, ενώ ο φωτισμός και οι αντανακλάσεις στα διάφορα υλικά έχουν αποδοθεί επαρκώς. Δεν λείπουν, δυστυχώς, κάποια frame drops και η εμφάνιση pop-in εδώ κι εκεί, αλλά σε γενικές γραμμές, με δεδομένο το budget, έχουμε έναν πολύ όμορφο τίτλο.
Η μουσική είναι πολύ ευχάριστη και έχει αρκετές μελωδίες που θα σας κολλήσουν στο μυαλό για αρκετή ώρα, ενώ είναι πάντοτε ταιριαστές στην πίστα κατά τη διάρκεια της οποίας ακούγονται. Υπάρχει ένα ηχητικό bug που σταματάει τον ήχο των διαλόγων για λίγη ώρα και βασιζόμαστε στους υπότιτλους για να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Επίσης, ένα ακόμα τεχνικό πρόβλημα που εμφανίζεται συχνά και είναι εκνευριστικό, είναι το εξής: όταν βγάζουμε το κρανίο από μία εκ των τριών μορφών, αν βρισκόμαστε σε κινούμενη πλατφόρμα, το κρανίο αιωρείται στο κενό για λίγο, μέχρι να το μαζέψει το πλάσμα, ή να πέσει κάτω. Τα υπόλοιπα τεχνικής φύσεως προβλήματα, ακόμα και αν παραμείνουν, δεν πειράζει, όμως το συγκεκριμένο καλό θα ήταν να λυθεί με κάποιον τρόπο γιατί είναι πολύ άκομψο.
Συμπέρασμα
Τελικά, το Skully είναι ένα όμορφο 3D platform με αρκετές πετυχημένες ιδέες και διασκεδαστικά τμήματα στο gameplay, αλλά και μία παράδοξα πολύπλοκη αφήγηση. Δυστυχώς, μερικές άστοχες επιλογές στον σχεδιασμό και κάποια τεχνικά προβλήματα το κρατούν πίσω, όμως και πάλι είναι ένα σύντομο παιχνίδι που θα ικανοποιήσει τους fans του είδους.
Βαθμολογία: 
6/10
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
