Με αφορμή τα πιεστικά αιτήματα εκπροσώπων του εμπορικού κόσμου για παράταση της υποχρεωτικής μείωσης των ενοικίων επαγγελματικής στέγης ως το τέλος του 2020, η ΠΟΜΙΔΑ επαναλαμβάνει ότι η στήριξη των επιχειρήσεων στο θέμα αυτό, όπου και για όσο είναι αναγκαία, πρέπει να υλοποιηθεί όχι επ΄ άπειρον και με δαπάνες των ιδιοκτητών, αλλά:
* είτε με ελεύθερες διαπραγματεύσεις μεταξύ ιδιοκτητών και ενοικιαστών, όπως έγινε με απόλυτη επιτυχία το 2010,
* είτε αποκλειστικά μέσω της διαδικασίας επιδότησης ενοικίου και όχι της συλλήβδην υποχρεωτικής του μείωσης. Μόνον έτσι θα ολοκληρωθεί πραγματικά στο τέλος του έτους, αλλιώς θα παίρνει συνεχείς και ατέρμονες παρατάσεις, που θα μας οδηγήσουν νομοτελειακά στην καταστροφή και σε κατάσταση παρόμοια του Κατοχικού Ενοικιοστασίου.
Η ΠΟΜΙΔΑ διαπιστώνει και επισημαίνει τα εξής:
1. Με το ισχύον καθεστώς οι ιδιοκτήτες συμμετέχουν διπλά στο πρόγραμμα στήριξης των ενοικιαστών-επιχειρήσεων και επαγγελματιών: άμεσα με τη μείωση του ενοικίου που τους επιβλήθηκε από το κράτος και έμμεσα ως (βαρύτατα) φορολογούμενοι πολίτες που χρηματοδοτούν τις κρατικές δράσεις ενίσχυσης της οικονομικής δραστηριότητας.
2. Η κυβέρνηση δεν έχει υλοποιήσει ούτε μία δράση υπέρ των πληττόμενων ιδιοκτητών και δεν τους έχει διαθέσει ούτε ένα ευρώ από τα 24 δισεκατομμύρια των διαφόρων πακέτων στήριξης που έχουν εφαρμοστεί ως τώρα.
3. Δεν έχει εκδοθεί ακόμη ΚΥΑ για τη διαδικασία μείωσης των μισθωμάτων, δεν υπάρχει ΠΝΠ για τη μείωση Μαίου, δεν υπάρχει πλατφόρμα για υπεύθυνες δηλώσεις επαγγελματιών χωρίς προσωπικό, με αποτέλεσμα οι περισσότερες μειώσεις ενοικίων να είναι σήμερα αυθαίρετες.
4.Το μόνο που ακούμε και διαβάζουμε είναι μονομερείς εγκάρδιες συναντήσεις/συσκέψεις των αρμόδιων υπουργών με τους αξιώνοντες τη διαιώνιση της μείωσης των ενοικίων, με τους οποίους ανενδοιάστως … «διαμερίζονται τα ιμάτιά μας», χωρίς καμιά συμμετοχή της ΠΟΜΙΔΑ, και αόριστες εξαγγελίες περί «δίκαιων» και προφανώς «μεσοσταθμικών» φορολογικών ελαφρύνσεων, για την τήρηση των προσχημάτων.
Οι αγανακτισμένοι ιδιοκτήτες ακινήτων από όλη τη χώρα δεν αισθάνονται μόνον κατάφωρα αδικούμενοι, αλλά και εμπαιζόμενοι, και ζητούν να μπει τέλος στην καταλήστευση των εισοδημάτων και των περιουσιών τους.
